ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด NC25 3P นิยาย บท 81

หนานอิงปฏิเสธเสียงแข็งนางมิได้วางยาในชานั่นนางย่อมรู้ดี ผงพิษนั่นเกิดจากการที่หนานหงสัมผัสร่างกายของนางต่างหาก คนพวกนี้สมองหมูเสียจริง

"หากไม่ใช่เจ้าก็ต้องเป็นสาวใช้ของเจ้าที่ลงมือ หลักฐานชี้ชัดข้าได้รวบรวมเพื่อส่งให้ฝ่าบาทแล้ว ยังคงเหลือแต่คำรับสารภาพของเจ้าเท่านั้น เจ้าอย่าดื้อรั้นอีกเลยในยามนี้หากยอมรับแต่โดยดีโทษอาจทุเลาลง ฝ่าบาทอาจจะเห็นแก่ท่านอ๋องยอมไว้ชีวิตของเจ้าก็เป็นได้"

หนานอิงอย่างไรก็ไม่ยอมรับ นางแสร้งอ่อนแอ ร้องไห้ขอความเป็นธรรมทั้งนางและอาฉีบัดนี้ถูกถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่ชุดขาวตัวใน ที่ขาและมือมีโซ่ตรวนของนักโทษติดอยู่ดูแล้วน่าเอนจอนาถเป็นอย่างยิ่ง

หลังฉากกั้นบัดนี้พระชายารัชทายาทที่ใส่ผ้าคลุมหน้ากำลังรับฟังการไต่สวนอยู่ด้วยใบหน้ากระหยิ่ม ยาที่นางเพิ่งได้รับดียิ่งนักรู้สึกว่าผื่นที่มือของนางจะยุบตัวลงแล้ว 

หนานอิงเอ๋ยอย่างไรเจ้าก็ไม่รอดจากเรื่องนี้แม้ท่านอ๋องก็ไม่อาจช่วยเจ้าเอาไว้ได้

"มียาพิษอยู่ในชาจริงเจ้าจะแก้ตัวว่าอย่างไรก็ฟังไม่ขึ้นแล้ว"

"ข้าไม่ได้ทำ เป็นพระชายารัชทายาทที่วางยาข้าต่างหากหลังจากข้าดื่มชาจากตำหนักพระชายาก็ล้มป่วยลง ท่านหมอมาตรวจบอกข้าได้รับพิษเรื่องนี้พิสูจน์ได้"

เจ้าหน้าที่กรมสอบสวนตบโต๊ะเสียงดังลั่น 

"เหลวไหล พระนางจะมีเหตุผลอันใดที่ต้องวางยาเจ้าเช่นนั้น ทั้งหมดเป็นเจ้าที่คิดก่อกบฏลงมือกับพระชายารัชทายาทใช่หรือไม่ อย่าคิดแต่งเรื่องมาโกหกข้า"

"ข้าไม่ผิดข้าไม่ยอมรับ พวกท่านล้วนใส่ร้ายข้า"

"จับนางโบยทั้งนายทั้งบ่าว ปากแข็งนักตั้งใจโบยนางให้ดี"

คำว่าตั้งใจโบยนางให้ดี ผู้ที่ได้ยินล้วนเข้าใจได้ว่าจงโบยให้หนัก ให้นักโทษตายคาแส้ไปเสียยิ่งดีหนานอิงถูกจับให้นอนมัดกับม้านั่งตัวยาวรวมทั้งอาฉีด้วย สตรีสองคนร่ำไห้ร้องขอความเป็นธรรมปริ่มว่าใจจะขาด

หนานอิงที่ถูกพิษอยู่ใบหน้าซีดเซียว ร่างกายขาวผ่องแทบจะกลืนไปกลับหิมะที่อยู่บนพื้น อากาศยามนี้หนาวเย็นยิ่งนางใส่เสื้อผ้าตัวในเพียงชั้นเดียวเช่นนั้นยิ่งดูน่าสงสาร กระทั่งคนในกรมสอบสวนเองยังไม่อาจทนมองดูได้ 

"ใต้เท้าได้โปรดปล่อยข้า ข้ามิได้วางยาจริง ๆ ใต้เท้าได้โปรดเถิด"

หนานอิงและอาฉีที่อยู่ในอาภรณ์ขาวทั้งชุดผมเผ้าหลุดลุ่ยลงมาได้แต่ร้องไห้อยู่เช่นนั้น ในขณะที่อาฉีเองมิได้หลั่งน้ำตามาหลายปีนางพยายามอย่างยิ่งที่จะบีบคั้นน้ำตาออกมาอย่างน่าสงสาร

ละครเรื่องนี้แสดงได้ดี อาฉีเพิ่งค้นพบทักษะอันน่าตื่นเต้นของตนเองเมื่อในที่สุดก็หลั่งน้ำตาออกมาจนได้

เจ้าหน้าที่หลายคนอยากช่วยเหลือเห็นสตรีทั้งสองอ่อนแอเช่นนั้นจะทำร้ายพระชายาได้อย่างไร อีกทั้งพิรุธนี้ก็มีมากเมื่อใต้เท้าผู้สอบสวนกระทำการอย่างเร่งด่วนมิให้คนทั้งสองได้แก้ต่างก็ลงไม้ลงมือเสียแล้ว

เมื่อสภาพซีดเซียวของหนานอิงเป็นเช่นนั้น ไม่แน่ว่าเรื่องที่หนานอิงพูดว่าตนเองก็ถูกพิษก็น่าจะเป็นความจริง ในเมื่อต่างคนต่างถูกพิษไยไม่สืบหาว่าเป็นผู้อื่นที่ลอบปลงพระชนม์กันกลับเอาแต่ปรักปรำสตรีผู้อ่อนแอผู้หนึ่งเช่นนั้น

ว่ากันว่าพระชายารัชทายาทเองในตอนที่อยู่สกุลหนานนางหาได้โดดเด่นประการใด หรือจะคิดแค้นคนที่เคยอยู่เหนือนางเช่นหนานอิงกัน หากเรื่องเป็นเช่นนี้สตรีนางนี้ก็เจ้าคิดเจ้าแค้นมีใจโหดร้ายยิ่งนัก

เรื่องเริ่มเล่าลือออกไปนอกวัง แน่นอนว่าย่อมเป็นคนของหนานอิงที่ตั้งใจให้เกิดข่าวลือ ข่าวความเหี้ยมโหดนี้กระจายออกไปทั่วภายในพริบตา ผู้ที่จะมาเป็นแม่ของแผ่นดินในอนาคตมีใจโหดร้าย กระทั่งพี่น้องยังไม่ละเว้นเช่นนี้จะเป็นมารดาที่อ่อนโยนต่อประชาชนได้อย่างไร

ข่าวเลื่องลือไปถึงว่าหนานอิงถูกโบยจนปางตาย ทั้งยังมีบ่าวที่น่าสงสารไม่รู้เรื่องราวผู้นั้นอีกต่างคนต่างหวังว่าสองอ๋องจะเรียกร้องความเป็นธรรมแทนหนานอิงต่อหน้าฝ่าบาทเอาผิดกับสตรีใจโฉดผู้นั้น

แต่เมื่อเจ้าหน้าที่กรมสอบสวนเป็นคนขององค์รัชทายาทแม้จะเห็นถึงความไม่เป็นธรรมเพียงใด ก็ไม่มีผู้ใดกล้าขัดขวาง เดิมทีหนานหงต้องการให้คนสาปแช่งหนานอิงจึงส่งให้กรมสอบสวน แต่การทำงานอันเกิดจากโทสะขาดการไตร่ตรองของนางบัดนี้จึงกลายเป็นนางเองที่ถูกสาปแช่งโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่คนทั้งแผ่นดินกลับสงสารชะตาชีวิตของหนานอิงยิ่งนัก

ในขณะที่ท่านราชครูหวังเหยียนเมื่อได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นถึงขนาดเร่งรุดมาคุกเข่าอ้อนวอนต่อหน้าพระพักตร์ในท้องพระโรงเรียกร้องความเป็นธรรมให้หนานอิงโดยไม่สนใจว่าลู่หนิงหวังว่าที่สามีของนางจะอยู่ที่นี่ด้วย

ลู่หนิงหวังเองที่กำลังจะอ้าปากเช่นกันกลับถูกหวังเหยียนตัดหน้ายิ่งรู้สึกเดือดดาลเป็นอย่างยิ่ง เขามองหวังเหยียนอย่างอาฆาตแค้น สงสัยว่าฝ่ามือนั้นคงจะซัดเบาเกินไปคนผู้นี้ถึงยังคงเดินเหินได้

"ฝ่าบาทได้โปรดคืนความเป็นธรรมให้แม่นางหนานด้วยพ่ะย่ะค่ะ"

"หนานอิงเป็นว่าที่พระชายาของซู่อ๋องมิใช่หรือเหตุใดเป็นเจ้าที่ออกหน้า"

ฝ่าบาทอมยิ้มขบขันเมื่อเห็นว่าบัดนี้ใบหน้าของซู่อ๋องทั้งเขียวทั้งดำเพียงใด ลู่หนิงหวังเป็นคนปากหนักกว่าจะทูลขอความเป็นธรรมให้ว่าที่พระชายาได้ก็ใช้เวลาเนิ่นนานกระทั่งถูกท่านราชครูตัดหน้าไปก่อน