Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 1047

เวลาเก้าโมงครึ่ง..
　　รถของหลิงหยุนมาจอดอยู่หน้าประตูคลินิกสามัญชนเวลานี้ภายในคลินิกมีทีมช่างกำลังทำการตกแต่งภายในอยู่ และเป็นกลุ่มของผู้รับเหมาคนเดิมที่เคยมาตกแต่งคลินิกให้กับหลิงหยุนเมื่อครั้งก่อน..
　　นอกจากเหยาลู่ที่แวะเวียนมาดูบ่อยๆแล้ว ก็ยังมีพยาบาลสาวอีกสามคนคือซันยู่วเจียว หลี่จินเหลียน และชางเสี่ยวเหมิง ซึ่งเวลานี้ทั้งหมดก็อยู่ในคลินิกด้วย..
　　และยังไม่ทันที่เหยาลู่จะเอ่ยปากพูดอะไรเสียงของหลี่จินเหลียนก็ดังขึ้นพร้อมกับเดินส่ายสะโพกเข้าไปหาหลิงหยุนทันที..
　　“โอ้โห..เจ้านายนี่ยากจะเจอหน้าจริงๆเลยนะคะ!”
　　ส่วนเหยาลู่เมื่อเห็นหลิงหยุนมาก็รีบทิ้งงานและพุ่งเข้าไปหาทันทีเช่นกัน “หลิงหยุน.. เป็นยังไงบ้าง”
　　-ตอนนี้ทุกอย่างดีขึ้นแล้วผลจากการเก็บตัวทำให้ความแข็งแกร่งของผมฟื้นคืนมาถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว อีกสองสามวันก็น่าจะกลับสู่สภาพปกติเหมือนเดิม..-
　　หลิงหยุนใช้กระแสจิตบอกเหยาลู่..
　　“คุณหมอหลิง..มาตรวจดูความเรียบร้อยเหรอครับ” ซือกงซึ่งเป็นหัวหน้าช่างเอ่ยถามหลิงหยุน
　　หลิงหยุนยิ้มให้พร้อมตอบกลับไปว่า“ซือกง.. หลายวันมานี้คงเหนื่อยมากเลยสินะ! ดูแล้วงานคืบหน้าไปเร็วมากเลยทีเดียว..”
　　จากนั้นหลิงหยุนก็เดินสำรวจดูรอบๆแล้วจึงหันไปพูดกับเหยาลู่ “เหยาลู่.. ดูเหมือนครั้งนี้กการตกแต่งภายในจะเหมือนกับครั้งก่อนมากเลย!”
　　“หลักๆก็เหมือนเดิมจะมีก็เปลี่ยนบ้างนิดหน่อยให้เหมาะกับการใช้งาน..”
　　“เอาล่ะ..ไว้คลินิกตกแต่งเสร็จเมื่อไหร่ผมจะให้คนมาดูฮวงจุ้ยให้ และพยายามจะให้เปิดพร้อมกับบริษัทเทียนตี้คอร์ปอรเรชั่นให้ได้!”
　　ที่ผ่านมาคลินิกสามัญชนของหลิงหยุนต้องเผชิญกับชะตากรรมค่อนข้างหนักเขาจึงต้องการให้โม่วู๋เตามาดูฮวงจุ้ยให้..
　　“บริษัทเทียนตี้คอร์ปอเรชั่นอะไรงั้นหรอ!”
　　พยาบาลสาวทั้งสามคนต่างก็ร้องอุทานออกมาพร้อมกันหลิงหยุนยิ้มเล็กน้อย พร้อมกับตอบไปว่า “รอให้ถึงวันที่ 8 เดือน 8 พวกคุณก็จะรู้เอง..”
　　หลิงหยุนไม่เสียเวลาอยู่ที่คลินิกนานนักหลังจากพูดคุยกับเหยาลู่ต่ออีกสองสามคำ เขาก็หันหลังเดินออกนอกประตูไป แต่ในระหว่างนั้นก็พูดกับซันยู่วเจียวผ่านกระแสจิตว่า..
　　-ถ้าคิดถึงผม..ก็บอกผมได้นะครับ ผมไม่ถือ!–
　　ซันยู่วเจียวถึงกับตกใจอย่างมากเมื่อได้ยินเสียงของหลิงหยุนดังขึ้นที่ข้างหูของตนเอง..
　　………….
　　หลังจากขับรถออกมาจากคลินิกสามัญชนแล้วหลิงหยุนก็ขับตรงไปยังหมู่บ้านในอ่าวจิงฉู เพื่อไปหาคนผู้หนึ่งซึ่งหลิงหยุนไม่ได้พบเจอมานานมากแล้ว..
　　หลิงหยุนกำลังจะไปพบเฉิงเทียนที่บ้านหลังนั้น..
　　เฉิงเม่ยเฟิงถูกพาตัวไปจากบ้านหลังนี้และหลังจากนั้นอุปนิสัยของเฉิงเมี่ยนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และนั่นทำให้ความรู้สึกของหลิงหยุนที่มีต่อตระกูลเฉิงก็ได้เปลี่ยนไปด้วย..
　　แม้ว่าหลิงหยุนจะห่างเหินกับตระกูลเฉิงแต่ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเฉิงเม่ยเฟิง หลิงหยุนจึงไม่สามารถเมินเฉยต่อตระกูลเฉิงได้ และอย่างน้อยก็ต้องมาเชิญเฉิงเทียนไปร่วมงานเปิดบริษัทเทียนตี้คอร์ปอเรชั่นด้วยตัวเอง..
　　รถของหลิงหยุนแล่นมาถึงหน้าประตูบ้านเฉิงเทียนเวลาสิบโมงครึ่งและทันทีที่เสียงกริ่งดังขึ้น ก็มีเสียงร้องตะโกนด้วยความตื่นเต้นดีใจดังออกมาจากด้านใน..
　　“หลิงหยุน..นายมาที่นี่ได้ยังไง”
　　ทันทีที่เห็นหลิงหยุนยืนอยู่หน้าประตูบ้านเฉิงเมี่ยนก็รีบวิ่งออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ หลิงหยุนเห็นเฉิงเมี่ยนวิ่งออกมาโดยที่ไม่ใส่แม้แต่ร้องเท้า ก็ได้แต่ยืนยิ้ม..
　　จากนั้นก็มีเสียงของเฉิงเทียนร้องตะโกนตามมา“เมี่ยน.. วิ่งช้าๆก็ได้! ดูสิรองเท้าก็ไม่ใส่!”
　　ทั้งเฉิงเมี่ยนและเฉิงเทียนต่างก็รีบเชื้อเชิญหลิงหยุนให้เข้าไปนั่งในบ้าน..
　　และทันทีที่ก้าวเท้าผ่านประตูรั้วเข้าไปหลิงหยุนก็อดที่จะคิดถึงเฉิงเม่ยเฟิงไม่ได้ และภาพเหตุการณ์ในคืนนั้นก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา นับจากวันนั้นมาจนถึงวันนี้ หลิงหยุนเองก็ยังไม่เคยได้พบเฉิงเม่ยเฟิงอีกเลย..
　　หลิงหยุนตามเฉิงเทียนกับเฉิงเมี่ยนเข้าไปนั่งในห้องรับแขกและสังเกตเห็นว่าเฉิงเทียนนั้นไม่ค่อยพูดค่อยจา และดูแตกต่างไปจากเมื่อก่อนมาก
　　หลิงหยุนได้แต่แอบคิดอยู่ในใจว่า‘ดูท่าเจ้าคงได้แต่นึกเสียใจในสิ่งที่ทำลงไปสินะ!’
　　หลิงหยุนถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะถามขึ้นว่า“ลุงเฉิง.. วันนี้ป้าจ้าวไม่อยู่เหรอครับ”
　　หลิงหยุนเริ่มบทสนทนาด้วยการถามถึงจ้าวฝัวหมี่ซึ่งเป็นแม่ของเฉิงเม่ยเฟิง..
　　“อ่อ..วันนี้ฝัวหมี่ไปวัดหลิงเจี๋วยเพื่อจุดธูปขอพร ปกติเธอก็จะไปอาทิตย์ละสามครั้งอยู่แล้ว..”
　　เฉิงเทียนถอนหายใจออกมาก่อนจะถามถึงเหตุผลในการมาของหลิงหยุน “หลิงหยุน.. ว่าแต่วันนี้เธอมาที่นี่มีอะไรงั้นรึ”
　　หลิงหยุนตอบเสียงเบา“ลุงเฉิงครับ.. วันที่ 8 เดือน 8 นี้จะเป็นวันเปิดกิจการของบริษัทเทียนตี้คอร์ปอเรชั่น ผมตั้งใจมาเชิญคุณลุงไปร่วมงานพิธีเปิดครับ!”
　　“อ่อ..ที่แท้ก็เรื่องนี้เองหรอกรึ ความจริงเรื่องนี้ต่างก็ลือกันทั่วจิงฉูแล้วล่ะ ไม่เพียงแค่จิงฉูนะ แม้แต่นักธุรกิจในเจียงหนานต่างก็รู้เรื่องที่เธอกว้านซื้อบริษัทต่างๆ มากมายในจิงฉู ข่าวนี้ทำให้พวกเขาตกใจไม่น้อยทีเดียว!”
　　เฉินเทียนเอ่ยชื่นชมหลิงหยุนต่อ“หลิงหยุน.. เธอเป็นคนเก่ง เห็นเธอเจริญก้าวหน้าแบบนี้ฉันเองก็ดีใจด้วยจริงๆ! แล้วก็ขอบใจมากที่ยังนึกถึงฉัน..”
　　“ลุงเฉิงครับ..ลุงเป็นผู้มีหน้ามีตาอย่างมากในเจียงหนาน ยังไงผมก็ต้องมาเชิญคุณลุงด้วยตัวเองอยู่แล้ว!” หลิงหยุนตอบกลับไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
　　เฉิงเทียนเองก็ยิ้มให้หลิงหยุนก่อนจะพูดต่อว่า “รับรองว่าฉันต้องไปร่วมยินดีกับเธออย่างแน่นอน! แต่ฉันยังมีของขวัญชิ้นใหญ่จะมอบให้กับเธอด้วย ไม่รู้ว่าเธอจะยินดีรับไว้มั๊ย”
　　และคำพูดประโยคต่อมาของเฉิงเทียนก็ทำให้หลิงหยุนถึงกับตกใจจนต้องลุกขึ้นยืน..
　　เฉิงเทียนนิ่งไปครู่หนึ่งเขาจ้องหน้าหลิงหยุนพร้อมกับพูดขึ้นว่า “ฉันคิดเรื่องนี้มานานหลายวันแล้ว..”
　　“หลิงหยุน..เธอคงจะไม่รังเกียจใช่มั๊ย หากฉันเสนอให้รวมบริษัทเฉิงเมดิคัลกรุ๊บเข้ากับบริษัทเทียนตี้คอร์ปอร์เรชั่นของเธอ และจะมอบหุ้นของบริษัทเฉิงเมดิคัลกรุ๊บให้เธอ 51%”
　　หลิงหยุนคิดไม่ถึงว่าเฉิงเทียนจะตัดสินใจเช่นนี้เขาจึงได้แต่ตกใจ และยังคงนิ่งไม่พูดไม่จา เพราะของขวัญจากเฉิงเทียนนั้นนับว่าเป็นของขวัญชิ้นใหญ่มากสำหรับเขาจริงๆ!
　　จะไม่ให้หลิงหยุนตกใจจนแทบช็อคได้อย่างไรกันในเมื่อเขามาที่นี่เพื่อเชิญเฉิงเทียนไปร่วมเป็นเกียรติในพิธีเปิดบริษัทเท่านั้น..
　　“ลุงเฉิง..ข้อเสนอนี้มันมากเกินไป ผมรับไว้ไม่ได้จริงๆ!”
　　หลิงหยุนลุกขึ้นยืนพร้อมกับส่ายหน้าปฏิเสธแต่ถึงกระนั้นสีหน้าท่าทางของเขากลับดูสงบเยือกเย็น..
　　เฉิงเมี่ยนที่นั่งฟังอยู่เงียบๆอดรนทนไม่ได้ และกำลังจะเอ่ยปากพูดออกมา แต่เฉิงเทียนกลับขยิบตาให้ลูกสาวของตนเองนั่งนิ่งๆ
　　“หลิงหยุน..อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธ ฟังฉันพูดให้จบก่อน..”
　　หลังจากที่ได้ตัดสินใจไปแล้วเฉิงเทียนกลับมีท่าทีที่ดูเหมือนโล่งอกโล่งใจมากขึ้นกว่าเดิม เขายิ้มเล็กน้อย แล้วจึงถามขึ้นว่า
　　“หลิงหยุน..เธอยังจำได้มั๊ยว่าฉันให้อะไรเธอเป็นของขวัญในวันเปิดคลินิก”
　　หลิงหยุนตอบไปทันที“ลุงเฉิงครับ.. ผมจำได้ดี! คุณลุงให้เช็คเงินสดเกือบหนึ่งพันล้าน และหุ้นบริษัทเฉิงเมดิคัลกรุ๊บมูลค่ากว่าห้าร้อยล้าน..”
　　เฉิงเทียนตอบยิ้มๆ“แล้วเธอรู้มั๊ยว่าเวลานี้หุ้นของเฉิงเมดิคัลกรุ๊บเพิ่มขึ้นเท่าไหร่นับจากวันนั้น”
　　“เท่าไหร่เหรอครับ”
　　“ห้าเท่าตัว..จากหกหยวน เป็นสามสิบหกหยวน..”
　　หลิงหยุนถึงกับร้องอุทานออกมาอย่างตกใจ“โอ้โห.. ราคาพุ่งขนาดนี้เลยเหรอครับ”
　　เฉิงเทียนยิ้มและพูดต่อว่า “ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจเรื่องหุ้นนัก แต่เธอรู้มั๊ยว่าเพราะอะไรหุ้นของบริษัทเฉิงเมดิคัลกรุ๊บถึงได้พุ่งสูงขนาดนั้น”
　　หลิงหยุนส่ายหน้า..
　　“เป็นเพราะเธอไงล่ะ!” ไอลีนโนเวล
　　เฉิงเทียนอธิบายต่อด้วยสีหน้าท่าทางที่เต็มไปด้วยความผ่อนคลาย“ในวันเปิดคลินิก.. เธอได้รักษาผู้ป่วยอาการโคม่าทั้งยี่สิบสองรายหายในพริบตา! ภาพเหตุการณ์ในวันนั้นหลายคนต่างก็ได้เห็นกับตาตัวเอง ฉายาหมออมตะของเธอนั้น แม้ว่าคนธรรมดาทั่วไปจะไม่รู้จักมากมายนัก แต่ในวงสังคมชั้นสูงของจิงฉูกับเจียงหนาน ทุกคนต่างก็รู้กันทั่วไปหมด! เรียกได้ว่าไม่มีใครที่ไม่รู้จะดีกว่า..”
　　“ทุกคนต่างก็รู้ว่าเธอถือหุ้นบริษัทเฉิงเมดิคัลกรุ๊บอยู่ด้วย..ด้วยเหตุนี้คนที่รู้ และนักธุรกิจต่างก็พากันมาช้อนซื้อหุ้นของบริษัทจนราคาพุ่งสูงแบบนี้..”
　　“ขอบอกตามตรง..ตั้งแต่วันเปิดคลินิกสามัญชนมาจนถึงวันนี้ หุ้นของบริษัทเฉิงเมดิคัลยังไม่เคยตกเลย..”
　　“แม้ว่าช่วงนี้จะเป็นช่วงตลาดหุ้นขาลงแต่หุ้นของบริษัทเฉิงเมดิคัลก็ยังคงพุ่งขึ้นมาสูงได้ถึงเพียงนี้!’
　　“เดิมทีบริษัทเฉิงเมดิคัลกรุ๊บมีมูลค่าในตลาดเพียงแค่หนึ่งหมื่นล้านแต่ตอนนี้กลับเพิ่มขึ้นถึงหกหมื่นล้าน ต่อให้ฉันยกหุ้นให้เธอครึ่งหนึ่ง ฉันก็ยังมีเหลืออีกตั้งสามหมื่นล้าน..”
　　“มากกว่าก่อนหน้านี้ถึงสองเท่า!”
　　เฉิงเทียนพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขอย่างแท้จริงเขาพูดไปก็ยิ้มไป..
　　“และหากเธอรวมบริษัทเฉิงเมดิคัลกรุ๊บเข้าไปในกลุ่มบริษัทเทียนตี้ด้วยแล้วเธอลองคิดดูสิว่าราคาหุ้นจะพุ่งขึ้นอีกเท่าไหร่”
　　“พูดตรงๆก็คือ..ฉันไม่ได้เป็นฝ่ายเสียเปรียบอะไรเลย กลับเป็นฝ่ายได้เปรียบเสียด้วยซ้ำไป!”
　　แต่หลิงหยุนยังคงส่ายหน้าและกำลังจะเอ่ยปากปฏิเสธ แต่ก็ถูกเฉิงเทียนขัดขึ้นเสียก่อน…
　　“นั่นเป็นเพียงเหตุผลข้อที่หนึ่งเท่านั้น..”
　　“ยังมีเหตุผลอื่นอีก..”
　　“หลิงหยุน..เธอรู้ใช่มั๊ยว่าก่อนหน้านี้ เพื่อที่จะให้บริษัทเฉิงเมดิคัลกรุ๊บได้ส่วนแบ่งในตลาดทางด้านเหนือของแม่น้ำฮวงโห ฉันได้ตกลงกับตระกูลซันว่าจะยกเม่ยเฟิงให้แต่งงานกับซันจิ้ง แต่ตอนนี้ฉันเพิ่งจะรู้ตัวว่าตนเองได้ทำผิดพลาดอย่างมหันต์..”
　　เฉิงเทียนยอมรับความผิดพลาดของตนเองอย่างตรงไปตรงมาและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความสำนึกผิดจริงๆ..
　　“แต่ครั้งนั้น..นอกจากจะต้องให้เม่ยเฟิงแต่งงานกับซันจิ้งแล้ว ฉันยังตกยกหุ้นบริษัทให้พวกเขาอีก 49% แทนสินสอดทองหมั้นด้วย.. ”
　　“ครั้งนั้น..ฉันเองก็ไม่รู้ว่าถูกผีตนใหนสิง ถึงได้ยอมตกลงกับเงื่อนไขบ้าบอแบบนั้นได้!”
　　เมื่อพูดมาถึงตรงนี้เฉิงเทียนก็ถึงกับยกมือขึ้นลูบใบหน้าและพูดต่อว่า “หลิงหยุน.. ซันจิ้งก็ตายไปแล้ว ตระกูลซันก็ถูกเธอจัดการจนสิ้นซากแล้ว และฉันเชื่อว่าหากเธอช่วยเม่ยเฟิงกลับมาได้ เม่ยเฟิงจะต้องแต่งงานกับเธออย่างแน่นอน..”
　　“เวลานี้..ความหวังของฉันก็มีเพียงแค่ว่า ขอให้เธอช่วยเม่ยเฟิงกลับมาให้ได้ และขอให้ฉันได้เห็นหน้าลูกสาวคนโตอีกสักครั้งก็พอ!”
　　“หุ้นบริษัทจำนวนนี้..ในเมื่อฉันเคยจะมอบให้ตระกูลซันได้ แล้วทำไมฉันถึงจะมอบให้เธอไม่ได้ล่ะ”
　　“อีกอย่าง..ต่อไปสมบัติเหล่านี้ก็ต้องเป็นของเม่ยเฟิงครึ่งหนึ่งอยู่แล้ว จึงไม่มีเหตุผลที่ฉันจะมอบให้กับเธอไม่ได้”
　　“เธอรับของขวัญที่ฉันจะมอบให้นี้ไว้เถอะนะ..!”
　　“อีกอย่าง..ฉันก็รู้มาว่าเธอได้รวมบริษัทยาอีกหกบริษัทของตระกูลเสี่ยวเข้าไปในบริษัทเทียนตี้ด้วย ยังมีศูนย์วิจัยยาที่ทางรัฐบาลเป็นผู้มอบทุนให้กับเธออีก”
　　“หลิงหยุน..เสือสองตัวไม่ควรอยู่ถ้ำเดียวกัน!”
　　“อีกอย่าง..ในเมื่อเธอกับเฉิงเม่ยเฟิงก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว หากฉันไม่ยกหุ้นให้เธอตอนนี้ จะให้รอไปถึงเมื่อไหร่”
　　เหตุผลของเฉิงเทียนนั้นทำให้หลิงหยุนนึกหาเหตุผลมาโต้แย้งไม่ได้จึงได้แต่อ้ำอึ้ง..
　　“เอ่อ..ลุงเฉิงครับ..”
　　“ตกลงตามนี้ก็แล้วกัน..”
　　แม้แต่เฉิงเมี่ยนเองยังถึงกับตกใจและได้แต่คิดว่าพ่อของเธอที่เห็นแก่เงินคนนั้นหายไปใหน
　　“ส่วนวันเปิดบริษัทเทียนตี้คอร์ปอเรชั่นนั้นฉันต้องไปร่วมยินดีด้วยอย่างแน่นอน และก่อนหน้าวันเปิดบริษัทสองวัน ฉันจะให้คนไปจัดเตรียมเอกสารเรื่องนี้ให้เรียบร้อย!”
　　จากนั้นเฉิงเทียนก็ยกมือขึ้นซับน้ำตาและได้แต่พึมพำอยู่ในใจ ‘เม่ยเฟิง.. พ่อเคยทำผิดต่อแก พ่อขอโทษจริงๆ ขอโทษที่พ่อตัดสินใจผิดไป!’
　　เฉิงเทียนยกมือขึ้นปาดน้ำตาและหันไปพูดกับเฉิงเมียน “เมี่ยน.. นี่ก็บ่ายแล้วให้ป้าหลี่ไปเตรียมอาหารได้แล้ว..”
　　หลิงหยุนไม่ได้ตั้งใจที่จะอยู่ท่านอาหารเที่ยงกับเฉิงเทียนแต่ในเมื่อเขามอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เช่นนี้ หลิงหยุนจึงต้องอยู่ร่วมรับประทานอาหารกับสองพ่อลูกด้วย..
　　และหลังจากทานอาหารเที่ยงเสร็จหลิงหยุนก็ร่ำลาเฉิงเมี่ยนกับเฉิงเทียน และขอตัวกลับ
　　เฉิงเทียนกับลูกสาวเดินไปส่งหลิงหยุนที่หน้าประตูพร้อมกับย้ำว่า“หลิงหยุน.. ช่วยเม่ยเฟิงให้ได้นะ!”
　　“คุณลุงไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ..อีกไม่นานเกินรอผมจะต้องไปช่วยเม่ยเฟิงแน่!”