ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 926

เซียวเฉวียนและชิงหลงไม่มีถูกหรือผิดต่อกัน

ตำแหน่ง ค่าย และการกระทำของพวกเขาแตกต่างกัน

เซียวเฉวียนสามารถเข้าใจสิ่งนี้ได้

ชิงหลงต้องการให้ผู้คนในคุนหลุนครองโลกและมีชีวิตที่ดี และเซียวเฉวียนก็เข้าใจเรื่องนี้

เซียวเฉวียนต้องการปกป้องบ้านเกิดของเขาและปกป้องประเทศของเขา และชิงหลงก็สามารถเข้าใจสิ่งนี้ได้เช่นกัน

เป็นเพราะพวกเขาเข้าใจซึ่งกันและกันจึงสามารถจากกันด้วยเงื่อนไขที่ดี

เนื่องจากความเข้าใจนี้ เซียวเฉวียนจึงสามารถเข้าใจความยากลำบากที่ชิงหลงเผชิญได้

ชิงหลงยังเข้าใจด้วยว่า ในที่สุดเซียวเฉวียนก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลายเป็นศัตรูของเขา

“รอข้าสักครู่ ข้าจะไปพบนายท่านของพวกเจ้าเป็นการส่วนตัว ข้าจะไปที่เมืองหนานเย่ว์ก่อนเพื่อค้นหาเหลียนจื่อเฉ่า”

“ขอบพระทัยฝ่าบาท” ไป๋ฉี่และเหมิงเอ้าโค้งคำนับและจากไปอย่างมั่นใจ พวกเขามีงานอื่นที่ต้องทำให้สำเร็จ

ร่างของชิงหลงเป็นประกาย ค้นหายาที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ มุ่งหน้าสู่โอกาสครั้งสุดท้ายของเซียวเฉวียน

……

……

ในหอคอยแห่งต้าเว่ย เซียวเฉวียนได้เตรียมชาและสุราที่เรียบง่ายเพื่อรอการมาถึงของชิงหลง

ทางด้านซ้ายของหอคอยคือต้าเว่ย และทางด้านขวาคือซินเจียง

เซียวเฉวียนมองลงไปและเห็นธงหลากสีสันของซินเจียงปลิวไปตามสายลม ผู้คนได้เตรียมพร้อมที่จะต้อนรับเซียวเฉวียนและองค์หญิงแล้ว

ในอดีตเพราะอาจื่อทำให้เซียวเฉวียนมีชีวิตที่น่าสังเวช เขาไม่เคยมีประสบการณ์ชีวิตของขุนนางในพระราชวังมาก่อน

แต่ตอนนี้เพราะองค์หญิง เขาจึงได้รับการต้อนรับจากผู้คนมากมาย เซียวเฉวียนรู้สึกพึงพอใจอย่างแท้จริงจากก้นบึ้งของหัวใจ

“ราชครูกำลังรอใครอยู่หรือเปล่า?”

ขณะที่เซียวเฉวียนกำลังคิดถึงองค์หญิง ฉินซูโหรวก็มาถึง

เซียวเฉวียนและฉินซูโหรวมีความสัมพันธ์ที่ไม่เหมือนใครและค่อนข้างพิเศษในตอนนี้ ซึ่งทำให้เซียวเฉวียนรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

เขายิ้มเล็กน้อยแล้วพยักหน้าตอบ

“ถ้าอย่างนั้น ข้าจะไปกับราชครูระหว่างรอ”

ฉินซูโหรวนั่งเงียบๆด้านข้าง มองไปที่ภูเขาที่อยู่ห่างไกลและธงหลากสีสันที่อยู่ไม่ไกล “ราชครู องค์หญิงเป็นคนดีใช่ไหม?”

“นางเป็นคนดีจริงๆ”

ฉินซูโหรวยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นราชครูก็โชคดี”

“ฉิน...…องค์ชายฉิน” เซียวเฉวียนหันไปมองนาง “เจ้าวางแผนอะไรบ้างในอนาคต?”

ฉินซูโหรวเป็นผู้หญิงและไม่สามารถติดตามเขาไปได้ตลอด ยิ่งไปกว่านั้น เซียวเฉวียนยังสัญญากับฉินปาฟาง ว่าจะดูแลหลานสาวอันมีค่าของเขาให้ดี แม้ว่าฉินซูโหรวและเซียวเฉวียนจะไม่ได้อยู่ในความสัมพันธ์แบบสามีภรรยา แต่เซียวเฉวียนยังคงมีความรู้สึกรับผิดชอบต่อนาง

หากเขาสัญญากับฉินปาฟางบางอย่าง เซียวเฉวียนจะทำตามนั้นอย่างแน่นอน

“หลังจากล้างแค้นปู่ของข้าและสังหารเว่ยเชียนชิวแล้ว ข้าจะไปบวชชี”

คำพูดเหล่านี้มาจากเด็กสาวอายุประมาณสิบปี ทำให้เซียวเฉวียนประหลาดใจ “จริงๆ แล้ว...…เจ้ายังมีชีวิตที่ดีได้นะ”

แม้ว่าชื่อเสียงของฉินซูโหรวจะถูกทำให้มัวหมองโดยอาจื่อ แต่นางก็ยังคงเป็นสมาชิกของราชวงศ์ โดยได้รับการสนับสนุนจากฮ่องเต้และตระกูลฉิน นางสามารถมีชีวิตที่สะดวกสบายและมั่งคั่งได้ถ้านางต้องการ

แค่ต้องการให้ฉินซูโหรวด้านขึ้น และแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอดีต

การเป็นแม่ชี ไม่ใช่การยอมจำนนต่อคนเลวเหล่านั้น แต่เป็นการเสียเวลาชีวิตเพราะอาจื่อ?

“ราชครูกังวลเกี่ยวกับข้าหรือ?” ฉินซูโหรวยิ้มเบาๆ แสดงความโศกเศร้า

เซียวเฉวียนไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไรและมองเข้าไปในระยะไกล เขาไม่สามารถเข้าใจความคิดของฉินซูโหรวได้อย่างง่ายดาย

ถ้าเขาบอกว่าเขาห่วงใย นางอาจจะคิดมากเกินไป ถ้าเขาบอกว่าเขาไม่สนใจ มันก็จะดูไร้หัวใจและไม่รู้สึก

เมื่อเห็นเขายังคงเงียบ ฉินซูโหรวก็พูดเบาๆว่า “ท่านก็รู้ ณ จุดนี้ ไม่มีใครสามารถหันหลังกลับได้ สิ่งที่เรียกว่าวันดีๆ เป็นเพียงการหลอกลวงตัวเอง”

เซียวเฉวียนไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร

ในท้ายที่สุด เขาก็รู้สึกผิดบ้างต่อฉินซูโหรว มีความเข้าใจบางอย่างระหว่างพวกเขา เนื่องจากพวกเขาทั้งสองตกเป็นเหยื่อของสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน

“ราชครูมีแขก ข้าจะลาแล้ว”

ฉินซูโหรวกล่าวขอลา เพื่อทำลายบรรยากาศที่ตึงเครียด

เซียวเฉวียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก ขณะที่ชิงหลงมาถึงทันเวลาพอดี

ตะกร้าถูกวางไว้ตรงหน้าเซียวเฉวียน เต็มไปด้วยเหลียนจื่อเฉ่าสดที่ยังมีดินเกาะอยู่

ชิงหลงไม่ลังเลที่จะนั่งลงและพูดว่า “เนื่องจากใต้เท้าเซียวเตรียมชาให้ข้าแล้ว ข้าจะไม่เกรงใจ”

“เชิญ”

เซียวเฉวียนพยักหน้า

ขณะที่ชิงหลงกำลังจะจากไป เซียวเฉวียนก็ร้องเรียกเขาว่า “ชิงหลง ข้ามีอะไรจะพูด เจ้าอยากกล่าวไหม”

“เชิญใต้เท้าเซียวกล่าว”

ชิงหลงหันกลับมามองร่างสูงของเซียวเฉวียน

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกว่าเซียวเฉวียนก็เต็มไปด้วยความเหงาเช่นกัน

“อย่าตาย”

เซียวเฉวียนพึมพำ

“อะไร?”

ชิงหลงกะพริบตา

“เจ้าต้องใช้ชีวิตให้ดี” เซียวเฉวียนหันหน้ามองเขาอย่างแน่วแน่ “ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่า ในแบบของข้าเอง ชาวคุนหลุนก็สามารถมีวันที่ดีได้เช่นกัน”

ชิงหลงตกตะลึง

“สงครามเป็นวิธีการที่จำเป็น” เซียวเฉวียนมองดูชิงหลง “แต่มันไม่ใช่หนทางเดียว”

……

……

ความเงียบปกคลุมอยู่ระหว่างชิงหลงและเซียวเฉวียน

หลังจากที่รู้สึกเหมือนชั่วนิรันดร์ ชิงหลงก็พยักหน้าเล็กน้อย “ใต้เท้าเซียว ดูแลตัวเองด้วย”

เมื่อเซียวเฉวียนพยักหน้าตอบ ชิงหลงก็หันกลับมา กลายเป็นสายลมที่อ่อนโยน และสลายไปในปฐพี

ชาวคุนหลุนไม่ควรถูกมองข้าม พวกเขาเป็นเหมือนเทพเจ้าและปีศาจ

ด้วยการจากไปของชิงหลง ไม่มีการหันหลังกลับให้กับเซียวเฉวียน

“ว้าว! เหลียนจื่อเฉ่า!”

“ใต้เท้าเซียว! ท่านพบเหลียนจื่อเฉ่าจริงๆ!”

เสียงดังและตื่นเต้นทำลายบรรยากาศอึมครึม