ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 873

นักเรียนคนอื่นคิดคำตอบอื่นไม่ออกจริง ๆ เมื่อเห็นว่ามีคนประนีประนอมด้วยความคิดที่เหมือนกัน จึงทยอยกับตอบหน้าตัวเองพร้อมกับโพล่งคำตอบออกไป “สอง！”

จางจิ่นที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือของฮ่องเต้จดรายชื่อของพวกเขาตามลำดับ จัดอันดับให้พวกเขา

ฮ่องเต้คือผู้คุมสอบการสอบหน้าพระที่นั่ง ตามกฎแล้วจำเป็นต้องมีผู้ช่วยผู้คุมสอบหนึ่งคน แต่ถึงอย่างนั้นผู้ช่วยผู้คุมสอบไม่ได้มีบทบาทมากนัก แค่รับผิดชอบบันทึกรายชื่อ พูดง่าย ๆ คือใครที่อ่านออกเขียนได้ก็ทำงานนี้ได้

เดิมทีตำแหน่งผู้ชวยผู้คุมสอบคนนี้ฮ่องเต้ทรงปรารถนาแต่งตั้งให้เป็นเซียวเฉวียน แต่เซียวเฉวียนได้ดักทางฮ่องเต้ไว้ก่อนแล้ว ทรงกราบทูลให้ฮ่องเต้ประทานให้ใครก็ได้ แต่ห้ามประทานให้เซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนบ่ายเบี่ยงงานในหน้าที่ไม่ได้ อย่าว่าแต่ไม่ยากเลย แค่มันน่าเบื่อก็เท่านั้น

โดยเฉพาะจางจิ่นผู้เป็นที่โปรดปราน จึงยกตนเป็นผู้ช่วยผู้คุมสอบ เขาผู้เป็นรองอัครเสนาบดี สถานภาพที่ต่ำเช่นนี้ เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ก็ยังต้องแข่งขัน

แม้ว่าจางจิ่นจะเสนอตัวเอง แต่ใครทำงานนี้ก็เหมือนกัน อีกทั้งลายมือของจางจิ่นก็นับว่าไม่เลว ฮ่องเต้ทรงขี้เกียจมอบหมายงานให้ผู้อื่น ในเมื่อเป็นความปรารถนาของจางจิ่น ก็ให้เขาเป็นผู้ช่วยผู้คุมสอบไป

รองอัครเสนาบดีเป็นผู้ช่วยผู้คุมสอบ ก็เหมือนดำรงตำแหน่งของการเป็นรองเช่นกัน รับว่าเหมาะสมแล้ว

จางจิ่นคือปัญญาชน และเป็นคนที่เคยผ่านการสอบมาก่อน ประสบการณ์ของตัวเองบวกกับคำบอกเล่า จางจิ่นนับว่าเป็นคนที่มีประสบการณ์ตรงต่อการสอบหน้าพระที่นั่งเป็นที่สุด

แต่เขาคาดไม่ถึงว่าการคำถามของการสอบหน้าพระที่นั่งในปีนี้จะง่ายดายเช่นนี้ ง่ายจนนักเรียนไม่กล้าตอบ ครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะอ้าปากตาค้างกันทุกคน！

เว่ยเป้ยมีอำนาจ โพล่งคำตอบเป็นคนแรก

ฉินซูที่ชอบเว่ยเชียนชิวก็ไม่เลว

นอกจากสองคนนี้แล้ว นักเรียนคนอื่นยังลังเลไม่กล้าตัดสินใจ จางจิ่งเห็นดังนั้นก็ยิ่งร้อนใจแทนพวกเขา อยากจะตบหน้าพวกเขาสักฉาด สุดท้ายก็ตะโกนบอกพวกเขา “พวกเจ้าจงมั่นใจในตัวเองหน่อยสิ ! คิดอะไรก็พูดเช่นนั้น！”

กระทั่งขันทีเอ่ยเตือนเวลาสุดท้าย นักเรียนแต่ละคนก็เหมือนจะเริ่มมีสติ ทยอยกันตอบคำถาม หากไม่ใช่เพราะจางจิ่นมือไว จางจิ่นก็ไม่ชนะ

การเขียนผิดหรือการละเว้นเป็นปัญหาอันใหญ่หลวง หากผู้สมัครสอบตำแหน่งอัครเสนาบดีพลาดด้วยความผิดระดับต่ำเช่นนี้ ความสามารถจะถูกตรวจสอบทันที

จางจิ่นยังคงบันทึกรายชื่อตามลำดับ มีแวะพักนวดมือบ้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไม่เจียมเนื้อเจียมตัว ไม่รู้จะไปแข่งขั้นกับโอกาสเช่นนี้เพื่อเหตุใด

อาจเพราะเบื่อหน่าย ไม่ก็เหนื่อย

นั่งไขวห้างดื่มชาอยู่ในบ้านของตัวเองยังดีเสียกว่า?

แม้แต่เซียวเฉวียนที่ยืนอยู่หลังฉากกั้นยังต้องส่ายหน้า ช่างประมาทตนยิ่งนัก

คำถามที่ง่ายเช่นนี้ ตำแหน่งจอหงวนวางอยู่ตรงหน้าของพวกเขา พูดง่าย ๆ คือตำแหน่งถูกประเคนมาถึงที่แล้ว รอกแค่พวกเขาขึ้นไปนั่งก็เท่านั้น

แต่พวกเขากลับยืนลังเลไม่กล้าตัดสินใจ เห็นตำแหน่งจอหงวนแล้วคิดว่าใต้หล้านี้ไม่น่าจะมีเรื่องที่ง่ายดายเช่นนี้

เรื่องแค่นี้พวกเขากลับลังเลไม่กล้าตัดสินใจอยู่เป็นครึ่งก้านธูป เยิ่นเย้อจริง ๆ

หากเป็นเหตุการณ์ฉุกเฉินขึ้นมา หวังว่าพวกเขาจะรีบตัดสินใจแก้ปัญหาทันที นี่อะไรปัญหายังไม่ทันแก้ไข พวกเขาประสบกับความหายนะเสียก่อนแล้ว

ดูท่าต้องตรวจสอบความสามารถในการแต่งบทกวีของพวกเขาเสียแล้ว ทั้งยังต้องเน้นไปยังความสามารถในการปรับตัวของพวกเขาด้วย

กระทั่งทุกคนตอบคำถามจนครบ ใบหน้าของฮ่องเต้ถึงจะทรงแย้มยิ้ม “ยินดีด้วย ทุกคตอบถูก！”

ผลลัพธนี้เป็นไปตามการคาดเดาของเว่ยเป้ยและฉินซูโหรว ใบหน้าของทั้งสองคนมีแค่รอยยิ้มบาง ๆ

แต่ทันทีที่นักเรียนทุกคนได้ยิน ต่างพากันอึ้งงัน

คำตอบง่ายเช่นนี้เลยหรือ?

อ่า！อ่า！อ่า！อ่า！อ่า！

ทุกคนพากกันโห่ร้องอย่างอดไม่ได้ หลังจากโห่ร้องแล้วก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูก

ตำแหน่งจอหงวนของข้า

ห่างกันแค่เอื้อม แต่ข้ากลับคว้ามันไว้ไม่ได้

ตำแหน่งจอหงวนของข้า

อยู่ตรงหน้าข้า แต่ข้ากลับไม่รู้จักถนอม

ได้แต่มองมันตกอยู่ในมือของเว่ยเป้ยตาละห้อย

เหล่าชาวบ้านกันกันฮึกเหิม แต่สุดท้ายก็ทยอยกันพูดเสียงต่ำ

พวกเขาเป็นชาวบ้านที่มีศีลธรรม พอนักเรียนได้ยินเช่นนั้นก็พากันขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง

เหล่าชาวบ้านต่างคิดต่าง ๆ นานา ทันทีที่ผลประกาศออกมา นักเรียนก็ยังอยู่หน้าพระที่นั่ง รอให้ฮ่องเต้ทรงประกาศอีกเรื่อง ไหนเลยจะสนใจคำติฉินนินทาของพวกเขา?

ในการสอบคราก่อน ตราบใดที่นักเรียนมีอันดับที่แน่นอน การสอบหน้าพระที่นั่งก็เป็นอันสิ้นสุด นักเรียนก็สามารถออกจากวังและกลับบ้านของตัวเองได้

เหตุใดปีนี้ถึงยังให้นักเรียนอยู่ต่อ? มีเรื่องสำคัญอะไรต้องประกาศตอนนี้?

นักเรียนต่างชะเง้อแลมอง หรือว่าจะมีรางวัล?

ในตอนนี้เอง ร่างเงาสูงใหญ่ของเซียวเฉวียนก็เดินออกมาจากหลังฉากกั้น ลงบันไดกระทั่งมาหยุกอยู่ตรงหน้าของนักเรียนและพูดว่า “ก่อนอื่น ข้าขอแสดงความยินดีกับพวกเขาที่ได้เลื่อนขั้น หลังจากเรียนหนักมาสิบปี ในที่สุดฉันก็ผ่านไปได้”

ทุกคนต่างได้เลื่อนขั้นสะท้อนให้เห็นถึงความสามารถในการคัดเลือกผู้เข้าร่วมของเซียวเฉวียน

ครานี้เป็นแค่กการสอบเบื้องต้น ต่อไปเซียวเฉวียนยังต้องทำมันให้สมบูรณ์แบบ

ทุกคนต่างมีความสามารถพิเศษของตัวเอง เรียกได้ว่ามีความสามารถเชียวล่ะ

การคัดเลือกผู้มีความสามารถไม่ควรมีระบบที่ตายตัว

เหล่านักเรียนเรียนหนักกันมาเป็นสิบปี ลำบากกันมาก็นับไม่ถ้วน ความอุตสาหะเป็นสิ่งที่น่ายกย่อง ไม่ควรละทิ้งเพียงเพราะถูกปฏิเสธ

สำหรับนักเรียนแล้ว มันไม่ยุติธรรม

การทดสอบเป็นเพียงโอกาสในการคัดเลือก ไม่ใช่เครื่องมือในการปฏิเสธความสามารถ

ต้าเว่ยต้องพัฒนา ผู้มีความสามารถจะน้อยไม่ได้

พอเกิดความฮึกเหิมในราชสำนัก มันได้แพร่กระจายไปทั่วต้าเว่ย กระจายไปยังทุกพื้นที่ กระทั่งเปลี่ยนโลกได้ ！