ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 920

“คุณหนูสาม ดูสิ”

อาสือวางหญ้าอสุราข้างหน้าเซียวจิง “หญ้าเหล่านี้เติบโตได้ดีมาก แข็งแรงขึ้น และเมล็ดพืชก็มากขึ้นเรื่อยๆเลย”

เดิมทีซียวจิงถูกเซียวเฉวียนส่งไปที่รัฐมู่อวิ๋น ร่วมกับอาสือให้ดูแลดินแดนในรัฐมู่อวิ๋นที่ได้รับรางวัลจากฮ่องเต้

ภายนอก คืออาสือจะจัดการทั้งหมด

และเซียวจิงเป็นคนจัดการภายใน และไม่ให้คนอื่นรู้ได้ง่ายๆ

หญ้าอสุราเติบโตจากต้นหนึ่งไปเป็นอีกต้นหนึ่งเรื่อยๆ

ต้องบอกว่าหญ้าอสุรานั้นแข็งแรงและง่ายต่อการเลี้ยงมาก หญ้าอสุราขนาดใหญ่นี้ใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งปีเท่านั้น

เนื่องจากหญ้าอสุราไม่ได้แตกต่างจากวัชพืชทั่วไปมากนัก จึงดูธรรมดาและไม่สะดุดตา

เซียวจิงตามคําแนะนําของเซียวเฉวียน ทันทีที่หญ้าอสุรามากขึ้น ให้ตัดออก ทําให้แห้ง บดเป็นผง และทําเป็นยาเม็ด

ในห้องลับของเซียวจิง มีกล่องยาขนาดใหญ่เพียงพอที่จะวางยาพิษชายยุทธ์แท้หลายหมื่นคน

ตามคําแนะนําของพี่ชาย ยาเหล่านี้เพียงพอแล้ว แต่เซียวจิงก็ยังไม่หยุด

กระบวนการนี้ยังคงดําเนินต่อไป

อาสือรู้ว่าคุณหนูสามเกลียดเว่ยเชียวชิวมากมันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหยุดง่ายๆ ดังนั้นเขาจึงทําได้เพียงปล่อยให้เซียวจิงทํายาต่อไป

หญ้าอสุรานี้เป็นไพ่ไม้ตายในมือของเซียฉวียน

เซียวจิงเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆและไม่รู้อะไรเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้เลย สิ่งที่นางทําได้คือช่วยพี่ชายของนางทําเรื่องหญ้าอสุราอย่างเต็มที่

นางทำมันได้แล้ว

นางไม่เพียงแต่ทํายาจํานวนมากเท่านั้น แต่ยังสั่งให้ผู้คนแอบเข้าไปในธนาคารเมล็ดพันธุ์ และผสมเมล็ดหญ้าอสุราลงไปด้วย

ยิ่งไปกว่านั้นแม้แต่กองคาราวานต่างประเทศนางก็ไม่เว้น

ในวันที่นางไม่ได้ไปกับเซียวเฉวียน นางทําเหตุการณ์ที่สะเทือนโลกเช่นนี้เงียบๆโดยไม่พูดอะไรเลย

ในระยะเวลาที่น้อยกว่าหนึ่งปี เมล็ดของหญ้าอสุราจะหยั่งรากและงอกพร้อมกับเมล็ดของพืชต่างๆในต้าเว่ย

หญ้าอสุราจะกระจายไปทั่วคาราวานในต้าเว่ย ซินเจียง และคุนหลุน

หญ้าอสุรามีพลังชีวิตค่อนข้างมาก ตราบใดที่มีจำนวนเมล็ดพันธุ์หลายพันในที่ที่เดียว ทั้งภูมิภาคก็จะเป็นโลกของมัน

นางต้องการปล่อยให้หญ้าอสุรามีชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุดอยู่ในโลกนี้และทำให้มันเป็นหลุมตายของเว่ยเชียวชิว

“คุณหนูสามหญ้าอสุราเป็นอันตรายถึงชีวิตต่อชาวยุทธ์แท้ก็จริง แต่ก็เป็นพิษต่อสัตว์ของประชาชนด้วย ถ้าสัตว์กินไปโดยไม่ได้ตั้งใจมันจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ของประชาชนนะขอรับ”

เซียวเฉวียนเคยสอนอาสือ และรู้ว่าเซียวเฉวียนเป็นคนที่ใจดีต่อประชาชนมาก ถ้าคุณหนูสามทําเช่นนี้นางจะต้องถูกเซียวเฉวียนลงโทษอย่างแน่นอน

โดยไม่คาดคิด กลับมีรอยยิ้มบนหน้าของเซียวจิง : “ตระกูลเซียวจะไม่ต่อสู้กับสิ่งที่ไม่ได้เตรียมตัวไว้ เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าไม่มียาถอนพิษ?”

อาสือตกใจและมองไปที่เซียวจิง : “คุณหนูสาม... มียาถอนพิษหญ้าอสุรางั้นหรือ?”

อาสือจําได้ว่าพี่เซียวกล่าวว่าพิษของหญ้าอสุราไม่มียาใดสามารถถอนพิษได้

“ตระกูลเซียวของเราไม่เพียงแต่นํากองทัพได้เท่านั้น” เสียงของเซียวจิงแผ่วเบาลงเล็กน้อย นางคิดถึงพ่อแม่และพี่ชายคนโตของนาง : “เสด็จพ่อของข้าออกทัพมาหลายปีแล้ว เดินผ่านป่าทุ่งหญ้า ผ่านภูเขาและอุปสรรคลึก เห็นความรู้มากมาย และยังทิ้งหนังสือทางการแพทย์ไว้ให้ข้าด้วย”

“ความปรารถนาเดิมของเสด็จแม่คือให้พี่ชายของข้าสอบเข้ารับราชการในวัง และเนื่องจากข้าเป็นหมอจึงสามารถพี่ชายของข้าได้นิดหน่อย”

แต่ความปรารถนาคือความปรารถนา

แม้ว่าพี่ชายจะเข้าสู่ศาลในฐานะขุนนาง แต่มันก็ไม่ได้เป็นไปด้วยดี

เซียวจิงอ่านหนังสือทางการแพทย์มาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่ได้ดูอะไรออกมากนัก

ตอนนี้หญ้าอสุราอยู่ในมือแล้ว จวนเซียวก็ถูกทําลาย มันจึงทำให้เซียวจิงโกรธมากและต้องประสบความสําเร็จบางอย่าง

ดังนั้นนางจึงทํางานทั้งวันทั้งคืนเพื่อพัฒนาความเข้าใจทางการแพทย์

เซียวจิงหยิบขวดที่มียาถอนพิษเพียงหนึ่งหยดออกมา : “ในอนาคตมันจะมีประโยชน์มาก”

“ถึงเวลานั้น มันจะถูกส่งต่อให้ประชาชน”

อาสือสับสน: “แต่ถ้าเว่ยเชียวชิวรู้เรื่องนี้......”

“ไม่ต้องห่วง คนและสัตว์ต่างกัน มันสามารถบรรเทาพิษของสัตว์ได้เท่านั้น แต่ไม่สามารถใช้กับชาวยุทธ์แท้ได้”

สายตาของอาสือดูเข้าใจมากขึ้น

แน่นอน!