โอ๊ย! นี่มันอะไรกัน!
หัวใจดาบไม่เพียงแต่รู้ถึงชื่อเสียงของนักปราชญ์ในซินเจียงเท่านั้น แต่ฝ่ายของเซียวเฉวียนยังได้ตรวจสอบเรื่องนี้แล้ว
เซียวเฉวียนไม่เพียงแต่สืบสวนเท่านั้น แต่ยังรู้ด้วยว่า นักปราชญ์มีศิษย์ชื่อเสวียนอวี๋ ผู้ซึ่งทำร้ายเสี่ยวเซียนชิวจากระยะไกลและได้รับพู่กันหลุนเฉียนคุนไป ปัจจุบันพวกเขาอาศัยอยู่ที่จวนเจียนกั๋ว
เซียวเฉวียนได้เข้าใจภูมิหลังส่วนใหญ่ของนักปราชญ์แล้ว และเซียวเฉวียนกำลังวางแผนที่จะทำลายเพลิงชุ้ยเจี้ยน ซึ่งเป็นสมบัติของสำนักหมิงเซียน
สถานการณ์เป็นเรื่องเร่งด่วน แต่นักปราชญ์กลับลืมมันไป เขายังคงสนุกกับชีวิตที่สะดวกสบายในจวนเจียนกั๋ว โดยให้คำแนะนำแก่เว่ยเชียนชิว เกี่ยวกับวิธีการจัดการกับเซียวเฉวียน!
นักปราชญ์เชื่อจริงๆว่าการส่งศิษย์หนุ่มไปที่หอปี๋เซิ่ง เพื่อส่งข้อความถึงเซียวเฉวียน โดยบอกว่าถ้าเขาฆ่าตัวตาย จะไม่มีใครได้รับอันตราย นักปราชญ์คิดว่าสิ่งนี้จะทำให้เซียวเฉวียนกลัวเขาและปฏิบัติตามคำสั่งของเขาอย่างเชื่อฟังเพื่อยุติชีวิตของเขาเองเหรอ?
น่าหัวเราะจริงๆ!
หากเซียวเฉวียนถูกข่มขู่อย่างง่ายดาย เขาคงตายไปแล้วหลายร้อยครั้ง! ทำไมเขาถึงยังต้องการให้นักปราชญ์พูดพล่ามที่นี่?
ตอนนี้หัวใจดาบเข้ามามองหาปัญหา เขาได้แสดงให้เห็นชัดเจนว่า เซียวเฉวียนเป็นนายท่านของเขา แม้ว่านักปราชญ์จะไม่รู้ว่าชิงหลงคือหัวใจดาบ แต่ชิงหลงยังคงเป็นองค์ชายผู้ทรงพลังแห่งคุนหลุน
สิ่งที่น่าหัวเราะยิ่งกว่านั้นคือ คนที่มีอำนาจเช่นนี้ คนที่สามารถต่อต้านเซียวเฉวียนและปฏิบัติต่อเขาในฐานะนายท่าน ยังคงไม่ได้เพิ่มความสงสัยของนักปราชญ์
เว่ยเชียนชิวยังกล้าถาม เมื่อไหร่ที่เซียวเฉวียนกลายเป็นนายท่านของชิงหลง
นักปราชญ์กลับมุ่งความสนใจไปที่ว่า ทำไมชิงหลงถึงรู้จักชื่อเสียงของเขาในซินเจียง ความคิดของเขามีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอย่างแท้จริง!
เมื่ออ่านใจของนักปราชญ์ รอยยิ้มจางๆก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา ที่ด้านหน้าของหัวใจดาบ ไม่มีความลับในหมู่สิ่งมีชีวิต
ในสายตาของหัวใจดาบ นักปราชญ์นั้นโง่เขลายิ่งกว่าเว่ยเชียนชิว ด้วยสติปัญญาที่จำกัดเช่นนี้ เขายังกล้าอ้างตำแหน่งนักปราชญ์ ช่างไร้ยางอาย!
ชัดเจนว่านักปราชญ์มีความรู้สึกสำคัญในตนเองสูงเกินจริง มองสิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นเพียงมด หรือความแข็งแกร่งของเขาถึงระดับที่ไม่มีใครเอาชนะได้อย่างแท้จริง
สรุปแล้ว ไม่ว่านักปราชญ์จะเป็นใคร หัวใจดาบก็ตื่นขึ้นมาและอยู่ยงคงกระพัน!
นอกเหนือจากผนึกจูนเสินแล้ว ไม่มีใครสามารถแข่งขันกับ หัวใจดาบได้!
ไม่ว่าจะเป็นเพลิงชุ้ยเจี้ยนหรือปีศาจ ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าตัวตลกต่อหน้าหัวใจดาบ เซียวเฉวียนเป็นนายท่านของเขา อาวุธลับทั้งสองของสำนักหมิงเซียนจะอยู่ได้ไม่นาน!
อย่างไรก็ตาม หัวใจดาบประเมินความแข็งแกร่งของเซียวเฉวียนไว้สูงเกินไป ขณะนี้เขากำลังยุ่งอยู่กับการโจมตีจวนเจียนกั๋ว และมองข้ามสถานการณ์ของเซียวเฉวียนที่ภูเขาหมิงเซียน สถานการณ์ไม่ราบรื่นอย่างที่หัวใจดาบจินตนาการ ช่างไร้แผนการ
ภายในจวนเจียนกั๋ว การมาถึงของหัวใจดาบทำให้เกิดความโกลาหลต่างๆ แต่ละคนมีจุดประสงค์แอบแฝงของตนเอง
ความสนใจของทุกคนมุ่งไปที่หัวใจดาบ โดยพยายามดึงข้อมูลเพิ่มเติมจากเขา แม้แต่เหมิงเอ้าก็เช่นกัน เนื่องจากหัวใจดาบอ้างว่าเซียวเฉวียนเป็นนายท่าน เขาจึงอารมณ์บูดบึ้งและจ้องมองชิงหลง
เพียงคนเดียวที่ยังคงเชื่อฟังอยู่ข้างๆหัวใจดาบ คือไป๋ฉี่ เขายืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ ความคิดของเขาไม่ได้อยู่ที่หัวใจดาบ แต่จ้องมองไปที่เสวียนอวี๋อย่างแน่วแน่
เสวียนอวี๋สามารถทำร้ายเสี่ยวเซียนชิวได้จากระยะไกล เอาชนพู่กันเฉียนคุนได้ในไม่กี่วินาที และแม้แต่อ่านใจได้ เขาเป็นศัตรูที่น่าเกรงขามของตระกูลเซียว ไป๋ฉี่ไม่เข้าใจว่าทำไมเด็กน้อยถึงมีความแข็งแกร่งขนาดนี้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...