ดาบพิทักษ์แผ่นดิน นิยาย บท 14

ผู้ที่มีคุณสมบัติสามารถครอบครองบัตรใบนี้ได้ จะต้องเป็นผู้มีความสามารถยอดเยี่ยมเท่านั้น

หลินเซียวเองก็เคยเป็นนายพลคนแรกของกองทัพทิศตะวันตกเฉียงเหนือ มีฐานะเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดไนท์สตาร์ที่ดูแลทหารหลายล้านชีวิต

แน่นอนว่าเขามีคุณสมบัติที่จะครอบครองมัน

ผู้บัญชาการทหารสูงสุดไนท์สตาร์ สูงส่งแค่ไหนกันเชียว?

ก็สูงส่งระดับที่ว่า สำหรับเขาแล้วเงินเป็นเพียงเศษกระดาษไร้ค่า

ส่วนอำนาจและอิทธิพลนั้นเขาก็เคยได้รับมันมาแล้ว

“แต่นั้นก็เป็นเพียงอดีต”

หลินเซียวเงยหน้าขึ้นมองฝ้าเพดานและพึมพัมอยู่คนเดียว

คิดถึงอดีตที่เขามีลูกน้องนับล้านเดินตามหลัง เพียงออกคำสั่งก็สามารถยกภูเขาและแม่น้ำแปดพันลี้ออกไปได้

เงินทองและอำนาจ ได้มาง่ายๆ เพียงแค่กระดิกนิ้ว

แต่ในวันนี้กลับต้องมาหลบซ่อนอยู่ในเมืองเล็กๆ ที่ไม่มีใครสนใจ

ขาทั้งสองยังมาพิการอีก

“แต่อดีตไม่สามารถทำอะไรฉันได้”

“เพราะฉันคือหลินเซียว”

หลินเซียวหยิบเข็มเงินออกมา และเริ่มฝังเข็มให้ตัวเอง

ขาที่พิการทั้งสองจะต้องรีบทำการรักษา

เพราะสถานการณ์ตอนนี้ยังไม่ชัดเจน เขาจึงไม่กล้าที่จะโทรหาหยวนเจิง

หลินเซียวรู้ว่าถ้ารอให้หยวนเจิงติดต่อตัวเองมา ก็คงเป็นชาติหน้าตอนบ่ายๆ

……

วันรุ่งขึ้น

คฤหาสน์ตระกูลหลี่ เมืองเจียง

ในช่วงเช้าตรู่ หยูหงและหลี่หงซินรีบมาหานายท่านหลีที่นี่

หลี่หงซินเป็นห่วงอาการป่วยของนายท่านหลี่มาก

แต่หยูหงกลับมาเพื่อเตรียมตัวดูเรื่องน่าขันของหลินเซียวและหลี่หงซิน

เมื่อวาน หลินเซียวไม่เพียงแต่ได้รับความสนใจจากนายท่านหลี่ แถมยังถูกกู่กวงหยูเชิดชูให้เป็นเทวดาแห่งการแพทย์!

ถ้าหากเขารักษานายท่านหลี่ไม่ได้ล่ะก็คงเป็นเรื่องที่น่าตลกสิ้นดี

“นายท่านรู้สึกอย่างไรบ้าง？”

หลี่หงซินมองนายท่านหลี่ และถามเขาด้วยใบหน้ามีความหวัง

“เมื่อวานฉันนอนหลับสนิทเลยล่ะ!”

“คุณหลิน เป็นหมอเทวดาจริงๆ!!”

นายท่านหลี่มีสีหน้าปลื้มปริ่ม อดที่จะชมเชยเขาไม่ได้

โดยปกติแล้ว หลังจากช่วงบ่ายอุณหภูมิในร่างกายของเขาจะเริ่มสูงขึ้น และเมื่อถึงช่วงค่ำก็จะค่อยๆ ต่ำลง

แต่หากถึงช่วงสี่ทุ่มเมื่อใด เขาก็จะเริ่มปวดตามร่างกาย

ราวกับมีมดนับพันตัวกำลังกัดเขาอยู่

ทำให้นายท่านหลี่เจ็บปวดทรมานเหมือนตายทั้งเป็น

แต่เมื่อวานหลังจากที่ให้หลินเซียวรักษาแล้ว เขาวัดอุณหภูมิร่างกายตัวเองกลับพบว่ามันคงที่มาตลอด

อีกทั้งเมื่อถึงช่วงสี่ทุ่ม อาการเจ็บปวดตามร่างกายที่เคยเกิดขึ้นกลับหายไป

สิบปีที่ผ่านมา ในที่สุดนายท่านหลี่ก็สามารถหลับอย่างสบายได้สักที

ตอนนี้เขาซาบซึ้งใจต่อหลินเซียวเป็นอย่างมาก

และหลี่หงซินเองก็ดีใจกับนายท่านหลี่ไปด้วย

คนที่รอสมน้ำหน้าหลี่หงซินอย่างหยูหงจึงทำได้แค่หนีจากไปแบบเงียบๆ

“คุณเฉินหวาเคยบอกว่า คุณหลินเป็นเทวดาแห่งการแพทย์!”

“พูดไม่ผิดจริงๆ ”