ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 94

ในงานเลี้ยงฉลองการสอบระดับชนบทครั้งที่แล้ว เซียวเฉวียนถูกซ่งจือกล่าวหาต่อที่สาธารณะว่าลอกข้อสอบ ใส่ความต่างๆ นาๆ แต่ตระกูลฉินกลับเพิกเฉยและไม่สนใจเรื่องนี้

ในเมื่อทั้งคู่ต่างมองซึ่งกันและกันเป็นคนนอก เหตุใดเซียวเฉวียนจึงต้องมาในงานเลี้ยงเพื่อรับกรรมอีก?

หากเซียวเฉวียนปรากฏตัว ซ่งจือซึ่งสูญเสียลูกชายไปคงไม่อาจไว้ชีวิตเขาได้ในครั้งนี้ ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่น่าจะมาอีกแน่นอน!

ไม่ใช่ว่าเซียวเฉวียนกลัวซ่งจือ เสียแรงเสียเวลากับคนเหล่านี้ เขาไปเฉลิมฉลองกับเพื่อนสหายของเขาเองดีกว่า

เว่ยชิงก็ติดในรายชื่อครั้งนี้ แต่อันดับจะอยู่ถัดไปด้านล่างหน่อย เขารู้สึกทิ้งห่างจากเซียวเฉวียนไปมาก ถึงเขาจะอยู่ในรายชื่อ เขาก็ยังหงอยเหงาโดดเดี่ยว

เพื่อปลอบโยนเขา เซียวเฉวียนขอให้อาสือและไป่ฉีนำเหล้าที่กลั่นแล้วขนมาที่โรงเตี๊ยมเล็กๆ รวมกันพี่น้องไม่กี่คนก็ดื่มกันอย่างสนุกสนาน

”พี่เซียว อีกครึ่งเดือนก็ถึงการสอบระดับพระราชวัง พี่ต้องเตรียมตัวให้ดี......พี่จะได้เข้าเฝ้าฝ่าบาทเมื่อถึงเวลา ส่วนฉัน...... สอบไม่ผ่านระดับวังอย่างแน่นอน ไม่คิดหวังแล้ว!"

หลังจากดื่มไปสองไห เหล้านี้แรงมากจนเว่ยชิงเมามากแล้ว ดวงตาพร่ามัว เขาตะโกนเสียงดังใส่ในอากาศ

”ฉันอยู่นี่” เซียวเฉวียนดึงร่างของเขาหันมา เว่ยชิงหัวเราะคิกคักและพูดอย่างมีเลศนัย “ฉันยังมีข่าวสำคัญชิ้นหนึ่ง”

"อะไร?"

"ปีนี้......เอ่อ!" เว่ยชิงสะอึกและพูดความจริงหลังจากดื่ม เขาพูดความลับที่ปกติเขาจะไม่บอก สติอันน้อยนิดที่ยังเหลืออยู่ทำให้เขารู้ว่าควรลดเสียงลง “ปีนี้องค์หญิงจะเลือกหนึ่งในสามคนเป็นสามีหน้าตำหนักสอบ คุณ คุณ คุณมีวาสนาแล้ว คุณต้องเป็นจ้วงหยวนแน่นอน! องค์หญิงจะต้องประทับใจคุณอย่างแน่นอน! คุณจะได้เป็นราชบุตรเขย! จะไปเอาคุณหนูใหญ่บ้านฉินทำไมอีก”

องค์หญิง?

จักรพรรดิองค์ปัจจุบันมีอายุเพียงยี่สิบปี และองค์หญิงองค์โตในพระองค์ก็มีอายุเพียงหกหรือเจ็ดขวบ

อายุห่างกันไม่มากเกินไปเหรอ!

ราชวงศ์ต้าเว่ยทำไมรีบร้อนขนาดนี้? เซียวเฉวียนไม่รู้ องค์หญิงที่ว่าองค์นี้ไม่ใช่องค์หญิงองค์นั้น แต่เป็นองค์หญิงต้าถงที่มาจากภูมิภาคตะวันตก

เซียวเฉวียนโบกมือ "ฉันไม่ชอบสาวรุ่นน้อยๆ หรอก"

"ก็......คุณต้องเป็นจ้วงหยวน! จ้วงหยวน......องค์หญิงจะต้องชอบคุณแน่ๆ เมื่อถึงเวลา"

เว่ยชิงพึมพำ สลบหลับไปคาอยู่บนโต๊ะ

คนโบราณที่ไม่เคยดื่มเหล้าขาว ความสามารถในการรับแอลกอฮอล์นั้นแย่จริงๆ! อาสือก็เมาเช่นกัน แต่ไป่ฉีไม่แตะต้องแอลกอฮอล์เลย

"คุณชายเซียว! เจ้าของร้าน! ตระกูลฉินมาจับคนในบ้านไป!"

เซียวเฉวียนสั่งให้คนรับใช้ของตระกูลเว่ยส่งเว่ยชิงกลับบ้าน ทันทีที่เขาออกจากโรงเตี๊ยม ก็เห็นมียามวิ่งจากบ้านเซียวมาแจ้งรายงาน ทรงผมยุ่งเหยิง เสื้อผ้ากระเซิง ดูเหมือนว่าเขาได้ต่อสู้กับใครมาแล้วหลายตระลบ !

เซียวเฉวียนเข้าครอบครองบ่อนจวี้เป่าฟาง ไป่ฉีและอาสือกลายเป็นเจ้าของร้าน บ้านเซียวจึงไม่มีคนดูแลในวันธรรมดา เขาจึงจ้างยามหลายคนมาคอยเฝ้า

วันนี้ จวนฉินส่งคนประมาณสิบกว่าคนมาและพาคุณนายเซียวไป ไม่ได้บอกว่ามาทำไม แค่บอกว่าได้รับคำสั่งจากคุณหนูใหญ่ของจวนฉินเท่านั้น

ยามห้าหรือหกคนยื้อยุดฉุดลากกับคนของตระกูลฉินเป็นเวลานาน แต่พวกเขาไม่สามารถคว้าตัวคุณนายเซียวกลับมาได้

เนื่องจากพวกเป็นคนของตระกูลฉิน ยามก็ไม่กล้าใช้แรงมาก มือไม้เบาแรงไปนิดหน่อย

เซียวเฉวียนขมวดคิ้ว มาโดยไม่ได้รับเชิญ! ข่มเหงมากเกินไปแล้ว! กดขี่บนหัวของเซียวเฉวียนยังพอว่า แต่นี่มันไม่ละมือแม้แต่กับแม่ของเขา!

"น้องสาวฉันล่ะ?" ความหนาวเย็นพุ่งจากฝ่าเท้าของเซียวเฉวียนขึ้นยันศีรษะ ดูเหมือนว่าตระกูลฉินจะเล่นให้ตายไปข้างใดข้างหนึ่ง!

คุณหนูตกใจมาก ขณะนี้ยังอยู่ที่บ้าน”

”เฝ้าดูคุณหนูให้ดี!”

”ครับ คุณชาย ไม่ให้พวกเราตามไปด้วยหรือ?”

”ไม่ต้อง ฉันกับไป่ฉีไปก็พอ”

เซียวเฉวียนและไป่ฉีกระโดดขึ้นหลังม้าและควบม้าตรงไปที่จวนฉิน!

ที่งานเลี้ยงในจวนฉิน

มีแขกมาระหว่างกลางงานด้วย

นั่นคือแม่เซียว.

อี้กุย ซึ่งอยู่ที่งานเลี้ยงด้วยกำลังดื่มอยู่ที่มุมห้อง ผู้คนส่วนใหญ่ที่มาร่วมงานเป็นผู้มีฐานะสูงศักดิ์ เขาเป็นนักธุรกิจธรรมดาๆ เมื่อคนอื่นมาคารวะเหล้า เขาก็แค่ขอบคุณเขาเฉยๆ ไม่คุยด้วย ดูเหมือนว่าทุกคนในงานเลี้ยง ไม่มีใครคู่ควรได้รับความสนใจจากเขา