นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 40

เช้าวันต่อมาฟ้ายังไม่สว่างเธอก็ตื่นแล้ว และพบว่าสวีฉางหลินตื่นแล้ว กำลังตัดฟืนอยู่ด้านนอก

โจวกุ้ยหลานแอบถอนหายใจกับความขยันของผู้ชายคนนี้ จากนั้นแบกตะกร้าสะพายหลัง อยากจะเข้าตำบลอีกสักครั้ง

สวีฉางหลินเห็นอย่างนั้น ก็วางขวานตัดฟืนลง จะไปกับนางด้วย

“เจ้าพักผ่อนที่บ้านเถอะ อีกเดี๋ยวฟ้าสว่างแล้วยังต้องทำงานอีก”

“เป็นห่วงเจ้า” สวีฉางหลินยื่นมือไปรับตะกร้าสะพายหลังใหญ่ที่หลังโจวกุ้ยหลานลงมา มาใส่หลังตนแทน

อ่อยเธอแต่เช้า!

โจวกุ้ยหลานแอบบ่นในใจ แต่ก็รู้สึกดีใจ

ไม่อยากขัดความหวังดีของเขา โจวกุ้ยหลานเลยเห็นด้วย

หลังจากล็อคกลอนประตูเรียบร้อย ก็เดินไปที่บ้านเหล่าหม่าโถว

“เมื่อวานข้าทำอาหารเนื้อไว้หมดแล้ว ต่อไปต้องเข้าตำบลไปซื้อทุกวันแล้วล่ะ” พูดจบ ก็มองใบหน้าเขาตาไม่กะพริบ หวังดูปฏิกิริยาเขา

สวีฉางหลินยังคงสีหน้านิ่งเป็นสากกะเบือพลางว่า “เจ้าตัดสินใจ”

โจวกุ้ยหลานเบ้ปาก ไม่สนุกเลย

อีกอย่างนะ กว่าเธอจะหาหัวข้อมาคุยได้มันไม่ง่าย ก็โดนเขาสรุปแบบนี้แล้ว

“เจ้าลำบากมาหนึ่งเดือนแล้ว สุดท้ายทำได้แค่บ้านเล็กแค่นี้ โกรธไหม?”

“ไม่โกรธ”

“ข้าให้ค่าแรงพวกเขาเจ้าคิดว่ายังไง?”

“สมควรแล้ว”

“ข้าว่า รอบ้านสร้างเสร็จแล้ว ก็จะคิดค่าแรงให้พวกลูกผู้พี่ชายและลุงใหญ่ด้วยราคาสิบอีแปะต่อวัน พี่ชายข้าไม่ต้องละ”

“ดี”

โจวกุ้ยหลาน “....”

เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่มีเรื่องอะไรจะพูดกับผู้ชายคนนี้แล้ว อะไรก็ดี อะไรก็ได้ ขนาดทะเลาะยังทะเลาะไม่ได้เลย

เมื่อวานเธอคิดเรื่องพวกนี้ไห้เรียบร้อยแล้ว แต่ไม่ได้พูดกับสวีฉางหลินตอนนั้น และไม่ได้แอบตัดสินใจโดยพลการด้วย แต่ค่าแรงพวกลุงใหญ่เธอยังต้องให้อยู่ ยังไงจะให้พวกเขาขาดทุนไม่ได้

พอทั้งสองคนไปถึงบ้านเหล่าหม่าโถว ก็เหมารถลากวัวเข้าไปในตำบล และปลายทางอีกด้านเริ่มมีพ่อค้าขายเนื้อแล้ว

โจวกุ้ยหลานเข้าไปต่อราคา

พ่อค้านั่นใบหน้ากลม ยิ้มขึ้นมาดูใจดีไม่น้อย “เนื้อติดหนึ่งกรัมสิบสองอีแปะ เนื้อล้วนหนึ่งกรัมสิบอีแปะ”