Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 347

Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร – ตอนที่ 347
บทที่ 347 : หัวเราะทีหลังดังกว่า (5)
“นี่หลิงหยุนมันมีของขวัญวันเกิดจริงๆเหรอ?!”
“ดูเหมือนจะมีมากด้วย.. ถุงใหญ่ขนาดนั้นคงจะหนักน่าดู!”
“แต่ก็ไม่รู้ว่าของข้างในจะเป็นของมีค่าจริงรึเปล่าน่ะสิ?!”
“นายเห็นอะไรไม๊..? คล้ายมีแสงสว่างอยู่ในถุงพลาสติกสีดำนั่นด้วย อย่าบอกนะว่าหลิงหยุนจะทำโรแมนติคจุดพลุไฟที่นี่ ฮ่า ฮ่า!”
ทุกคนในห้องต่างก็เห็นหลิงหยุนกลับมาพร้อมกับถุงใบใหญ่ในมือ สีหน้าของเขาสงบนิ่ง และดูมั่นอกมั่นใจอย่างมาก ระหว่างเดินเข้ามาก็ร้องขอทางเสียงดัง!
“ทุกคนกรุณาหลีกทางหน่อยครับ.. เพราะถ้าใครชนแตกหรือเสียหาย คงไม่สามารถชดใช้ได้แน่! และถึงตอนนั้นถ้าหนิงน้อยโกรธ ผมคงช่วยอะไรไม่ได้!”
หลิงหยุนเดินเข้าไปในบ้าน แต่กลับไม่ตรงไปที่โต๊ะของตัวเอง เขาเดินไปยืนอยู่ตรงกลางห้องซึ่งมีโต๊ะรับประทานอาหารทั้งสี่โต๊ะล้อมรอบอยู่ เพราะเป็นบริเวณที่มีพื้นที่กว้างขวางที่สุด
หลิงหยุนย่อตัวลง และค่อยๆวางถุงพลาสติกลงบนพื้นอย่างระมัดระวัง เขาสำรวจสายตาไปรอบๆตัว ก่อนจะร้องบอกเสี่ยวเม่ยหนิงที่ยืนอยู่ข้างๆ
“หนิงน้อย.. ผมเตรียมของขวัญมาให้คุณถึงสามอย่าง อยากเห็นอะไรก่อนล่ะ?!”
แม้เสี่ยวเม่ยหนิงจะไม่รู้ว่าหลิงหยุนกำลังจะทำอะไรกันแน่? แต่เมื่อเห็นว่าเขาตั้งใจเตรียมของขวัญวันเกิดมาให้เธอจริงๆ เพียงแค่นั้นใบหน้าของเธอก็เปี่ยมไปด้วยความสุขอย่างมากมาย และร้องออกมาอย่างดีใจ
“พี่ให้อะไรฉันก็ชอบหมดล่ะ!”
หลิงหยุนหัวเราะเสี่ยวเม่ยหนิงที่ดูร่าเริงอย่างออกหน้าออกตา พร้อมกับหยอกเย้าว่า “ไม่โลภมากเลยนะ..”
หลงเทียนยู่ที่ทำท่าทางรังเกียจเดียดฉันท์หลิงหยุนตั้งแต่แรกนั้น เป็นคนแรกที่ไม่อาจอดรนทนได้จนต้องร้องตะโกนออกมาเสียงดัง
“หลิงหยุน.. รีบๆหน่อย! หลายคนรอนายจนไม่ได้กินอะไรแล้ว!”
หลิงหยุนพยักหน้าพร้อมกับเดินออกไปปิดไฟ แล้วกลับมาหยิบของในถุงพลาสติกยื่นให้กับหนิงน้อย!
“โอ้โห..!! นั่นมันไข่มุกราตรีนี่! ทำไมถึงได้เม็ดใหญ่ขนาดนั้น?!”
ทันทีที่หลิงหยุนหยิบไข่มุกราตรีออกมา เขาก็ได้ยินผู้หญิงคนหนึ่งร้องตะโกนเสียงดังออกมา
“ใช่แล้ว..! เป็นไข่มุกราตรีจริงๆด้วย ขนาดของมั่นเท่ากับดวงตามังกรเลย!”
“นี่เป็นไปได้ยังไงกัน?!”
เสียงผู้หญิงคนอื่นๆต่างก็ร้องตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้นตกใจ ผู้หญิงทุกคนล้วนชื่นชอบเพชรพลอย จึงไม่ต้องพูดถึงไข่มุกราตรี!
ผู้คนที่อยู่ในงานเวลานี้ ล้วนเป็นผู้มีอันจะกินที่รู้จักของล้ำค่าแบบนี้ดี ไม่มีใครในห้องที่ไม่รู้ว่าไข่มุกเป็นของมีค่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งไข่มุกราตรีที่สามารถส่องสว่างได้ในตัวเองเม็ดนี้ ที่ทุกคนต่างรู้ว่ามันเป็นของล้ำค่า อีกทั้งขนาดของมันนั้นยังใหญ่โตเท่ากับดวงตามังกร!
ทันทีที่หลิงหยุนแบมือออก แสงของไข่มุกราตรีที่ส่องประกายสว่างไสวอยู่ท่ามกลางความมืด ก็ได้สร้างความตกตะลึงให้กับสายตาทุกคู่ ทุกคนในห้องต่างมีสีหน้าที่ตกใจสุดขีด และดวงตาเบิกโพลงราวกับไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น!
ณ วินาทีนั้น.. ภายในห้องที่เงียบกริบ ไม่มีเสียงอื่นใดนอกจากเสียงกรีดร้องของผู้หญิงทุกวัยและทุกคนที่อยู่ในนั้น ส่วนผู้ชายเพียงแค่มองดูด้วยความตื่นเต้นตกใจ!
จางเม่ยหยิวนเองก็ชื่นชอบเพชรพลอยเป็นทุนอยู่แล้ว แต่เธอก็ยืนเพียงแค่อยู่ด้านหลังห้องอย่างไม่ใส่ใจนัก แต่เมื่อหลิงหยุนหยิบไข่มุกราตรีออกมา เธอถึงกับวิ่งขึ้นมาด้านหน้าทันที!
เสี่ยวเม่ยหนิงมีความสุขอย่างมาก เธอวิ่งเข้ามาพร้อมกับทิ้งตัวลงไปในอ้อมแขนของหลิงหยุน ก่อนจะร้องเรียกชื่อของเขาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา
“พี่หลิงหยุน!!”
“ผมมอบให้คุณ!”
หลิงหยุนพูดพร้อมกับยื่นไข่มุกราตรีในมือให้กับเสี่ยวเม่ยหนิง เธอรีบยื่นสองมืออกไปรับไว้อย่างระมัดระวังและทะนุถนอม สายตาของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความยอนดีและซาบซึ้งใจ!
ไข่มุกราตรีอยู่ในมือที่สวยงามของเสี่ยวเม่ยหนิง แสงสว่างนวลของมันส่องกระทบใบหน้าที่สวยงามของเธอ ทำให้เธอดูราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย!
“นี่มันไข่มุกราตรีของจริง! โอ้.. คืนนี้เป็นค่ำคืนอะไรกันแน่ ฉันถึงมีโอกาสได้เห็นไข่มุกราตรีในตำนานแบบนี้!”
ผู้หญิงในห้องต่างพากันร้องออกมาอย่างตื่นเต้น ส่วนผู้ชายนั้นต่างก็นั่งกันนิ่งเงียบไปหมด รวมทั้งฮู๋เซ่าป๋าย หลงเทียนยู่ และหลี่ยั่วหมิง แม้แต่โต๊ะของบรรดาผู้อาวุโสทั้งหลายต่างก็เงียบสนิทเช่นกัน รวมถึงท่านเสี่ยวหมอเทวดาด้วย!
นี่เป็นไข่มุกราตรีของจริง! และเป็นของขวัญวันเกิดที่ทำให้หนิงน้อยตกใจมากกว่าของขวัญชิ้นใหนๆ!
แต่เดี๋ยวก่อน.. นี่เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น!!
หลิงหยุนล้วงเข้าไปในถุงหยิบไข่มุกราตรีออกมาอีกหนึ่งเม็ด เป็นขนาดเดียวกับเม็ดแรก และแสงของมันก็เป็นประกายนุ่มนวลอ่อนโยน!
“โอ้.. ดูสิยังมีอีกหนึ่งเม็ด?!”
“นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไม๊? ยังมีไข่มุกราตรีอีกหนึ่งเม็ด?!”
ครั้งนี้ไม่เพียงผู้หญิงเท่านั้นที่พากันกรีดร้องออกมา แม้แต่ผู้ชายต่างก็ตื่นเต้นจนถึงกับส่งเสียงฮือฮาออกมาเช่นกัน!
ตอนนี้ภายในห้องกลับยิ่งสว่างไสวมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะบริเวณที่ผู้คนพากันเข้ามาล้อมรอบ หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับยื่นไข่มุกราตรีอีกเม็ดให้กับเสี่ยวเม่ยหนิง
“ตายแล้ว.. นี่ยังไม่หมดนะ! ดูในถุงนั่นสิ ยังมีแสงสว่างไสวอยู่เลย!” เสียงผู้หญิงอีกคนร้องออกมา!
ตอนนี้รอบตัวหลิงหยุนไม่มีผู้ชายอยู่เลยแม้แต่คนเดียว มีเพียงผู้หญิงหลากวัยที่กำลังกรีดร้องเมื่อห็นหลิงหยุนหยิบไข่มุกราตรีออกมาเม็ดแล้วเม็ดเล่า!
เรียกได้ว่า.. เหตุการณ์ในวันนี้คงจะทำให้ทุกคนไม่มีวันลืมเลือนได้อย่างแน่นอน!
เม็ดที่สาม.. สี่.. ห้า.. หก.. และไข่มุกราตรีทั้งหมดสิบแปดเม็ดก็อยู่ในมือของเสี่ยวเม่ยหนิง แต่เนื่องจากไข่มุกราตรีแต่ละเม็ดนั้นใหญ่มาก เธอจึงไม่สามารถถือไว้ในมือได้หมด และได้แบ่งไปไว้ในมือของนางจางเม่ยหยิวนหกเม็ด เสี่ยวเม่ยหนิงตื่นเต้นดีใจอย่างที่สุด!!
อย่าว่าแต่เสี่ยวเม่ยหนิงจะตื่นเต้นเลย แม้แต่จางเม่ยหยิวนและเสี่ยวเฉิงเยี่วยเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้ลูกสาวเช่นกัน!
ไข่มุกราตรีขนาดเท่าดวงตามังกรตั้งสิบแปดเม็ด.. เพียงแค่เม็ดเดียวก็นับว่าเป็นของล้ำค่าที่หาได้ยากมากแล้ว แต่นี่กลับมีถึงสิบแปดเม็ด!
“หนิงน้อย.. วันนี้เป็นวันเกิดปีที่สิบเจ็ดของคุณ ผมจึงให้ไข่มุกราตรีทั้งสิบแปดเม็ดนี้เป็นของขวัญวันเกิดในปีนี้กับคุณ อีกหนึ่งเม็ดผมจะเก็บไว้ให้คุณเป็นของขวัญวันเกิดปีหน้านะ!”
แสงสว่างไสวของไข่มุกราตรีทั้งสิบแปดเม็ด ส่องประกายสดใสไปทั่วทั้งห้อง ทำให้สามารถมองเห็นสีหน้าของผู้คนในห้องได้อย่างชัดเจนว่า ในเวลานี้ทุกคนล้วนมีสีหน้าตกใจสุดขีด!
ฮู๋เซ่าป๋าย หลงเทียนยู่ และหลี่ยั่วหมิง ต่างก็ไม่เคยเห็นไข่มุกราตรีมาก่อนเช่นกัน และยิ่งไม่เคยเห็นไข่มุกที่เม็ดใหญ่ขนาดนี้มาก่อน และต่อให้เคยเห็นเม็ดใหญ่ขนาดนี้ ก็ไม่เคยเห็นไข่มุกขนาดใหญ่เท่าๆกันถึงสิบแปดเม็ด!!”
แทบไม่ต้องพูดถึงว่ามันจะเป็นของล้ำค่ามากแค่ใหน? และเป็นของหายากที่ไม่อาจประเมินค่าได้มากเพียงใด!!
ภายในห้องมีแต่ความเงียบ และได้ยินแต่เสียงกลืนน้ำลายบ้าง เสียงดื่มน้ำบ้าง และเสียงหายใจอย่างตื่นเต้นบ้าง และพวกผู้ชายก็ได้แต่นั่งทำตาปริบๆ
“พี่หลิงหยุน.. ฉันไม่อยากได้ไข่มุกราตรี! ฉันอยากให้พี่กอดฉันไว้..”
เสี่ยวเม่ยหนิงมีความสุขมากจนแทบยืนไม่อยู่ เธอรู้สึกราวกับว่าตนเองจะเป็นลมล้มลงไปได้ทุกขณะ เธอจึงอยากให้หลิงหยุนโอบกอดเธอไว้ เพราะต้องการล้มลงในอ้อมแขนของผู้ชายที่เธอรักเท่านั้น..
“เอาล่ะ.. เปิดไฟได้แล้ว!” หลิงหยุนร้องบอก
ตอนนี้ไม่มีใครกล้าพูดอีกแล้วว่าเขาแต่งตัวไม่เหมาะสม ไม่มีใครคิดอีกแล้วว่าเขามีดีแค่หน้าตา!
เมื่อแสงไฟสว่างขึ้น ทุกคนต่างก็กลั้นหายใจมองหลิงหยุน สายตาเกือบทุกคู่เป็นประกายด้วยความชื่นชมในตัวหลิงหยุน
ตอนนี้แม้แต่สร้อยเพชรในคอเสี่ยวเม่ยหนิงที่หลงเทียนยู่เป็นผู้ให้นั้น เมื่ออยู่ภายใต้แสงสว่างไสวของไข่มุกราตรีทั้งสิบแปดเม็ด ประกายที่เคยเจิดจ้าแวววาวของเพชรสีชมพูก็ถูกกลบด้วยรัศมีของไข่มุกจนสิ้น!
นี่ต่างหากจึงเป็นของล้ำค่าที่หายากอย่างแท้จริง และเพียงแค่เม็ดเดียวก็สามารถเอาชนะเพชรสีชมพูเม็ดนั้นได้แล้ว แต่นี่กลับมีถึงสิบแปดเม็ด!!
ฮู๋เซ่าป๋ายนั่งนิ่ง และไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้แม้แต่คำเดียว!!
ฮู๋เซ่าป๋ายได้แต่คิดในใจว่า แต่หากเป็นเรื่องของสมุนไพรแล้ว เขาไม่มีทางพ่ายแพ้ให้กับผู้ใดอย่างแน่นอนแม้แต่หลิงหยุน แต่ในใจก็ยอมรับว่าไข่มุกราตรีนั้นเป็นสมบัติล้ำค่าที่หาได้ยากยิ่งจริงๆ และก็ทำให้หลิงหยุนได้หน้าไปอย่างมาก
หลี่ยั่วหมิงไม่มีอะไรจะพูด ตระกูลของเขาร่ำรวย สิ่งที่มีมากคือเงิน! แต่ของล้ำค่าหายากเช่นนี้ หากตระกูลของเขาได้ครอบครองสักหนึ่งหรือสองเม็ด ก็คงไม่กล้าที่จะนำออกมาเป็นของขวัญ!
เพราะมันคือไข่มุกราตรี ไม่ใช่เสื้อผ้าแบรนด์เนมที่มีเงินก็หาซื้อได้!
แต่ต่อให้ตระกูลของเขามีปัญญาหาไข่มุกราตรีมาได้ ก็คงไม่มีปัญญาหามาได้มาถึงสิบแปดเม็ด แต่เหตุใดหลิงหยุนจึงได้มีมากมายถึงเพียงนี้?!
จางเม่ยหยิวนประคองไข่มุกราตรีทั้งหกเม็ดไว้ในมืออย่างทะนุถนอม ดูเธอจะหลงใหลมันมาก เธอมองไข่มุกราตรีในมือสลับกับใบหน้าของหลิงหยุนไปมา ในใจตื่นเต้นจนไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้!
เสี่ยวเฉิงเยี่วยจ้องมองไข่มุกราตีในมือของภรรยา นอกจากรอยยิ้มที่อัศจรรย์ใจ เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เช่นกัน หลิงหยุนทำให้เขาทึ่งอย่างที่สุด!
“เฒ่เสี่ยว.. หลานสาวของท่านช่างโชคดีอะไรเช่นนี้!”
ชายชราอารมณ์ดีถึงกับอึ้งไปครู่ใหญ่ เขาตื่นเต้นมาก และมองหน้าท่านหมอเสี่ยวด้วยความอิจฉา!
“เด็กหนุ่มคนนี้ช่างน่าทึ่ง! เขาไปหามาได้ยังไงกัน? นี่ถ้าข้าแนะนำหลานสาวให้รู้จักบ้าง ข้าจะได้ไข่มุกราตรีบ้างไม๊?”
ท่านหมอเสี่ยวถึงกับกลืนน้ำลาย และหันไปทำเสียงดุใส่ว่า “ฝันไปก่อนก็แล้วกัน.. ท่านไปหาหนุ่มคนอื่นให้หลานสาวท่านก็แล้วกัน อย่ามาแย่งของหลานสาวข้า!”