ดาบพิทักษ์แผ่นดิน นิยาย บท 32

“หลินเซียว คุณย่าเรียกให้ไปทานข้าวด้วยน่ะ”

“คุณ…คุณไม่ไปแล้วมั้ง?” ฉินหว่านชิวมาที่ห้องนอนของหลินเซียวพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเกรงอกเกรงใจ

ความจริงแล้ว ทำแบบนี้ก็เพื่อหลินเซียวเอง ไม่อย่างนั้นหลินเซียวต้องถูกคนตระกูลฉินหัวเราะเยาะแน่

“ผมจะไป”

ทันใดนั้นหลินเซียวก็เงยหน้าขึ้นพูดว่า “คุณไปคนเดียวผมไม่ไว้ใจ”

เพียงแค่ประโยคธรรมดาๆ ก็ทำให้ฉินหว่านชิวอดไม่ได้ที่จะอ้ำอึ้ง

“แต่ว่า…” ฉินหว่านชิวกัดริมฝีปากสีหน้าลำบากใจ

“ไม่มีแต่ ผมเคยบอกแล้วว่าผมจะชดใช้ให้คุณทีละนิดๆ คุณจะยอมเชื่อผมไหม?” หลินเซียวค่อยๆ หันกลับไปสบตาฉินหว่านชิวอย่างเรียบนิ่ง

“ฉะ…ฉันไม่รู้”

ฉินหว่านชิวสับสน เธอส่ายศีรษะก่อนแล้วเปลี่ยนมาเป็นพยักหน้า “ฉันเชื่อคุณค่ะ!”

หลินเซียวเผยรอยยิ้มแล้วกล่าวว่า “ถ้างั้นก็ทำตามที่ผมบอก ผมไปกับคุณด้วย”

ฉินหว่านชิวไม่ลังเลอีกต่อไป เธอพยักหน้าแล้วเดินไปเข็นรถเข็นเตรียมตัวจะออกไป

“ลูกจะทำอะไรน่ะ?”

หวางเฟิ่งเห็นฉากนี้ก็รีบเข้ามาขวางทั้งสองไว้ทันที

“งานเลี้ยงคืนนี้ ใครจะไม่ไปก็ได้ แต่ผมกับหว่านชิวต้องไป” ครั้งนี้หลินเซียวไม่รอให้ฉินหว่านชิวปริปากพูดแทนตัวเอง เขาก็โต้ตอบหวางเฟิ่งเองเลย

“เหอะๆ ทำไม งานเลี้ยงคืนนี้คุณหญิงจัดขึ้นเพื่อแกนั้นเหรอ?” หวางเฟิ่งกอดอกแล้วเบะปากพูดเย้ย

“ใช่” หลินเซียวพยักหน้าเบาๆ

“หลินเซียว ฉันจะบอกอะไรให้นะ แกมัน..” หวางเฟิ่งมือเท้าเอวข้าวหนึ่งกำลังจะปริปากพูด ทว่าถูกฉินเค่อสิงโบกมือขัดไว้ก่อน

“พอได้แล้ว เดี๋ยวก็สายหรอก” ฉินเค่อสิงพูดจบก็เดินออกไปทันที

หวางเฟิ่งมองหลินเซียวแวบหนึ่งก็เอ่ยเสียงเย็นชาว่า “ถ้าแกยังมีจิตใต้สำนึกอยู่ก็รีบออกจากตระกูลฉินซะ”

“คุณคิดว่าผมทำไปเพื่ออยากอยู่ต่อที่ตระกูลฉินนั้นเหรอ? ผมแค่อยากอยู่ข้างกายหว่านชิว เพื่อชดใช้สิ่งที่ติดค้างเธอ” หลินเซียวจ้องตาหวางเฟิ่งอย่างไม่เกรงกลัว

ตระกูลฉินอันยิ่งใหญ่ทั้งคุณหญิงฉินจนถึงคนรับใช้ในตระกูลฉิน หลินเซียวก็ไม่แม้แต่จะมองพวกเขาไว้ในสายตา

ขอแค่ฉินหว่านชิวไม่บอกให้เขาไป เขาก็จะอยู่ที่นี่ หรือถึงจะต้องไปก็จะไปหลังจากที่ชดใช้ฉินหว่านชิวหมดแล้ว

“ฉันไม่อยากจะสาธยายต่อไปกับแก!” หวางเฟิ่งดูเวลา จากนั้นก็แค่นเสียงฮึออกมาแล้วหันตัวเดินจากไปทันที

เธอไม่อยากนั่งรถของหลินเซียวหรอก รถสปอร์ตสองที่นั่งยังไงก็ไม่มีที่นั่งสำหรับเธออยู่แล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน