"ใต้เท้าข้าน้อยนามเหมยเซียงเป็นผู้ดูแลหอนางโลมแห่งนี้เจ้าค่ะ"
อ้ายเจิงสะบัดพัดในมือแล้วโบกเล็กน้อย เขามองสตรีผู้แต่งหน้าจัดและสวมอาภรณ์สีฉูดฉาดผู้นี้ด้วยสายตาของกุนซือผู้ปราดเปรื่อง
ไว้ใจได้หรือไม่
เพียงสายตาเย็นเยียบนั้นก็ทำให้หญิงชราตัวสั่นแล้ว นางคุกเข่าลงไม่กล้ากระทั่งจะยืนให้เสมอเขา
เห็นท่าทางของนางเช่นนั้นอ้ายเจิงจึงปรับสีหน้าให้อ่อนลง เขาจะขู่คนชราผู้หนึ่งด้วยเหตุใดกัน
"ข้าน้อยรักษานางอย่างเต็มที่ แต่หากนางไม่รอดได้โปรดอย่าใส่ความข้าน้อยเลยนะเจ้าคะ ข้าน้อยไม่รู้เรื่องจริง ๆ ข้าน้อยไม่รู้เรื่อง"
ด้วยความหวาดกลัวทำให้น้ำตาของนางผู้นี้พรั่งพรูออกมา คิดว่าหากสตรีผู้นั้นไม่รอดตนต้องมีความผิดแล้ว
อ้ายเจิงตีพัดเข้ากับฝ่ามือเบา ๆ ท่าทางคล้ายบัณฑิตเจ้าสำราญผู้หนึ่งแล้วถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร เหตุใดข้าต้องใส่ความเจ้าด้วย"
"หามิได้เจ้าค่ะ ข้าน้อยไม่ได้กล่าวเช่นนั้นเพียงแต่จะอธิบายว่าข้าน้อยรักษานางอย่างเต็มที่แล้ว หากท่านใต้เท้าไม่เชื่อข้าน้อยจะพาไปดูนางเจ้าค่ะ"
อ้ายเจิงเข้าใจแล้ว
"อ้อ นางไม่สบายหรอกหรือ ป่วยมากหรือไม่?"
อ้ายเจิงหันไปถามทหารแต่หาได้มีผู้ใดรู้เรื่อง นางเหมยเซียงเงยหน้าเช็ดน้ำตาแล้วเอ่ยว่า
"นางมาถึงที่นี่เลือดท่วมกายตัวร้อนราวกับไฟและลมหายใจรวยรินแล้วเจ้าค่ะ"
ตายแล้ว นางเหมยเซียงตัวสั่นอีก หรือพวกเขาส่งสตรีผู้นั้นมาผิดที่ ส่วนนางก็เห็นแก่เงินจึงรับไว้ เช่นนี้พวกเขาจะไม่คิดว่านางสวมรอยหรือ
เมื่อเห็นว่านางเหมยเซียงอึกอัก อ้ายเจิงจึงเอ่ยเสียงเบา
"เจ้าไม่ต้องกลัวบอกความจริงมาเถิด ข้ารับรองได้ไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็ไม่มีความผิด"
นางเหมยเซียงถอนหายใจอย่างโล่งอก ใต้เท้าผู้นี้เห็นทีจะไม่กลั่นแกล้งผู้น้อยจริง ๆ ท่าทางก็น่าเชื่อถือพึ่งพิงได้
"ข้าน้อยไม่ได้กล่าวเท็จเจ้าค่ะ ใต้เท้าทหารผู้นั้นนำนางมาพร้อมกับทองสองถุงใหญ่ไม่ใช่ให้ทางหอเราเป็นอาจารย์สอนนางให้ดูแลท่านแม่ทัพหรือเจ้าคะ"
เอาล่ะสิ อ้ายเจิงเข้าใจอย่างกระจ่าง แท้จริงแล้วเป็นความเข้าใจผิดกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด NC25 3P
ไม่นะ หานเซียวจะตายแยบรี้ไม่ได้ ฮื่อออออๆๆ...