Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 443

Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร – ตอนที่ 443
[ติดตามข่าวสารได้ที่เพจ : จักรพรรดิ์เทพมังกร ]
บทที่ 443 : วิชาพลังเย็น!
แม้ว่าภายในหมู่บ้านฝูฮัวจะมีบ้านทั้งหลังเล็กหลังใหญ่อยู่เป็นร้อยๆหลัง แต่ผู้สร้างก็ได้ออกแบบให้แต่ละบ้านมีความเป็นส่วนตัวสูงสุดด้วยการเว้นระยะห่างของบ้านแต่ละหลังไว้ค่อนข้างห่างพอสมควร
บ้านหลังเล็กของหลินเมิ่งหานอยู่หลังสุดท้ายของหมู่บ้านจึงค่อนข้างสงบเงียบและเป็นส่วนตัวอย่างมาก น้อยนักที่จะมีคนเดินผ่านไปผ่านมาเป็นการรบกวน ลานบ้านหลังประตูที่ปิดอยู่จึงค่อนข้างเป็นที่ลับหูลับตาผู้คน
หลังรับประทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อย..
หลิงหยุนและหลินเมิ่งหานก็นั่งคุยกัน “เมิ่งหาน.. ผมมีเรื่องสำคัญจะบอกคุณ..”
หลินเมิ่งหานได้แต่อุทานออกมาอย่างตกใจ “มีเรื่องอะไร?!”
หลิงหยุนยิ้มให้พร้อมกับตอบไปว่า “เมิ่งหาน.. คุณรู้สึกไม๊ว่าหลังจากคืนนั้น ร่างกายของคุณได้เปลี่ยนไปจากเดิม?”
หลินเมิ่งหานหน้าแดง เธอกัดริมฝีปากก่อนจะตอบกลับไปอย่างเก้อเขิน “ก็จะไม่ให้เปลี่ยนไปยังไงล่ะ? นายลวนลามฉันตั้งหลายครั้ง แล้วยังจะให้ร่างกายของฉันเหมือนเดิมได้ยังไง? ถามอะไรบ้าๆ!”
หลิงหยุนรู้ว่าหลินเมิ่งหานกำลังเข้าใจผิด เขาจึงหัวเราะออกมาอย่างเอ็นดู “ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น ผมหมายถึงว่าร่างกายของคุณในตอนนี้เป็นเหมือนผมแล้ว.. สามารถฝึกกำลังภายในได้!”
หลินเมิ่งหานเพิ่งรู้ว่าเธอเข้าใจความหมายของหลิงหยุนผิดไป จึงพูดขึ้นอย่างอับอาย “ที่แท้นายก็หมายถึงเรื่องการฝึกกำลังภายในเหรอ? น่าอายจัง!”
หลิงหยุนพยักหน้าแล้วอธิบายต่อว่า “หลังจากเมื่อคืนนี้ ร่างกายของคุณก็มีกำลังภายในขึ้นมาในระดับหนึ่งแล้ว แต่ที่เหลืออยู่ที่การฝึกฝนของคุณเอง”
หลิงหยุนเริ่มดูจริงจังมากขึ้นเรื่อยๆ ระหว่างที่อธิบายให้หลินเมิ่งหานฟังว่าการฝึกกำลังภายในคืออะไร?
หลินเมิ่งหานไม่เคยได้สัมผัส และรับรู้เรื่องราวเหล่านี้มาก่อน แต่โชคดีที่ยังมีเวลาอีกมากหลิงหยุนจึงไม่รีบร้อนนัก เขาค่อยๆใช้เวลาอธิบายให้หลินเมิ่งหานฟังต่ออีกหนึ่งชั่วโมงเต็ม
หลินเมิ่งหานถึงกับตกใจจนอึ้งไป และหลิงหยุนก็พูดขึ้นว่า “อธิบายให้เข้าใจง่ายๆก็คือว่า ภายในร่างกายของคุณเวลานี้ มีกำลังภายในที่แข็งแกร่งแล้ว และในวันข้างหน้าคุณจะสามารถฝึกวรยุทธจนสามารถกลายเป็นยอดฝีมือคนหนึ่งได้..”
“สามี.. ฉันจะสามารถเก่งเหมือนนาย แล้วก็คล่องแคล่วว่องไวเหมือนนายตอนนี้ไม๊?” หลินเมิ่งหานถามขึ้นอย่างประหลาดใจแต่ก็มีความสุขอย่างมาก
หลิงหยุนพยักหน้ายิ้มๆ ในเวลานี้เขาสามารถอธิบายให้หลินเมิ่งหานเข้าใจเรื่องต่างๆได้เพียงเท่านี้ นอกเหนือจากนั้นคงต้องให้เธอค่อยๆทำความเข้าใจ และยอมรับด้วยตัวเองไปทีละเล็กทีละน้อย
แต่จู่ๆหลินเมิ่งหานก็ถามออกมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ “นายบอกว่าตอนนี้กำลังภายในของฉันอยู่ในขั้นโฮ่วเทียน-9 แล้ว แต่ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกอะไรเลยล่ะ?”
หลิงหยุนหัวเราะก่อนจะตอบกลับไปว่า “ผมจะเปรียบเทียบให้คุณเข้าใจได้ชัดเจนกว่านี้ พลังชี่เปรียบเหมือนน้ำในสระน้ำ ที่เมื่อไม่มีการไหลเวียนมันก็จะอยู่ในสภาพนิ่ง เพราะเหตุนี้ไงคุณถึงไม่สามารถสัมผัสและรู้สึกได้!”
หลินเมิ่งหานพยักหน้าอย่างจริงจัง หลิงหยุนยิ้มให้พร้อมกับอธิบายต่อ “แต่ถ้าหากทำการเดินลมปราณไปตามจุดต่างๆของร่างกาย เส้นลมปราณ และจุดตันเถียน หรือที่เราเรียกว่าการเดินลมปราณนั้น หากคุณฝึกฝนเช่นนี้ไปเรื่อยๆ ต่อไปคุณก็จะสามารถใช้มันต่อสู้กับศัตรูได้..”
“แล้วจะเดินลมปราณที่ว่านี่ได้ยังไง?” หลินเมิ่งหานถามตรงประเด็น
หลิงหยุนหัวเราะพร้อมกับตอบไปว่า “ก็ต้องเรียนรู้เรื่องเคล็ดวิชาการฝึกในแบบต่างๆ ผมตั้งใจไว้อยู่แล้วว่าจะสอนเคล็ดวิชาพวกนี้ให้กับคุณ เพื่อที่ว่าคุณจะได้ฝึกฝนตัวเองให้เก่งขึ้น!”
“จริงเหรอ? งั้นก็ดีมากเลย!” แม้หลินเมิ่งหานจะรู้อยู่แล้วว่าหลิงหยุนมีความตั้งใจจะสอนวรยุทธให้กับเธอในเร็วๆนี้ แต่เธอก็ใจร้อนอยากจะเรียนรู้เดี๋ยวนี้เลย เพราะหลิงหยุนได้กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเธอให้ตื่นขึ้นมาแล้ว
“สามี.. สอนฉันตอนนี้เลยเร็วเข้า! ฉันอยากเก่งเหมือนนาย!” หลินเมิ่งหานไม่อาจทนรอต่อไปได้อีก
หลิงหยุนได้แต่คิดในใจว่า ‘อยากเก่งเหมือนข้างั้นรึ? ต่อให้เจ้าฝึกฝนทั้งชีวิตก็คงไม่สามารถทำได้’
แต่หลิงหยุนก็ไม่ต้องการที่จะทำลายความกระตือรือร้นของหลินเมิ่งหาน เขาจึงตอบกลับไปยิ้มๆ “ได้สิ.. ถ้างั้นผมจะสอนคุณเดี๋ยวนี้เลย!”
หลิงหยุนสอนเคล็ดวิชาบ่มเพาะที่เรียกว่าวิชาพลังเย็น ซึ่งเป็นการฝึกฝนขั้นสูงของโลกบ่มเพาะที่ยิ่งใหญ่ให้กับหลินเมิ่งหาน และในการฝึกวิชานี้ในโลกบ่มเพาะที่ยิ่งใหญ่นั้น จะต้องไปฝึกที่วังน้ำแข็งในตอนกลางคืน
แม้ว่าวิชาพลังเย็นนี้จะค่อนข้างทรงพลังมาก แต่ก็ไม่เหมาะสำหรับบุรุษที่จะฝึกฝนวิชานี้ ดังนั้นหลังจากที่ได้เรียนรู้ความลับของวิชานี้แล้ว หลิงหยุนจึงไม่สนใจที่จะฝึก
เมื่อคืนนี้.. หลังจากที่หลิงหยุนพบว่าร่างกายของหลินเมิ่งหานนั้นมีพลังหยินที่บริสุทธิ์ เขาจึงนึกถึงวิชาพลังเย็นนี้ขึ้นมาทันที และอดคิดไม่ได้ว่าวิชานี้ดูเหมือนจะคิดค้นมาเพื่อให้หลินเมิ่งหานฝึกฝนโดยเฉพาะ
วิชาพลังเย็นนี้เป็นวิชาที่ใช้เดินพลังชี่ภายในร่างกาย และช่วยเสริมสร้างความแข็งแกร่งของพลังหยินในร่างกาย แต่ไม่สามารถใช้เพื่อต่อสู้กับศัตรูได้
ซึ่งก็คล้ายๆกับวิชาพลังลับหยินหยางของหลิงหยุนนั่นเอง เพราะในเวลาที่หลิงหยุนต่อสู้กับศัตรู เขาก็จะใช้วรยุทธอย่างเช่นหมัดปีศาจเถียนกัง ฝ่ามือเทวะ มังกรพรางร่าง หรือวิชาอื่นๆ การฝึกฝนกำลังภายใน กับการฝึกวรยุทธนั้นเป็นคนละเรื่องกัน
แต่ก็มีวิชามากมายที่เป็นทั้งการฝึกฝนกำลังภายใน และยังสามารถใช้เป็นวรยุทธในการต่อสู้กับศัตรูได้ด้วย เรียกได้ว่าแยกกันไม่ออก และหลิงหยุนเองก็เชี่ยวชาญในการฝึกวิชาพวกนี้เช่นกัน
แต่ถึงอย่างไร ตอนนี้หลิงหยุนก็อยากให้หลินเมิ่งหานฝึกฝนกำลังภายในให้มีรากฐานที่มั่นคงก่อน เขาจึงสอนเพียงแค่วิชาพลังเย็นให้กับเธอเท่านั้น ไว้รอให้หลินเมิ่งหานฝึกวิชาพลังเย็นไปจนถึงระดับหนึ่งแล้ว เขาจึงจะสอนวิชาหมัดมวยและเท้าให้กับเธอต่อไป
หลิงหยุนเริ่มสอนวิชาพลังเย็นให้กับหลินเมิ่งหาน แต่เพราะเคล็ดวิชาค่อนข้างซับซ้อน และหลินเมิ่งหานเองก็เพิ่งจะเรียนรู้เรื่องเหล่านี้เป็นครั้งแรกในชีวิต เธอจึงไม่สามารถจดจำได้ภายในเวลาสั้นๆ
“สามี.. มันยากจังเลย!” หลินเมิ่งหานบ่นพึมพำ
“ฉันคงจะโง่มากเลย.. เยอะแยะไปหมดจนจำอะไรไม่ได้เลย!”
หลิงหยุนยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับปลอบโยนหลินเมิ่งหานอย่างอ่อนโยน “อย่ากังวลมากไปนักสิ! ที่ยากก็เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่คุณเคยได้ยินได้ฟังเรื่องพวกนี้ แล้วนี่ก็เป็นการฝึกครั้งแรกของคุณด้วย มันก็ต้องยากและไม่คุ้นเคยเป็นเรื่องธรรมดา”
“ถ้าจำไม่ได้ก็ใช้วิธีจดสิ่งที่ผมพูดออกมา.. คุณได้ฟังที่ผมพูดแล้วใช่ไม๊?”
หลินเมิ่งหานแลบลิ้นออกมาก่อนจะตอบไปว่า “แต่.. แต่ฉันจำไม่ได้แม้แต่คำเดียว..”
หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับตอบไปว่า “ไม่เป็นไร.. ผมแค่อธิบายให้คุณฟังไปก่อน เดี๋ยวผมจะจดเคล็ดวิชาพลังเย็นให้คุณ คุณจะได้อ่านและค่อยๆท่องจำไป..”
ถึงแม้ร่างกายของหลินเมิ่งหานจะยอดเยี่ยมมาก แต่เธอก็ไม่ใช่คนที่คลั่งไคล้การฝึกฝนเหมือนอย่างตี้เสี่ยวอู๋กับฉินตงเฉี่วย หากเธอจำไม่ได้ หลิงหยุนก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร
หลิงหยุนขอให้หลินเมิ่งหานไปเอาปากกาและกระดาษมาให้เขา และอักษรที่เกี่ยวข้องกับวิชาพลังเย็นกว่าสามพันคำก็ถูกเขียนลงไปบนกระดาษ และส่งให้กับหลินเมิ่งหาน
หลิงหยุนมองหน้าหลินเมิ่งหานพร้อมกับกำชับด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เมิ่งหาน.. คุณรีบท่องเคล็ดวิชาทั้งสามพันคำในกระดาษแผ่นนี้ให้ได้เร็วที่สุด หลังจากที่จำได้ทั้งหมดแล้วก็ให้รีบเผาทิ้งที.. เข้าใจไม๊? ไม่เช่นนั้น.. หากให้คนที่ฝึกกำลังภายในมาพบเห็นเข้า พวกเขาคงต้องนำไปฝึกฝนอย่างแน่นอน!”
วิชาพลังเย็นที่หลิงหยุนสอนให้กับหลินเมิ่งหานนั้น ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถเทียบเท่าวิชาพลังลับหยินหยางได้ แต่นั่นก็นับว่าเป็นวิชาที่หาได้ยาก หากปล่อยให้คนในนิกายลับของประเทศจีนรู้เข้า คงยากนักที่พวกเขาจะไม่นำไปฝึกฝน..
“สามี.. ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก!” หลินเมิ่งหานเห็นหลิงหยุนค่อนข้างจริงจัง เธอจึงได้แต่พยักหน้าเคร่งขรึมตาม
จากนั้นเธอก็หอมแก้มหลิงหยุนฟอดใหญ่ หลินเมิ่งหานไม่คิดไม่ฝันว่าหลิงหยุนจะเปิดประตูโลกใหม่ให้กับเธอ เป็นโลกที่เธอเองก็ไม่เคยได้พบเห็น และไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน!
“เอาล่ะ.. คุณก็เริ่มท่องได้ตั้งแต่ตอนนี้เลย ผมจะออกไปข้างนอกเดี๋ยวเดียว..” หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับร้องสั่งหลินเมิ่งหานในขณะที่สวมเสื้อผ้าชุดใหม่ซึ่งเรียกออกมาจากแหวนพื้นที
หลินเมิ่งหานถึงกับตกใจและวิตกกังวล “สามี.. นี่เที่ยงคืนแล้วนะ นายยังจะออกไปข้างนอกอีกเหรอ?”
หลิงหยุนยิ้มเล็กน้อย “ไม่ต้องห่วง.. ผมออกไปแค่เดี๋ยวเดียว เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว!”