Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 1126

หลิงเย่วยกมือขึ้นชี้ไปทางทิศเหนือพร้อมกับพูดขึ้นว่า“ลูกเหล็กทั้งหมดอยู่ที่โรงงานเก่าบนถนนวงแหวนที่หก..”
　　“เจ้าแค่บอกข้าว่าจะใช้ลูกเหล็กที่ใหนเมื่อใดก็พอข้าจะให้คนจัดส่งไปให้ถึงที่!”
　　หลิงหยุนใช้จิตหยั่งรู้สำรวจดูทั่วบริเวณคฤหาสนต์ตระกูลหลิงอย่างละเอียดเพื่อคำนวนจำนวนลูกเหล็กที่ต้องใช้ในการวางค่ายกลชนิดต่างๆ
　　และด้วยจิตหยั่งรู้อันทรงพลังของหลิงหยุนเวลานี้เขาใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีก็สามารถคำนวนออกมาได้แล้ว จากนั้นจึงบอกกับหลิงเย่วว่า..
　　“ลุงสอง..ข้าต้องการลูกเหล็กทั้งหมดห้าร้อยสิบสองลูก ท่านช่วยให้คนจัดการส่งลูกเหล็กทั้งหมดมาที่บ้านตระกูลหลิงได้เลย!”
　　หลิงเย่วจัดการโทรสั่งให้คนนำลูกเหล็กมาส่งตามที่หลิงหยุนต้องการจากนั้นจึงถามต่อว่า
　　“เจ้ายังต้องการอะไรอีกหรือไม่”
　　หลิงหยุนตอบกลับไปยิ้มๆ“มีสิ.. แต่ครั้งนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับท่านลุง..”
　　“หืมม..มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับข้างั้นรึ” หลิงเย่วถามออกไปด้วยความงุนงง
　　หลิงหยุนตอบกลับไปทันที“ลุงสอง.. กว่าลูกเหล็กจะถูกส่งมาถึงที่บ้าน ระหว่างนี้ให้ข้าจะช่วยล้างไขกระดูกให้กับท่านลุงก่อน ท่านว่าดีหรือไม่”
　　หลิงเย่วถามกลับด้วยความแปลกใจ“ข้าเข้าสู่ขั้นเซียงเทียนแล้ว เส้นลมปราณเยิ่นกับเส้นลมปราณตูก็เปิดเชื่อมถึงกันแล้ว เหตุใดยังต้องล้างไขกระดูกอีกเล่า”
　　หลิงหยุนส่ายหน้าไปมาพร้อมกับตอบว่า“ลุงสอง.. การล้างไขกระดูกจะช่วยขับสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์ออกจากร่างกายของท่าน ร่างกายของท่านจะบริสุทธิ์ราวกับเด็กเกิดใหม่ และนี่คือวิธีการที่จะทำให้ท่านก้าวหน้าได้รวดเร็วยิ่งขึ้น!”
　　“งั้นรึ..ถ้าเช่นนั้นก็แล้วแต่เจ้า พวกเราเข้าไปในห้องนอนของข้าดีหรือไม่”
　　หลิงหยุนส่ายหน้าพร้อมกับทำหน้าพยักเพยิดไปที่พื้นในห้องรับแขกและบอกกับหลิงเย่วว่า “ท่านลุง.. ท่านถอดเสื้อผ้าออก แล้วนั่งลงที่พื้นห้องนี่เลยจะดีกว่า..”
　　แม้หลิงเย่วจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดหลิงหยุนจึงต้องให้เขาถอดเสื้อผ้าออกหมดและยังไม่ยอมเข้าไปในห้องนอนด้วย แต่เขาก็ยอมทำตามที่หลิงหยุนบอกแต่โดยดี..
　　หลิงเย่วถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงกางเกงชั้นในตัวเดียวและเดินไปนั่งลงบนพื้นกลางห้องรับแขกด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน..
　　“ท่านลุง..ที่นี่ไม่มีใครนอกจากข้ากับท่าน ท่านจะอายไปทำไมกัน” หลิงหยุนกระเซ้าเย้าแหย่หลิงเย่วที่นั่งอยู่บนพื้น
　　จากหลิงหยุนก็ยื่นโอสถในมือให้หลิงเย่วกลืนเข้าไปและทันทีที่โอสถตกถึงท้อง หลิงเย่วก็สัมผัสได้ถึงพลังที่กระจายไปทั่วร่าง..
　　ในเวลานั้น..หลิงหยุนซึ่งนั่งอยู่ด้านหลังของหลิงเย่ว ก็ได้ยกฝ่ามือทั้งสองข้างขึ้นแนบกับแผ่นหลังของเขา และเริ่มทำการล้างไขกระดูกให้กับหลิงเย่วทันที!
　　หลิงหยุนไม่ลังเลที่จะถ่ายเทหยดเสินหยวนเข้าสู่ร่างของหลิงเย่วและจัดการเดินลมปราณนำปราณอมตะเสวียนหวงที่อยู่ในร่างกายของหลิงเย่ว ให้หมุนเวียนไปตามเส้นลมปราณเข้าสู่จุดตันเถียนของเขา และเริ่มโคจรลมปราณหนึ่งรอบใหญ่ทั่วร่าง..
　　คืนก่อนนั้นเหล่าสมาชิกตระกูลหลิงต่างก็ดูดซับเอาปราณอมตะเสวียนหวงที่หลิวเทวะวิญญาณปลดปล่อยออกมาเข้าไปในร่างกายอย่างมากมาย และเวลานี้เส้นลมปราณและจุดตันเถียนของพวกเขาก็แน่นจนแทบระเบิด หลิงเย่วเองก็เช่นกัน!
　　หลังจากที่เริ่มทำการชำระล้างไขกระดูกนั้นตามผิวหนังของหลิงเย่วก็เริ่มมีสิ่งไม่บริสุทธิ์คล้ายกับน้ำมันเข้มข้นสีดำ ผุดออกมาตามรูขุมขนทั่วร่างกาย และค่อยๆเพิ่มมากขึ้นจนกระทั่งหลิงเย่วดำเมี่ยมไปทั้งตัว
　　หลิงหยุนนั้นต้องแข็งแกร่งมากเพียงใดจึงสามารถใช้เวลาเพียงแค่สองสามนาทีในการชำระล้างไขกระดูกให้กับหลิงเย่ว และหลังจากที่หลิงหยุนถอนฝ่ามือออกจากแผ่นหลังของหลิงเย่วแล้ว เขาก็รีบเข้าไปอาบน้ำทันที..
　　หลิงเย่วสัมผัสได้ว่าเวลานี้ร่างกายของตนนั้นเบาขึ้นกว่าเดิมมากเขาได้สัมผัสกับความรู้สึกที่ตนเองไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน มันคือความรู้สึกราวกับว่าได้เกิดใหม่จริงๆ!
　　เวลานี้หลิงเย่วเข้าใจแล้วว่าเหตุใดหลิงหยุนจึงให้เขาถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงกางเกงชั้นในตัวเดียว และให้เขานั่งอยู่ที่พื้นกลางห้องรับแขกเช่นนี้..
　　“ลุงสอง..ท่านรู้สึกเช่นใดบ้าง”
　　“ข้ารู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก!เนื้อตัวเบาคล้ายกับจะลอยได้ และรู้สึกราวกับว่าจะสามารถเข้าสู่ขั้นเซียงเทียน-5 ได้ในทันที!”
　　หลิงเย่วงมองหลิงหยุนด้วยสีหน้ามุ่งมั่นพร้อมกับพูดขึ้นว่า“หลิงหยุน.. ข้ารู้สึกมั่นใจกับการประลองที่จะเกิดขึ้นในอีกสิบวันข้างหน้ามากทีเดียว!”
　　หลิงหยุนมองหน้าหลิงเย่วยิ้มๆพร้อมตอบกลับไปว่า“ลุงสอง.. ภายในสองสามวันนี้อย่างน้อยท่านก็ต้องเข้าสู่ระดับสูงสุดขั้นเซียงเทียน-6 ไว้ถึงเวลานั้นข้าจะมอบโอสถให้กับท่านอีก หลังจากที่ท่านกลืนโอสถนี้เข้าไป ท่านจะสามารถเข้าสู่ขั้นเซียงเทียน-7 ได้ในทันที!”
　　ต่ำกว่าขั้นเซียงเทียน-7เป็นเพียงแค่มด! หากหลิงเย่วสามารถเข้าสู่ขั้นเซียงเทียน-7 ได้ และหลิงหยุนถ่ายทอดวิชาให้ หลิงเย่วก็จะสามารถปกป้องตัวเองได้ หลิงหยุนจะได้ไม่ต้องคอยเป็นห่วง..
　　เมื่อเห็นสีหน้าที่ตื่นเต้นดีใจของหลิงเย่วหลิงหยุนจึงบอกกับเขาว่า “ท่านลุง.. นี่เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น!”
　　“หลิงหยุน..ลุงจะทำตามที่เจ้าสั่ง! หากเจ้าต้องการให้ลุงทำอะไร หรือช่วยอะไร เจ้ามาหาข้าได้ตลอดเวลา!”
　　หลิงหยุนพยักหน้าแล้วจึงขอตัวกลับ..
　　……….
　　วันนี้นับเป็นวันที่ยุ่งมากวันหนึ่งของหลิงหยุนเพราะหลังจากที่เดินออกจากบ้านของหลิงเย่วแล้ว เขาก็ไปหาเหล่าสมาชิกตระกูลหลิงคนอื่นๆ และจัดการล้างไขกระดูกให้ทุกคนเหมือนที่ทำให้หลิงเย่ว แม้กระทั่งโม่วู๋เตาที่กำลังหลับ หลิงหยุนก็ไม่เว้นเช่นกัน..
　　มีเพียงแค่สามคนที่หลิงหยุนยังไม่ได้ทำการล้างไขกระดูกให้ซึ่งก็คือหลิงเสี่ยว หลิงซิ่ว และหลิงซวี่..
　　สำหรับหลิงเสี่ยวนั้น..หลิงหยุนมีวิธีที่จะทำให้เขาก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็วแล้ว ส่วนหลิงซิ่วกับหลิงซวี่นั้นเป็นสตรี จึงไม่เหมาะที่หลิงหยุนจะทำการล้างไขกระดูกด้วยวิธีนี้ให้
　　หลังจากที่เหล่าทายาทตระกูลหลิงได้รับการชำระล้างไขกระดูกต่างก็สามารถพัฒนาขั้นกันถ้วนหน้า ยิ่งคนตระกูลหลิงก้าวหน้าได้รวดเร็วมากเท่าไหร่ หลิงหยุนก็จะยิ่งวางใจได้มากขึ้นเท่านั้น!
　　ตอนนี้ก็เหลือเวลาเพียงแค่เก้าวันแล้ว..หากหลิงหยุนจะสอนวรยุทธให้กับทุกคนในตอนนี้ก็คงจะไม่ทัน เขาจึงเลือกที่จะทำให้ทุกคนพัฒนาขั้นได้อย่างรวดเร็วก่อน และหากไม่มีหลิวเทวะวิญญาณซึ่งเป็นมรดกตระกูลหลิง หลิงหยุนก็คงจะทำไม่สำเร็จ!
　　นั่นเพราะเวลานี้ภายในร่างกายของคนตระกูลหลิงล้วนแล้วแต่มีปราณอมตะเสวียนหวงหมุนเวียนอยู่ จึงเป็นโอกาสดีที่สุดสำหรับการชำระล้างไขกระดูก!
　　วันอันแสนวุ่นวายของหลิงหยุนได้ผ่านไปอย่างรวดเร็วจนกระทั่งมาถึงตอนเย็น หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลิงหยุนก็เริ่มฝึกฝนวิชาจนกระทั่งถึงสี่ทุ่มตรง จึงได้เดินออกไปที่สวนด้านนอกพร้อมกับเปิดจิตหยั่งรู้ออกสำรวจทั่วบริเวณบ้าน.. ไอลีนโนเวล
　　ลูกเหล็กจำนวนห้าร้อยกว่าลูกที่หลิงหยุนต้องการนั้นถูกขนมากองไว้ที่มุมหนึ่งภายในสวนของคฤหาสน์ตระกูลหลิงเรียบร้อยแล้ว..
　　ลูกเหล็กแต่ละลูกนั้นมีขนาดแตกต่างกันบางลูกก็มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 35 เซ็นติเมตรเท่าๆกัน แต่บางลูกก็มีขนาดใหญ่กว่าลูกบาสเก็ตบอลถึงสิบเซ็นติเมตร..
　　เมื่อหลิงหยุนเดินออกมาที่สวน..เขาก็พบว่าทั้งหลิงลี่ หลิงเสี่ยว หลิงเย่ว และเหล่าทายาทตระกูลหลิง รวมทั้งจินเหยียว โม่วู๋เตา และเหล่ากุ่ย ต่างก็พากันมายืนรอหลิงหยุนอยู่ในสวนแล้ว
　　หลิงลี่เป็นฝ่ายเอ่ยถามหลิงหยุนทันทีที่พบหน้า“หลิงหยุน.. เจ้าจะเลยหรือไม่”
　　หลิงหยุนพยักหน้าพร้อมกับร้องสั่งว่า“ในฐานะผู้นำตระกูลหลิง.. ข้าขอสั่งให้เหล่าทายาทตระูลหลิงทั้งหมดกลับเข้าไปในบ้าน และภายในครึ่งชั่วโมงนี้ห้ามผู้ใดออกมาเดินเพ่นพ่านโดยเด็ดขาด!”
　　หลิงหยุนอาศัยตำแหน่งผู้นำตระกูลหลิงของตนเองสั่งให้เหล่าทายาทตระกูลหลิงทุกคนกลับเข้าไปในบ้านเขาไม่ต้องการให้ผู้ใดรบกวนสมาธิของตนเอง และไม่จำเป็นต้องให้ผู้ใดช่วยเขาขนย้ายลูกเหล็ก เพราะเวลานี้เขามีหยดเสินหยวนอยู่มากพอ..
　　“ท่านปู่..ท่านพ่อ.. แล้วก็คนอื่นๆ.. พวกท่านมายืนอยู่ด้านหลังของข้า อย่าได้ยืนขวางเส้นทางของลูกเหล็ก!”
　　เหล่าสมาชิกตระกูลหลิงถึงกับงุนงงที่หลิงหยุนไม่ต้องการให้พวกเขาช่วยเหลือเพราะลูกเหล็กจำนวนมาก และหนักหลายร้อยกิโลกรัม หลิงหยุนจะสามารถขนย้ายเพียงลำพังได้อย่างไรกัน
　　มีเพียงโม่วู๋เตาที่รู้ว่าหลิงหยุนกำลังคิดจะทำอะไรเขาจึงรีบกระโดดไปยืนอยู่ด้านหลังของหลิงหยุนทันที! นั่นเพราะเมื่อครั้งที่หลิงหยุนต่อสู้อยู่ภายในบ้านเลขที่-1 นั้น โม่วู๋เตาได้เคยเห็นเขาเคลื่อนย้ายลูกหินขนาดใหญ่มากมายด้วยตาตัวเองมาแล้ว..
　　หลังจากนั้นหลิงหยุนก็เปิดจิตหยั่งรู้ออกครอบคลุมบริเวณพื้นที่ทั้งหมดและพบว่าทายาทตระกูลหลิงทั้งหมดได้กลับเข้าไปในบ้านแล้ว และเวลานี้ภายในสวนก็มีเพียงแค่ความเงียบสงัด..
　　หลังจากที่ใช้จิตหยั่งรู้สำรวจทั่วทั้งบริเวณที่ต้องการและคำนวนตำแหน่งที่จะวางลูกเหล็กได้แล้ว หลิงหยุนก็เริ่มใช้หยดเสินหยวนทันที!
　　หยดเสินหยวนจำนวนเก้าหยดถูกใช้พร้อมกันในคราวเดียวและหลิงหยุนก็สามารถเข้าสู่ด่านกลางขั้นพลังชี่ได้ในทันที จากนั้นหลิงหยุนก็เริ่มใช้พลังจิต!
　　ในเวลานี้..จิตหยั่งรู้ของหลิงหยุนก็ทรงอานุภาพยิ่งกว่าเดิมมาก..
　　“ลูกเหล็กทั้งหมดจงลอยขึ้นมา!”
　　สิ้นเสียงร้องตะโกนของหลิงหยุน..ทุกคนต่างก็ตกตะลึงกับภาพที่ได้เห็นอยู่ตรงหน้า มันคือภาพที่ลูกเหล็กขนาดใหญ่จำนวนมากในสวนชั้นที่เก้าของคฤหาสน์ตระกูลหลิง กำลังลอยขึ้นมากลางอากาศพร้อมๆกัน!
　　“บ้าไปแล้ว!”
　　หลิงหย่ง..หลิงเฟิง.. หลิงเลี่วย.. ร้องอุทานออกมาพร้อมๆกันด้วยความตกใจ!
　　“โอ้โห..”หลิงซิ่วกับหลิงซวี่เองก็อุทานออกมาเช่นกัน
　　“นี่..นี่มัน..” หลิงเสี่ยวเองก็ถึงกับตกใจจนพูดอะไรไม่ออก..
　　เวลานี้ทุกคนต่างก็พากันร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจที่เห็นลูกเหล็กขนาดใหญ่ลอยขึ้นกลางอากาศราวกับลูกโป่ง..
　　แต่นี่เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น!
　　“เคลื่อนย้าย!”
　　จากนั้นหลิงหยุนก็ใช้พลังจิตเคลื่อนย้ายลูกเหล็กทั้งหมดไปยังตำแหน่งที่ได้วางเอาไว้เมื่อลูกเหล็กลอยไปอยู่ในตำแหน่งต่างๆกันแล้ว มันก็หยุดนิ่งอยู่กลางอากาศเช่นนั้น!
　　ลูกเหล็กจำนวนมากกว่าห้าร้อยลูกลอยขึ้นกลางอากาศพร้อมๆกัน และเคลื่อนที่ไปได้ตามแต่จะสั่งเช่นนี้ หากไม่มีพลังเหนือธรรมชาติก็ยากที่ผู้ใดจะทำได้!
　　เวลานี้หลิงหยุนแตกต่างจากเมื่อก่อน..เขาเข้าสู่ระดับสูงสุดขั้นเอ้อเฉิงชี่ (ขั้นพลังชี่-2) แล้ว และในขั้นนี้.. หว่างคิ้วของเขาก็สามารถกลั่นหยดเสินหยวนได้ถึงเจ็ดสิบสองหยดต่อวัน และหยดเสิ้นหยวนนี้ก็ทำให้เขาใช้พลังเหนือธรรมชาติได้!
　　และด้วยพลังเหนือธรรมชาติและจิตหยั่งรู้ที่ทรงพลังของหลิงหยุน ค่ายกลขนาดใหญ่ทั้งสามชนิด ก็ได้สร้างเสร็จพร้อมๆกันภายในเวลาอันรวดเร็ว..
　　หลิงหยุนได้สร้างค่ายกลหลุมพลังและมีค่ายกลนวสังหารล้อมอยู่ด้านนอก และภายในสวนชั้นที่-9 ซึ่งเป็นที่อยู่ของหลิงลี่นั้นเขาได้สร้างค่ายกลวราหกไว้!
　　“ทิ้งตัว!”
　　หลังจากที่ลูกเหล็กเคลื่อนที่ไปยังตำแหน่งต่างๆที่หลิงหยุนได้คำนวนไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้วเขาก็สั่งให้ลูกเหล็กเหล่านั้นทิ้งตัวลงบนพื้นทันที และแล้วลูกเหล็กก็ค่อยๆ หย่อนตัวลงกับพื้นด้วยความเบาดุจขนนก ไม่มีเสียงดังเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย!
　　และเมื่อลูกเหล็กทั้งหมดตกถึงพื้น..ค่ายกลก็เริ่มทำงานทันที!
　　พลังชีวิตที่อยู่ในรัศมีสิบกิโลเมตรจากคฤหาสน์ตระกูลหลิงต่างก็ถูกดูดเข้ามาไว้ในค่ายกลหลุมพลังที่หลิงหยุนสร้างขึ้นทันที
　　ส่วนค่ายกลงนวสังหารนั้น..เนื่องจากยังไม่มีผู้บุกรุกเข้ามา คนตระกูลหลิงจึงไม่มีผู้ใดสามารถรับรู้ได้ว่าค่ายกลนี้ได้เริ่มทำงานแล้ว มีเพียงหลิงหยุนเท่านั้นที่สัมผัสได้..
　　ในขณะเดียวกัน..สวนชั้นที่-9 ภายในคฤหาสน์ตระกูลหลิง ก็เริ่มมีหมอกหนาสีขาวเข้าปกคลุมไว้อย่างหนาแน่น และนี่คือค่ายกลวราหก..
　　หลิงหยุนกำหมัดแน่นพร้อมกับพึมพำออกมา“สำเร็จ!”
　　ครั้งนี้..นอกจากโม่วู๋เตาที่เคยพบเห็นมาก่อนหน้านี้แล้ว คนอื่นๆภายในตระกูลหลิงต่างก็มีสีหน้าตื่นตระหนกตกใจ!
　　“เสร็จแล้วรึ!”
　　“รวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ!”
　　“หลิงหยุน..นี่เจ้าวางค่ายกลเสร็จแล้วงั้นรึ”
　　หลิงลี่ที่ยืนนิ่งด้วยความตกตะลึงอยู่นานถึงกับร้องถามออกมาด้วยความแปลกใจ!
　　“ท่านปู่..ข้าได้จัดการวางค่ายกลหลุมพลัง ค่ายกลนวสังหาร และค่ายกลวราหกไว้แล้ว!”
　　“ท่านปู่..ท่านดูสิ!”
　　จากนั้น..หลิงหยุนก็เริ่มอธิบายการทำงานของค่ายกลทั้งสามให้คนตระกูลหลิงฟังอย่างละเอียด โดยเฉพาะอย่างยิ่งค่ายกลนวสังหาร! และหากผู้ใดบุกรุกเข้ามาทำให้ค่ายกลนี้ทำงานแล้วล่ะก็ ย่อมหมายถึงความตายเท่านั้น! หลิงหยุนจึงต้องเน้นย้ำกับทุกคนให้เข้าใจ..
　　จากนั้นหลิงหยุนก็เดินนำทุกคนเข้าไปในสวนชั้นที่-9ที่มีหมอกสีขาวปกคลุมพร้อมกับอธิบายว่า “นี่คือค่ายกลวราหก..”
　　“ท่านปู่..นี่คือค่ายกลลวงตาที่ข้าสร้างขึ้นสำหรับใว้หลบหนีศัตรูที่เก่งกาจ หากวันใดข้าได้รับอันตรายจากศัตรูที่แข็งแกร่ง ขอให้ทุกคนเข้าไปซ่อนในค่ายกลนี้ และหากศัตรูบุกเข้ามาภายในค่ายกลนี้ พวกมันก็จะไม่ต่างจากคนตาบอด พวกท่านจะสามารถสังหารมันได้ง่ายขึ้น..”
　　“แต่ในยามปกติที่ไม่มีเหตุฉุกเฉินจำเป็นต้องใช้ก็สามารถหยุดการทำงานของค่ายกลวราหกได้ ด้วยการผลักลูกเหล็กก้อนนี้ไปด้านข้าง ทุกอย่างก็จะกลับเป็นปกติ”
　　หลิงหยุนอธิบายพร้อมกับยกเท้าขึ้นเตะลูกเหล็กก้อนนั้นออกไปด้านข้างและค่ายกลวราหกก็หายวับไปทันที!
　　“ทุกคนต้องจำไว้ให้ดีว่า..ค่ายกลวราหกนี้จะใช้เพื่อหลบซ่อน เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งเท่านั้น!”
　　“ส่วนค่ายกลนวสังหารนั้น..ไม่มีดวงตาค่ายกลที่ใช้สำหรับเปิดปิดเช่นเดียวกับค่ายกลวราหก เพราะเป็นค่ายกลที่ใช้ป้องกันไม่ให้คนนอกบุกรุกเข้ามา ทุกคนต้องจำไว้ว่าประตูหน้ากับประตูข้างคือประตูเป็น.. เพราะฉะนั้นจากนี้ไปขอให้ทุกคนเข้าออกด้วยสองประตูนี้เท่านั้น!”
　　ลูกเหล็กขนาดใหญ่นี้หากยอดฝีมือที่ต่ำกว่าขั้นเซียงเทียน-7 บุกเข้ามา ย่อมต้องได้รับบาดเจ็บสาหัส หรือไม่ก็ต้องตายอย่างแน่นอน..
　　หลังจากที่หลิงหยุนใช้หยดเสินหยวนสร้างค่ายกลทั้งสามเสร็จภายในเวลาอันรวดเร็วแล้วนับจากนี้ไปความวิตกกังวลของเขาก็ลดลงไปอีกหนึ่งเรื่อง!