ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 930
จวนเจี้ยนกั๋ว
ภาพของเซียวเฉวียนแขวนอยู่บนผนัง
ภาพถูกฟันและฉีกขาด เว่ยเชียนชิวกำลังขว้างมีดบิน ใบมีดตัดผ่านใบหน้าของเซียวเฉวียน เพื่อระบายความโกรธของเขา! ระบายความแค้นของเขา!
เว่ยเชียนชิวรู้สึกโกรธแค้นในระดับหนึ่ง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ทำเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนั้น
เดิมที คนของเขาได้ค้นหาทั่วทั้งเมืองหลวง แต่ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่พบหญ้าอสุรา พวกเขาไม่พบแม้แต่เส้นขนแม้แต่เส้นเดียว!
อารมณ์เสีย!
มันโคตรอารมณ์เสีย!
พวกเขาค้นหาศาลาคุนหวู่ด้วยซ้ำ และอี้กุยก็อนุญาตให้พวกเขาค้นหา แต่พวกเขาก็ยังไม่พบอะไรเลย!
“เจียนกั๋ว มีคนจากวังมาที่นี่ บอกว่าพวกเขามีพระราชกฤษฎีกา”
เว่ยเชียนชิวรู้สึกรำคาญแล้ว และหมาป่าดำก็เข้ามารายงาน
เขาโบกมือปฏิเสธ “ไม่อยากพบ!”
หมาป่าดำลังเลเล็กน้อย “แต่ขันทีบอกว่ามันเป็นเรื่องที่มีความสำคัญสูงสุด”
“มันสำคัญขนาดไหน? มันสำคัญพอๆกับหญ้าอสุราที่คุกคามชีวิตของข้าหรือเปล่า?”
เว่ยเฉียนชิวตะคอกด้วยความโกรธ หมาป่าดำพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ “ขันทีบอกว่ามันสำคัญขนาดนั้น”
จริงหรือ?
ดวงตาของเว่ยเชียนชิวเบิกกว้าง
เป็นไปได้ไหมที่เซียวเฉวียนกำลังเล่นกลอุบายอีกครั้ง?
ถ้าเซียวเฉวียนไปที่ซินเจียง ก็ให้เขาไปที่ซินเจียง ทำไมต้องสร้างปัญหาให้เขาทุกวัน!
เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เว่ยเชียนชิวจึงสะบัดแขนเสื้อแล้วเดินไปที่ประตูหลักอย่างหยิ่งผยอง มองดูขันที “พูดมา! มีอะไรสำคัญขนาดนั้น!”
“ถ้าเจียนกั๋วคิดว่าเรื่องนี้ไม่สำคัญและทำให้เวลาของข้าล่าช้า ข้าจะเฆี่ยนตีเจ้า!”
ขันทีเป็นคนของฮ่องเต้ ย่อมไม่กลัวเขา เขายิ้ม “ใต้เท้าเจียนกั๋ว ข้าเพียงมาที่นี่เพื่อส่งข้อความ ฮ่องเต้ตรัสว่า ปราณสีดำปรากฏขึ้นทางทิศตะวันตก ดูเหมือนจะเปลี่ยนจากปราณแห่งการสังหาร”
ฮะ?
ฟังไม่เข้าใจ?
“เรื่องไร้สาระแบบนี้! จะมาบอกข้าทำไม!” เว่ยเชียนชิวตะโกนอย่างเย็นชา “ลืมปราณสีดำและปราณแห่งสังหารไปได้เลย แม้ว่าสัตว์ประหลาดและปีศาจจะมา มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร!”
“แท้จริงแล้ว ใต้ท่านเจี้ยนกั๋วทรงฉลาดและกล้าหาญ เปี่ยมด้วยคุณธรรม ไม่มีสิ่งใดจะทำให้ท่านหวาดกลัวได้” ขันทียิ้ม “แต่มีข่าวลือแพร่สะพัดในหมู่คนทั่วไป และองค์ฮ่องเต้ทรงไม่สบายใจอย่างยิ่ง”
“ถ้าไม่สบายใจก็ควรขอชาผ่อนคลายจากหมอ! การมาบอกข้าก็ไม่มีประโยชน์!”
เว่ยเชียนชิวพบว่ามันแปลก คนพวกนี้พูดอ้อมค้อมตลอดว่าพวกเขาต้องการพูดอะไรกันแน่
ขันทียิ้ม โค้งคำนับ แล้วเดินจากไป
หมาป่าดำขมวดคิ้ว “ใต้เท้าเจียนกั๋ว ข้าจะไปตรวจสอบข่าวลือ"
“ไป ไป ข้าจะไปอาบน้ำ! น่ารำคาญ!”
ด้วยเหตุนี้ เว่ยเชียนชิวจึงเรียกสาวงามออกมาและกลับไปที่จวนอย่างไม่อดทนเพื่อเตรียมอาบน้ำกับสาวงาม
ตาข่ายขนาดใหญ่โฉบไปทางจวนของเจียนกั๋วอย่างเงียบ ๆ
...
...
เมืองอีหลิน ในซินเจียง
“……”
“……”
ความเงียบที่น่าอึดอัดแขวนอยู่ในอากาศ
ทหารของซินเจียงจ้องมองที่เซียวเฉวียน
คนทั่วไปก็จ้องมองที่เซียวเฉวียนเช่นกัน
ริบบิ้นสีในมือของพวกเขาหยุดโบก
ไม่มีการเสิร์ฟชานมอีกต่อไป
พวกเขาจ้องมองที่เซียวเฉวียนอย่างตั้งใจ
นี่คือราชบุตรเขยขององค์หญิงเหรอ?
สูงขนาดนั้นเลยเหรอ?
หุ่นดีมากเหรอ?
หล่อเหลามากเหรอ?
ไม่ใช่ว่าราชบุตรเขยขององค์หญิงเป็นคนเตี้ยเหรอ?
ยังเต็มไปด้วยรอยเปื้อนใช่ไหม?
หรือคนแห่งงานใหม่ที่ไม่เข้าใจอะไรเลย?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...