ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 93

ที่ผ่านมาตระกูลฉินจะค่อนข้างเก็บเนื้อเก็บตัว บ้านนายพลเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องความสำเร็จทางทหารที่โดดเด่น หากทำตัวโดดเด่น ก็จะชักชวนให้คนอิจฉา ในราชสำนัก คนที่ต้องการให้ตระกูลฉินอยู่ดีกินดีมีน้อย แต่อยากให้ตระกูลฉินย่ำแย่มีมากทีเดียว

กล่าวคือ มีลูกหลานสอบได้จวนฉินถึงจัดงานเลี้ยงฉลอง ประการแรก เป็นเพราะดีใจ ประการที่สอง หากมีลูกหลานสอบได้แล้วไม่จัดงานเลี้ยงผู้อื่น ผู้อื่นๆ จะกล่าวหาว่าตระกูลฉินหยิ่งยโสไม่เห็นผู้คนอยู่ในสายตา

ผู้ร่ำรวยทรงอิทธิพลในเมืองหลวงคบหากันด้วยความเกรงใจบนผิวหน้า แต่ความสัมพันธ์ที่แท้จริงก็เหมือนน้ำแข็งบางๆ บนผิวน้ำทะเลสาบในฤดูหนาว ใช้เท้าย่ำเบาๆ ก็แตกละเอียด ให้ความรู้สึกลำบากใจยิ่งนัก

ดังนั้นในบ้านตระกูลที่ร่ำรวยทรงอิทธิพลในเมืองหลวงจึงคำนึงถึงมารยาทมาก เพราะเกรงว่าจะทำอะไรไม่ดีพอหรือมีส่วนใดบกพร่อง ตกเป็นขี้ปากของชาวบ้าน ให้ผู้อื่นจับเป็นจุดอ่อนได้

งานเลี้ยงฉลองของจวนฉินในวันนี้จัดขึ้นสำหรับฉินหนานและฉินเป่ย แม้ว่าจวนฉินจะไม่อยากให้เซียวเฉวียน เป็นตัวเอก แต่เขาในฐานะฮุ่ยหยวนก็ควรมาร่วมในงานด้วย

แต่ว่าเขาก็จะไม่มา!

แขกเหรื่อหลายคนสีหน้าดูคลางแคลงและไม่ชอบใจ พวกเขาล้วนเป็นบุคคลสำคัญ พวกเขาได้เตรียมของขวัญพอควรสำหรับงานเลี้ยงฉลองนี้ แต่เซียวเฉวียนซึ่งเป็นเพียงฮุ่ยหยวน อาศัยเป็นเขยของบ้านตระกูลฉิน ไม่ออกมาต้อนรับ ไม่มีมารยาทเอาซะเลย!

ถึงจะคิดอย่างนี้ พวกเขาล้วนเป็นมนุษย์จิ้งจอกแก่ประสบการณ์ จึงไม่แสดงสีหน้าไม่พอใจ หลังจากนั่งลงเรียบร้อย ไหนควรชมก็ชม ไหนควรยินดีก็ยินดี บรรยากาศก็ดูสงบสุขดี

ฉินเฟิงโกรธมากจนแอบกำหมัดแน่น เขาไม่เชื่อว่าเซียวเฉวียนจะกล้าไม่มา!

ฉินซูโหรวนั่งอยู่คนเดียวในงานเลี้ยง ที่นั่งข้างตัวเธอว่างเปล่า ทุกคนมาร่วมดื่มอวยพรเพื่อฉลองที่เซียวเฉวียน คว้าตำแหน่งสูงสุด และกล่าวยินดีที่เธอได้เป็นคุณนายฮุ่ยหยวน เธอรู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก!

ด้วยความสุขุมอดทนที่โตมาในครอบครัวตระกูลใหญ่ เธอฝืนใจยิ้มให้ทุกคน และดื่มเหล้าทั้งหมดที่คนเหล่านี้ยื่นมาให้

ทุกคนต่างรู้ว่าตระกูลฉินและลูกเขยคนนี้ขัดแย้งกันมาตลอด ตระกูลจะเก็บตัว แต่ลูกเขยแสดงตัวโดดเด่น หากเป็นตระกูลอื่น ก็คงไม่ชอบคนที่แส่หาเรื่องประเภทนี้เหมือนกัน

วันนี้เซียวเฉวียนไม่ได้อยู่ที่นี่ ทุกคนมารวมตัวกันรอบๆ ฉินหนานและฉินเป่ยเพื่อยกย่องและชมเชยพวกเขา ชื่อของเซียวเฉวียนถูกกล่าวถึงแค่พอหอมปากหอมคอแล้วก็ผ่านไปเท่านั้น

ท่ามกลางฝูงชน มีคนๆ หนึ่งมองซ้ายขวาค้นหาอะไรอยู่ตลอดเวลา เขาคือสวีซูผิง หัวหน้ากระทรวงการคลังที่มาตามนัดหมาย

”ลูกเขยบ้านคุณอยู่ที่ไหน วันนี้เขาไม่มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ข้ายังรอที่จะดื่มเหล้ากับเขา!”

คำพูดของสวีซูผิงทะลุทะลวงภาพลวงตาแห่งสงบสุขที่ทุกคนรักษาไว้ งานเลี้ยงเงียบสนิท ทุกคนรู้ว่าเซียวเฉวียนไม่ได้อยู่ที่นั่น แต่มีเพียงสวีซูผิงเท่านั้นที่เอ่ยปากถาม

ปากและดวงตาของท่านยายฉินกระตุกอย่างหลบๆ หัวหน้าสวีรู้สึกคลางแคลงใจ "อะไร เขาไม่ได้มาเหรอ"

อุ๊ย ... ทุกคนพูดไม่ออก ไม่เห็นหรือสีหน้าของสมาชิกตระกูลฉินเปลี่ยนไปแล้ว?

เซียวเฉวียนจะมาหรือไม่มาไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือหน้าตาของตระกูลฉิน ขออย่าพูดอะไรอีกต่อไปเลย!

มีคนขยิบตาให้สวีซูผิงบ่อยๆ เขาจะเข้าใจได้อย่างไร สวีซูผิงลือชื่อในการชอบเออออกับตัวเอง "เกิดอะไรขึ้นกับตัวเขาหรือเปล่า งานสำคัญแบบนี้ เขาไม่มาได้เหรอ? เขานัดหมายกับข้าไว้นมนานแล้ว ว่าถ้าสอบได้อันดับหนึ่งจะมาเลี้ยงเหล้าข้าพเจ้า"

หลังจากที่เขาฉีกหน้าของตระกูลฉินทิ้ง เขายังซักถามเกาลึกถึงระดับรากอีกสองอุ้งเล็บ!

ทุกคนกังวลอย่างมาก ในฐานะหนึ่งในเก้ารัฐมนตรี สวีซูผิงดูสีหน้าคนไม่เป็น อยู่ในราชสำนักที่มีแต่เรื่องพิลึกพิลั่นมาได้นานขนาดนี้ มันดูน่าทึ่งมาก!

อย่างไรก็ตาม กระทรวงการคลังก็เป็นเพียงองค์กรว่างๆ ที่ไม่มีอนาคต ในที่สุดทุกคนก็เข้าใจสาเหตุที่สวีซูผิงมีความโดดเด่นด้านวรรณกรรมในปีนั้นแต่ไม่ได้ถูกเลือกให้ทำตำแหน่งที่สำคัญเพราะเหตุนี้เอง

ถ้าใช้ให้ทำตำแหน่งที่สำคัญ ฝ่าบาทคงโมโหอารมณ์เสียทุกวันแน่?

เมื่อกี้พวกเขายังแปลกใจว่าไฉนหัวหน้ากระทรวงการคลังแท้ๆ จึงให้ความสนใจกับเซียวเฉวียนมาก ตอนนี้ดูเหมือนว่ามนุษย์หรือสิ่งของประเภทเดียวกันจะอยู่รวมเป็นกลุ่มกัน พวกเขาล้วนเป็นคนที่น่ารังเกียจ พวกเขาจึงดึงดูดซึ่งกันและกัน ให้ความสนใจซึ่งกันและกัน

สวีซูผิงหันศีรษะไปด้านหนึ่ง ตัวเองจุ๊กจิ๊กอยู่คนเดียวก็พอแล้ว ยังจุ๊กจิ๊กออกเสียงดัง "ข้าได้ยินมาว่าตระกูลฉิน ไม่ต้อนรับลูกเขย ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริง วันนี้ข้าเกรงว่าเซียวเฉวียนจงใจไม่มามากกว่า ไอ้เด็กคนนี้ใจกล้าเสียมารยาทไปหน่อย ไม่รักษาหน้าให้จวนฉินแม้แต่นิด เฮ้ เฮ้ เขาดูไม่ใช่คนไม่รู้ดีชั่ว ครั้งก่อนได้ยินมาว่าตระกูลฉินจะขับไล่เขาออกจากบ้าน เป็นไปได้ที่เขาโกรธแค้น จึงไม่คิดกลับมา?"

โอ้ย ! พระเจ้า! ช่วยทีเถอะ!

พวกผู้ดีสูงศักดิ์ต่างอ้าปากค้าง ไม่ใช่แค่เซียวเฉวียนที่ไม่รักษาหน้าตระกูลฉิน ยังมีสวีซูผิงที่ปากดีพูดไม่จบไม่สิ้น!

ท่านยายฉินหายใจหอบจนหน้าอกขึ้นๆ ลงๆ เรื่องในบ้านถูกเขามองทะลุปรุโปร่ง เอาเรื่องอย่างนี้มาแฉในที่แจ้ง อับอายขายหน้าเป็นอย่างยิ่ง