ก่อนที่เซียวเฉวียนจะรู้สึกเศร้าเล็กน้อยต่อมิตรภาพกับชิงหลง ทหารที่ชายแดนก็เริ่มแสดงความยินดีกับเขามากเกินไป
“ใต้เท้าเซียว! ท่านเป็นเทพเซียนหรือ? ท่านได้รับเหลียนจื่อเฉ่าในเวลาเพียงชั่วโมงเดียว!”
“ทำได้อย่างไร?”
“ใช่แล้ว ทำยังไงหรือ มันน่าทึ่งมาก! แถมยังสด และยังมีดินเปียกอีกด้วย!”
ทหารล้อมรอบเซียวเฉวียนและพูดพล่อยๆ พวกเขาดำเนินชีวิตสมกับชื่อเสียงอย่างแท้จริงในฐานะสมาชิกของกองทัพตระกูลเซียว พวกเขาไม่ธรรมดาจริงๆ!
รู้สึกเขินอายเล็กน้อยกับคำเยินยอ เซียวเฉวียนตอบว่า “เพื่อนช่วยข้า”
“โอ้พระเจ้า! ใต้เท้าเซียวของเรามีเพื่อนที่พิเศษจริงๆ!”
เขาไม่รู้เลยว่าคำเยินยอกำลังจะทวีความรุนแรงมากขึ้น
“ถ้าเป็นแบบนั้น มันง่ายที่จะจินตนาการว่าใต้เท้าเซียวของเราก็โดดเด่นเช่นกัน!”
“ใช่ใช่ใช่! เห็นด้วย!”
พวกทหารหัวเราะอย่างโง่เขลา ขณะหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมา “ใต้เท้าเซียว เราไม่สามารถทำอะไรหรือช่วยเหลือได้มากนัก ดังนั้นเราจึงเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่ให้กับท่าน”
“ท่านเดินทางมาตลอดทางนี้โดยเต็มไปด้วยฝุ่น เมื่อท่านได้พบกับผู้คนในซินเจียง มันก็เหมาะสมแล้วที่ท่านจะต้องมีเสื้อผ้าที่สะอาด”
ขณะที่ทหารนำเสนอเสื้อผ้า เซียวเฉวียนก็ผงะไป ผ้ามีความหรูหรามาก ซึ่งเป็นสิ่งที่คนธรรมดาไม่สามารถสวมใส่ได้
ทหารตัวสูงและกำยำยื่นเสื้อผ้าด้วยความลำบากใจ “พ่อของข้าเคยเป็นพ่อค้าและเคยช่วยคนร่ำรวยในท้องถิ่น ด้วยความขอบคุณ ชายผู้มั่งคั่งได้มอบของขวัญมากมายให้พ่อของข้า รวมถึงผ้าอวิ๋นนี้ด้วย”
“ดังนั้น ครอบครัวของเราจึงตัดเย็บเสื้อผ้าใหม่ โดยหวังว่าข้าจะได้ใส่มันเมื่อข้าหมั้นหมาย แต่เมื่อดูจากรูปร่างของท่านแล้ว ใต้เท้าเซียวมันก็ควรจะเหมาะกับท่านเช่นกัน”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เซียวเฉวียนรีบปฏิเสธ “มันล้ำค่าเกินไป ข้ารับไม่ได้ โปรดนำมันกลับไป ข้ามีเสื้อผ้าที่สะอาดอยู่”
ใบหน้าของทหารเปลี่ยนเป็นสีแดง “ไม่ ไม่ ไม่! ข้าไม่รู้จักผู้หญิงคนไหนเลย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องหมั้น มันไม่มีประโยชน์อะไร ใต้เท้าเซียว โปรดรับมันไว้เถอะ”
เซียวเฉวียนยังคงปฏิเสธ เนื่องจากเป็นนิสัยที่ดี ที่จะไม่รับสิ่งของจากมวลชน เขาไม่สามารถฝ่าฝืนกฎนี้ได้
เมื่อเห็นการปฏิเสธของเซียวเฉวียนทหารก็เริ่มวิตกกังวล “พ่อแม่ของข้าขอให้ข้าเอามันมาให้โดยเฉพาะ ใต้เท้าเซียว ถ้าท่านไม่ใส่มัน ข้าคงไม่มีความสุข และเมื่อข้ากลับไป พ่อแม่จะทุบตีข้า”
“เดิมทีพ่อแม่ของข้าต้องการมาแสดงความเคารพต่อท่าน แต่มีกฎที่ประตูเมืองว่า ห้ามบุคคลภายนอกเข้ามา ดังนั้นข้าจึงต้องนำมันเข้ามาเอง”
ผ้าอวิ๋นมีค่ามหาศาลในยุคปัจจุบัน
ไม่ต้องพูดถึงในสมัยโบราณเลย
ผ้าอวิ๋นนี้มากเกินพอที่จะจับคู่ได้แม้กระทั่งขุนนางชั้นสูง
พ่อของทหารคนนี้ต้องช่วยคนที่ไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน
เนื่องจากมูลค่ามหาศาลของมัน เซียวเฉวียนจึงไม่สามารถยอมรับได้ เขาพยายามปฏิเสธอีกครั้ง แต่เขากำลังวางแผนที่จะหลบหนี
ทหารก็ล้อมเขาลงอย่างแน่นหนา “ใต้เท้าเซียว โปรดรับไว้เถอะ!”
ทหารเหล่านี้มีความกระตือรือร้นอย่างแท้จริง...…
เซียวเฉวียนรู้สึกหมดหนทาง ถูกกลุ่มผู้ชายบังคับให้สวมเสื้อผ้าใหม่สุดหรู
หากสิ่งนี้เกิดขึ้นในเมืองหลวง ไม่มีใครจินตนาการได้เลยว่าจะกล้าหาญแค่ไหนที่จะปฏิบัติต่อเซียวเฉวียนในลักษณะที่หยาบคายเช่นนี้
แต่ที่นี่ เซียวเฉวียนไม่ได้โกรธ เขาทำได้เพียงหัวเราะและร้องไห้กับสถานการณ์นั้น
เฮ้อ……
……
……
ในเมืองอีหลิน ในซินเจียง
นี้เป็นเมืองเล็กๆที่อยู่ใกล้กับต้าเหว่ยที่สุด
ชาวเมืองได้ยินว่าองค์หญิงและราชบุตรเขยจะกลับมา พวกเขาแต่งกายด้วยชุดที่ดีที่สุดและเตรียมพร้อมสำหรับพิธีต้อนรับ รอคอยการมาถึงขององค์หญิงและราชบุตรเขยจากบันไดสวรรค์อย่างใจจดใจจ่อ
พวกเขาตั้งตารอ โดยเฉพาะกับองค์หญิง
อย่างไรก็ตาม พวกเขาเกือบจะผิดหวังเพราะองค์หญิงไม่อยู่ที่นั่น
แต่พวกเขาก็ค่อนข้างแปลกใจเช่นกัน เพราะถึงแม้องค์หญิงจะไม่อยู่ แต่ฝ่าบาทหมิงเจ๋อก็ยังปรากฏอยู่
หมิงเจ๋อไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของเขาได้ มิฉะนั้นจะเป็นเรื่องน่าอายสำหรับเขาและคนทั้งประเทศ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...