โอ้ โอ้ น้ำเสียงที่หยิ่งผยองเช่นนี้ หากมีใครไม่รู้มากกว่านี้ คงคิดว่าไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าคือคนที่ทำผิดพลาด
ช่างเป็นความพยายามที่สิ้นคิด แต่ทัศนคติที่ถ่อมตัวของอวิ๋นเฮ่อนั้นค่อนข้างหายาก
ทันทีที่ชิงหลงเห็นสีหน้าของไป๋ฉี่และเหมิงเอ้า เขาก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อไกล่เกลี่ย “มันเป็นความผิดพลาด มันเป็นความผิดพลาด ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อแก่แล้วและถูกขังอยู่ที่นี่มาหลายวันแล้ว อารมณ์ของเขาจึงไม่ดีมาโดยตลอด ดังนั้นโปรดอย่าใส่ใจมันเลย”
ชิงหลงยิ้มละทิ้งรูปลักษณ์อันสง่างามขององค์ชายต่อหน้าคนนอกโดยสิ้นเชิง
“ผู้อาวุโสกรุณาหยุดพูด! เซียวเฉวียนรู้เรื่องแล้ว!”
ชิงหลงลดเสียงลง เซียวเฉวียนและผู้พิทักษ์ทั้งสองได้สร้างความสัมพันธ์ทางจิตมายาวนาน เซียวเฉวียนสามารถได้ยินทุกสิ่งที่อวิ๋นเฮ่อพูดแบบทันที
“แล้วถ้าเขาได้ยินล่ะ! ข้า.…..”
อวิ๋นเฮ่อยิ่งโกรธมากขึ้น เมื่อเห็นว่าชิงหลงกลัวเซียวเฉวียนมาก คุนหลุนเคยเป็นผู้นำใหญ่ และตอนนี้ก็เป็นผู้นำ ในอนาคต พวกเขาจะเป็นเจ้าเหนือหัวของปฐพี แล้วจะกลัวแค่ลูกเขยได้อย่างไร!
อวิ๋นเฮ่อกำลังจะเดินเตร่ต่อไป แต่ไป๋ฉี่ก็กดดาบจิงหุนไปที่คอของอวิ๋นเฮ่อ ไป๋ฉี่มองดูอวิ๋นเฮ่ออย่างเย็นชา “อย่าพูดอะไรอีก ตอบข้ามาสิ เจ้ารู้ไหมว่าตัวเองทำผิด?”
ดาบจิงหุนสร้างโดยเซียวเฉวียนและศาลาคุนหวู่ มีชื่อเสียงที่น่าเกรงขาม อวิ๋นเฮ่อได้เห็นพลังของดาบจิงหุนมานานแล้ว
อวิ๋นเฮ่อสะดุ้ง แต่สีหน้าประหลาดใจของเขาไม่ใช่เพราะดาบจิงหุน
เป็นเพราะไป๋ฉี่สามารถนำดาบเข้ามาใกล้คอของเขาด้วยความเร็วขนาดนั้น
ใกล้เข้ามาอีกนิด อวิ๋นเฮ่อก็สิ้นชีพแล้ว
อวิ๋นเฮ่อกลืนน้ำลายของเขา ความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียนแข็งแกร่งมากจนผู้พิทักษ์ของเขาสามารถเข้าใกล้ระดับที่คุกคามคอของผู้อาวุโสเช่นเขา
ชิงหลงส่งสัญญาณไปยังอวิ๋นเฮ่อทันที ผู้อาวุโส ได้โปรดยอมแพ้ เราผิดตั้งแต่แรกแล้ว ดาบอยู่ที่คอแล้ว ทำไมถึงยังดื้อรั้น?
“ผู้อาวุโส……” ชิงหลงทำได้เพียงพูดประนีประนอมและลดท่าทางลง “ข้าขอร้องล่ะ ถ้าเจ้ายอม ข้าจะฟังสิ่งที่เจ้าพูดนับจากนี้ไป”
“ฝ่าบาท ข้า……” อวิ๋นเฮ่อกัดฟัน นักรบสามารถถูกฆ่าได้ แต่ไม่ยอมอับอาย! เขาจะไม่มีวันคำนับเซียวเฉวียน!
อวิ๋นเฮ่อเฝ้าดูชิงหลงเติบโตขึ้น ตอนนี้ ชิงหลงกลายเป็นคนใจดีและจิตใจอ่อนโยน และอวิ๋นเฮ่อไม่รู้จริงๆว่าเขาคิดถูกหรือผิด
เมื่อเห็นว่าอวิ๋นเฮ่อไม่ขยับเขยื้อน ชิงหลงก็รีบหันกลับมา “เป็นอย่างไรบ้าง ให้ใต้เท้าเซียวให้โอกาสเราเถอะ ให้ข้าได้ลงโทษอวิ๋นเฮ่ออย่างเหมาะสม และข้าสัญญาว่าเขาจะไม่สร้างปัญหาอีกต่อไป!”
การจ้องมองอันเย็นชาของไป๋ฉี่ ส่งผลให้กระดูกสันหลังของชิงหลงรู้สึกหนาวสั่น
“ตกลง ถึงเวลาเสนอเงื่อนไขแล้ว” ในขณะนี้ เสียงของเซียวเฉวียนดังขึ้นในหูของไป๋ฉี่ ไป๋ฉี่พยักหน้าและจ้องมองไปที่ชิงหลง “นายท่านกล่าวว่า เนื่องจากฝ่าบาทขอร้องด้วยความเคารพต่อท่าน เราจะให้โอกาสท่านลงโทษผู้ใต้บังคับบัญชา หากอวิ๋นเฮ่อกล้าทำร้ายภรรยาและลูกสาวของนายท่านอีกครั้ง ครั้งต่อไปจะไม่มีความเมตตา”
“ได้ ได้ ได้ ได้ ข้าเข้าใจแล้ว ขอบคุญใต้เท้าเซียว” ชิงหลง องค์ชายผู้สูงศักดิ์ ถ่อมตัวเพื่อเห็นแก่อวิ๋นเฮ่อ หนึ่งในลูกน้องของเขา ถือได้ว่าเป็นการแสดงความภักดีที่ยิ่งใหญ่
ขณะที่ชิงหลงกำลังจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ไป๋ฉี่กล่าวต่อว่า “การลงโทษประหารชีวิตสามารถได้รับการยกเว้น แต่การลงโทษที่มีชีวิตนั้นยากที่จะหลบหนี แม้ว่านายท่านจะให้อภัยแล้ว แต่ฝ่าบาทของท่านอาจจำเป็นต้องช่วยเหลือนายท่าน เพื่อไถ่บาปของเจ้า”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ในที่สุดอวิ๋นเฮ่อก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น เขาเยาะเย้ย “นี่คือความตั้งใจที่แท้จริงของเจ้า ทั้งหมดที่พูดถึงการพิจารณามิตรภาพและความภักดีเป็นเพียงอุบายที่จะเอาเปรียบข้า!”
“การถูกเอารัดเอาเปรียบหมายความว่าเจ้ามีคุณค่า” ไป๋ฉี่โต้กลับอย่างเย็นชา อวิ๋นเฮ่อโกรธมากจนหนวดเคราของเขาแทบจะตั้งชัน “เจ้าเด็กปากแข็ง!”
ไป๋ฉี่เพิกเฉยต่อการระเบิดของชายชรา นายท่านบอกให้ขอความช่วยเหลือจากชิงหลง
ถ้าชิงหลงเต็มใจ ก็ดี
หากชิงหลงไม่เต็มใจ มันก็เป็นเรื่องปกติเช่นกัน
เซียวเฉวียนสั่งไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าว่าอย่าบังคับผู้อื่น
“ข้าถือว่าใต้เท้าเซียวและข้าเป็นเพื่อนกัน ไม่ต้องพูดถึงการช่วยเหลือหรือไม่ช่วยเหลือ ถ้าข้าทำได้ ข้าก็จะทำอย่างแน่นอน”
คำพูดของชิงหลงถูกพูดออกไป และอวิ๋นเฮ่อก็ยิ่งไม่พอใจมากขึ้นไปอีก เขาตะโกนด้วยความโกรธว่า “ฝ่าบาท ท่านต้องไม่ตกหลุมอุบายของเซียวเฉวียน! เขาต้องใช้สิ่งนี้เพื่อทำให้อำนาจของท่านอ่อนแอลง! ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาต้องการให้ท่านทำสิ่งที่อุกอาจขนาดไหน!”
“เซียวเฉวียนผู้นี้ทรยศและมุ่งร้าย อย่าตกหลุมพรางของเขา!”
อวิ๋นเฮ่อเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองอันชอบธรรม พ่นคำพูดราวกับน้ำพุ ปรารถนาที่จะฝังเซียวเฉวียนในตอนนั้นและที่นั่น!
เหมิงเอ้ากลอกตาและมอบหมายงานให้ “ไปที่ต้าเว่ย เมืองหนานเย่ว์ และนำเหลียนจื่อเฉ่าจำนวนยี่สิบต้นกลับมาให้นายท่าน จะต้องดำเนินการทันที”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...