ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 876

ทางด้านของเว่ยเป้ยที่กำลังดื่มด่ำกับความสุขที่ได้เจอคนบ้านเดียวกัน ทันทีที่เห็นฮ่องเต้เดินเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ข้างกายฮ่องเต้มีฉินซูโหรวติดตามมาด้วย เว่ยเป้ยจึงนึกขึ้นได้ว่า ตอนที่มีการทดสอบระดับมณฑลประชันกลอน ฉินซูโหรวก็ใช้บทกวีของฮว๋าเซี่ย

เว่ยเป้ยส่งสัญญาณให้เซียวเฉวียน เพื่อต้องการบอกเซียวเฉวียนว่า ฮ่องเต้และฉินซูโหรวกำลังเดินมาทางนี้

เซียวเฉวียนหมุนตัวกลับไปยืนเคียงข้างกันเว่ยเป้ย เขามองฮ่องเต้และฉินซูโหรวที่เดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างช้า ๆ ด้วยสีหน้าราบเรียบ พลางครุ่นคิดในใจว่า ในเมื่อเซียวเฉวียนได้รู้จักกับเว่ยเป้ยแล้ว และเว่ยเป้ยปราถนาจะอยู่ฝั่งเซียวเฉวียน จากนี้พวกเขาก็ถือว่าเป็นคนที่ลงเรือลำเดียวกันแล้ว

เรื่องของฉินซูโหรว เซียวเฉวียนก็ควรบอกกับเว่ยเป้ย

อย่างไรเสียตอนที่ประชันกลอน เว่ยเป้ยก็ยืนอยู่ข้างฉินซูโหรว คิดว่าเขาก็คงได้ยินบทกลอนที่ฉินซูโหรวท่อง และมีความประหลาดใจต่อฉินซูโหรวอย่างแน่นอน

เซียวเฉวียนเหลือบมองเว่ยเป้ย ดวงตาคู่นั้นของเว่ยเป้ยจ้องมองฉินซูโหรวตลอดเวลา ซึ่งเต็มไปด้วยแววตาที่สืบเสาะหาความจริง

เขายิ้มและพูดว่า “เว่ยเป้ย นางคือฉินซูโหรวตัวจริง”

เว่ยเป้ยอดไม่ได้ที่จะตกใจ เรื่องในเมืองหลวง เขาคอยติดตามไม่ว่าข่าวเล็กหรือใหญ่ ในตอนนั้นคดีผู้แอบแฝงทำให้ตกใจกันทั้งเมืองหลวง เว่ยเป้ยก็รู้อย่างแน่นอน

นัยยะนอกเหนือคำพูดของเซียวเฉวียนคือ ฉินซูก็คือฉินซูโหรวที่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย บทกวีที่ฉินซูโหรวใช้ในการประชันกลอน เซียวเฉวียนเป็นผู้บอกนาง ซึ่งหมายความว่าฉินซูโหรวคือคนบนเรือของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนก็โกงการแข่งขันประชันกลอนเช่นกัน...

ไม่จำเป็นต้องคิดให้ยาก เว่ยเป้ยรู้ว่าการกระทำของเซียวเฉวียนเหมือนกับที่นักเรียนทุกคนได้ศูนย์คะแนนในการทดสอบระดับมณฑลครั้งก่อน เพื่อปกป้องชีวิตของนักเรียน

ให้ตายเถอะ!

เซียวเฉวียนเป็นถึงประมุขแห่งชิงหยวน เป็นถึงอาจารย์ กลับโกงอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้เลยหรือ?

และยังใจกว้างเช่นนี้อีกด้วยงั้นหรือ?

ยังเหลือความเป็นแบบอย่างในการเรียนรู้อีกหรือไม่?

ห๋า?

คิดดูแล้ว เว่ยเป้ยก็เป็นคุณครูอยู่ในยุคปัจจุบัน ปลูกฝังให้นักเรียนเกิดความละอายในการโกงตลอดเวลา

ดูท่าว่าเว่ยเป้ยจะปฏิบัติตนตามระเบียบเกินไป หน้าค่อนข้างที่จะบาง เมื่อทำสิ่งที่ไม่ดีก็เกิดความไม่สบายใจ

สิ่งนี้ เว่ยเป้ยแอบตัดสินใจให้เซียวเฉวียนเป็นแบบอย่าง!

อย่างไรเสียในตอนแรกเซียวเฉวียนก็เป็นผู้เรียนหนังสือที่ยากจน อ่อนแอและไร้เรี่ยวแรง อาศัยเพียงฝีปากที่เป็นเลิศ หลอกลวงให้เว่ยเชียนชิวต้องยอมจำนน และเป็นครั้งแรกที่เขาทำตามคำพูดของเซียวเฉวียน ส่งชาวยุทธ์แท้ไปยังรัฐไป๋ลู่ เพื่อรดน้ำใส่ปุ๋ยให้กับต้นพริกของเซียวเฉวียน

เว่ยเชียนชิวเป็นถึงชายผู้ชั่วร้ายและมีอำนาจเชียวนะ!

เซียวเฉวียนกลับสามารถเจริญก้าวหน้าในสายตาของเขา เว่ยเป้ยชื่นชมเขามากเลยทีเดียว!

เว่ยเป้ยยังเข้าใจอีกว่า ฉินซูโหรวที่เปิดเผยตัวอยู่ตอนนี้คือตัวปลอม!

แต่ตอนที่เปิดโปงคดีผู้แอบแฝง ผู้แอบแฝงได้ถูกจับออกมาหมดแล้ว อีกทั้งในรายชื่อของผู้แอบแฝงก็ไม่มีชื่อของฉินซูโหรว เหตุใดจวนฉินยังคงมีนักโทษที่หนีรอดไปได้?

อีกอย่างฉินซูโหรวคือผู้ใดกัน?

นางคือลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของจวนฉิน ยอดสตรีผู้มีความสามารถในเมืองหลวง แม่ฉินท่านแม่ของนางคือองค์หญิงใหญ่ ท่านพ่อฉินเซิงเป็นแม่ทัพ และท่านปู่ฉินปาฟางก็คือขุนนางผู้มีคุณูปการสถาปนาเมืองหลวงที่รังเกียจผู้กระทำความผิดเยี่ยงศัตรู ฐานะของนางสูงส่งเป็นอย่างมาก

ตอนที่ฉินปาฟางยังมีชีวิตอยู่ ตระกูลฉินเป็นสิ่งเสียกว่าผู้ที่ยิ่งใหญ่ ผู้ใดที่บังอาจคิดไม่ซื่อต่อจวนฉินและฉินซูโหรว?

ผู้ใดที่บังอาจทำเรื่องที่น่าประหลาดใจเช่นนี้?

ความเข้าใจที่เว่ยเป้ยมีต่อเว่ยเชียนชิว ดูจากวิธีการทำงานของเว่ยเชียนชิวแล้ว เขาไม่มีทางซ่อนสายลับไว้มิดชิดขนาดนั้นเพียงลำพัง ผู้แอบอ้างตัวปลอมคนนี้จะถูกเปิดเผยเมื่อมีการเปิดเผยคดีผู้แอบแฝง