ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 919

นี่เป็นครั้งแรกที่เว่ยเชียนชิวได้เผชิญหน้ากับคนคนหนึ่งที่อยู่ไกลจากเมืองหลวงมากและสามารถทำให้เขาโกรธได้มากขนาดนี้

ข้อความในจดหมายของอี้กุยไม่ได้เขียนอะไรมากมาย ในนั้นเขียนเพียงแค่คำว่า: หญ้าอสุรา

นี่คือคําสั่งของเซียวเฉวียน หลังจากออกจากเมืองหลวงไปหลายวัน เซียวเฉวียนขอให้อี้กุยเลือกวันที่ท้องฟ้าแจ่มใสและส่งจดหมายฉบับนี้ให้เว่ยเชียนชิว

อี้กุยรู้สึกแปลกมาก ทําไมต้องเลือกวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส? วันที่มีฝนตกไม่ได้หรือ? แล้วถ้ามีหมอกหล่ะ?

เซียวเฉวียนก็ยิ้มขึ้นในตอนนี้ : “ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ เพียงแค่เลือกวันนี้เพื่อให้เว่ยเชียนชิวจําได้ว่าในวันสุดท้ายของเขานี่คือวันที่ท้องฟ้าแจ่มใสที่สุด”

โอ้พระจ้า!

ท่านปู่น้อยยังคงมีพิธีรีตอง

เซียวเฉวียนก็กล่าวขึ้นมาว่า : “หลังจากนี้ ถ้าเว่ยเชียนชิวก็จะเงยหน้าขึ้นและแม้ว่าเขาจะเห็นแสงแดดที่เจิดจ้า มันก็จะรู้สึกเย็นไปจนถึงกระดูกดำและรู้สึกเหมือนโดนเข็มกำลังทิ่มแทง”

เซียวเฉวียนได้ทำมันแล้ว

เมื่อเว่ยเชียนชิวเห็นข้อความนั้น แน่นอนว่าเขาต้องโกรธมากจนแทบบ้า

เป็นไปได้อย่างไร?

หญ้าอสุราไม่ได้ถูกกําจัดจนหมดสิ้นไปนานแล้วหรือ?

เซียวเฉวียนรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร แล้วทำไมเขาถึงหามันเจอ?

เว่ยเชียนชิวเชื่อว่าเซียวเฉวียนจะไม่เขียนจดหมายนี้ขึ้นมามั่วๆเพื่อบอกให้รู้ว่าตัวเองเองรู้เรื่องหญ้าอสุราแล้ว

หญ้าอสุราต้องอยู่ในมือของเซียวเฉวียนแล้วเป็นแน่

หญ้าอสุราหายสาบสูญไปตั้งนานแล้ว

ถึงแม้ว่าหนังสือจะยังมีข้อมูล แต่ก็ถูกลบนานแล้วเช่นกัน

เซียวเฉวียนรู้เรื่องหญ้าอสุราแล้ว เวรหล่ะ... เขารู้เรื่องนี้แล้วจริงๆ

สถานการณ์เยี่ยงนี้ทำให้เว่ยเว่ยเชียนชิวคิดอะไรบางอย่างได้ ตอนนี้ฮ่องเต้และเซียวเฉวียนกําลังกล่าวเป็นนัยน์ๆว่า : “ข้าจะฆ่าเจ้า ข้าเจอเจ้าแล้ว ส่วนจะฆ่าเมื่อใด ที่ไหน ข้าจะไม่บอกเจ้า”

ตอนนี้ค่ายของฮ่องเต้กําลังเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ

ค่อยๆเผยไพ่ไม้ตายออกมา

เว่ยเชียนชิวกล่าวว่า มันทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องโกหก

ไอ้สารเลว!

หญ้าอสุรา!

เซียวเฉวียนหาพบที่ไหน? มีมากแค่ไหน?

ไม่น่าแปลกใจที่เว่ยเชียนชิวจะร้อนรนมากถึงเพียงนี้ เพราะหญ้าอสุรานั้นเป็นดั่งฝันร้าย

การพบหญ้าอสุราจริงๆแล้วมันเป็นเรื่องบังเอิญ

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาชาวยุทธ์แท้ได้ออกไปปฏิบัติงานข้างนอก และเนื่องจากสถานที่ที่ไปนั้นรกร้างมาก ห่างไกลจากภูเขาและแม่น้ำ บริเวณรอบๆก็ไม่มีอะไรที่สามารถกินได้

โดยปกติเมื่อพบกับสถานการณ์นี้ ทุกคนต้องกินอาหารแห้งและขุดผักป่าเพื่อประทังชีวิต และครั้งนั้นก็เป็นเช่นนั้น

โดยไม่คาดคิด พวกเขาก็ได้กินหญ้าอสุราเข้าไป

หญ้าอสุราดูผิวเผินเหมือนหญ้าธรรมดา ซึ่งเป็นอาหารของวัวและแแกะในท้องถิ่น ดังนั้นความระมัดระวังของทุกคนจึงต่ำมาก

สิ่งที่สัตว์กินได้ไม่ควรเป็นอันตรายต่อผู้คนที่จะกิน

หลังจากที่พวกเขาเผลอกินมันเข้าไป ลําไส้ของพวกเขาก็เน่าเสีย ผิวหนังทั้งร่างกายก็แห้งเหี่ยวจนเหลือแต่กระดูก

นี่เป็นสิ่งที่น่าตกใจและน่ากลัวมาก

เว่ยเชียนชิวเองก็ตกใจมากเช่นกัน เมื่อได้ยินว่าหญ้านี้มีพิษต่อคนได้มากขนาดนี้

เขาจึงสั่งให้คนเก็บมันกลับมาและทําการทดลอง เพื่อที่จะกำจัดให้สูญพันธุ์

และเขาก็พบว่าหญ้าอสุราไม่ได้เป็นอันตรายมากนักกับคนธรรมดา

อีกทั้งวัวและแกะในท้องถิ่นกินเข้าไปก็ไม่ได้รับอันตรายเช่นกัน

แต่ถ้าชาวยุทธ์แท้หรือวัวและแกะต่างถิ่นกินมันเข้าไปจะต้องตายเป็นแน่!

ให้ตายสิ! หญ้านี้มันเป็นกับดัก!

เว่ยเชียนชิวดูเหมือนจะได้ยินหญ้าพวกนั้นกำลังจะด่าเขา : “เจ้าพวกชาวยุทธ์แท้และสัตว์ร้ายนั้นก็ไม่ได้ต่างกัน!”

เพียงเพราะการกินหญ้าอสุราโดยไม่ได้ตั้งใจ ชาวยุทธ์ครึ่งหนึ่งในรุ่นของเว่ยเชียนชิวที่ได้รับการฝึกฝนมาหลายปีก็ได้ตายไป