ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 995

ไปอย่างนั้นหรือ？

เซียวเฉวียนเพิ่งจะเข้าใจอย่างไม่ง่ายนัก ที่แท้ความขื่นขมที่เขาได้ในต้าเว่ยเดิมล้วนมาจากสำนักหมิงเซียน

เพราะว่าคำพูดพยากรณ์ไร้สาระของนักปราชญ์ ผู้ที่มีนามว่าเซียวเฉวียนทั้งดินแดนต้าเว่ยจึงกลายเป็นเป้าหมายของนักปราชญ์ไปด้วย

ยามนี้เซียวเฉวียนอยู่ในค่ายใหญ่ดั้งเดิมของนักปราชญ์ แล้วเขาจะรอดพ้น หรือละทิ้งไปได้อย่างง่ายด้าย?

เขามาก่อกวนรังเก่าของนักปราชญ์ เพื่อแก้แค้นให้ตนเอง เพื่อแก้แค้นให้ประชา ขอโทษด้วยจริงๆ ที่เขาต้องลงมือเช่นนี้!

หากกระทำเรื่องสำเร็จ เขาย่อมจากไปเอง

“องค์หญิง ท่านบอกข้าก่อน ท่านอยู่ที่ไหน?” แม้องค์หญิงจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่เซียวเฉวียนก็ยังไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่ เดิมทีองค์หญิงรู้ความมาตลอด ยามนี้เพื่อไม่ให้เซียวเฉวียนเป็นกังวล นางอาจจะพูดโกหกด้วยเจตนาดีขึ้นมาก็เป็นได้

ทว่า องค์หญิงกักขังหมิงเจ๋อไว้กลางภูเขาโดยอำเภอใจ เพื่อไม่ให้หมิงเจ๋อสร้างปัญหาให้กับเซียวเฉวียนได้

เซียวเฉวียนเป็นสามีขององค์หญิงและเป็นบิดาของลูก

หากว่าเซียวเฉวียนมีอันเป็นไป องค์หญิงคงไร้หนทางจะอยู่เพียงลำพัง ทั้งชีวิตนางต้องอยู่ในความรู้สึกผิด

เมื่อนำหมิงเจ๋อมาขังไว้ที่นี่ หมิงเจ๋อก็ไม่มีทางไปหาตัวเซียวเฉวียนพบ ทั้งสองคนก็จะปลอดภัยไร้อันตราย นี่คือวิธีการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดซึ่งองค์หญิงจะคิดได้ อีกทั้ง หมิงเจ๋อจะต้องสำนึกผิดแน่นอน ไม่มีทางสร้างปัญหาให้กับเซียวเฉวียนต่อแน่ๆ

ดังนั้นแล้ว ไม่ว่าจะอย่างไร องค์หญิงไม่มีทางบอกเซียวเฉวียนว่านางอยู่ที่ไหนแน่

“สามี ท่านฟังข้าพูดก่อน ตอนนี้ข้าปลอดภัยยิ่งนัก ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงข้า”

“ท่านรีบหนีไปเสีย!”

องค์หญิงคล้ายได้ยินเสียงฆ่าฟันอยู่ลางเลา นางเริ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนรนขึ้นมา

“สามี?”

“สามี?”

ในเวลานี้เอง เสียงฆ่าฟันนั้นยิ่งมาก็ยิ่งได้ยินชัดขึ้น ฟังดูแล้วเหมือนจำนวนคนจะมากทีเดียว องค์หญิงอดที่จะเป็นกังวลมากขึ้นไม่ได้ นางถึงขั้นส่งเสียงเรียกเซียวเฉวียนติดๆ กัน แต่เซียวเฉวียนไม่ได้ตอบ องค์หญิงคิดว่าเซียวเฉวียนคงเกิดเรื่องแล้ว นางร้อนใจจนจะร้องไห้แล้ว

ความเป็นจริง สถานการณ์ทางด้านเซียวเฉวียนเองก็ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก เขาพบปัญหาเสียแล้ว เพลิงชุ้ยเจี้ยนที่ว่าไม่ใช่ไม่มีเพลิงหรอก ในเมื่อเขาจุดมันติดแต่กระแสเพลิงคล้ายจะยิ่งโหมแรงขึ้นทุกที...

และสิ่งที่ทำให้เซียวเฉวียนคาดไม่ถึงก็คือ กระแสเพลิงของเพลิงชุ้ยเจี้ยนนั้นคล้ายกับว่ามีเทคนิคแยกแยะใบหน้าคนติดมาด้วย พวกมันล้วนพ่นเพลิงเข้ามาหาเซียวเฉวียน พวกมันกระตือรือร้นพยายามคิดพุ่งเข้าหาตัวเซียวเฉวียน

ไม่ว่าเซียวเฉวียนจะหลบหลีกเช่นไร ทิศทางของเปลวเพลิงนั้นแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยพลาด ตั้งแต่ต้นจนจบหมายมุ่งมาทางเขา

เซียวเฉวียนวิ่งหนีได้ว่องไว ทว่าตัวเพลิงกลับไวเสียยิ่งกว่า เขาปีนขึ้นต้นไม้ มันก็ไล่ตามไม่ลดละ!

เพลิงชุ้นเจี้ยนเดิมทีไล่จนเซียวเฉวียนแทบไม่ไหว เซียวเฉวียนฝืนฮึดใช้แรงเฮือกสุดท้ายกระโจนหนีมารอบ เพื่อให้พอมีโอกาสได้หอบหายใจบ้าง...

ไม่ต้องคิดเลย ภูเขาหมิงเซียนคงจะถูกเผาไปเป็นพื้นที่ไม่น้อย

แม่แกสิ!

เพลิงชุ้ยเจี้ยนนี้มันมีจิตวิญญาณเองแล้วหรือไร?

ถึงกับไล่ตามเซียวเฉวียนอัตโนมัติ!

หรือว่านักปราชญ์สร้างโปรแกรมได้ด้วย จากนั้นก็กำหนดเงื่อนไขเอาไว้อย่างดีเพื่อให้เพลิงชุ้ยเจี้ยนเล่นงานเซียวเฉวียนหรือ?

นี่คือสิ่งที่เซียวเฉวียนเข้าใจผิด เพลิงชุ้ยเจี้ยนไม่ได้มุ่งเล่นงานเขาแต่ว่ามันมุ่งเล่นงานชาวต้าเว่ยและชาวคุนหลุน รวมไปถึงของทุกอย่างของชาวคุนหลุนด้วย

อาทิเช่น กระบี่วิญญาณ ผนึกจูเสินและจิตกระบี่ เป็นต้น

เซียวเฉวียนเป็นชาวต้าเว่ย ผนึกจูเสินคือเศษกึ่งดวงจิตที่เหลือของหมื่นดาบบรรพบุรุษ และหมื่นดาบบรรพชนนั้นถือกำเนิดจากเพลิงชุ้ยเจี้ยน ผนึกจูเสินอยู่กับตัวเซียวเฉวียน ส่วนหนึ่งของคุนหลุนกับผนึกจูเสินผสานกันอยู่ในร่าง ทำให้พระเพลิงชุนเจี้ยนนั้นแม่นยำเป็นที่สุด...

บนร่างของเซียวเฉวียนนั้นมีทั้งกลิ่นอายของคุนหลุนสองอย่าง แถมยังเป็นของจากคุนหลุนที่พิเศษและเข้มข้นด้วย มันดึงดูดและทำให้เพลิงชุ้นเจี้ยนนั้นยิ่งสามารถมากขึ้น เปลวเพิงนั้นไล่ตามอย่างไม่ลดละแล้ว!

ผนึกจูเสินด้านหนึ่งกำลังสอนความรู้ทั่วไปให้เซียวเฉวียน อีกด้านหนึ่งเอ่ยเร่ง “เซียวเฉวียน เจ้าหลบให้มันไวหน่อยได้ไหม หนีห่างจากเพลิงชุ้ยเจี้ยนให้ยิ่งมากยิ่งดี!”

“ข้าลำบากเป็นบ้า!”