Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 502

Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร – ตอนที่ 502
[ติดตามข่าวสารได้ที่เพจ : จักรพรรดิ์เทพมังกร ]
บทที่ 502 : ดาบคู่มารสะบั้นเทวะ!
ตอนนี้ร่างของหลิงหยุนไม่ต่างจากพายุหมุน และระหว่างที่ร่างของเขาหมุนเป็นลูกข่างอยู่นั้น เขาก็พยายามที่จะหาจังหวะจู่โจมธิดาพรรคมาร และเพราะเหตุที่หลิงหยุนโคจรดาราคุ้มกายเพื่อปกป้องร่างกายของตนเองไว้ รอบตัวของเขาจึงกลายเป็นแสงสีเหลืองนวลสว่างสดใส!
เมื่อหลิงหยุนหมุนตัวเข้าไปใกล้นางมากขึ้น นางก็จะกระโดดถอยห่างออกไปไกลนับสิบเมตร!
“หลิงหยุน.. อย่าบีบให้ข้าต้องฆ่าเจ้า!”
ใบหน้างดงามและดวงตาคู่สวยของธิดาพรรคมารเปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นมาทันที แขนทั้งสองข้างของนางปลดปล่อยปราณปีศาจออกมามากมาย แต่แล้วจู่ๆนางก็กลับหยุดมันไว้!
หลิงหยุนหยุดหมุน.. เขาหันไปยิ้มให้กับธิดาพรรคมารพร้อมกับตะโกนท้าทาย “ถ้าเจ้ามีความสามารถพอ ก็เข้ามาฆ่าข้าได้เลย!”
“ได้.. ในเมื่อเจ้าร้องขอเช่นนี้ ข้าก็จะให้เจ้าได้สมใจ!”
ธิดาพรรคมารเห็นหลิงหยุนทำเหมือนไม่เห็นนางอยู่ในสายตา จึงได้แต่ร้องตอบไปอย่างโกรธเกรี้ยว และร่างของนางก็กระโดดขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะพุ่งเข้าใส่หลิงหยุนทันที!
“ดาบคู่มารสะบั้นเทวะ!”
หลิงหยุนได้แต่มองด้วยความอัศจรรย์ใจ ในจังหวะนั้นร่างของธิดาพรรคมารเหาะขึ้นกลางเวหา ที่มือทั้งสองข้างปรากฏดาบโค้งเป็นรูปพระจันทร์เต็มดวงขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด และธิดาพรรคมารก็ได้เดินปราณปีศาจเต็มกำลัง จนเกิดเป็นแสงวงกลมสีขาวสว่างไสวขึ้นมาสองวงทันที!
“อะไรกัน.. นี่นางยังมีอาวุธในมืออีกงั้นรึ?”
ช่างน่าขัน.. ในเมื่อธิดาพรรคมารกล้าปรากฏตัวออกมา มีหรือที่จะมีอาวุธคู่กายเพียงแค่ผ้าแพรปีศาจสำหรับจู่โจมศัตรู!
หลิงหยุนไม่ใช่คนโง่.. เขารู้ดีว่าผ้าแพรสีดำของนางนั้นต้องเป็นสมบัติล้ำค่า และตอนนี้ดาบคู่มารสะบั้นเทวะในมือของนางก็ดูเหมือนจะโจมตีคู่ต่อสู้ได้แม่นยำ หลิงหยุนไม่สามารถนิ่งเฉยได้อีก เขาจึงเรียกกระบี่โลหิตแดนใต้ออกมา
“ในเมื่อเจ้าท้าท้ายข้านัก ก็คอยดูให้ดีล่ะ..”
ร่างของธิดาพรรคมารนั้นไม่ได้เชื่องช้าไปกว่าหลิงหยุนเลยแม้แต่น้อย เพียงชั่วพริบตาร่างของนางก็มาปรากฏตรงหน้าหลิงหยุน และดาบคู่มารสะบั้นเทวะในมือก็เปลี่ยนเป็นแสงสว่างสีขาวรูปวงกลมขนาดเท่าแผ่นดิสก์พุ่งขึ้นพุ่งลง แล้วจึงตรงเข้าตัดกลางลำตัวของหลิงหยุน!
แต่ในชั่วพริบตานั้นเอง กระบี่โลหิตแดนใต้ก็ปรากฏขึ้นในมือของหลิงหยุน และพุ่งเข้าใส่ธิดาพรรคมารอย่างดุดันเช่นกัน
เคร้ง.. เคร้ง..
เสียงของอาวุธทั้งสองชนิดกระทบกัน และต่างคนต่างก็ปะทะกันอย่างดุเดือด และรุนแรง ทั้งคู่ต่างก็ไม่มีใครยอมใคร และยากที่จะตัดสินได้ว่าใครจเป็นฝ่ายแพ้ และใครจะเป็นฝ่ายชนะ!
ระหว่างที่กำลังปะทะกันอย่างดุเดือดนั้น ธิดาพรรคมารก็ใช้วิชาฝ่าเท้ามารวิ่งวนไปรอบตัวหลิงหยุนด้วยความรวดเร็ว จนเห็นเป็นเพียงแค่เงาสวยงามเท่านั้น
ธิดาพรรคมารวิ่งหมุนไปในทิศทางเดียวกันกับที่หลิงหยุนหมุนตัว ผ้าแพรปีศาจจึงค่อยๆหลุดพ้นจากพันธนาการของหลิงหยุน และในที่สุดร่างของคนทั้งคู่ก็แยกออกจากกันได้สำเร็จ
ฮึ!!
ธิดาพรรคมารทำน้ำเสียงไม่พอใจพร้อมกับโบกสะบัดแขนทั้งสองข้าง และปราณปีศาจภายในร่างของนางก็ถูกถ่ายเทไปยังผ้าแพรสีดำในมือทันที ผ้าแพรปีศาจปลิวสะบัดราวกับมังกรดำที่กำลังเคลื่อนไหว และพุ่งเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนอีกครั้ง..
ธิดาพรรคมารสามารถควบคุมผ้าแพรปีศาจได้อย่างยอดเยี่ยมทีเดียว!
“ไม่เลวเลยนี่!”
หลิงหยุนนึกเสียดายที่เขาเกือบจะทำสำเร็จแล้ว แต่หญิงสาวลึกลับกลับสามารถเอาตัวรอดไปได้ เขาเอ่ยชื่นชมก่อนจะเอื้อมมือออกไปเพื่อคว้าผ้าแพรปีศาจไว้อีกครั้ง
แต่แล้วเสียงหัวเราะสดใสก็ดังกังวานขึ้น การเคลื่อนไหวของหลิงหยุนนั้นดูเหมือนจะไม่พ้นสายตาของธิดาพรรคมารได้เลยแม้แต่น้อย เพราะในขณะที่มือของเขาเอื้อมออกไป และเกือบจะคว้าผ้าแพรปีศาจได้นั้น จู่ๆ มันก็อ่อนยวบลงกับพื้นพ้นจากรัศมีมือของหลิงหยุนทันที
“เจ้าเด็กร้ายกาจ.. คิดจะใช้วิธีเดิมน่ะหรือ.. เจ้าฝันไปเถอะ!”
ธิดารพรรคมารร้องขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ ร่างสวยงามลอยขึ้นกลางอากาศอีกครั้ง พร้อมกับตวัดแขนสองข้างไปมาด้วยความเร็ว ผ้าแพรปีศาจลอยวนขึ้นไปบนท้องฟ้า และหลิงหยุนก็ไม่สามารถจับได้อีก!
ร่างของธิดาพรรคมารยังคงล่องลอยอยู่กลางเวหา และเพียงแค่สะบัดแขนทั้งสองข้าง ผ้าแพรปีศาจก็ม้วนกลับไปที่แขนของนางเช่นเดิม
หลังจากม้วนผ้าแพรปีศาจเก็บเข้าไปแล้ว ก็ปรากฏแสงวงกลมสีขาวสองวงพุ่งออกจากฝ่ามือของธิดาพรรคมารตรงเข้าใส่ลำคอ และน่องของหลิงหยุนทันที..
กำลังภายในของธิดาพรรคมารอยู่ในขั้นใหนนั้นไม่อาจทราบได้.. แต่ดาบคู่มารสะบั้นเทวะของนางนั้น สามารถปะทะกับกระบี่โลหิตแดนใต้ของหลิงหยุนได้โดยไม่เกิดความเสียหายเลยแม้แต่น้อย หลิงหยุนเองก็รู้อานุภาพของมันดี จึงได้ยกกระบี่โลหิตแดนใต้ขึ้นปัดป้อง
แต่ดาบคู่มารสะบั้นเทวะของธิดาพรรคมารก็ราวกับมีสายตาที่ยาวไกล ทันทีที่ลอยเข้าใกล้กระบี่วิเศษของหลิงหยุน มันกลับหยุนวนรอบกระบี่ และไม่ยอมปะทะเข้ากับคมของกระบี่ของหลิงหยุนเลยแม้แต่น้อย
จากนั้นมันก็หมุนกลับไปทางด้านหลังของหลิงหยุน และลอยห่างออกไปไกลถึงเจ็ดเมตร ก่อนจะหมุนวนกลับมาตัดที่ขาของเขาแทน!
“นี่เจ้าจะฆ่าสามีของตัวเองจริงๆงั้นรึ!”
หลิงหยุนโกรธมาก เขาร้องตะโกนออกมาพร้อมกับกระโดดขึ้นกลางอากาศ และฟันกระบี่โลหิตแดนใต้ในมือเข้าใส่เสียงดังเคร้ง! แล้วจึงกระโดดถอยออกมา!
ในขณะเดียวกันดาบคู่มารสะบั้นเทวะของธิดาพรรคมาร ก็ลอยกลับเข้าไปอยู่ในมือของนางดังเดิม และร่างของนางก็ค่อยๆลอยลงสู่พื้นดิน..
สายตาของทั้งคู่ปะทะกัน ต่างฝ่ายต่างก็ร้องคำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว และดูเหมือนว่าจะไม่มีใครยอมใคร!
‘นี่ข้าไม่สามารถเอาชนะเจ้าได้หรือนี่..?’
หลิงหยุนรู้สึกไม่พอใจที่ธิดาพรรคมารสามารถต้านทานเขาได้ และเริ่มรู้สึกเสียดาย..
ทางด้านธิดาพรรคมารก็รู้สึกหงุดหงิดใจไม่ต่างกัน เพราะคิดไม่ถึงว่าหลิงหยุนจะแข็งแกร่งเกินกว่าที่นางคิดไว้มาก..
หลิงหยุนจ้องมองดาบในมือของนางที่ไม่มีแม้แต่ร่องรอยเสียหายแล้ว.. ก็พูดอะไรไม่ออกเช่นกัน!
ใบมีดของดาบในมือมารน้อยนั้น ดูเหมือนจะยอดเยี่ยมกว่ากระบี่โลหิตแดนใต้ในมือของเขาเสียอีก!
“นี่มารน้อย.. ตอนนี้เจ้าเริ่มกลัวข้าจนแทบอยากจะร้องไห้แล้วสินะ!” จู่ๆ หลิงหยุนก็พูดพร้อมกับยิ้มเย้ยธิดารพรรคมาร
“ชายมีความแข็งแกร่งโดยธรรมชาติเหนือกว่าหญิงอยู่แล้ว จะนับว่าเจ้ามีฝีมือยอดเยี่ยมได้ที่ใหนกัน? เจ้าอย่าได้โอ้อวดนัก!”
แต่ในใจนั้นคิดว่าเด็กหนุ่มที่อยู่ต่อหน้านางตอนนี้ช่างแข็งแกร่งมาก และดูเหมือนว่านางเองก็ไม่สามารถจะเอาชนะเขาได้ง่ายๆ
แต่ไม่รู้ว่าธิดาพรรคมารใช้วิชาอะไร? เพราะจู่ๆ ก็เกิดกระแสลมหมุนขึ้น และปราณปีศาจก็ขยายใหญ่กว่าเดิมหลายเท่า ต้นไม้ใบหญ้าที่อยู่ในบริเวณนั้น ล้วนถูกกระแสลมหมุนนี้ดูดเข้าไปอย่างคาดไม่ถึง
แม้หลิงหยุนจะอยู่ด้านนอกของกระแสลมหมุนที่เกิดจากพลังชี่ของธิดาพรรคมาร แต่ก็สามารถสัมผัสได้ถึงแรงดูดที่ทรงพลังและรุนแรงอย่างมาก และเพียงแค่จะกระโดดถอยหลัง เขาก็ยังทำไม่ได้ อีกทั้งยังถูกกระแสลมหมุนดูดร่างเข้าไปอีกด้วย!
“นี่.. ดูเหมือนเจ้าต้องการจะสังหารสามีตัวเองจริงๆสินะ..”
หลิงหยุนเดินพลังทั้งหมดที่มีในร่างกาย พร้อมกับกระทืบเท้าลงบนพื้นอย่างแรง ในขณะเดียวกันก็ปักกระบี่โลหิตแดนใต้ลงกับพื้นดิน เพื่อใช้ยึดร่างของตนไว้ไม่ให้ถูกกระแสลมหมุนดูดเข้าไป
“เจ้าเด็กวายร้าย.. มันไม่ง่ายอย่างที่เจ้าคิดหรอกนะ! มันไม่ง่ายเช่นนั้นแน่!”
ธิดาพรรคมารพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก จากนั้นจึงเคลื่อนตัวไปด้านหน้า และเมื่อเข้าไปใกล้ร่างของหลิงหยุน ดาบคู่มารสะบั้นเทะวะในมือทั้งสองของนางก็พุ่งเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนทันที
เมื่อธิดาพรรคมารเคลื่อนเข้าใกล้ร่างของหลิงหยุนนั้น เขาก็สัมผัสได้ถึงกระแสพลังชี่ที่กำลังหมุนวนอยูรอบๆตัวนางว่า ไม่เพียงมีพลังที่แข็งแร่ง แต่ยังมีแรงดูดที่รุนแรงอีกด้วย ทำให้เขารู้สึกราวกับกำลังถูกพายุขนาดใหญ่ดูดเข้าไป จนแทบจะยืนหยัดอยู่ไม่ได้ และแทบจะกระอักเลือดออกมา!
ตอนนี้หลิงหยุนมั่นใจแล้วว่า พลังชี่ของตนเองนั้นไม่แข็งแกร่งเท่ากับของธิดาพรรคมาร!
แต่ถึงกระนั้นหลิงหยุนเองก็ไม่ได้นึกหวาดหวั่น และยังคงพูดคุยกับนางด้วยท่าทางสดชื่นยิ้มแย้ม..
“มารน้อย.. เจ้าต้องการสังหารข้า มันก็ไม่ง่ายเช่นกัน!”
ยังไม่ทันที่หลิงหยุนจะพูดจบประโยคดี.. มือซ้ายของเขาก็ปรากฏกระบี่มังกรขาวพุ่งออกมา และใช้เพลงกระบี่นวะสังหารตอบโต้กลับไปทันที!
-กระบวนท่าพิชิตไร้เงา!-
กระบี่มังกรขาวพุ่งออกไปพร้อมกับแสงสีขาวที่หายวับไปด้วยเช่นกัน และแม้แต่เงาของกระบี่ก็ไม่อาจมองเห็นได้ว่ากำลังพุ่งเข้าปะทะกับดาบคู่มารสะบั้นเทวะของธิดาพรรคมาร
และแล้วทั้งคู่ก็เริ่มปะทะกันอีกครั้ง!
นี่เป็นครั้งแรกที่หลิงหยุนไม่สามารถเป็นฝ่ายได้เปรียบคู่ต่อสู้ ทั้งสองฝ่ายต่างก็ทำได้เพียงแค่แสดงพละกำลังที่แข็งแกร่ง และวรยุทธที่ล้ำเลิศของตนเองเท่านั้น
เสียงของอาวุธกระทบกัน และเสียงของการต่อสู้ยังคงดำเนินอย่างไม่สิ้นสุด..
แต่หลังจากที่ทั้งคู่ปะทะกันไปหลายกระบวนท่า ธิดาพรรคมารก็เป็นฝ่ายกระโดดถอยออกมาอีกครั้ง..
นางจ้องมองหลิงหยุนพร้อมกับถอนหายใจ และพูดขึ้นว่า “เจ้าเด็กวายร้าย.. คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะมีลูกเล่นเยอะเช่นนี้!”
“นี่.. พวกเราสองคนก็ไม่ต่างกันนัก..”
หลิงหยุนตอบกลับไปทันที พร้อมกับแอบคิดว่า พลังชี่ของธิดาพรรคมารนั้นแข็งแกร่งกว่าเขามาก และการสู้กับกระแสลมหมุนซึ่งเกิดจากพลังชี่นั้น ความจริงเขาเองก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างมาก
“พี่หลิงหยุน.. ข้ามาช่วยพี่แล้ว!”
แต่จู่ๆ ก็มีเสียงร้องดังขึ้นมาแต่ไกล หลิงหยุนหันกลับไปมอง และเห็นร่างสีแดงกำลังพุ่งเข้ามาด้วยความรวดเร็วที่หาใครเปรียบได้ยาก!
ไป๋เซียนเอ๋อกลับมา!
“โอ้.. เจ้าสุนัขจิ้งจอกนั่นกลับมาแล้วสินะ! คืนนี้ข้าไม่ว่างแล้ว ไว้ให้ข้าสะสางเรื่องราวต่างๆให้เรียบร้อยก่อน จึงจะถึงคราวของเจ้า!”
เมื่อเห็นไป๋เซียนเอ๋อกลับมา ธิดาพรรคมารก็รู้ตัวว่านางเริ่มเป็นฝ่ายเสียเปรียบเสียแล้ว หลังจากพูดจบนางก็เหลือบมองหลิงหยุนเล็กน้อย จากนั้นเงาของนางก็หายเข้าไปในป่าทึบอย่างรวดเร็ว
“รูปร่างของนางงดงามกว่าไป๋เซียนเอ๋อ.. แต่ช่างน่าเสียดาย..”
หลิงหยุนได้แต่มองธิดาพรรคมารกระโดดหายไป พร้อมกับบ่นพึมพำ..