ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 91

ที่จวนหยาง

ทันทีที่หยางจูเสียชีวิต ทั้งจวนหยางก็ร้องห่มร้องไห้เหมือนผีสางหมาป่าทุกวัน

วันนี้เป็นวันประกาศผลสอบ คนในจวนหยางยิ่งเศร้าโศกมากขึ้น ถ้าหยางจูไม่ตาย ชื่อของเขาก็คงติดอันดับเช่นกัน!

หยางเล่อนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ ก้มหน้าไม่พูดไม่จา ส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก

ข้างล่างมีรองเสนาบดีจูหมิงแห่งสำนักมนตรีพิธีการและผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาคุกเข่าอยู่ ล้วนเป็นสมาชิกของตระกูลจู

ในวันนี้ หยางเล่อโมโหโทโส แม้ว่าจูหมิงจะเป็นคนตระกูลจู เป็นญาติของจักรพรรดิ แต่หยางเล่อเป็นหัวหน้าขุนนางเก้ามนตรีและเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของสำนักมนตรีพิธีการ ถ้าเขาโกรธเคือง คนที่อยู่เบื้องล่างเขาย่อมได้แต่รับกรรม

หยางเล่อตบโต๊ะ "ทำไม! เซียวเฉวียนถึงได้ตำแหน่งสูงสุด? ทำไมต้องเป็นเขา? มือเขาเจ็บ ตัวหนังสือบนกระดาษทดสอบก็เขียนหงิกๆ งอๆ พวกคุณต้องจำได้อย่างแน่นอน! ทำไมเขาถึงยังได้อันดับหนึ่งอยู่?"

ครั้งนี้ หยางเล่อสูญเสียลูกชายสุดที่รักของเขาและประเมินคู่แข่งต่ำไป เขาคิดว่าเซียวเฉวียนไม่น่าอยู่ในรายชื่อได้และรายชื่ออันดับต้นๆ ต้องเป็นคนของพวกเขาเท่านั้น เขาจึงไม่แม้แต่จะดูกระดาษตอนตรวจข้อสอบในรอบสุดท้าย

ในที่สุด เซียวเฉวียนก็เป็นผู้ได้รับรางวัลแจ็คพ็อต!

จูเหิงเสียท่าและถูกคุมขัง ส่วนหยางจูเสียชีวิตอย่างอนาถ พวกเขาเตรียมให้คนอื่นอยู่ในอันดับต้นๆ ขึ้นรายชื่อผลสอบในปีนี้ แต่หลังจากเตรียมการเสร็จสิ้น คะแนนไม่สามารถเอาชนะเซียวเฉวียนได้?

จูหมิง รองเสนาบดีสำนักมนตรีพิธีการ ลดศีรษะลง, "ท่านหัวหน้าหยาง เรา...... ไม่สามารถแก้ไขปลอมแปลงได้จริงๆ เราทำอะไรไม่ได้เลยครับ"

ให้ตายเถอะ เซียวเฉวียนทำโจทย์วิชาเลขถูกทั้งสิบข้อ มันบ้าไปแล้ว! มันไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาแน่ๆ !

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะได้คะแนนอันดับบ๊วยในวิชาคัดลายมือ เขาก็ยังอยู่ในอันดับต้นอย่างเต็มร้อย!

หยางเล่อไม่ได้สังเกตกระดาษสอบของเซียวเฉวียน ยังงมโข่งอยู่ เขาตบโต๊ะจนถ้วยชาสั่นเทา "ทำอะไรไม่ได้? ปลอมแปลงไม่ได้? ตระกูลจูอุตส่าห์ยัดตัวคุณเข้าไปอยู่ในสำนักพิธีการ ไม่ใช่เพื่อการสอบขุนนางประจำปีละครั้งนี้หรือ? คุณทำมาหลายครั้งแล้วใช่ไหม? ยังมาบอกว่าทำอะไรไม่ได้? "

สมาชิกที่โดดเด่นที่สุดของตระกูลจู คือนางสนมวัยอาวุโสในราชวงศ์ปัจจุบัน เจ้าชายที่นางอภิเษกสมรสคือ เว่ยเชียนชิว ซึ่งเป็นเสด็จอาของจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน มีอำนาจในการดูแลประเทศเช่นกัน

หนึ่งคนได้ครองอำนาจ หมูหมากาไก่รอบตัวก็พลอยได้ดิบได้ดีไปด้วย

ตระกูลจูกำลังหาทางตีสนิทกับผู้มีความสามารถทั่วทุกแห่งในราชวงศ์ต้าเว่ย กระจายอิทธิพล สมาชิกในตระกูลจูเองก็ยิ่งถูกผลักดันให้ขึ้นสู่เบื้องสูงอย่างสุดกำลัง

จูหมิงเป็นสายแยกออกจากตระกูลจู เป็นลูกชายของหญิงม่ายในตระกูลจูขนาดใหญ่ เขาสูญเสียพ่อไปตั้งแต่อายุยังน้อย ร่ำเรียนมากว่าสิบปี จูหมิงเป็นที่ชื่นชอบของเว่ยเจียนกั๋ว จึงได้รับเลื่อนตำแหน่งเป็นรองเสนาบดี

ในฐานะรองเสนาบดีในสำนักมนตรีพิธีการ เขาอยู่ในชั้นเอกระดับ 4 สำหรับพื้นเพของเขานี่ถือว่าครองความมั่งคั่งและอำนาจสูงลิ่วอยู่แล้ว เขาจึงหวงแหนมันมาก สิ่งที่เว่ยเจียนกั๋วและนางสนมขอมา เขาจะปฏิบัติให้สำเร็จโดยไม่บิดพลิ้วอย่างแน่นอน

กระดาษข้อสอบไม่น้อยของบัณฑิตผู้สมัครสอบจากครอบครัวยากจนถูกหมกจนไร้ร่องรอยในมือเขา คะแนนสูงจะมอบให้กับคนที่ตระกูลจูต้องการสนับสนุนเท่านั้น กล่าวได้ว่าเขามีประสบการณ์มากในงานอย่างนี้

แต่ครั้งนี้เขาบอกหยางเล่อว่า เขาไม่สามารถทำอะไรได้?

ทั้งสำนักมนตรีพิธีการมีแต่คนของพวกเขา แล้วทำไมเขาถึงทำอะไรไม่ได้?

หยางเล่อจ้องตากลมด้วยความโกรธ จูหมิงก้มศีรษะและพูดว่า "ตอบท่านหัวหน้า แม้ว่าการคัดลายมือพู่กันของเซียวเฉวียนจะเงอะงะมาก แต่...... เขาเก่งวิชาเลขมาก......"

ฮ่าๆ เก่งวิชาเลขมากงั้นเหรอ?

มากถึงระดับไหน?

หยางเล่อโยนถ้วยชาลงกับพื้น "เขามีพื้นฐานวิชาเลขเป็นศูนย์ เขาจะเก่งขึ้นได้อย่างไร หืม? ถึงจะตอบได้สักสามข้อ แต่การคัดลายมือของเขาแย่มากขนาดนี้ ให้เขาได้แค่ก้งเซิงก็พอแล้ว คุณทำไมยังให้เขาถึงอันดับสูงทำไม? "

พอเซียวเฉวียนคว้าตำแหน่งสูงสุด บ่อนทั้งหมดในเมืองหลวงก็ตกอยู่ในความโกลาหล!

หยางเล่อแอบสั่งให้คนวางเดิมพันอย่างลับๆ และเขาก็เสียเงินไปทั้งหมด นี่คือเหตุผลที่แท้จริงสำหรับความโมโหโทโสของเขา

เขาเป็นถึงหัวหน้าใหญ่ในสำนักมนตรีพิธีการแท้ๆ แต่วางเดิมพันผิดพลาด ให้คนอื่นรู้เข้า เขาไม่หัวเราะฟันหลุดหรือ?

อย่าว่าคนอื่นจะหัวเราะเยาะเย้ยเขา แม้แต่หยางเล่อเองก็หัวเราะแทบตาย! เขาใช้ชีวิตมาเกือบทั้งชีวิต เขาไม่เคยเจออะไร? เขาไม่เคยคิดว่าจะมาพลาดด้วยมือของเขาเอง!

สำนักมนตรีพิธีการเลี้ยงแต่คนไม่เอาไหนไว้ฝูงหนึ่ง!

ไม่เอาไหน!

"ท่านหัวหน้า ใจเย็นๆ !" จูหมิงและเจ้าหน้าที่ร้องขอความเมตตา และจูหมิงประกาศเสียงดังว่า "ไม่ใช่เพราะผู้ใต้บังคับบัญชาไม่ได้หักคะแนนของเขา แต่เป็นเพราะว่าเซียวเฉวียนตอบคำถามวิชาเลขได้ถูกทุกข้อ! ผู้ใต้บังคับบัญชาเลยทำอะไรไม่ได้! ไม่มีทางทำได้จริงๆ!"

หยางเล่อตกใจ!

ทุกข้อ!

ตอบถูก?

หยางเล่อไม่อยากจะเชื่อ "คุณกำลังพูดถึงอะไร? สิบคำถามนั่นนะ?"

จูหมิงพยักหน้า ความตกใจของหยางเล่อในเวลานี้เหมือนกับจูหมิงในเวลาที่ตรวจข้อสอบ