“ฮือ ๆ ๆ...”
“ท่านพ่อ ข้าเจ็บ...”
“ท่านพ่อ...”
กรงไฟที่คุมขังเสี่ยวเซียนชิวไว้ ก็คือเพลิงชุ้ยเจี้ยน
นักปราชญ์ออกจากเขาด้วยตัวเอง พร้อมนำเชื้อเพลิงติดมาด้วย และนำมาเพื่อเซียวเฉวียน
เหตุผลที่นักปราชญ์พุ่งเป้าไปยังเซียวเฉวียน ก็เพียงเพราะว่าสำนักหมิงเซียนได้ทำนายไว้ว่าบนโลกนี้จะมีคนผู้หนึ่ง ชื่อว่าเซียวเฉวียน มาสามารถกำราบผนึกจูเสิน และฟื้นคืนคุนหลุน
ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงถูกพุ่งเป้าเช่นนี้
ไม่ใช่แค่เซียวเฉวียนผู้นี้ที่ถูกพุ่งเป้า แต่ทุกคนที่ชื่อว่าเซียวเฉวียนต่างโดนพุ่งเป้าทั้งหมด เห็นได้ชัดว่าฝีมือการทำนายของพวกเขาไม่ได้เลิศเลออะไรนัก
สำนักหมิงเซียนไม่เพียงมีแค่เพลิงชุ้ยเจี้ยน ยังมีวิชาการทำนายที่น่าภาคภูมิ พวกเขารอบรู้ตำแหน่งดาราศาสตร์ โชคลาภแห่งฮวงจุ้ย ทำนายร้อยครั้งมิเคยผิดเพี้ยน อีกทั้งพวกเขายังชำนาญวิชาการแพทย์ และมักประกอบอาชีพหมอในโลกมนุษย์
ตลอดระยะเวลาพันปีที่ชาวคุนหลุนตกต่ำ ชาวคุนหลุนปลีกวิเวก พวกเขาก็เช่นกัน ไม่มีชาวคุนหลุนโจมตี พวกเขาก็ใช้ชีวิตด้วยการทำนายและรักษา
หรือพูดได้ว่า หากชาวคุนหลุนต่างปลีกวิเวกทุกชั่วอายุคน หากไม่โผล่ขึ้นมาฉับพลัน สำนักหมิงเซียนก็ไม่มีทางลงมือได้
ขอเพียงชาวคุนหลุนโผล่หัวขึ้นมา สำนักหมิงเซียนก็จะลงมือในทันที
แม้เซียวเฉวียนไม่รู้จักสำนักหมิงเซียน แต่เข้าใกล้สำนักหมิงเซียนเสียแล้ว
มู่เวยและมู่จิ่น ก็คือศิษย์แห่งสำนักหมิงเซียน
ทว่าแม้เขาสองคนมีวิชาการแพทย์ที่โดดเด่น แต่พวกเขาก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความลับระดับสูงของสำนักหมิงเซียนเกี่ยวกับคุนหลุน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเซียวเฉวียนเลย
โชคชะตาก็เหมือนกับวงล้อ ค่อย ๆ บดขยี้ไปข้างหน้า
มันไม่ปล่อยใครไปแม้แต่คนเดียว
และมันไม่เคยลำเอียงกับใคร
สำนักหมิงเซียนคิดว่าตนเองเป็นตัวแทนวิถีแห่งสวรรค์ หารู้ไม่ว่าบนโลกนี้ยังมีฮวงจุ้ยหมุนเวียนอยู่
การเกิด ความรุ่งโรจน์ ความตกต่ำ การผงาดของชาวคุนหลุนก็คือหนึ่งในวิถีแห่งสวรรค์ ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเพราะคนใดคนหนึ่ง และยิ่งไม่ได้เปลี่ยนแปลงเพราะเซียวเฉวียนเพียงคนเดียว
ในกระบวนการทางประวัติศาสตร์นี้ เซียวเฉวียนก็เป็นเพียงหนึ่งในสรรพสิ่งที่มีชีวิตเท่านั้น
เพียงแต่ในสรรพสิ่งที่มีชีวิตนั้น เขาคือผู้ที่เจิดจ้าที่สุด
คือผู้ที่ไม่ย่อท้อที่สุด
แม้แต่วิถีแห่งสวรรค์ ก็ยังต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษ
เซียวเฉวียนอยู่ที่ซินเจียง ไม่มีต้าเว่ยคอยหนุนหลังชั่วคราว พูดตามหลักก็คือ นี่คือโอกาสที่ดีที่สุดที่สำนักหมิงเซียนจะฆ่าเซียวเฉวียน
แต่นักปราชญ์เคยทำนายไว้ว่า เซียวเฉวียนจะตายในต้าเว่ย
นอกจากในสถานที่ของต้าเว่ย เขาตายไม่ได้
ดังนั้น นี่ก็คือเหตุผลที่นักปราชญ์ต้องหลอกใช้หมิงเจ๋อในการฆ่าเซียวเฉวียน
หมิงเจ๋อเป็นองค์ชายแห่งซินเจียง มีทรัพยากร ความสามารถและศักยภาพ เป็นผู้ที่เหมาะสมที่สุดในการฆ่าเซียวเฉวียน
เพื่อให้การหลอกใช้หมิงเจ๋ออย่างสำเร็จ นักปราชญ์ได้มอบอัญมณีล้ำค่าให้แก่ราชินีแห่งซินเจียง ในวันคล้ายวันประสูติของราชินี เพื่อสร้างสัมพันธ์อันดีต่อราชวงศ์ซินเจียง
เขาได้เฝ้าดูลูกหลานในพระบรมวงศานุวงศ์ครั้งแล้วครั้งเล่า พบว่าองค์ชายหมิงเจ๋อปราดเปรื่องที่สุด
ดังนั้นนักปราชญ์จึงได้สร้างเรื่องโกหก
เรื่องโกหกที่น่าตกใจ
เขาเริ่มจากการแอบปรากฏตัวต่อหน้าหมิงเจ๋อ และได้แสดงการทำนายที่น่าอัศจรรย์ มีการคาดเดาสภาพอากาศของวันถัดไป เมื่อทำนายทายทักครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นนักปราชญ์ก็ได้สร้างเรื่องโกหกขึ้นอีกครั้ง เพื่อให้หมิงเจ๋อเชื่ออย่างสนิทใจว่าเซียวเฉวียนคือผู้ที่ทำลายประเทศ
หมิงเจ๋อจึงเชื่อด้วยประการฉะนี้
หากหมิงเจ๋อที่น่าสงสารมายังโลกปัจจุบัน เคยดูโทรทัศน์ เคยดูการพยากรณ์อากาศ คงไม่ถูกต้มจนเปื่อยเช่นนี้
ในความเป็นจริง หมิงเจ๋อก็ไม่ได้ทำให้การรอคอยของนักปราชญ์ต้องผิดหวัง หมิงเจ๋อช่ำชองจำนวนของผู้แอบแฝง และสามารถปลูกฝังอาจื่อได้
หมิงเจ๋อยังมีพรสวรรค์ในการขึ้นรูปกระบี่ชีวันได้
สำหรับเซียวเฉวียนแล้ว ศัตรูอย่างหมิงเจ๋อนั้นทรงพลังอย่างไม่ต้องสงสัย นักปราชญ์มั่นใจอย่างมากว่าหมิงเจ๋อจะทำภารกิจให้สำเร็จอย่างแน่นอน
อย่างไรเสีย ตอนนี้เซียวเฉวียนตกอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่สู้ดีนัก ด้านในต้าเว่ยมีเว่ยเชียนชิวจอมอันธพาล ด้านนอกมีองค์ชายหมิงเจ๋อ ไม่มีใครรอดจากการถูกโจมตีจากทั้งสองฝ่าย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...