ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 98

ฉินซูโหรวก้มหัวลงต่ำจนนางไม่เหลือแม้แต่ศักดิ์ศรี ภาพลักษณ์ของสตรีผู้สูงศักดิ์หายไป สิ่งที่นางพยายามทำตอนนี้คือซ่อนเท้าคู่สวยของนาง

แม่เซียวรู้สึกโล่งใจอย่างมาก "ข้าจะลงโทษเจ้าด้วยหวายสิบไม้ เจ้าจะยอมรับไหม?"

สิบไม้? อาเซียงร้องเสียงดังพร้อมวิ่งเข้าไปขวาง "ฮูหยินเซียว ข้าขอรับแทนคุณหนู คุณหนูบอบบาง คุณหนูจะทนได้อย่างไร!"

ฉินซูโหรวเป็นหญิงสาวที่ไม่เคยผิวแตกเลยตั้งแต่ยังเป็นเด็ก นางจะทนถูกตีด้วยไม้ได้อย่างไร?

ถ้านางทนไม่ได้ ฮูหยินเซียวทำอย่างไร? จะยังโบยนางอย่างนั้นหรือ?

เซียวเฉวียนเย็นชาและไล่สาวใช้คนนี้ออกไป "ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า ออกไปซะ! ท่านแม่ ลงมือเถอะ!"

ฉินซูโหรวมองไปที่เซียวเฉวียนอย่างโกรธเคือง ถ้าคนในตระกูลข้าไม่เป็นเช่นนี้ เจ้าจะกล้ารังแกข้าอย่างนี้ไหม?

ฝากไว้ก่อน เซียวเฉวียน ฝากไว้ก่อนเถอะ!

เซียวเฉวียนกลับมีท่าทางยั่วยุมากขึ้น ราวกับกำลังรอการแก้แค้นจากนางอยู่!

แม่เซียวง้างมือขึ้น หวดไม้ทั้งสิบที! ปั๊ม ลงบนหลังของนาง!

ฉินซูโหรวเป็นคนบอบบาง ความเจ็บปวดที่ลงบนหลังของนางราวกับจะทำให้กระดูกของนางหัก แต่นางกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา

นางเกลียดเซียวเฉวียนมาก

เซียวเฉวียนไม่เพียงแต่รู้สึกพึงพอใจ แต่ยังรู้สึกเป็นเกียรติอย่างสุดซึ้งที่คุณหนูฉินสามารถแบกรับความคับแค้นใจเช่นนี้ได้

คนรับใช้ของแต่ละตระกูลเมื่อเห็นการลงโทษที่โหดเหี้ยมนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารแม่เฒ่า เซียวเฉวียนโหดร้ายมาก ถ้าพวกเขาได้สาวสวยเช่นนี้ไว้ครอบครอง พวกเขาจะหวงแหนและรักนางอย่างแน่นอน

เซียวเฉวียนได้เป็นลูกเขยของตระกูลฉิน และได้แต่งงานกับคุณหนูฉินที่สวยงามเช่นนี้ ถือเป็นบุญที่ได้สะสมมาตั้งแต่ชาติปางก่อน ถ้านางหนีไป คนอย่างเซียวเฉวียนจะหาผู้หญิงที่งดงามเช่นนี้ได้อีกอย่างนั้นหรือ?

เมื่อพูดถึงคุณหนูฉิน นางรูปงามและน่าสงสารมาก คนรับใช้มีจิตใจสกปรก พวกเขาอยากจะกอดหญิงสาวผู้น่าสงสารคนนี้และมอบความรักให้อย่างสุดซึ้ง ฮ่าฮ่า!

ความคิดที่อยู่ในใจของผู้คนแยกออกจากกัน แต่ละคนคิดไม่เหมือนกัน ใครคิดอะไรอยู่ไม่มีใครรู้ แต่เซียวเฉวียนรู้

ก็แค่พวกผู้ชายเมื่อเห็นสาวงามต้องทนทุกข์

เขาแค่อยากจะบอกคนพวกนี้ว่า ถ้าผู้หญิงที่นิสัยไม่ดี เอาแต่ใจ กล้าลงมือผู้อาวุโส ไม่ว่านางจะสูงส่งหรือสวยแค่ไหน เขาก็ไม่สนใจ ใครอยากได้ก็เอาไป!

หลังจากลงไม้ไปสิบที ฉินซูโหรวก็ไม่สามารถคุกเข่าอย่างมั่นคงได้

แม่เฒ่าฉินเป็นทุกข์อย่างมาก กำลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยหลานสาวของตนเอง แต่เซียวเฉวียนไม่สนใจ และพูดอย่างมีชัยว่า "ก้มลงคารวะเก้าครั้ง และดื่มเหล้าในถ้วยนั้น"

"พอรึยัง" แม่เฒ่าฉินไม่สามารถทนได้อีกต่อไป คนรับใช้ข้างๆ นางก็ไม่พอใจเช่นกัน ราวกับว่าเซียวเฉวียนและแม่ของเขาเป็นผู้ทำผิด ไม่ใช่ฉินซูโหรว

"ยังไม่พอ!"

ศีรษะของเขาเชิดขึ้น คิ้วและดวงตาของเซียวเฉวียนลุกโชนดั่งไฟ รังสีอำมหิตแพร่ออกไปทั่ว “ฉินซูโหรวปฏิบัติต่อแม่ของข้าเช่นนี้ นางต้องชดใช้! แต่ถ้าไม่อยากให้เป็นฉินซูโหรว จะเป็นพ่อตา หรือท่านแม่เฒ่าฉินก็ได้นะ แม่ของข้าคงไม่ขัดค้องอะไร!”

แม่เฒ่าฉินตกใจและมองไปที่เซียวเฉวียนราวกับไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน!

ความหมายเบื้องหลังคำพูดของเซียวเฉวียนนั้นชัดเจนมาก ข้าไม่ได้ต้องการให้แม่เฒ่าขอโทษ แต่ต้องมีคนชดใช้สำหรับคำพูดพล่อยๆนั้น!

จริงอยู่ที่ตระกูลเซียวกำลังตกต่ำ แต่ความรุ่งโรจน์ยังคงอยู่ ไม่ว่าผู้คนจะดูแคลนตระกูลเซียวอย่างไร เรื่องราวของการนองเลือดในครานั้นจะยังคงอยู่สืบต่อไป!

ตระกูลเซียวไม่ได้ใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์ในครั้งนั้นเพื่ออวดอำนาจของพวกเขา แต่ทำไมคนเหล่านี้ถึงรังแกเขา?

ก่อนหน้านี้มีเพียงการหาทุกวิถีทางเพื่อรังแกเซียวเฉวียน แต่ตอนนี้ไม่สามารถรังแกเขาได้แล้ว จึงหันไปรังแกครอบครัวของเขาแทนอย่างนั้นหรือ?

พวกหลานที่โลภมาก ไหนจะยังรังแกคนที่อ่อนแอกว่า มากลัวตายเอาตอนนี้ สมควรแล้วหรือ?

พวกเขาลืมไปแล้วว่ากองทัพตระกูลเซียวเคยทำอะไรไว้บ้าง ซึ่งสิ่งนี้ถือเป็นการทรยศ!

ฮูหยินของตระกูลเซียว นางเป็นภรรยาที่สง่างาม นางต้องเสียสละ แล้วคนโหดเหี้ยพวกนี้ยังมีหน้ามาดูถูกดูแคลนนางอีกงั้นหรือ?

ในตอนนั้น ฮูหยินติดตามกองทัพตระกูลเซียวที่สกัดกั้นชนเร่ร่อนเผ่าซงหนู นางรับผิดชอบด้านการขนส่งเสบียงทางการทหาร แม้นางจะไม่ได้เข้าต่อสู้ในสนามรบ แต่นางแสดงความเมตตาเท่าที่ผู้หญิงจะทำได้ และยังอุทิศตนเพื่อต้าเว่ยที่ยิ่งใหญ่

แต่ตระกูลฉินยังทำได้ลงคอ!!