ดาบพิทักษ์แผ่นดิน นิยาย บท 30

ฉินหว่านชิวขมวดคิ้วมองฉินเฟย

“บ้านฉันจะซื้ออะไรจำเป็นต้องรายงานเธอเหรอ?”

ที่ฉินหว่านชิวไม่ต่อปากต่อเขากับพวกเขา ไม่ได้แปลว่าเธอจะเป็นคนที่อ่อนแอน่ารังแกหรอกนะ

“ฮ่าฮ่า!หว่านชิว เธอพูดมาขนาดนี้ไม่กลัวหน้าแตกเหรอ?”

“เฟอร์รารี่? บ้านเธอซื้อ? นี่กำลังคุยโวอะไรอยู่?”

“ถ้าเธอมีปัญญาซื้อเฟอร์รารี่ บ้านฉันก็คงซื้อโรลส์ รอยซ์แล้วล่ะ เหอะ!”

ฉินเฟยแสยะยิ้ม “บอกมาเถอะ ว่าได้รถคันนี้มาจากไหน?”

“ก็แค่เฟอร์รารี่คันเดียวเอง ถ้าหว่านชิวต้องการโลกใบนี้ ฉันก็ให้เธอได้”

หลินเซียวเอ่ยปากพูด แววตาของเขาเย็นชา

“โอ้โห นี่นายก็โม้ด้วยอีกคนเหรอเนี่ย”

ยังจะมีหน้ามาบอกว่าเธอต้องการโลกใบนี้ เธอต้องการให้นายยืนขึ้น ทำไมยืนไม่ได้ล่ะ?”

ฉินซิงอวี่ก้าวมาข้าวหน้าและพูดต่อ “คนแบบนาย ลองยืนขึ้นแล้วมาซัดหน้าฉันสักหมัดสิ”

ฉินหว่านชิวโมโหเลือดขึ้นหน้า ฉินเฟยแสยะยิ้มมองอย่างดูถูก

ผู้คนรอบๆ ต่างส่ายหัวอย่างหน่ายๆ

แม้หลินเซียวจะขับเฟอร์รารี่ แต่เขาก็เป็นแค่ไอ้ง่อยคนหนึ่งเท่านั้น!

ตอนนั้นแม้แต่หลินเซียวเองก็เงียบไป

ตอนนี้เขาไม่สามารถยืนขึ้นได้ นี่คือเรื่องจริง

“เอาสิ! ยืนขึ้นสิ!”

“นายเก่งมากไม่ใช่เหรอ ขับตั้งเฟอร์รารี่ แถมยังจะมอบโลกทั้งใบให้ฉินหว่านชิวอีก”

“นายควรจะยืนขึ้นให้ได้ซะก่อนนะ!”

ฉินเฟยก้มมองดูหลินเซียว

หลินเซียวเงยหน้าสบตากับฉินเฟย

“ทางที่ดีพวกนายควรจะภาวนาไม่ให้ฉันกลับมายืนได้นะ”

“เพราะถ้าวันไหนที่ฉันยืนได้ มันจะเป็นวันที่พวกนายต้องชดใช้”

และก็เป็นจุดเริ่มต้นฝันร้ายของพวกนายเช่นเดียวกัน”

ทุกคำที่หลินเซียวพูดออกมานั้นดังกังวานและเต็มไปพลัง

น้ำเสียงของเขาเยือกเย็น ดวงตาของเขาราวกับจะปะทุออกมา

ในตอนนั้น บรรยากาศที่ราวกับสนามรบทำให้ผู้คนขนลุกขึ้นมา

“ตึง!”

เมื่อได้รับแววตาเยือกเย็นราวสัตว์ป่าคู่นั้นของหลินเซียว ทำให้ฉินเฟยต้องถอนหลังกลับไปสองก้าว หน้าขาวซีด

ตอนนั้นเธอรู้สึกได้ว่าพญายมกำลังโบกมือทักทายเธอ

“หลินเซียว อยากบ้าก็บ้าให้พอใจเถอะ”

“เดี๋ยวอีกไม่นานนายจะต้องชดใช้แน่”

“ฉันกำลังจะได้ทำสัญญาครั้งใหญ่ ถึงตอนนั้นฉันก็จะกลายเป็นผู้ที่สร้างความดีความชอบของตระกูลฉิน ถึงตอนนั้นมาดูกันว่าฉันจะทำยังไงกับนาย!!”

ฉินซิงอวี่กัดฟันกรอด ชี้หน้าหลินเซียว

“หว่านชิวผมกลับก่อนนะ ถ้ามีเรื่องอะไรโทรหาผมได้เลย”

หลินเซียวจงใจมองข้ามฉินซิงอวี่ และหันไปมองฉินหว่านชิว

ฉินหว่านชิวพยักหน้าก่อนจะเข้าบริษัทไป

หลินเซียวขับรถออกไป ทิ้งให้พวกเขาทั้งสองยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น

“ไอ้ขยะนี่! มันขับเฟอร์รารี่มาจริงๆ ?”

ฉินซิงอวี่มองท้านรถเฟอร์รารี่ที่ขับออกไป แววตาส่อแววอิจฉาขึ้นมา

“เหอะ! ฉันก็ไม่รู้ว่ามันไปเอามาจากไหน แต่ฉันพูดได้เลยว่าไม่ใช่ของมันแน่นอน”

“รอดูเถอะ พวกทำอะไรเกินตัว มันปลอมได้ไม่นานหรอก”

ฉินเฟยไม่พอใจที่ถูกฉินหว่านชิวกดหัว!

“หลังจากที่หลินเซียวมันดีขึ้น ก็บ้าไม่น้อยทีเดียว”

“ยังดีที่พวกเราได้ร่วมงานกับหลี่ซื่อฟาร์มาซูติคอล นับว่าเป็นผลงานชิ้นโบว์แดง ถ้าเราก็ใช้ผลงานครั้งนี้ไปขอร้องให้คุณย่าไล่มันออกจากบ้าน คุณย่าต้องไม่ปฎิเสธแน่”

“ถ้าฉินหว่านชิวขัดขวางล่ะก็ ให้ไล่เธอออกไปอีกคนด้วยเลย”

ทั้งสองปรึกษากันระหว่างรอคนของหลี่ซื่อฟาร์มาซูติคอลเข้ามาเซ็นสัญญา

พวกเขาจะได้นำสัญญาไปหาคุณย่าเสียที

……

หลินเซียวเมื่อออกมาจากบริษัทตระกูลฉิน เดิมทีอยากจะตรงกลับบ้าน

แต่พอมาคิดดู ในเมื่อออกมาข้างนอกแล้วก็รวดไปที่บ้านตระกูลหลี่เพื่อทำการรักษาให้นายท่านหลี่น่าจะดีกว่า

เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงหักพวงมาลัย เพื่อมุ่งหน้าไปบ้านตระกูลหลี่

หลี่หงซินเมื่อได้รับโทรศัพท์จากหลินเซียว ก็รีบออกมาต้อนรับทันที

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน