ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 914

ความกังวลและความโมโหของเว่ยเชียนชิว ไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผล

ที่จริงแล้วเรื่องราวทั้งหมดเหมาะสมแล้ว ทันใดนั้นโดนขุดคุ้ยขึ้นมาอีก และเป็นเรื่องที่ไม่ดี ใครจะทนได้

ตอนนี้ ไม่เพียงแค่เว่ยเชียนชิวที่รู้สึกเสียใจมาก

ฮ่องเต้ก็รู้สึกเสียพระทัยมาก

“แม่ทัพฉิน ข้าควรจะบอกเรื่องนี้ต่อเหล่าขุนนางทั้งหลายหรือไม่？”

ฮ่องเต้มีสีพระพักตร์ที่ไม่ค่อยดี ไม่ได้บรรทมตลอดหนึ่งวันหนึ่งคืน พระองค์มีสีหน้าดูหวาดกลัว

เป็นเพราะราชวงค์ของข้าทำผิดต่อกองทัพตระกูลเซียว เป็นเพราะพระมหากษัตริย์จัดการเรื่องไม่ถูกต้อง ทำให้นักรบทั้งหลายตายไปอย่างไม่สงบสุข

ถ้าบอกให้เหล่าขุนนางรู้ ราชวงศ์ก็จะต้องอับอายเสียหน้า

แต่ถ้าไม่บอก เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ ปิดเอาไว้ได้ไม่นาน

เพียงแต่ว่า เมื่อบอกคนพวกนั้นไปแล้ว ก็จะมีประโยชน์อะไร？

พูดก็ไม่ได้ ไม่พูดก็ไม่ได้

ฮ่องเต้กำลังคิดถึงภาพรวม กำลังคิดทบทวนว่าสมควรหรือไม่

และฉินเซิง กำลังโกรธโมโหอย่างมาก

เขาคิดว่า ไม่เพียงแต่ต้องบอกพวกเขา และยังต้องหาตัวคนที่อยู่เบื้องหลังออกมาให้ได้ด้วย！

การลบหลู่กองทัพตระกูลเซียวอย่างนี้！เป็นการไม่เคารพต่อต้าเว่ยอย่างมาก！เป็นการละเมิดต่อความเชื่อของประชาชน！เป็นการดูถูกกองทัพตระกูลเซียว！

กองทัพตระกูลเซียวรุ่นต่อรุ่นส่งต่อมา นองเลือดในสนามรบ ทำไมจะต้องถูกคนดูถูกเช่นนี้！

พวกเขาเป็นนักรบตระกูลเซียว และก็เป็นคนของต้าเว่ยด้วย！และเป็นประชาชนของต้าเว่ย！ยิ่งไปกว่านั้นเป็นลูกชายของพ่อแม่ของคนมากมาย！

“ฝ่าบาท！เรื่องนี้ไม่สามารถปล่อยให้จบลงไปอย่างเงียบๆแบบนี้ได้！”

“กองทัพตระกูลเซียวเสียสละไปมากพอแล้ว！ตายไปแล้วยังถูกคนอื่นดูถูกอีก！”

คำพูดของฉินเซิงมีความนัยแอบแฝง เขากำหมัดแน่น ดวงตาแดงก่ำ ในตามีน้ำตาคลอ

เขาและเซียวเฉวียนเป็นพันธมิตรที่ดีมากต่อกัน และก็ยังเป็นเหมือนพี่น้องที่ดีต่อกันมาก

ฉินเซิงในฐานะแม่ทัพคนหนึ่ง และความรู้สึกที่มีต่อเหล่าบรรดาทหารลึกซึ้งยิ่งกว่าลูกสาวลูกชายของเขาเสียอีก！

ตอนที่กองทัพตระกูลเซียวถูกฆ่าจนหมดสิ้น ฮ่องเต้และฉินเซิงไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุอะไร！

นั่นเป็นเพราะเว่ยเชียวชิวต้องการจะเป็นใหญ่เพียงคนเดียว ถึงทำเรื่องเลวร้ายนี้！

เพียงแค่ เว่ยเชียนชิวเป็นใหญ่ตลอดไป ทุกคนก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้！

“ฝ่าบาท ตอนนี้โอกาศมาถึงแล้วไม่ใช่หรือพระเจ้าค่ะ！ในเมื่อวิญญาณของผู้กล้าทั้งห้าหมื่นคนยังอยู่！ก็จะต้องให้เว่ยเชียนชิวได้รับผลของสิ่งที่การกระทำลงไป！”

“เขาฆ่ากองทัพตระกูลเซียว！นี้มันเป็นการก่อกบฏ！ไม่สามารถละเว้นโทษได้！”

ความหมายของฉินเซิงชัดเจน ต้องการทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ให้รู้โดยทั่ว จัดการกำจัดเว่ยเชียนชิว

“แต่ราชครูยังไม่กลับมา ปืนยังหาไม่เจอจนถึง..........ตอนนี้ ยังไม่ใช่เวลาที่จะจัดการกับเว่ยเชียนชิว！”

ฮ่องเต้ปวดหัวอย่างมาก

“สิ่งที่สะสมก่อตัวมานานไม่สามารถจัดการได้ในเวลาเพียงแค่วันเดียว” ฉินเซิงถวายคำนับ “ฝ่าบาทต้องการจะกำจัดเว่ยเชียนชิว ก็ไม่สามารถที่จะฆ่าได้ภายในวันเดียว”

“ปล่อยให้ประชาชนถกเถียงถึงกองทัพตระกูลเซียว รอวันที่ราชครูกลับมา เมื่อถึงเวลานั้น ก็จะเหมาะสมแก่เวลาพอดี”

“เมื่อถึงตอนนั้น ความพยายามของเว่ยเชียนชิว ก็จะต้องหมดลงพ่ายแพ้ไปในที่สุด”

“......” ฮ่องเต้กัดฟัน “ในเมื่อเป็นอย่าง งั้นก็ดี ข้าจะได้เตรียมพร้อมรับมือกับการถูกประชาชนตำหนิติเตียน！”

ฉินเซิงตื่นเต้นโค้งคำนับ：“ฝ่าบาททรงมีพระเมตตา ปกป้องประชาชนทั้งหลาย ต่อไปในอนาคตพวกเขาจะต้องเข้าพระทัยความลำบากของพระองค์”

“ออกไปทำเถอะ”

ใบหน้าที่หนุ่มแน่นของฮ่องเต้ ถึงแม้ว่าจะอ่อนเพลีย และมีความแน่วแน่：“ในเวลาเดียวกัน ก็จะต้องตามหาคนที่อยู่เบื้องหลังออกมาด้วย ข้าต้องอัปยศอดสูต่อเหล่าทหารต้าเว่ยของข้า ยอมทุ่มเทให้ประเทศถูกทำลาย！”

ดวงตาทั้งสองข้างของฮ่องเต้ แสดงพลังออกมาอย่างรุนแรง

ฉินเซิงพยักหน้าตาม：“พ่ะย่ะค่ะ！ข้าจะยินยอมจะค่อยติดตามฝ่าบาท！”

หนึ่งวันหนึ่งคืน ในที่สุดฉินเซิงก็ออกมาจากห้องหนังสือ

ตามมาด้วย เกี่ยวกับตระกูล“ข่าวลือ” ของตระกูลเซียงเริ่มแพร่กระจายออกไปทั่วเมืองต้าเว่ย

ทำให้ทั่วทั้งประเทศเกิดความโกลาหลไปทั่ว

ครอบครัวของเหล่าผู้กล้าทั้งห้าหมื่นคน ต่างร้องไห้กันขึ้นมาอีกครั้ง