CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 40

EP40

กระซิบเสร็จก็ปล่อยให้ร่างเล็กนั่งพับเข่าอยู่บนเตียง ของขวัญไม่สามารถขยับไปไหนได้เธอได้แต่นั่งก้มหน้าร้องไห้หวาดกลัวคนตรงหน้าสุดหัวใจ

เมฆาเพ่งสายตาเรียบนิ่งมองเธอแล้วค่อยๆถอดเสื้อผ้าตนเองออกทีละชิ้น เริ่มจากเข็มขัดมาถึงกางชิ้นสุดท้ายบนร่างกาย จนกระทั่งบนเนื้อตัวของเขาไร้สิ่งปกปิด มือหนาเลื่อนมาจับแก่นกายตัวเองแล้วลูบไล้ไปมาเบาๆภายในระยะเวลาไม่นานลำท่อนก็เริ่มขยายขึ้น

"ไม่เอา พี่เมธ…หนูกลัว" ใบหน้าหวานส่ายปฏิเสธ เธอจิกเล็บลงบนผ้าปูที่นอนแน่นดวงตากลมโตช้อนมองร่างหนา ขนตาแพงอนเปียกชุ่มไปด้วยคราบน้ำตา

"เธอปฏิเสธฉันไม่ได้"

"อื้อ!" สิ้นเสียงพูดเมฆาก็กระชากศีรษะทุยให้เงยหน้าขึ้นแล้วจับแก่นกายใหญ่ยัดเข้าไปในอุ้งปากเล็ก ของขวัญพยายามอ้าปากรับทั้งน้ำตาแล้วจับหน้าขาแกร่งเอาไว้

"อมคxยผัวให้มันเต็มใจหน่อยสิ หรือถนัดแต่ของชู้?" ปากถามมือก็จิกผมเธอตามอารมณ์ภายในอกที่กำลังโกรธคนตัวเล็กอย่างยากจะห้ามอยู่

"…" ของขวัญส่ายหน้าปฏิเสธพลันใบหน้าก็ขยับเข้าใกล้แก่นกายใหญ่ตรงหน้ามากกว่าเดิม เมฆากระแทกเอวสวนเข้าไปในปากเล็ก แล้วก้มหน้าสั่งของขวัญต่อ

"ทำสิ ถ้าไม่ทำเธอจะทรมานนะ" ถึงแม้น้ำเสียงจะเฉยชาแต่มันกลับไปซ่อนไปด้วยความน่ากลัว ทุกครั้งที่ได้ฟังก็ทำเอาขนอ่อนทั่วร่างกายมันลุกชัน

"…" เปลือกตาคู่สวยหลับแน่นเธอไร้หนทางเลือก จึงออกแรงใช้ลิ้นนุ่มนิ่มของตัวเองตวัดเลียตามลำท่อนใหญ่ที่กำลังอัดแน่นในปาก ใบหน้าหวานผละออกเป็นระยะเธอบรรจงใช้ลิ้นเรียกน้ำกามออกมา

หากทำพลาดโดนฟันเมฆาจะลงโทษจึงต้องระวังแม้ภายในใจจะไม่อยากทำมากขนาดไหนก็ตาม ปากเล็กคอยซึมซาบของเหลวเข้าปากเป็นระยะจนคราบขาวติดเต็มขอบปาก ลิ้นบางจึงตวัดเลียเช็ดออก

เมฆาจิกมือลงบนศีรษะทุยด้วยอาการเสียวซ่าน สายตาหลุบมองการกระทำของคนตัวเล็กไปด้วย ตอนนี้ของขวัญเหมือนเด็กน้อยที่กำลังกินไอติมแท่งโปรดมันน่ามองดีถ้าเธอทำแบบนี้แค่กับเขา แต่ของขวัญไปทำกับใครบ้างนี้สิ ยิ่งคิดภายในอกยิ่งร้อนแทบระเบิดออกมา

"ทำให้มันดีกว่านี้"

"...." ของขวัญเบ้หน้าร้องไห้ เธอพยายามอ้าปากให้กว้างแล้วขยับเข้าออกเบาๆทำให้เมฆาเสียวมากที่สุดแต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่พอใจสักที คอยดันเอวเข้ามาลึกกว่าเดิมจนมันถลำลึกลงไปในลำคอ

"อื้อ!" เสียงหวานร้องห้ามในลำคอเธอพยายามดันเอวสอบออกกลับไม่เป็นผล เพราะเมฆากดศีรษะเธอเอาไว้ ดวงตากลมโตจึงช้อนมองขอความเห็นใจ

"…" เมฆาไม่ยอมผละมือออกชายหนุ่มกลับกดเอาไว้แน่นมากกว่าเดิมแล้วกระแทกเอวสวนเข้าไปเป็นจังหวะหนักหน่วง ทำเอาเสียงลามกดังกึกก้องไปทั่วห้อง

"อึก…อื้ออ!!" ของขวัญแทบขาดอากาศหายใจ เธอจับหน้าขาแกร่งเอาไว้แล้วหลับตาแน่น ศีรษะโยกไปตามแรงจากคนตัวโต ใบหน้าที่เคยเนียนใสตอนนี้แปลเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อจากการกระทำรุนแรง

เมฆากระแทกเอวใส่อุ้งปากเล็กอยู่แบบนั้นผ่านไปสักพักร่างกายของเขาก็เริ่มจะเสร็จ ชายหนุ่มเร่งเอวกระแทกถี่ๆแล้วชักแก่นกายออกมาเกร็งกระตุกใส่ใบหน้าหวาน

"อ๊าา~" ของขวัญหมดเรี่ยวแรงร่างกายนอนแผ่หลาบนเตียง ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบนํ้ากามจนต้องยกมือขึ้นเช็ดออก ตามริมฝีปากอมชมพูมีของเหลวจากร่างกายของเมฆา เธอนอนหายใจเหนื่อยหอบในวินาทีต่อมาร่างกายก็ถูกเมฆาจับขึ้นมาอีกครั้งให้อยู่ในท่าคลาน

"…" เมฆาเสยผมขึ้นระบายอารมณ์หงุดหงิดก่อนจะดึงกระโปรงนักศึกษาขึ้นไว้บนเอวขอดแล้วเกี่ยวซับในออกมาตามเรียวขาสวย ชายหนุ่มจ่อแก่นกายเข้าทางหลังแล้วเริ่มออกแรงขยับ

"อ๊ะ…จะ…เจ็บ!" ของขวัญกัดปากแน่นเรียวแขนวางไว้บนเตียงเพื่อพยุงร่างตนเอง ความใหญ่โตกำลังถลำลึกเข้ามาในร่างกายมากขึ้นจนร่างกายแทบจะฉีกขาด ทุกจังหวะการกระแทกเมฆาก็ออกแรงกดเอวขอดเอาไว้เพื่อให้ถนัดมันทำให้คนถูกเอาจุกแน่นมากกว่าเดิม

"อ๊าา…" น้ำเสียงแหบพร่าหลุดครางออกมาเป็นระยะ ใบหน้าเหยเกไซร้เข้าที่ซอกคอขาวอีกครั้ง มือลูบไล้ตามหน้าท้องแบนราบแล้วหยุดที่หน้าอก

เมฆาเลื่อนปากมาจูบกับของขวัญชายหนุ่มจับใบหน้าหวานแน่นแล้วสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม ลิ้นตวัดดูดเลียอย่างมูมมามปากก็กดจูบหนักๆ

จากที่กระแทกเป็นจังหวะหนักหน่วงเอวสอบก็เพิ่มแรงให้ถี่ขึ้นมากกว่าเดิม เรียกเสียงครางจากคนตัวเล็กให้ดังระงมไปทั่วห้อง ของขวัญกรีดร้องออกมาทุกจังหวะการขยับเอว

เขามอบสัมผัสหยาบโลนให้ของขวัญไม่หยุด ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางแทบขาดใจหวานๆอารมณ์ในกายชายก็ยิ่งพลุ่งพล่าน เลือดสูบฉีดเต้นแรงบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ทำให้เขาไม่รู้จักเหนื่อย

"อื้อ…อื้ออ!!" ร่างเล็กสั่นคลอนอย่างบ้าคลั่งตามจังหวะของคนตัวโต เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังสนั่นเจือปนเสียงครางลั่นห้อง ความใหญ่โตของเขาที่มอบเข้าร่างมันสามารถทำให้ร่างกายเธอฉีกขาดได้

ของขวัญไม่ได้รับการเล้าโลมเธอถูกเมฆาจับกระแทกร่างกายจึงมีความเจ็บปวดมาก ความรู้สึกมันจุกแน่นและแสบไปทั่วบริเวณต่างกับคนเย็นชาที่เสียวซ่านแทบขาดใจเอาแต่โหมแรงกระแทกไม่หยุด

"อ๊ะ…อ๊าา! อื้ออ!!" เมฆายอมผละจูบออก ทำให้ของขวัญล้มตัวลงอยู่ในท่าคลานแทน เธอจิกเล็บลงบนผ้าปูแน่นพร้อมกับร่างกายที่กำลังสั่นสะท้าน

"…" เมฆาไม่ยอมลดแรงลง ชายหนุ่มฟาดมือลงบนสะโพกกลมแล้วขยับเอวเข้าไปเบียดเสียดกับกายสาว

เอวสอบกดแช่เอาไว้แล้วขยับออกมาสุดโคน ตอนกระแทกกลับก็ออกแรงใส่ไม่ยั้ง เรียกเสียงกรีดร้องจากคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี

"อ๊ะ…อ๊าา!!" เรียวขาคู่สวยแทบจะพยุงร่างตัวเองเอาไว้ไม่ไหว ของขวัญฟุบหน้าลงบนเตียงแล้วส่ายหัวไปมาราวกับคนจะขาดใจ ใบหน้ามีคราบน้ำตาไหลออกมาเป็นระยะเธอปล่อยให้ร่างกายโดนรังแกอยู่แบบนั้นจนไม่รู้ตัวเลยว่าสติสัมปชัญญะของตนเองหายไปตั้งแต่ตอนไหน รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีร่างกายก็นอนซมอยู่บนเตียงด้วยสภาพเปลือยเปล่าในเช้าของอีกวัน…

•••

วันต่อมา…

เปลือกตาบอบช้ำเปิดขึ้นแล้วกวาดมองบริเวณรอบห้อง เธอยังนอนอยู่ที่เดิม บนเตียงนอนที่ผ่านศึกหนักมาเมื่อคืน…

"ไง…" น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยทักเรียกสติให้ของขวัญเหลือบมองไปยังต้นเสียง เมฆากำลังยืนพิงอยู่กับหน้าประตูห้อง ยืนล้วงกระเป๋ากางอีกข้างคีบมวลบุหรี่สูบ สายตาเรียบนิ่งเพ่งมองมาที่เธอ

"…" คนตัวเล็กพยุงร่างกายตัวเองลุกขึ้นแล้วกอดเข่าเอาไว้เพื่อปกปิดจุดสงวนของร่างกาย เนื้อตัวเธอเต็มไปด้วยรอยดูด ของขวัญไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเมฆา

"ฉันถามทำไมไม่ตอบ"

"…"

"หรือโดนเอาจนเป็นใบ้"

"พี่จะให้หนูตอบอะไร" ปากบางขยับถามด้วยนํ้าเสียงอ่อนล้า เธอยังก้มหน้าอยู่ ไม่รู้ว่าป่านนี้เบตองจะเป็นยังไงบ้างหลังจากที่โดนเมฆาเล่นงานเมื่อวาน

"ทุกคำถามที่ฉันอยากรู้" พูดจบก็เดินเข้ามาในห้องแดง เมฆาเอนหลังพิงกับขอบโต๊ะแล้วใช้สายตาสำรวจมองเธอด้วยความรู้สึกสะใจไม่น้อย

"ค่ะ"

"รู้จักกับมันนานแล้วใช่ไหม" มือหนาคีบมวลบุหรี่ออกจากริมฝีปากหยักแล้วพ่นควันสีขาวขุ่นออกมา ก่อนจะวางโทรศัพท์ของขวัญไว้บนโต๊ะโดยที่ค้างหน้าแชทของเบตองเอาไว้

"ค่ะ"

"ตอบเป็นคำเดียว?" เมฆาหรี่ตาถามอย่างไม่ชอบใจนัก ของขวัญจึงค่อยๆช้อนตามองกลับแล้วส่ายหัว เธอไม่อยากคุยกับคนตรงหน้าเพราะความทรงจำเมื่อคืนยังคงวกวนอยู่ในหัว

"เรารู้จักกันนานแล้ว"

"ก่อนหรือหลังฉัน"

"หลังค่ะ"

"มันคงดีกับเธอมากเลยสินะ" ว่าแล้วลมหายใจหนักๆก็หลุดออกมาจากจมูกคม เมฆางับมวลบุหรี่เข้าปากอีกครั้งเพื่อระบายอารมณ์ เขาอ่านไดอารี่ของเธอตั้งแต่เมื่อคืนจนจบเล่มแล้ว ของขวัญมักเขียนถึงใครอีกคนที่แทนว่าคุณหมี ในไดอารี่บอกเป็นโปรแกรมตอบอัตโนมัติเหมือนเพื่อนที่แสนดีของเธอแต่พอเมฆาเปิดอ่านข้อความของเธอก็พอจะรู้ความจริงหมดแล้วว่าเบตองคือคนที่แอบชอบของขวัญมานาน นานเหมือนที่ของขวัญชอบเขา

"เขาดีกับหนูมาก หนูถึงขอให้พี่อย่าทำร้ายพี่เบ"

"ทำไมฉันจะทำไม่ได้" เมฆาถามออกด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง พอได้มารู้ว่าเบตองมีอิทธิพลกับของขวัญมากขนาดนี้เหมือนความรู้สึกข้างในมันจะเริ่มเจ็บแปลบ

"เขาไม่ควรโดนทำร้ายเพราะหนู"

"แต่มันยุ่งกับของของฉัน" ใช่…เบตองมายุ่งกับของของเขา ของขวัญชอบเขามาตั้งหลายปีแล้วจู่ๆก็โผล่หัวออกมาแย่งเธอไปแบบนั้นหรอ มันง่ายเกินไป

"หนูไม่ใช่สิ่งของนะคะ หนูมีความรู้สึก ถ้าไม่รักแล้วพี่จะรั้งหนูไว้ทำไม ปล่อยให้หนูมีชีตของหนูเถอะนะคะ" ของขวัญเอ่ยขอร้องออกไป ตอนนี้เธอทรมานแทบขาดใจอยู่แล้ว

"ปล่อยให้ไปมีความสุขกับมันหรอ" เมฆาพูดออกมาแล้วทิ้งมวลบุหรี่ลงถาดเขี่ย เขาไม่ชอบคำขอร้องคำนี้จากปากของขวัญเอาซะเลย ฟังตอนไหนมันก็รู้สึกหงุดหงิดตลอด

"พี่ก็ควรไปมีความสุขกับแฟนของพี่"

"ยัยนั้นไม่ใช่แฟนฉัน" คำพูดของเมฆาทำให้ของขวัญนิ่งเงียบ เธอไม่เข้าใจกับคำพูดของเขา

"พี่เคยบอกว่าพี่รักเธอมากนิคะ"

"ก็แค่เคย"

"แล้วตอนนี้…"

"ฉันมีเธอเป็นเมียแค่คนเดียว…"

•••

ถ้าเห็นน้องเป็นเมียก็ช่วยอ่อนโยนกับน้องได้หมายยยย