ดาบพิทักษ์แผ่นดิน นิยาย บท 15

หลินเซียวรู้ดีว่า การที่เขาจัดงานยิ่งใหญ่ขนาดนี้ เขาคิดจะทำอะไร

“หว่านชิว วันนี้เป็นวันเกิดของผม ผมหวังว่าจะได้เจอคุณ!”

จ้าวเฉวียนตะโกนเสียงดังลั่นอยู่หน้าบริษัทของฉินหว่านชิว

ภายในบริษัทก็มีพนักงานมามุงดูด้านนอกกันอย่างสนอกสนใจ

“โอ้โห! โรแมนติกมากอะ!”

“ดอกไม้เยอะมาก แถมมีลูกโป่งอีก!”

“ผู้จัดการฉิน มีคนมาสารภาพรักกับคุณแน่เลย!”

ทันใดนั้นคนในบริษัทต่างก็จับกลุ่มเม้าท์กันอย่างสนุกปาก

ฉินหว่านชิวนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานได้ยินสิ่งพนักงานกำลังเม้าท์กัน ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเบาๆ

และรู้สึกอึดอัดใจในเวลาเดียวกัน

บางทีความสวยก็เป็นภัย

ความงามแบบฉินหว่านชิวหาไม่ได้อีกแล้วในเมืองเจียง

ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่จะมีคนมาตามจีบเธอมากมาย

ชายเหล่านั้นต่างมองข้ามหลินเซียวกันทั้งสิ้น

เพราะคิดว่าเขาเป็นแค่ไอ้โง่คนหนึ่ง แถมยังพิการอีกต่างหาก

ถึงแม้ตอนนี้เขาจะไม่โง่แล้ว แต่ก็ยังเป็นแค่ไอ้ง่อยคนหนึ่งอยู่ดี

ถ้าจะมีคนมาตามจีบภรรยาที่ยังไม่ได้แต่งงานของเขา แล้วเขาจะทำอะไรได้?

ขนาดจะยืนยังทำไม่ได้เลย จะให้ไปรักษาเกียรติของตัวเองก็อย่าหวังว่าจะทำได้

ตัวของฉินหว่านชิวเองก็ไม่เคยรู้สึกได้รับการปกป้องจากหลินเซียวเลยเหมือนกัน

“ผู้จัดการฉิน ฉันว่าคุณควรไปดูสักหน่อยดีกว่าค่ะ”

“ใช่ค่ะผู้จัดการ เขาตั้งใจทำขนาดนี้แล้ว”

พนักงานสาวหลายคนต่างพูดด้วยน้ำเสียงไม่ชอบใจปนหมั่นใส้

ใครบ้างจะไม่รู้ว่าฉินหว่านชิวมีสามีอยู่แล้ว แต่ก็ยังทำตัวล่อเสือล่อตะเข้อยู่อีก

“หว่านฉิวถ้าคุณไม่ลงมา ผมก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”

เสียงจ้าวเฉวียนดังขึ้นมาอีกครั้ง

“ฉันจะไปไล่เขา”

ฉินหว่านชิวลุกขึ้นและดินลงไปข้างล่าง

ไม่นานนัก หลินเซียวก็เห็นฉินหว่านชิวออกมาหน้าบริษัท

“เธอลงมาจริงเหรอเนี่ย?”

หลินเซียวขมวดคิ้ว เฝ้าดูสถานการณ์อยู่ไกลๆ

เขาอยากรู้ว่าฉินหว่านชิวจะทำยังไง

“หว่านชิว! ในที่สุดคุณก็ลงมา !”

“ดอกกุหลาบเหล่านี้ผมขอมอบให้คุณครับ นี่เป็นกุหลาบที่เพิ่งเก็บจากสวนกุหลาบเมืองเจียง ทั้งหมดเก้าสิบเก้าดอก!”

กุหลาบช่อใหญ่ในมือจ้าวเฉวียนถูกส่งมาให้แก่ฉินหว่านชิว

“โห! น่าอิจฉาจริงๆ !”

“กุหลาบเก้าสิบเก้าดอกเชียวนะ กุหลาบที่สวนกุหลาบเมืองเจียงดอกละไม่ใช่ถูกๆ เลย”

“สายเปย์จริงๆ ทุ่มทั้งเงิน ทุ่มทั้งรัก”

คนมากมายต่างวิจารณ์กันอย่างเมามัน

โดยเฉพาะเหล่าพนักงานสาว ที่แสดงออกว่าอิจฉาอยู่ไม่น้อย

แต่ทว่าฉินหว่านชิวกลับมีสีหน้าเรียบนิ่ง และไม่ได้ยื่นมือออกไปรับดอกไม้มา

“ขอบคุณนะคะ แต่ไม่ต้องหรอก”

ฉินหว่านชิวปฎิเสธด้วยสีหน้านิ่งๆ

“หว่านชิวผมได้ยินมาจากป้าหวางว่าคุณชอบดอกไม้มาก”

“แล้วทำไมคุณถึงไม่รับมันล่ะครับ?”