Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 1039
ฉินตงเฉี่วยหนิงหลิงยู่ ไป๋เซียนเอ๋อ เกาเฉินเฉิน และเสี่ยวเม่ยหนิง ต่างก็พากันวิ่งกรูกันออกมานอกบ้าน..
“อะไรกัน!ผมไม่ใช่แขกสักหน่อย ไม่เห็นต้องพากันออกมาต้อนรับกันเอิกเกริกแบบนี้เลย..”
หญิงสาวแต่ละคนถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดังเมื่อเห็นฉินตงเฉี่วยก้าวเข้าไปใกล้หลิงหยุน พร้อมกับยื่นมือออกมาบิดหูข้างหนึ่งของเขา พร้อมกับพูดขึ้นด้วยความโมโห
“เจ้าเด็กดื้อ..ตามข้าเข้าไปในบ้านเดี๋ยวนี้!”
“โอ๊ย..น้าหญิง! ท่านเบาๆหน่อยสิ เบากว่านี้อีก.. เบาอีก..”
หลิงหยุนร้องคร่ำครวญไปตลอดทางที่ถูกฉินตงเฉี่วยลากเข้าไปในห้องรับแขก..
“เจ้าเด็กดื้อ..เจ้านั่งลง!”
“เจ้าเพิ่งจะฟื้นจากอาการบาดเจ็บแต่กลับออกไปตะลอนๆข้างนอก โทรไปก็ติดต่อไม่ได้ รู้หรือไม่ว่าทุกคนในบ้านเป็นห่วงเจ้าแค่ใหน”
ฉินตงเฉี่วยบิดหูหลิงหยุนพร้อมกับอบรมสั่งสอนไปด้วย..
หลิงหยุนแอบสูดดมกลิ่นหอมจากร่างของฉินตงเฉี่วยในขณะเดียวกันก็ร้องตะโกนขอความเมตตาจากนาง
“น้าหญิง..ข้าไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว! ส่วนมือถือของข้าเวลานี้อยู่ในแหวนพื้นที่..”
ทั้งโทรศัพท์มือถือและเครื่องมือสื่อสารล้วนแล้วแต่อยู่ในแหวนพื้นที่ของเขาทั้งสิ้น และเขาก็ยังไม่สามารถเคลื่อนย้ายสิ่งของออกจากแหวนพื้นที่ได้
“น้าหญิง..ท่านเบามือหน่อย! ข้ายังนับว่าเป็นคนป่วยอยู่นะ แล้วก็เพิ่งจะหายจากการได้รับบาดเจ็บสาหัสด้วย..”
“หลิงยู่..เธอจะไม่ช่วยพี่เลยเหรอ!”
แม้หลิงหยุนจะรู้สึกดีที่ฉินตงเฉี่วยทำเช่นนี้และเขาก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากมาย แต่รู้สึกอับอายหญิงสาวคนอื่นๆเท่านั้น
หญิงสาวคนอื่นๆต่างก็พากันยิ้มออกมาในขณะที่หนิงหลิงยู่หันไปขอร้องฉินตงเฉี่วย
“น้าหญิงคะ..ใหนๆพี่ใหญ่ก็กลับมาแล้ว ท่านก็ยกโทษให้พี่ใหญ่สักครั้งเถอะนะคะ!”
ฉินตงเฉี่วยปล่อยมือจากใบหูของหลิงหยุนพร้อมกับพูดขึ้นว่า“หึ.. เห็นแก่หลิงยู่ ครั้งนี้ข้าจะยกโทษให้เจ้าสักครั้ง!”
ทันทีที่เป็นอิสระหลิงหยุนก็กระโดดออกห่างฉินตงเฉี่วยทันทีพร้อมกับพูดขึ้นว่า“น้าหญิง.. ร่างกายของข้าไม่ได้มีปัญหาอะไรมากมายจริงๆ อีกทั้งตอนนี้จิงฉูก็กลับสู่ความสงบปลอดภัยแล้ว ไม่มีชาวยุทธคนใดกล้ามาสร้างปัญหาที่นี่อีกแล้ว..”
ฉินตงเฉี่วยจ้องมองหลิงหยุนด้วยความขุ่นเคืองใจพร้อมกับพูดขึ้นว่า“ชาวยุทธคนอื่นอาจไม่กล้ามา แต่เจ้าคิดว่าคนของพรรคมารก็ไม่กล้ามาด้วยงั้นรึ องค์กรนักฆ่าอีกล่ะ? ครั้งนี้หากพวกมันส่งยอดฝีมือที่เหนือกว่าคืนนั้นมา เจ้าไม่มีทางรอดแน่!”
หลิงหยุนตอบกลับยิ้มๆ“น้าหญิง.. ข้าว่าคนของพรรคมารคงไม่กล้ามาที่นี่แล้วล่ะ รวมทั้งมือสังหารขององค์กรนักฆ่าด้วย แต่ถ้ามาจริงๆ ข้าก็มีตี้เสี่ยวอู๋อยู่ข้างๆ ตอนนี้เขาเป็นยอดฝีมือแล้วนะ!”
หลิงหยุนรีบอธิบายอย่างละเอียดและที่คืนนี้เขากลับมาที่นี่ก็เพราะรู้ว่าฉินตงเฉี่วยกับทุกคนเป็นห่วงเขามาก..
“เอาล่ะ..ในเมื่อเจ้าก็กลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว ข้าก็จะไม่ดุด่าว่ากล่าวเจ้า!”
ฉินตงเฉี่วยหยุดถามเรื่องสวัสดิภาพความปลอดภัยของหลิงหยุนแต่หันมาถามเรื่องอื่นแทน
“ข้าได้ยินมาว่าสองวันนี้เจ้าใช้เงินราวกับเบี้ยถึงกับโยนเงินเป็นพันล้านทิ้งเล่นงั้นรึ นี่เจ้ากลายเป็นเป็นเทพเจ้าแห่งความร่ำรวยมั่งคั่งไปตั้งแต่เมื่อไหร่? หรือเจ้าอยากจะเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัวงั้นรึ?”
“หรือเจ้าเป็นเช่นนี้เพราะเสพติดการใช้จ่ายเงินกันแน่”
หลิงหยุนได้แต่อึ้งจนพูดอะไรไม่ออกและได้แต่คิดในใจว่า.. ถังเมิ่งคงมาฟ้องอีกแล้วแน่ๆ!
“เอ่อ..”หลิงหยุนยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะรีบอธิบายอย่างละเอียด..
“หวังเฟยฮู๋กับพี่น้องทั้งสองคนใช้ชีวิตของตนเองปกป้องทุกคนที่ข้ารักจากศัตรู เช่นนี้แล้วข้าก็ต้องตอบแทนน้ำใจพวกเขากลับเช่นกัน..”
“ส่วนพี่น้องแก๊งมังกรเขียวเองก็ทำงานหนักกันมาเป็นเดือนๆข้าจึงจำเป็นต้องให้รางวัลกับทุกคน เฉลี่ยแล้วก็ประมาณคนละสามหมื่นหยวน ซึ่งก็นับว่าเป็นเงินไม่มากมายอะไรนัก..”
“ทุกคนที่อยู่บนถนนหลินเจียงก็ล้วนแล้วแต่เคยเป็นเพื่อนบ้านกันมานานนับสิบปี อีกทั้งยังมีฐานะยากจนมาก ในเมื่อตอนนี้ข้าร่ำรวยแล้ว เหตุใดข้าจึงจะไม่ช่วยพวกเขาเล่า หากท่านไปที่นั่น ก็จะได้ยินทุกคนชื่มชมสรรเสริญท่านแม่ไม่ขาดปาก..”
“อีกอย่าง..ตอนนี้บริษัทเหลียนเฉิงเรียลเอสเตทก็ตกเป็นของข้าแล้ว โครงการก่อสร้างบนถนนหลินเจียงก็จะต้องดำเนินต่อไป และคงต้องทำการรื้อถอนบ้านเรือนแถบนั้น การมอบเงินชดเชยให้กับพวกเขาจะทำให้การรื้อถอนสำเร็จลุล่วงได้ง่ายขึ้น..”
หลิงหยุนพูดจบก็ได้แต่นิ่งมองใบหน้าบึ้งตึงของฉินตงเฉี่วยแต่นางกลับเอาแต่นิ่งไม่พูดไม่จา..
“นี่เจ้าก็รู้จักกตัญญูกับเขาเหมือนกันรึ”ดวงตาของฉินตงเฉี่วยแดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อย
หลิงหยุนได้แต่ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก..
ราวหนึ่งทุ่มตรง..เหมี่ยวเสี่ยวเหมาก็ขับรถพาท่านหมอเสี่ยวมาที่บ้านเพื่อมาหาหลิงหยุน และท่านหมอเสี่ยวก็ได้นำโสมพันปี สมุนไพรเหอโชวู และน้ำลายมังกรมามอบให้กับเขาด้วย
“ที่ผ่านมาเธอเองก็ยังไม่รู้สึกตัว..ฉันจึงไม่กล้าใช้สิ่งเหล่านี้กับร่างกายของเธอ ตอนนี้เธอก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว ฉันคิดว่าสมุนไพรเหล่านี้น่าจะมีประโยชน์กับเธอ!”
หลิงหยุนตื่นเต้นดีใจอย่างมากและได้แต่คิดว่าตนเองลืมของเหล่านี้ไปได้อย่างไรกัน ทั้งสามสิ่งนี้ล้วนไม่ใช่ของธรรมดาทั่วไป อีกทั้งยังเป็นสมุนไพรล้ำค่ำที่เขาได้มอบให้กับเสี่ยวเม่ยหนิงในงานเลี้ยงวันเกิด!
“แต่นี่เป็นของขวัญที่ผมมอบให้หนิงน้อยไปแล้ว..”
ฉินตงเฉี่วยตอบยิ้มๆ“เจ้าอย่าโง่ไปหน่อยเลย! หนิงน้อยเป็นคนให้เสี่ยวเหมานำมาให้เจ้า!”
หลิงหยุนหันไปมองหนิงน้อยด้วยแววตาซาบซึ้งใจเด็กสาวตัวแสบถึงกับเขินอาย และพูดขึ้นว่า
“พี่หลิงหยุน..ขอแค่พี่กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมก็พอแล้ว อีกอย่างของพวกนี้ก็เป็นของของพี่ทั้งนั้น!”
………..
หลังอาหารเย็น..หลิงหยุนขับรถพาหนิงหลิงยู่กับไป๋เซียนเอ๋อไปที่ทะเล..
ตัวเขาเองก็ต้องรีบรักษาตัวและฟื้นคืนความแข็งแกร่งกลับมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในขณะที่หนิงหลิงยู่เองก็เพิ่งจะเข้าสู่ขั้นปฐมชี่ หลิงหยุนจึงต้องการให้คำแนะนำกับนางอย่างใกล้ชิด..
ส่วนไป๋เซียนเอ๋อนั้นมาทำหน้าที่คอยปกป้องคุ้มครองสองพี่น้องเท่านั้น..
ลมทะเลในยามค่ำคืนนั้นทั้งอ่อนโยนและเยือกเย็น อีกทั้งยังขับไล่ไอร้อนจากเมื่อช่วงกลางวันไปจนหมดด้วย เสียงคลื่นกระทบฝั่งก็ยังคงดังครืนๆไม่หยุดหย่อน..
หลิงหยุนเป็นฝ่ายถามขึ้นว่า“หลิงยู่.. ยังจำกระแสน้ำขนาดใหญ่ราวกับมังกรน้ำสองตัวที่เธอใช้โจมตีใส่ร่างของปีศาจภัยแล้งได้มั๊ย”
หนิงหลิงยู่พยักหน้าพร้อมตอบกลับไปว่า“จำได้..”
หลิงหยุนจึงหันไปสั่งไป๋เซีนยเอ๋อ“เซียนเอ๋อ.. เจ้าสร้างค่ายกลลวงตา และอย่าให้คนที่มาเดินเล่นในหาดทรายได้เห็นสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แล้วก็อย่าให้พวกเขาเดินเข้ามาที่นี่ได้..”
ไป๋เซียนเอ๋อพยักหน้าและรีบปฏิบัติตามคำสั่งของหลิงหยุนทันที..
จากนั้นหลิงหยุนจึงหันไปร้องสั่งหนิงหลิงยู่“หลิงยู่.. จัดการเรียกมังกรน้ำสองตัวออกมาเร็วเข้า!”
วิชาคลื่นคงคานั้นมีพลังในการควบคุมกระแสน้ำ!
หนิงหลิงยู่พยักหน้าอย่างตื่นเต้นเธอหันหน้าไปทางทะเลพร้อมกับสงบจิตใจ และภาพมังกรน้ำขนาดใหญ่สองตัวก็ปรากฏขึ้นในจิตใจ จากนั้นจึงยกแขนทั้งสองข้างขึ้นพร้อมกับร้องตะโกนว่า
“กระแสธาราจงพวยพุ่งขึ้น!”
ครืน…
แล้วกระแสน้ำขนาดใหญ่ราวกับมังกรก็พวยพุ่งขึ้นมาจากผิวน้ำของท้องทะเลหนิงหลิงยู่ใช้จิตใจควบคุมกระแสน้ำทั้งสองให้หมุนเป็นวงกลม และร่ายระบำไปมา..
“หืมม…”
หลิงหยุนยืนมองมังกรน้ำทั้งสองที่กำลังเริงระบำด้วยความตกตะลึงความก้าวหน้าที่น่าเหลือเชื่อของหนิงหลิงยู่ทำให้หลิงหยุนรู้สึกตกใจไม่น้อยเลยทีเดียว!
หนิงหลิงยู่นั้นมีกายอัปสรหลิงหยุนจึงรู้ว่าความสามารถในขั้นพลังชี่ของนางนั้นย่อมต้องแข็งแกร่งไม่น้อย แต่เขาคิดไม่ถึงว่าจะแข็งแกร่ง และมีพลังถึงเพียงนี้ต่างหาก! ไอรีนโนเวล
“หนี่ง..สอง.. สาม.. สี่..”
หลิงหยุนนับไปเรื่อยๆและเมื่อนับไปได้ราวสิบห้าวินาที กระแสน้ำทั้งสองสายก็เริ่มอ่อนตัว แสดงให้เห็นว่าพลังการควบคุมของหนิงหลิงยู่ได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว และเวลานี้เธอก็กำลังกัดฟันพยายามควบคุมมังกรน้ำทั้งสองต่อไป..
และเมื่อหลิงหยุนนับได้ถึงยี่สิบ..มังกรน้ำทั้งสองสายก็ไม่อาจทรงตัวต่อไปได้อีก และยุบตัวลงคืนสู่ท้องทะเลทันที..
“หลิงยู่..เธอแข็งแกร่งกว่าที่พี่คิดไว้มากจริงๆ!”
หลิงหยุนมองหนิงหลิงยู่ด้วยคิ้วที่ขมวดทั้งสองข้างและพูดขึ้นว่า
“แต่ในการต่อสู้นั้น..หากเธอไม่สามารถสังหารศัตรูได้ภายในเวลายี่สิบวินาที เธอก็จะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ และถูกสังหารเสียเอง..”
“จงจำไว้– ในวันข้างหน้าไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นใด อย่ารีบร้อนแสดงไพ่ตายให้ผู้อื่นได้เห็น แต่เก็บไว้ใช้เพื่อหนีเอาชีวิตรอด เธอเข้าใจที่พี่พูดใช่มั๊ย”
หนิงหลิงยู่ไม่สามารถอยู่ในการคุ้มครองดูแลของหลิงหยุนได้ตลอดเวลาในเมื่อนางเข้าสู่ขั้นพลังชี่ได้แล้ว ก็นับว่าเป็นผู้ที่เดินอยู่บนเส้นทางบ่มเพาะคนหนึ่ง จึงเป็นเรื่องจำเป็นที่จะต้องปรับตัวให้เข้ากับชีวิตของผู้บ่มเพาะ ที่ต้องวนเวียนอยู่กับการฝึกฝน ต่อสู้ และท้าทายสวรรค์!
หลังจากที่เห็นว่าหนิงหลิงยู่มีความสามารถในการต่อสู้บ้างแล้วสิ่งแรกที่หลิงหยุนจะต้องสอนนางก็คือ การเอาตัวรอดเมืออยู่ในเส้นทางของผู้บ่มเพาะตน..
หนิงหลิงยู่ร้องถามหลิงหยุนว่า“พี่ใหญ่.. แล้วทำไมคืนนั้นพี่ถึงไม่หนีล่ะ”
หลิงหยุนตอบกลับไปว่า“สถานการณ์ไม่เหมือนกัน.. คืนนั้นหากไม่ต้องปกป้องคุ้มครองทุกคน พี่ก็คงหนีไปตั้งแต่เริ่มแรกแล้ว..”
“หลิงยู่..สิ่งที่ต้องจำไว้ให้ดีในการฝึกวิชาคลื่นคงคาก็คือ – สายน้ำไม่เที่ยง! ”
“สายน้ำไม่เที่ยงงั้นเหรอ”หนิงหลิงยู่พึมพำออกมาอย่างไม่เข้าใจ
“มีคำพูดว่า..ความดีเหมือนสายน้ำ และน้ำก็คือของขวัญที่สวรรค์ประทานให้กับโลกใบนี้เท่านั้น แม้ว่ามนุษย์จะพยายามใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัยสำรวจหาน้ำบนดาวเคราะห์ดวงอื่นๆ แต่ก็ไม่เคยพบว่ามีน้ำอยู่บนดาวเคราะห์ดวงอื่นเลย..”
“น้ำมีรูปร่างและสถานะที่ไม่แน่นอน จึงเรียกว่าไม่เทียง!”
“น้ำนั้นหากไปอยู่ในภาชนะใดก็จะเปลี่ยนรูปร่างไปตามภาชนะนั้นๆ อีกทั้งยังมีสถานะเป็นได้ทั้งของเหลว ของแข็ง และแก๊ส!”
“และน้ำก็เปลี่ยนรูปร่างไปตามสิ่งที่บรรจุอีกทั้งยังเป็นได้ทั้งของเหลว ของแข็ง และแก๊ส..”
“พี่ใหญ่คะ..พี่กำลังจะบอกฉันว่าน้ำสามารถใช้เป็นได้ทั้งอาวุธจู่โจม และเครื่องมือป้องกันตัวงั้นเหรอ”
หลิงหยุนถึงกับยกนิ้วโป้งชูให้หนิงหลิงยู่พร้อมกับร้องตะโกนออกไปว่า “เก่งมาก!”
“ในเมื่อเธอสามารถควบคุมกระแสน้ำขนาดใหญ่ราวกับมังกรได้ก็ย่อมสามารถสั่งน้ำให้กลายเป็นกระบี่ที่แหลมคมได้เช่นกัน ไม่เพียงแค่กระบี่สองหรือสามเล่มเท่านั้น แต่สามารถสั่งน้ำให้กลายเป็นกระบี่นับสิบ หรือนับร้อยเล่มพร้อมกันเลยก็ยังได้..”
“น้ำจะเปลี่ยนรูปไปเช่นใดนั้นขึ้นอยู่กับจิตใจของเธอ และนี่คือวิชาคลื่นคงคา!”
“และนั่นคือสถานะของน้ำซึ่งอยู่ในรูปของเหลวเท่านั้นในวันข้างหน้าหากเธอฝึกถึงขั้นที่สูงขึ้นไป ก็จะสามารถเปลี่ยนสถานะของน้ำจากของเหลวไปเป็นของแข็งได้ โดยการใช้จิตใจสั่งน้ำให้กลายเป็นกระบี่น้ำแข็ง หรือกำแพงน้ำแข็งได้ตามแต่ใจต้องการ..”
“เธอลองคิดดูสิว่า..กระบี่น้ำแข็งนั้นจะมีความคม และแข็งแกร่งมากเพียงใด”
“พี่ใหญ่คะ..นี่พี่กำลังจะให้ฉันฝึกใช้วิชาคลื่นคงคาไว้ใช้ในการต่อสู้ใช่มั๊ย”
หลิงหยุนหัวเราะพร้อมกับยื่นมือออกไปบีบจมูกเล็กๆของหนิงหลิงยู่อย่างเอ็นดูจากนั้นจึงหันไปสั่งไป๋เซียนเอ๋อ
“เซียนเอ๋อ..เจ้าไปหาท่อนไม้ที่สูงสักสามเมตรมาให้ข้าที”
“เอาล่ะ..จับตั้งไว้ที่หาดทรายตรงนั้นเลย!”
“หลิงยู่..เธอจัดการใช้จิตใจสร้างกระบี่คงคาขึ้นมาจู่โจมใส่ไม้ท่อนนี้ได้เลย!”
หนิงหลิงยู่รวบรวมสมาธิและเริ่มใช้จิตใจสร้างกระบี่น้ำขึ้นมาสองเล่ม กระบี่คงคาทั้งสองพุ่งขึ้นมาจากผืนน้ำทันที และกลายเป็นกระบี่ที่มีความยาวกว่าสามฟุต กว้างราวสามนิ้วมือ อีกทั้งยังสามารถเคลื่อนที่ไปได้ตามอำนาจสั่งการของหลิงหยุน..
“ฟัน!”
หนิงหลิงยู่ใช้จิตใจบังคับกระบี่น้ำยาวสามฟุตทั้งสองเล่มนั้นฟันเข้าใส่ท่อนไม้ขนาดใหญ่ที่วางตั้งอยู่จนขาดออกเป็นสามท่อน และร่วงลงไปกองกับพื้นทันที
“ว้าว..ไม่อยากจะเชื่อเลย!” หนิงหลิงยู่กรีดร้องออกมาด้วยความตกตะลึง..
ในที่สุดหนิงหลิงยู่ก็ได้เรียนรู้ที่จะต่อสู้และป้องกันตัวเอง!
“หลิงยู่..ยิ่งกระบี่ธาราของเธอแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งมีความคมมากขึ้นเท่านั้น ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับพลังของจิตใจซึ่งสัมพันธ์กับขั้นของเธอด้วย..”
“เธอเคยเห็นใครที่เดินตามฝนแล้วสามารถหลบสายฝนที่พร่างพรายลงมาได้บ้าง จากนั้นลองจินตนาการดูว่า สายฝนเหล่านั้นได้ถูกเปลี่ยนเป็นกระบี่ธาราจำนวนนับไม่ถ้วน.. จะเกิดอะไรขึ้น?”
เวลานี้จิตหยั่งรู้ของหนิงหลิงยู่นั้นมีรัศมีครอบคลุมถึงแปดร้อยเมตรและสามารถควบคุมน้ำที่อยู่ไกลออกไปได้ถึงหนึ่งร้อยเมตร
“หลิงยู่..นับจากนี้ไปหากมีน้ำอยู่ในระยะหนึ่งร้อยเมตร เธอก็จะสามารถสร้างกระบี่คงคาขึ้นมาสังหารศัตรู และใช้ป้องกันตัวเองได้..”
แต่หนิงหลิงยู่ก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย“พี่ใหญ่คะ.. แล้วถ้าอยู่ในที่ที่ไม่มีน้ำล่ะ อย่างเช่นทะเลทราย?”
หลิงหยุนตอบกลับไปทันที“เธอก็ยังมียันต์ธาราของพี่ไม่ใช่เหรอ”
……….
ที่หลิงหยุนออกจากบ้านมาคืนนี้..นอกจากจะพาหนิงหลิงยู่ออกมาฝึกฝนวิชาแล้ว เขาก็มาที่นี่เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของตนเองด้วย ในบรรดาเบญจธาตุทั้งห้านั้น พลังชีวิตธาตุน้ำนับว่าเป็นพลังชีวิตที่มีอานุภาพในการบำบัดรักษาอาการบาดเจ็บของร่างกายได้ดีที่สุด และเพราะสาเหตุนี้หลิงหยุนจึงตั้งใจมายังท้องทะเลที่กว้างใหญ่แห่งนี้แทนการไปที่ทะเลสาบ..
แต่ถึงกระนั้น..สำหรับหลิงหยุนแล้วพลังชีวิตธาตุน้ำก็เป็นเพียงแค่ตัวเสริมเท่านั้น เพราะเวลานี้หลิงหยุนมีทั้งสมุนไพรล้ำค่า และน้ำลายมังกร..
ไป๋เซียนเอ๋อเดินไปหยิบตระกร้าออกมาจากหลังรถภายในนั้นมีทั้งโสมพันปี สมุนไพรเหอโชวู และน้ำลายมังกร ไป๋เซียนเอ๋อจัดการวางตระกร้านั้นไว้ข้างกายหลิงหยุนซึ่งกำลังนั่งขัดสมาธิ
จากนั้น..หลิงหยุนจึงเริ่มเดินวิชาพลังลับหยิน-หยางดูอีกครั้ง และแน่นอนว่าจุดตันเถียนของเขายังคงสงบนิ่งเช่นเคย..
หลิงหยุนได้แต่ยิ้มขมขื่นก่อนจะหยิบขวดโอสถหยางออกมาและครั้งนี้เขากลืนโอสถหยางเข้าไปอีกสามสิบเม็ด..
โอสถหยางจำนวนมากที่กลืนเข้าไปในท้องได้เปลี่ยนเป็นมวลพลังหยาง และกระจายไปทั่วท้องน้อยของหลิงหยุน จากนั้นหลิงหยุนจึงค่อยๆเดินพลังหยางไปตามเส้นลมปราณต่างๆ และครั้งนี้หลิงหยุนสัมผัสได้ว่าพลังหยางได้ไหลเวียนไปตามเส้นลมปราณแต่ก็ยังไม่มากพอ..
จากนั้นหลิงหยุนก็หยิบเอาโสมพันปีออกมาเคี้ยวและกลืนลงท้องไป ทันทีที่โสมพันปีตกถึงท้อง เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังชีวิตที่เพิ่มขึ้นจากเดิมมากมาย..
“ได้ผล..”
หลิงหยุนรีบหยิบสมุนไพรเหอโชวูออกมาเคี้ยวและกลืนตามลงไป ตามมาด้วยน้ำลายมังกร..
และเมื่อน้ำลายมังกรจำนวนมากไหลลงท้องปราณมังกรก็เริ่มกระจายไปทั่วเส้นลมปราณ และตรงเข้าสู่จุดตันเถียนของหลิงหยุน
หลิงหยุนนั้นเคยดื่มน้ำลายมังกรเข้าไปมากมายจนเกิดเป็นเส้นโค้งรูปมังกรทองแปลกประหลาดอยู่ในจุดตันเถียนของเขา!
ครั้งนี้หลิงหยุนมีพลังชีวิตอยู่ในร่างกายพร้อมกันหลากหลายชนิดทั้งจากโอสถหยางที่ให้พลังหยาง และสมุนไพรเหอโชวูกับโสมให้พลังชีวิต และปราณมังกรจากน้ำลายมังกร..
จุดตันเถียนที่เหือดแห้งมานานของหลิงหยุนเวลานี้เริ่มร้อนระอุ
“เซียนเอ๋อ..คุ้มครองข้าด้วย”
หลิงหยุนดื่มน้ำลายมังกรเข้าไปจนหมดและเริ่มเดินพลังลับหยิน-หยางอีกครั้ง เพียงแค่ขอให้จุดตันเถียนของเขากลับมาเป็นปกติดังเดิมได้ ก็นับว่าประสบความสำเร็จมากแล้ว!
แต่หลิงหยุนได้รับบาดเจ็บสาหัสมามันจะง่ายเช่นนั้นเชียวหรือ
“อะไรกัน!ผมไม่ใช่แขกสักหน่อย ไม่เห็นต้องพากันออกมาต้อนรับกันเอิกเกริกแบบนี้เลย..”
หญิงสาวแต่ละคนถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดังเมื่อเห็นฉินตงเฉี่วยก้าวเข้าไปใกล้หลิงหยุน พร้อมกับยื่นมือออกมาบิดหูข้างหนึ่งของเขา พร้อมกับพูดขึ้นด้วยความโมโห
“เจ้าเด็กดื้อ..ตามข้าเข้าไปในบ้านเดี๋ยวนี้!”
“โอ๊ย..น้าหญิง! ท่านเบาๆหน่อยสิ เบากว่านี้อีก.. เบาอีก..”
หลิงหยุนร้องคร่ำครวญไปตลอดทางที่ถูกฉินตงเฉี่วยลากเข้าไปในห้องรับแขก..
“เจ้าเด็กดื้อ..เจ้านั่งลง!”
“เจ้าเพิ่งจะฟื้นจากอาการบาดเจ็บแต่กลับออกไปตะลอนๆข้างนอก โทรไปก็ติดต่อไม่ได้ รู้หรือไม่ว่าทุกคนในบ้านเป็นห่วงเจ้าแค่ใหน”
ฉินตงเฉี่วยบิดหูหลิงหยุนพร้อมกับอบรมสั่งสอนไปด้วย..
หลิงหยุนแอบสูดดมกลิ่นหอมจากร่างของฉินตงเฉี่วยในขณะเดียวกันก็ร้องตะโกนขอความเมตตาจากนาง
“น้าหญิง..ข้าไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว! ส่วนมือถือของข้าเวลานี้อยู่ในแหวนพื้นที่..”
ทั้งโทรศัพท์มือถือและเครื่องมือสื่อสารล้วนแล้วแต่อยู่ในแหวนพื้นที่ของเขาทั้งสิ้น และเขาก็ยังไม่สามารถเคลื่อนย้ายสิ่งของออกจากแหวนพื้นที่ได้
“น้าหญิง..ท่านเบามือหน่อย! ข้ายังนับว่าเป็นคนป่วยอยู่นะ แล้วก็เพิ่งจะหายจากการได้รับบาดเจ็บสาหัสด้วย..”
“หลิงยู่..เธอจะไม่ช่วยพี่เลยเหรอ!”
แม้หลิงหยุนจะรู้สึกดีที่ฉินตงเฉี่วยทำเช่นนี้และเขาก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากมาย แต่รู้สึกอับอายหญิงสาวคนอื่นๆเท่านั้น
หญิงสาวคนอื่นๆต่างก็พากันยิ้มออกมาในขณะที่หนิงหลิงยู่หันไปขอร้องฉินตงเฉี่วย
“น้าหญิงคะ..ใหนๆพี่ใหญ่ก็กลับมาแล้ว ท่านก็ยกโทษให้พี่ใหญ่สักครั้งเถอะนะคะ!”
ฉินตงเฉี่วยปล่อยมือจากใบหูของหลิงหยุนพร้อมกับพูดขึ้นว่า“หึ.. เห็นแก่หลิงยู่ ครั้งนี้ข้าจะยกโทษให้เจ้าสักครั้ง!”
ทันทีที่เป็นอิสระหลิงหยุนก็กระโดดออกห่างฉินตงเฉี่วยทันทีพร้อมกับพูดขึ้นว่า“น้าหญิง.. ร่างกายของข้าไม่ได้มีปัญหาอะไรมากมายจริงๆ อีกทั้งตอนนี้จิงฉูก็กลับสู่ความสงบปลอดภัยแล้ว ไม่มีชาวยุทธคนใดกล้ามาสร้างปัญหาที่นี่อีกแล้ว..”
ฉินตงเฉี่วยจ้องมองหลิงหยุนด้วยความขุ่นเคืองใจพร้อมกับพูดขึ้นว่า“ชาวยุทธคนอื่นอาจไม่กล้ามา แต่เจ้าคิดว่าคนของพรรคมารก็ไม่กล้ามาด้วยงั้นรึ องค์กรนักฆ่าอีกล่ะ? ครั้งนี้หากพวกมันส่งยอดฝีมือที่เหนือกว่าคืนนั้นมา เจ้าไม่มีทางรอดแน่!”
หลิงหยุนตอบกลับยิ้มๆ“น้าหญิง.. ข้าว่าคนของพรรคมารคงไม่กล้ามาที่นี่แล้วล่ะ รวมทั้งมือสังหารขององค์กรนักฆ่าด้วย แต่ถ้ามาจริงๆ ข้าก็มีตี้เสี่ยวอู๋อยู่ข้างๆ ตอนนี้เขาเป็นยอดฝีมือแล้วนะ!”
หลิงหยุนรีบอธิบายอย่างละเอียดและที่คืนนี้เขากลับมาที่นี่ก็เพราะรู้ว่าฉินตงเฉี่วยกับทุกคนเป็นห่วงเขามาก..
“เอาล่ะ..ในเมื่อเจ้าก็กลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว ข้าก็จะไม่ดุด่าว่ากล่าวเจ้า!”
ฉินตงเฉี่วยหยุดถามเรื่องสวัสดิภาพความปลอดภัยของหลิงหยุนแต่หันมาถามเรื่องอื่นแทน
“ข้าได้ยินมาว่าสองวันนี้เจ้าใช้เงินราวกับเบี้ยถึงกับโยนเงินเป็นพันล้านทิ้งเล่นงั้นรึ นี่เจ้ากลายเป็นเป็นเทพเจ้าแห่งความร่ำรวยมั่งคั่งไปตั้งแต่เมื่อไหร่? หรือเจ้าอยากจะเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัวงั้นรึ?”
“หรือเจ้าเป็นเช่นนี้เพราะเสพติดการใช้จ่ายเงินกันแน่”
หลิงหยุนได้แต่อึ้งจนพูดอะไรไม่ออกและได้แต่คิดในใจว่า.. ถังเมิ่งคงมาฟ้องอีกแล้วแน่ๆ!
“เอ่อ..”หลิงหยุนยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะรีบอธิบายอย่างละเอียด..
“หวังเฟยฮู๋กับพี่น้องทั้งสองคนใช้ชีวิตของตนเองปกป้องทุกคนที่ข้ารักจากศัตรู เช่นนี้แล้วข้าก็ต้องตอบแทนน้ำใจพวกเขากลับเช่นกัน..”
“ส่วนพี่น้องแก๊งมังกรเขียวเองก็ทำงานหนักกันมาเป็นเดือนๆข้าจึงจำเป็นต้องให้รางวัลกับทุกคน เฉลี่ยแล้วก็ประมาณคนละสามหมื่นหยวน ซึ่งก็นับว่าเป็นเงินไม่มากมายอะไรนัก..”
“ทุกคนที่อยู่บนถนนหลินเจียงก็ล้วนแล้วแต่เคยเป็นเพื่อนบ้านกันมานานนับสิบปี อีกทั้งยังมีฐานะยากจนมาก ในเมื่อตอนนี้ข้าร่ำรวยแล้ว เหตุใดข้าจึงจะไม่ช่วยพวกเขาเล่า หากท่านไปที่นั่น ก็จะได้ยินทุกคนชื่มชมสรรเสริญท่านแม่ไม่ขาดปาก..”
“อีกอย่าง..ตอนนี้บริษัทเหลียนเฉิงเรียลเอสเตทก็ตกเป็นของข้าแล้ว โครงการก่อสร้างบนถนนหลินเจียงก็จะต้องดำเนินต่อไป และคงต้องทำการรื้อถอนบ้านเรือนแถบนั้น การมอบเงินชดเชยให้กับพวกเขาจะทำให้การรื้อถอนสำเร็จลุล่วงได้ง่ายขึ้น..”
หลิงหยุนพูดจบก็ได้แต่นิ่งมองใบหน้าบึ้งตึงของฉินตงเฉี่วยแต่นางกลับเอาแต่นิ่งไม่พูดไม่จา..
“นี่เจ้าก็รู้จักกตัญญูกับเขาเหมือนกันรึ”ดวงตาของฉินตงเฉี่วยแดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อย
หลิงหยุนได้แต่ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก..
ราวหนึ่งทุ่มตรง..เหมี่ยวเสี่ยวเหมาก็ขับรถพาท่านหมอเสี่ยวมาที่บ้านเพื่อมาหาหลิงหยุน และท่านหมอเสี่ยวก็ได้นำโสมพันปี สมุนไพรเหอโชวู และน้ำลายมังกรมามอบให้กับเขาด้วย
“ที่ผ่านมาเธอเองก็ยังไม่รู้สึกตัว..ฉันจึงไม่กล้าใช้สิ่งเหล่านี้กับร่างกายของเธอ ตอนนี้เธอก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว ฉันคิดว่าสมุนไพรเหล่านี้น่าจะมีประโยชน์กับเธอ!”
หลิงหยุนตื่นเต้นดีใจอย่างมากและได้แต่คิดว่าตนเองลืมของเหล่านี้ไปได้อย่างไรกัน ทั้งสามสิ่งนี้ล้วนไม่ใช่ของธรรมดาทั่วไป อีกทั้งยังเป็นสมุนไพรล้ำค่ำที่เขาได้มอบให้กับเสี่ยวเม่ยหนิงในงานเลี้ยงวันเกิด!
“แต่นี่เป็นของขวัญที่ผมมอบให้หนิงน้อยไปแล้ว..”
ฉินตงเฉี่วยตอบยิ้มๆ“เจ้าอย่าโง่ไปหน่อยเลย! หนิงน้อยเป็นคนให้เสี่ยวเหมานำมาให้เจ้า!”
หลิงหยุนหันไปมองหนิงน้อยด้วยแววตาซาบซึ้งใจเด็กสาวตัวแสบถึงกับเขินอาย และพูดขึ้นว่า
“พี่หลิงหยุน..ขอแค่พี่กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมก็พอแล้ว อีกอย่างของพวกนี้ก็เป็นของของพี่ทั้งนั้น!”
………..
หลังอาหารเย็น..หลิงหยุนขับรถพาหนิงหลิงยู่กับไป๋เซียนเอ๋อไปที่ทะเล..
ตัวเขาเองก็ต้องรีบรักษาตัวและฟื้นคืนความแข็งแกร่งกลับมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในขณะที่หนิงหลิงยู่เองก็เพิ่งจะเข้าสู่ขั้นปฐมชี่ หลิงหยุนจึงต้องการให้คำแนะนำกับนางอย่างใกล้ชิด..
ส่วนไป๋เซียนเอ๋อนั้นมาทำหน้าที่คอยปกป้องคุ้มครองสองพี่น้องเท่านั้น..
ลมทะเลในยามค่ำคืนนั้นทั้งอ่อนโยนและเยือกเย็น อีกทั้งยังขับไล่ไอร้อนจากเมื่อช่วงกลางวันไปจนหมดด้วย เสียงคลื่นกระทบฝั่งก็ยังคงดังครืนๆไม่หยุดหย่อน..
หลิงหยุนเป็นฝ่ายถามขึ้นว่า“หลิงยู่.. ยังจำกระแสน้ำขนาดใหญ่ราวกับมังกรน้ำสองตัวที่เธอใช้โจมตีใส่ร่างของปีศาจภัยแล้งได้มั๊ย”
หนิงหลิงยู่พยักหน้าพร้อมตอบกลับไปว่า“จำได้..”
หลิงหยุนจึงหันไปสั่งไป๋เซีนยเอ๋อ“เซียนเอ๋อ.. เจ้าสร้างค่ายกลลวงตา และอย่าให้คนที่มาเดินเล่นในหาดทรายได้เห็นสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แล้วก็อย่าให้พวกเขาเดินเข้ามาที่นี่ได้..”
ไป๋เซียนเอ๋อพยักหน้าและรีบปฏิบัติตามคำสั่งของหลิงหยุนทันที..
จากนั้นหลิงหยุนจึงหันไปร้องสั่งหนิงหลิงยู่“หลิงยู่.. จัดการเรียกมังกรน้ำสองตัวออกมาเร็วเข้า!”
วิชาคลื่นคงคานั้นมีพลังในการควบคุมกระแสน้ำ!
หนิงหลิงยู่พยักหน้าอย่างตื่นเต้นเธอหันหน้าไปทางทะเลพร้อมกับสงบจิตใจ และภาพมังกรน้ำขนาดใหญ่สองตัวก็ปรากฏขึ้นในจิตใจ จากนั้นจึงยกแขนทั้งสองข้างขึ้นพร้อมกับร้องตะโกนว่า
“กระแสธาราจงพวยพุ่งขึ้น!”
ครืน…
แล้วกระแสน้ำขนาดใหญ่ราวกับมังกรก็พวยพุ่งขึ้นมาจากผิวน้ำของท้องทะเลหนิงหลิงยู่ใช้จิตใจควบคุมกระแสน้ำทั้งสองให้หมุนเป็นวงกลม และร่ายระบำไปมา..
“หืมม…”
หลิงหยุนยืนมองมังกรน้ำทั้งสองที่กำลังเริงระบำด้วยความตกตะลึงความก้าวหน้าที่น่าเหลือเชื่อของหนิงหลิงยู่ทำให้หลิงหยุนรู้สึกตกใจไม่น้อยเลยทีเดียว!
หนิงหลิงยู่นั้นมีกายอัปสรหลิงหยุนจึงรู้ว่าความสามารถในขั้นพลังชี่ของนางนั้นย่อมต้องแข็งแกร่งไม่น้อย แต่เขาคิดไม่ถึงว่าจะแข็งแกร่ง และมีพลังถึงเพียงนี้ต่างหาก! ไอรีนโนเวล
“หนี่ง..สอง.. สาม.. สี่..”
หลิงหยุนนับไปเรื่อยๆและเมื่อนับไปได้ราวสิบห้าวินาที กระแสน้ำทั้งสองสายก็เริ่มอ่อนตัว แสดงให้เห็นว่าพลังการควบคุมของหนิงหลิงยู่ได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว และเวลานี้เธอก็กำลังกัดฟันพยายามควบคุมมังกรน้ำทั้งสองต่อไป..
และเมื่อหลิงหยุนนับได้ถึงยี่สิบ..มังกรน้ำทั้งสองสายก็ไม่อาจทรงตัวต่อไปได้อีก และยุบตัวลงคืนสู่ท้องทะเลทันที..
“หลิงยู่..เธอแข็งแกร่งกว่าที่พี่คิดไว้มากจริงๆ!”
หลิงหยุนมองหนิงหลิงยู่ด้วยคิ้วที่ขมวดทั้งสองข้างและพูดขึ้นว่า
“แต่ในการต่อสู้นั้น..หากเธอไม่สามารถสังหารศัตรูได้ภายในเวลายี่สิบวินาที เธอก็จะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ และถูกสังหารเสียเอง..”
“จงจำไว้– ในวันข้างหน้าไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นใด อย่ารีบร้อนแสดงไพ่ตายให้ผู้อื่นได้เห็น แต่เก็บไว้ใช้เพื่อหนีเอาชีวิตรอด เธอเข้าใจที่พี่พูดใช่มั๊ย”
หนิงหลิงยู่ไม่สามารถอยู่ในการคุ้มครองดูแลของหลิงหยุนได้ตลอดเวลาในเมื่อนางเข้าสู่ขั้นพลังชี่ได้แล้ว ก็นับว่าเป็นผู้ที่เดินอยู่บนเส้นทางบ่มเพาะคนหนึ่ง จึงเป็นเรื่องจำเป็นที่จะต้องปรับตัวให้เข้ากับชีวิตของผู้บ่มเพาะ ที่ต้องวนเวียนอยู่กับการฝึกฝน ต่อสู้ และท้าทายสวรรค์!
หลังจากที่เห็นว่าหนิงหลิงยู่มีความสามารถในการต่อสู้บ้างแล้วสิ่งแรกที่หลิงหยุนจะต้องสอนนางก็คือ การเอาตัวรอดเมืออยู่ในเส้นทางของผู้บ่มเพาะตน..
หนิงหลิงยู่ร้องถามหลิงหยุนว่า“พี่ใหญ่.. แล้วทำไมคืนนั้นพี่ถึงไม่หนีล่ะ”
หลิงหยุนตอบกลับไปว่า“สถานการณ์ไม่เหมือนกัน.. คืนนั้นหากไม่ต้องปกป้องคุ้มครองทุกคน พี่ก็คงหนีไปตั้งแต่เริ่มแรกแล้ว..”
“หลิงยู่..สิ่งที่ต้องจำไว้ให้ดีในการฝึกวิชาคลื่นคงคาก็คือ – สายน้ำไม่เที่ยง! ”
“สายน้ำไม่เที่ยงงั้นเหรอ”หนิงหลิงยู่พึมพำออกมาอย่างไม่เข้าใจ
“มีคำพูดว่า..ความดีเหมือนสายน้ำ และน้ำก็คือของขวัญที่สวรรค์ประทานให้กับโลกใบนี้เท่านั้น แม้ว่ามนุษย์จะพยายามใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัยสำรวจหาน้ำบนดาวเคราะห์ดวงอื่นๆ แต่ก็ไม่เคยพบว่ามีน้ำอยู่บนดาวเคราะห์ดวงอื่นเลย..”
“น้ำมีรูปร่างและสถานะที่ไม่แน่นอน จึงเรียกว่าไม่เทียง!”
“น้ำนั้นหากไปอยู่ในภาชนะใดก็จะเปลี่ยนรูปร่างไปตามภาชนะนั้นๆ อีกทั้งยังมีสถานะเป็นได้ทั้งของเหลว ของแข็ง และแก๊ส!”
“และน้ำก็เปลี่ยนรูปร่างไปตามสิ่งที่บรรจุอีกทั้งยังเป็นได้ทั้งของเหลว ของแข็ง และแก๊ส..”
“พี่ใหญ่คะ..พี่กำลังจะบอกฉันว่าน้ำสามารถใช้เป็นได้ทั้งอาวุธจู่โจม และเครื่องมือป้องกันตัวงั้นเหรอ”
หลิงหยุนถึงกับยกนิ้วโป้งชูให้หนิงหลิงยู่พร้อมกับร้องตะโกนออกไปว่า “เก่งมาก!”
“ในเมื่อเธอสามารถควบคุมกระแสน้ำขนาดใหญ่ราวกับมังกรได้ก็ย่อมสามารถสั่งน้ำให้กลายเป็นกระบี่ที่แหลมคมได้เช่นกัน ไม่เพียงแค่กระบี่สองหรือสามเล่มเท่านั้น แต่สามารถสั่งน้ำให้กลายเป็นกระบี่นับสิบ หรือนับร้อยเล่มพร้อมกันเลยก็ยังได้..”
“น้ำจะเปลี่ยนรูปไปเช่นใดนั้นขึ้นอยู่กับจิตใจของเธอ และนี่คือวิชาคลื่นคงคา!”
“และนั่นคือสถานะของน้ำซึ่งอยู่ในรูปของเหลวเท่านั้นในวันข้างหน้าหากเธอฝึกถึงขั้นที่สูงขึ้นไป ก็จะสามารถเปลี่ยนสถานะของน้ำจากของเหลวไปเป็นของแข็งได้ โดยการใช้จิตใจสั่งน้ำให้กลายเป็นกระบี่น้ำแข็ง หรือกำแพงน้ำแข็งได้ตามแต่ใจต้องการ..”
“เธอลองคิดดูสิว่า..กระบี่น้ำแข็งนั้นจะมีความคม และแข็งแกร่งมากเพียงใด”
“พี่ใหญ่คะ..นี่พี่กำลังจะให้ฉันฝึกใช้วิชาคลื่นคงคาไว้ใช้ในการต่อสู้ใช่มั๊ย”
หลิงหยุนหัวเราะพร้อมกับยื่นมือออกไปบีบจมูกเล็กๆของหนิงหลิงยู่อย่างเอ็นดูจากนั้นจึงหันไปสั่งไป๋เซียนเอ๋อ
“เซียนเอ๋อ..เจ้าไปหาท่อนไม้ที่สูงสักสามเมตรมาให้ข้าที”
“เอาล่ะ..จับตั้งไว้ที่หาดทรายตรงนั้นเลย!”
“หลิงยู่..เธอจัดการใช้จิตใจสร้างกระบี่คงคาขึ้นมาจู่โจมใส่ไม้ท่อนนี้ได้เลย!”
หนิงหลิงยู่รวบรวมสมาธิและเริ่มใช้จิตใจสร้างกระบี่น้ำขึ้นมาสองเล่ม กระบี่คงคาทั้งสองพุ่งขึ้นมาจากผืนน้ำทันที และกลายเป็นกระบี่ที่มีความยาวกว่าสามฟุต กว้างราวสามนิ้วมือ อีกทั้งยังสามารถเคลื่อนที่ไปได้ตามอำนาจสั่งการของหลิงหยุน..
“ฟัน!”
หนิงหลิงยู่ใช้จิตใจบังคับกระบี่น้ำยาวสามฟุตทั้งสองเล่มนั้นฟันเข้าใส่ท่อนไม้ขนาดใหญ่ที่วางตั้งอยู่จนขาดออกเป็นสามท่อน และร่วงลงไปกองกับพื้นทันที
“ว้าว..ไม่อยากจะเชื่อเลย!” หนิงหลิงยู่กรีดร้องออกมาด้วยความตกตะลึง..
ในที่สุดหนิงหลิงยู่ก็ได้เรียนรู้ที่จะต่อสู้และป้องกันตัวเอง!
“หลิงยู่..ยิ่งกระบี่ธาราของเธอแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งมีความคมมากขึ้นเท่านั้น ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับพลังของจิตใจซึ่งสัมพันธ์กับขั้นของเธอด้วย..”
“เธอเคยเห็นใครที่เดินตามฝนแล้วสามารถหลบสายฝนที่พร่างพรายลงมาได้บ้าง จากนั้นลองจินตนาการดูว่า สายฝนเหล่านั้นได้ถูกเปลี่ยนเป็นกระบี่ธาราจำนวนนับไม่ถ้วน.. จะเกิดอะไรขึ้น?”
เวลานี้จิตหยั่งรู้ของหนิงหลิงยู่นั้นมีรัศมีครอบคลุมถึงแปดร้อยเมตรและสามารถควบคุมน้ำที่อยู่ไกลออกไปได้ถึงหนึ่งร้อยเมตร
“หลิงยู่..นับจากนี้ไปหากมีน้ำอยู่ในระยะหนึ่งร้อยเมตร เธอก็จะสามารถสร้างกระบี่คงคาขึ้นมาสังหารศัตรู และใช้ป้องกันตัวเองได้..”
แต่หนิงหลิงยู่ก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย“พี่ใหญ่คะ.. แล้วถ้าอยู่ในที่ที่ไม่มีน้ำล่ะ อย่างเช่นทะเลทราย?”
หลิงหยุนตอบกลับไปทันที“เธอก็ยังมียันต์ธาราของพี่ไม่ใช่เหรอ”
……….
ที่หลิงหยุนออกจากบ้านมาคืนนี้..นอกจากจะพาหนิงหลิงยู่ออกมาฝึกฝนวิชาแล้ว เขาก็มาที่นี่เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของตนเองด้วย ในบรรดาเบญจธาตุทั้งห้านั้น พลังชีวิตธาตุน้ำนับว่าเป็นพลังชีวิตที่มีอานุภาพในการบำบัดรักษาอาการบาดเจ็บของร่างกายได้ดีที่สุด และเพราะสาเหตุนี้หลิงหยุนจึงตั้งใจมายังท้องทะเลที่กว้างใหญ่แห่งนี้แทนการไปที่ทะเลสาบ..
แต่ถึงกระนั้น..สำหรับหลิงหยุนแล้วพลังชีวิตธาตุน้ำก็เป็นเพียงแค่ตัวเสริมเท่านั้น เพราะเวลานี้หลิงหยุนมีทั้งสมุนไพรล้ำค่า และน้ำลายมังกร..
ไป๋เซียนเอ๋อเดินไปหยิบตระกร้าออกมาจากหลังรถภายในนั้นมีทั้งโสมพันปี สมุนไพรเหอโชวู และน้ำลายมังกร ไป๋เซียนเอ๋อจัดการวางตระกร้านั้นไว้ข้างกายหลิงหยุนซึ่งกำลังนั่งขัดสมาธิ
จากนั้น..หลิงหยุนจึงเริ่มเดินวิชาพลังลับหยิน-หยางดูอีกครั้ง และแน่นอนว่าจุดตันเถียนของเขายังคงสงบนิ่งเช่นเคย..
หลิงหยุนได้แต่ยิ้มขมขื่นก่อนจะหยิบขวดโอสถหยางออกมาและครั้งนี้เขากลืนโอสถหยางเข้าไปอีกสามสิบเม็ด..
โอสถหยางจำนวนมากที่กลืนเข้าไปในท้องได้เปลี่ยนเป็นมวลพลังหยาง และกระจายไปทั่วท้องน้อยของหลิงหยุน จากนั้นหลิงหยุนจึงค่อยๆเดินพลังหยางไปตามเส้นลมปราณต่างๆ และครั้งนี้หลิงหยุนสัมผัสได้ว่าพลังหยางได้ไหลเวียนไปตามเส้นลมปราณแต่ก็ยังไม่มากพอ..
จากนั้นหลิงหยุนก็หยิบเอาโสมพันปีออกมาเคี้ยวและกลืนลงท้องไป ทันทีที่โสมพันปีตกถึงท้อง เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังชีวิตที่เพิ่มขึ้นจากเดิมมากมาย..
“ได้ผล..”
หลิงหยุนรีบหยิบสมุนไพรเหอโชวูออกมาเคี้ยวและกลืนตามลงไป ตามมาด้วยน้ำลายมังกร..
และเมื่อน้ำลายมังกรจำนวนมากไหลลงท้องปราณมังกรก็เริ่มกระจายไปทั่วเส้นลมปราณ และตรงเข้าสู่จุดตันเถียนของหลิงหยุน
หลิงหยุนนั้นเคยดื่มน้ำลายมังกรเข้าไปมากมายจนเกิดเป็นเส้นโค้งรูปมังกรทองแปลกประหลาดอยู่ในจุดตันเถียนของเขา!
ครั้งนี้หลิงหยุนมีพลังชีวิตอยู่ในร่างกายพร้อมกันหลากหลายชนิดทั้งจากโอสถหยางที่ให้พลังหยาง และสมุนไพรเหอโชวูกับโสมให้พลังชีวิต และปราณมังกรจากน้ำลายมังกร..
จุดตันเถียนที่เหือดแห้งมานานของหลิงหยุนเวลานี้เริ่มร้อนระอุ
“เซียนเอ๋อ..คุ้มครองข้าด้วย”
หลิงหยุนดื่มน้ำลายมังกรเข้าไปจนหมดและเริ่มเดินพลังลับหยิน-หยางอีกครั้ง เพียงแค่ขอให้จุดตันเถียนของเขากลับมาเป็นปกติดังเดิมได้ ก็นับว่าประสบความสำเร็จมากแล้ว!
แต่หลิงหยุนได้รับบาดเจ็บสาหัสมามันจะง่ายเช่นนั้นเชียวหรือ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร