ดาบพิทักษ์แผ่นดิน นิยาย บท 29

ซูรุ่ยเป็นเพื่อนสนิทของฉินหว่านชิวเหรอเนี่ย?

หลินเซียวในขณะนั้นรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

บางทีโลกก็กลมเกินไป

เขาจำได้ว่าถึงแม้ว่าซูรุ่ยจะเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง แต่เธอแข็งแกร่งมาก

ไม่มีผู้ใดหนุนหลัง เธอใช้ความพยายามของตัวเองเข้าร่วมในสนามรบอยู่หลายครั้งเพื่อเลื่อนตำแหน่ง

ถ้าเธอมีตำแหน่งไม่ใหญ่มากพอ ก็คงไม่มีทางเข้าถึงหลินเซียวในตอนนั้นได้แน่ๆ

“ทำไมล่ะ? หรือว่าคุณรู้จักเธอเหรอ?”

เมื่อฉินหว่านชิวได้ยินน้ำเสียงของหลินเซียวแปลกไป จึงหันหน้ามาถาม

หลินเซียวมองฉินหว่านชิวก่อนจะตอบกลับ “ไม่รู้จัก”

ตอนนี้เขาไม่รู้เลยว่าสถานการณ์ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเป็นอย่างไรบ้าง

และยิ่งไม่รู้เลยว่าคนที่ลอบทำร้ายตัวเองนั้นมีแผนการอะไรต่อไป

ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเปิดเผยตัวตนได้

“ฉันบอกแล้วไงว่าตำแหน่งของรุ่ยรุ่ยในกองทัพสูงไม่ใช่เล่น”

“ถึงแม้คุณจะเคยเป็นทหาร แต่ถ้ายศธรรมดาคงเข้าถึงตัวเธอไม่ได้ง่ายๆ”

ฉินหว่านชิวพูดออกมาเบาๆ

“คงใช่…”

หลินเซียวพยักหน้าและหันกลับไปตั้งใจขับรถต่อ

“จริงสิ หลินเซียวคุณบอกกับฉันมาตามตรงนะว่าตอนนี้คุณมีเงินติดตัวอยู่หรือเปล่า?”

ฉินหว่านชิวปิดกระจกรถ ก่อนจะหันมาถามหลินเซียว

หลินเซียวนิ่งไปก่อนจะส่ายหน้ายกยิ้มเจื่อน

“ตอนนี้ผมไม่มีเงินติดตัวเลย”

“แต่ถ้าคุณต้องการเงินล่ะก็ จะกี่สิบล้านร้อยล้าน”

“เพียงแค่คุณระบุตัวเลขมา ผมก็สามารถเอามาให้คุณได้”

หลินเซียวนึกว่าฉินหว่านชิวต้องการใช้เงิน จึงตอบไปอย่างจริงจัง

ฉินหว่านชิวส่ายหน้าเบาๆ

เธอไม่อยากพิสูจน์คำพูดของหลินเซียวว่าเป็นความจริงหรือไม่

“พรึ่บ”

ฉินหว่านชิวเปิดกระเป๋าสตางค์สีฟ้าอ่อนของตัวเองออก และหยิบธนบัตรออกมา

“ตอนนี้คุณหายดีแล้ว จะออกไปทำอะไรก็ต้องใช้เงิน”

“เงินพวกนี้คุณเอาไปใช้ก่อนนะ ถ้าไม่พอก็บอกฉัน”

ฉินหว่านชิววางธนบัตรไว้บนกล่องเก็บเงินและปิดกระเป๋าสตางค์ตัวเอง

หลินเซียวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอาย

เขาไม่เคยแบมือขอเงินผู้หญิงมาก่อนเลย

“ไม่ต้องคิดมากหรอก คิดว่าฉันให้ยืมก็แล้วกัน”

ฉินหว่านชิวกลัวว่าจะเป็นการไม่ให้เกียรติหลินเซียว เธอจึงพูดขึ้น

“ได้สิ!”

หลินเซียวไม่ได้ปฏิเสธ

ฉินหว่านชิวดูแลเขามาตลอดสองปี น้ำใจของเธอมากเกินเงินไม่กี่พันบาทด้วยซ้ำ

“ขอบคุณนะสำหรับทุกเรื่องที่ทำให้ผม”

“ผมจะชดใช้คืนคุณ จะตอบแทนทุกอย่าง…”

หลินเซียวจับพวงมาลัยรถ ก่อนจะพูดในใจ

……

ณ บริษัทสาขาย่อยตระกูลฉินที่ฉินหว่านชิวทำงานอยู่

ในตอนนั้น ฉินเฟยและฉินซิงอวี่กำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูราวกับรอใครสักคน

“ทำไมคุณจางยังไม่มาล่ะ?”

“เขาบอกว่าจะมาเซ็นสัญญากี่โมงนะ?”

ฉินเฟยมองซ้ายมองขวาอย่างเหนื่อยหน่าย

“ไม่ได้บอก เขาแค่บอกว่าจะมาวันนี้”

ฉินซิงอวี่ส่ายหน้า รู้สึกร้อนรนในใจ

เมื่อวานพวกเขานำเรื่องนี้ไปแจ้งกับคุณนายฉินแล้ว

ทั้งหมดก็เพื่อสร้างความดีความชอบ และกดฉินหว่านชิวให้ต่ำลงไปอีก

“เรื่องนี้จะให้ผิดพลาดไม่ได้โดยเด็ดขาด”

“ฉันบอกคุณย่าไปแล้วว่าจะได้ร่วมมือกับทางนั้นให้ได้”

ฉินเฟยกอดอกยืนกลุ้มใจ

“สบายใจเถอะ! ไม่มีปัญหาแน่นอน”

ฉินซิงอวี่กลับไม่ใส่ใจมากนัก

เพราะเมื่อวานท่าทีของคุณจางก็ดูเป็นมิตรดี

ดูแล้วเหมือนอยากจะขอร้องให้ตระกูลฉินร่วมงานกับตัวเองมากกว่าด้วยซ้ำ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน