ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 892

เหล่าเสนาบดีไม่อยากไป เซียวเฉวียนมีพลังที่ยอดเยี่ยม ไม่มีฮ่องเต้ค่อยปกป้อง พวกเจ้าก็รู้ดีไปทำเองก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร ไม่แน่ว่าแม้แต่เงาของเซียวเฉวียนก็ไม่มีทางได้เห็น

ไม่ต้องไปแล้ว เสนาบดีสองคนนั้นไปแล้ว แสดงให้เห็นว่าพวกเขานั้นขี้ขลาดหวาดกลัว ไม่มีความพยายามตั้งใจที่จะทำ และยังเสียชื่อเสียงเพราะไม่สนใจต่อความเป็นความตายของเพื่อนพ้อง

แต่เซียวเฉวียนมีความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างเจ้านายกับคนใช้ก็เห็นกันอยู่ พวกข้าไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้ พวกข้าไม่ต้องการจะทรมานอีกครั้งแล้วจริงๆ......

เหล่าเสนาบดีคิดแล้วคิดอีก สุดท้ายมีจิตใจตรงกันสายตาต่างมองตรงไปที่จางจิ่น สายตาแสดงออกถึงว่าได้เวลาสำหรับเจ้าแล้ว ที่จะเป็นตัวแทนอัครเสนาบดี และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเจ้าจะทำให้พวกเราพอใจที่เลือกเจ้า

เจ้าเป็นขุนนางที่ดีก็ควรมีท่าทีลักษณะของขุนนางที่ดี มีจิตใจที่สัมผัสกับประสบการณ์ช่างสังเกต เป็นผู้นำ เป็นโล่ค่อยกำบังของเหล่าขุนนาง......

จางจิ่นต้องการเลื่อนตำแหน่ง ก็ต้องแสดงความจริงใจออกมา

เหล่าเสนาบดีหน้าด้านไร้ยางอาย ทิ้งหัวข้อที่ยากไว้ให้กับจางจิ่ง

แต่ไหนแต่ไรจางจิ่งเรียนรู้การจับสังเกตสีหน้าคน สามารถคาดเดาใจคนได้ เหล่าเสนาบดีเชื่อมั่นว่าจางจิ่นจะไม่ทำให้พวกเขาผิดหวัง

แต่หารู้ไม่ว่าในบางครั้งสมองของจางจิ่นก็ช้าคิดไม่ออกเช่นกัน จางจิ่นรู้สึกได้ว่ามีสายตาจ้องมองมาที่เขา ในใจเขาก็คิดว่า ทุกคนจับจ้องมาที่เขาอย่างนี้ อาจจะเป็นเพราะมีอะไรสกปรกติดอยู่บนใบหน้าของเขา？

เขาหน้าตามึนงงลูกจับใบหน้าของตัวเอง หลังจากนั้นก็ดูบนฝ่ามือก็ไม่เห็นมีอะไร ไม่มีอะไร ใบหน้าสะอาดสะอ้านมาก

เขามีสีหน้าสงสัยมองเหล่าเสนาบดีและพูดว่า ：“พวกท่านทำไมจึงมองข้าด้วยสายตาเช่นนี้？”

ในเวลาขับขันเช่นนี้？เหล่าเสนาบดีพูดเตือนสติคาดหวังว่าเขาจะดีขึ้น：“จากที่ใต้เท้าจางเห็น ข้าควรจะตามต่อไปหรือไม่？”

พูดจบก็ยังส่งสายตาเป็นเชิงบอกจางจิ่น แสดงออกให้จางจิ่นรู้ว่าอย่าทำให้พวกเขาผิดหวังเป็นอันขาด

จางจิ่นเข้าใจขึ้นมาทันที：“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง！”

“จางจิ่นก็นึกว่ามีเรื่องอะไร！”

“ตามไป！แน่นอนต้องตามไป！”

“พวกเราไม่สามารถยอมให้คนอื่นมาหัวเราะเยาะได้ใช่ไหม？”

จางจิ่งดูสถานการณ์แล้วไม่ค่อยดีนัก ในใจคาดเดาว่า ตัวเองพูดอะไรผิดไปหรือไม่？หรือว่าไม่ควรทำตามเสนาบดีทั้งสองคนตามเซียวเฉวียนไป？

ตอนนี้เป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญ เหล่าเสนาบดีพวกนี้ไม่ควรมีเรื่องกับพวกเขา ในเมื่อต้องการเป็นอัครเสนาบดี ก็จะต้องพึ่งพาพวกเขาเหล่านี้เพื่อลงคะแนนให้

ดังนั้นจางจิ่งฟังและพูดว่า ：“ในความคิดของใต้เท้าทุกท่าน พวกเราควรตามไปหรือไม่？”

ไม่เข้าใจก็ต้องถาม ไม่มีอะไรน่าอาย จางจิ่งสีหน้าดูพึงพอใจ

เมื่อเขาถามออกไป ทำให้เหล่าเสนาบดียิ่งรู้สึกลำบากใจ สีหน้าดูย่ำแย่เป็นอย่างมาก กรนด่าในใจ ตามที่พวกข้าคิด แน่นอนไม่ตามไป！ไม่รู้จักทำไปตามสถานการณ์เลยจริงๆ！ถ้าพวกข้าต้องการจะตามไป แล้วทำไมจะต้องถามเจ้าอีกละ？

มาถึงตอนนี้จางจิ่นเข้าใจแล้วว่า เหล่าบรรดาเสนาบดีพวกนี้ไม่ต้องการตามไป

งั้นก็เป็นเรื่องง่าย ในตาของจางจิ่นแฝงไปด้วยรอยยิ้มพูดว่า：“ข้าเลอะเลือนไปแล้ว เมื่อครู่พูดผิดไป จากที่ข้าดูแล้ว เพื่อนพ้องทั้งสองคนมีความสามารถยอดเยี่ยม พวกเราจะตามไปก็คงตามไม่ทัน สุดท้ายต้องให้พวกเขามาตามหาพวกเราอีก พวกเรารอค่อยอยู่ที่นี่จะดีกว่า อย่าไปเพิ่มความยุ่งยากอีกเลย”

เห้อ！

จางจิ่นแสดงความฉลาดของตัวเองออกมาแล้ว！

ช่างเป็นเพื่อนพ้องที่เข้าใจความรู้สึกของคนอื่นดีจริงๆ คำพูดทำให้คนอื่นฟังแล้วรู้สึกสบายใจ！

ความไม่พอใจของทุกคนเมื่อครู่ได้จางหายไปหมด ต่างพากันพยักหน้าอย่างพอใจ：“อื้ม！

คำพูดของใต้เท้าจางมีเหตุผล！”

มีความฉลาดมากจริงๆ สามารถแทนที่ข่งเบ่งได้เลย！

ที่ผ่านมาจางจิ่งรู้ฉลาดมีไหวพริบมองการณ์ไกล ตอนนี้เพิ่งรู้ตัวเองว่าตกอยู่ในกลุ่มเพื่อนพ้องนี้แล้ว！

รู้ตัวเองว่ากลายเป็นโล่กำบังไปแล้ว！

เมื่อจางจิ่งรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก แต่ก็หวังว่าเมื่อเสนาบดีทั้งสองท่านกลับมาจะไม่เอาเรื่องกับเหล่าขุนนางพวกนี้ มิฉะนั้น พฤติกรรมที่ไม่ดีของพวกเขาเหล่านี้ จะต้องได้รับการล้างแค้นคืนอย่างแน่นอน เมื่อถึงตอนนั้น เรื่องนี้รุกลามไปถึงราชสำนัก จางจิ่นก็ไม่สามารถรับผิดชอบได้