Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร นิยาย บท 659

บทที่ 659 : ดวงไม่ดี!
　　เพียงแค่เจ้าหน้าที่เริ่มหยิบถ้วยขึ้นมาเขย่าขึ้นลงด้วยมือทั้งสองข้างเสี่ยวอู่ก็จดจ่ออยู่กับการฟังเสียงลูกเต๋า สังเกตุได้จากใบหูของเขาที่กระดิกไปมาระหว่างฟัง
　　นับได้ว่าทักษะการฟังที่เสี่ยวอู่ฝึกมานั้นไม่เสียเปล่าเขาฟังอย่างตั้งอกตั้งใจและจริงจัง ไม่ว่าลูกเต๋าจะเปลี่ยนเป็นแต้มอะไรเขาก็สามารถฟังออกหมด และนับว่าถูกต้องแม่นยำอย่างที่สุด ดังนั้นเขาจึงมั่นใจอย่างมากว่าครั้งนี้ตนเองต้องเป็นฝ่ายชนะอย่างแน่นอน จนเผลอแย้มยิ้มออกมาอย่างมั่นใจในชัยชนะของตนเอง
　　แต่ถึงกระนั้น..รอยยิ้มของเสี่ยวอู่ก็ไม่ได้อยู่นานนัก เพราะอีกประเดี๋ยวเดียวรอยยิ้มของเขาก็ชะงักนิ่ง
　　เพราะหูทั้งสองข้างของเขาเริ่มได้ยินเสียงแหลมคล้ายคนผิวปากดังแทรกขึ้นมาเสียงดังแหลมนั้นเสียดแทงเข้าไปในแก้วหูของเขาอย่างรุนแรง!
　　หลังจากนั้นหูทั้งสองข้างของชายหนุ่มก็ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงดังรอบตัวด้วยซ้ำไปจึงแทบไม่ต้องพูดถึงเสียงลูกเต๋า เพราะในหูของเขานั้นมีเพียงเสียงแหลมที่เสียดแทงจนเขาต้องยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหูของตัวเองไว้!
　　เสียงแหลมคล้ายคนผิวปากที่เสี่ยวอู่ได้ยินนั้นคือเสียงที่หลิงหยุนใช้มังกรคำรามนั่นเอง และด้วยพละกำลังของหลิงหยุนในระดับสูงสุดของขั้นปรับร่างกาย-8 นี้ ทำให้เสียงแหลมดังกังวานนั้นมีพลังรุนแรงอย่างมาก
　　ความจริงแล้วคลื่นพลังเสียงนี้สามารถใช้สังหารคนได้เลยทีเดียวแต่หลิงหยุนเพียงแค่ใช้รบกวนการฟังของเสี่ยวอู่เท่านั้น นับได้ว่าเขาเมตตาอย่างมากแล้ว!
　　ระหว่างที่ทุกคนกำลังหัวเราะเยาะหลิงหยุนราวกับว่าเขาเป็นคนโง่อยู่นั้นเสี่ยวอู่ก็กำลังได้รับความเจ็บปวดจากพลังโจมตีของหลิงหยุนอย่างมาก ตอนนี้อย่าว่าแต่ฟังเสียงอะไรเลย แค่หูของเสี่ยวอู่ไม่หนวกก็นับว่าโชคดีมากแล้ว!
　　ระหว่างที่เสี่ยวอู่กัดฟันแน่นพร้อมกับยกมือขึ้นอุดหูทั้งสองข้างของตนเองไว้นั้นในที่สุดคนเขย่าลูกเต๋าก็วางถ้วยแก้วลงบนโต๊ะ..
　　ใบหน้าที่สงบนิ่งของหลิงหยุนนั้นมองไปรอบๆด้วยรอยยิ้มครั้งนี้เสี่ยวอู่คงต้องพบกับฝันร้ายอย่างแน่นอน เพราะตอนนี้เสียงผิวปากยังดังก้องอยู่ในแก้วหูทั้งสองข้างของเขา ไม่เพียงแค่เสียงแหลมที่ดังก้องอยู่นั้น แต่มันยังสร้างความเจ็บปวดให้กับเขาราวกับถูกเข็มแหลมจำนวนมากทิ่มแทง
　　ทันทีที่ถ้วยแก้วถูกวางลงบนโต๊ะหลิงหยุนก็ใช้จิตหยั่งรู้ของตนเองสำรวจดูภายในทันที – มันคือสาม สี่ และหก หลิงหยุนยิ้มเล็กน้อย แล้ววางมือลงบนโต๊ะเบาๆระหว่างที่รอคอยให้เสี่ยวอู่ทาย
　　ด้วยกำลังภายในของหลิงหยุนเวลานี้แม้แต่โต๊ะหินอ่อนเขาก็ทุบแตกละเอียดเป็นผงคามือมาแล้ว จึงเป็นเรื่องง่ายมากที่เขาจะใช้แรงสั่นสะเทือนทำให้ลูกเต๋าในถ้วยขยับเปลี่ยนได้ และนี่เท่ากับว่าโอกาสชนะของเสี่ยวอู่นั้นมีเพียงแค่ศูนย์เปอร์เซ็นต์
　　“เชิญพนันได้เลยครับท่าน..”
　　คนเขย่าลูกเต๋าร้องเตือนเสี่ยวอู่เมื่อเห็นเขายังคงนั่งนิ่งแต่ท่าทางของเสี่ยวอู่กับเงอะๆงะๆ เขานั่งหน้าซีดงงๆ พร้อมกับเหงื่อที่ไหลออกตามหน้าผาก และร่างผอมๆก็เริ่มสั่น
　　ท่าทางของเสี่ยวอู่นั้นดูเหมือนกำลังตกใจและกระวนกระวายใจอย่างมาก!
　　เสี่ยวอู่เห็นภาพผู้คนรอบข้างกำลังร้องบอกอะไรบางอย่างแต่เขากลับไม่สามารถได้ยินเสียงของคนพวกนั้นเลย นี่เขาเกิดอาการหูหนวกชั่วครู่งั้นหรือ!
　　“เกิดอะไรขึ้นน่ะเสี่ยวอู่ทำไมถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะ?”
　　หญิงสาวหน้าตาสะสวยร้องถามออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าเสี่ยวอู่มีท่าทางผิดปกติผู้คนที่มุงดูอยู่ต่างก็รอคอยให้เขาพูดออกมา และเห็นได้ชัดตั้งแต่แรกว่าเขาน่าจะเป็นฝ่ายชนะ แต่เหตุใดเขาจึงเอาแต่นั่งนิ่งไม่ขยับ!
　　หลิงหยุนนั่งมองเสี่ยวอู่ที่อยู่ตรงข้ามยิ้มๆและพูดขึ้นมาว่า “เห็นแก่ที่นายเป็นลูกค้า ฉันจะให้โอกาสนายเป็นคนพนันก่อน ผู้คนจะได้ไม่ตำหนิว่าฉันเอาเปรียบนาย..”
　　ในการเดิมพันเช่นนี้นั้นหากฝ่ายแรกตอบว่าแต้มที่ออกมานั้นเป็นสูง อีกฝ่ายก็จะไม่สามารถตอบเช่นเดียวกันได้ ไม่เช่นนั้นคงถูกคนอื่นหัวเราะเยาะเอา!
　　หลิงหยุนพูดอะไรนั้นเสี่ยวอู่ไม่ได้ยินด้วยซ้ำไปจนกระทั่งอีกสี่คนที่อยู่ด้านหลังสะกิดที่ไหล่ เสี่ยวอู่จึงรู้ว่าทุกคนกำลังรอคำตอบจากเขาอยู่
　　ในนาทีวิกฤติเช่นนี้เสี่ยวอู่คงต้องพึ่งดวงและโชคอย่างเดียวเท่านั้น แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่เซียนพนันอย่างเขาไม่ควรยึดถือก็ตาม
　　หลิงหยุนเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่อยู่ด้านหลังพร้อมกับพูดยิ้มๆ“ว่าไงคนสวย.. ดูเหมือนเขาจะไม่กล้าพนัน!”
　　เซียนพนันที่เหลืออีกสี่คนถึงกับยืนนิ่งอึ้งไป..
　　“เสี่ยวอู่..เป็นอะไรไป พูดออกมาสิ!” หญิงสาวหน้าตะสะสวยสะกิดไหล่ของเสี่ยวอู่และเร่งเร้าให้เขาพูดออกมา
　　หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่หูของเสี่ยวอู่ก็ยังไม่ได้ยินเสียงของคนที่อยู่รอบๆ เขาจึงได้แต่อุทานออกมาอย่างประหลาดใจ
　　“เสียงดังขนาดนี้เมื่อครู่ฉันไม่ได้ยินได้ยังไงกัน!”
　　เมื่อคำพูดหลุดออกมาจากปากของเสี่ยวอู่ผู้คนที่เฝ้าดูอยู่รอบๆโต๊ะต่างก็ยกมือขึ้นปิดหูของตนเองไว้ เพราะเสียงของเขานั้นเป็นเสียงคล้ายคนกำลังตะโกน
　　และนี่เป็นสัญชาติญาณของมนุษย์หากคุณไม่สามารถได้ยินเสียงข้างนอก หรือแม้แต่เสียงของตัวเองแล้วล่ะก็ คุณก็จะคิดว่าคนอื่นๆนั้นจะต้องเป็นเหมือนตัวเอง ดังนั้นเสี่ยวอู่จึงคิดว่าเสียงของเขาที่พูดออกไปนั้น คนอื่นก็จะไม่ได้ยินเช่นกัน แต่ในความเป็นจริงแล้วทุกคนได้ยินเสียงที่ดังไม่ต่างจากเสียงตะโกนของเขา
　　“นี่เขาบ้าไปแล้วหรือยังไง!”บางคนถึงกับตกใจจึงสบถออกมา
　　เสียงดังขนาดนี้แต่กลับไม่ได้ยินอะไร
　　หลิงหยุนคร้านที่จะคอยต่อเขาจึงพูดขึ้นว่า “นี่.. ฉันขี้เกียจที่จะรอนายแล้วนะ! เดิมพันครั้งนี้เราสองคนมีโอกาสแพ้ชนะห้าสิบๆเท่ากัน ถ้านายไม่เริ่ม ฉันก็จะเป็นฝ่ายเริ่มเอง..”
　　“สูง!”
　　หลิงหยุนยิ้มพร้อมกับโยนชิปสองร้อยล้านลงบนโต๊ะพนันทางด้านเสี่ยวอู่จึงโยนชิปสองร้อยล้านตาม..
　　ระหว่างที่เจ้าหน้าที่กำลังยกถ้วยแก้วขึ้นนั้นทุกคนต่างก็จ้องมองดูว่าลูกเต๋าภายในถ้วยนั้นจะออกมาสูงหรือว่าต่ำกันแน่ และใครจะเป็นฝ่ายชนะ?
　　“สามสี่ หก – สิบสามแต้ม สูง!” เสียงพนักงานขานแต้มด้วยน้ำเสียงที่สั่นด้วยความตื่นเต้น!
　　แล้วเสียงปรบมือก็ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งบ่อน..กงหงกวงถึงกับหลับตาด้วยความโล่งอก ร่างของเขาเซไปเล็กน้อยจนคนที่อยู่ด้านหลังต้องช่วยพยุงไว้
　　ถังเมิ่งและตี้เสี่ยวอู๋นั้นพอจะเดาสถานการณ์ออกตั้งแต่แรกแล้วจึงเพียงแค่หันไปมองหน้ากัน หลังจากนั้นถังเมิ่งจึงหันไปพูดกับอาปิงที่มีสีหน้าเคร่งเครียดว่า
　　“อาปิง..นี่นายจะตื่นเต้นอะไรนักหนา ไว้นายติดตามพี่หยุนไปเรื่อยๆ ก็จะได้เห็นอะไรที่อัศจรรย์ยิ่งกว่านี้อีก..”
　　ถังเมิ่งลืมนึกถึงสภาพตัวเองเมื่อครั้งที่อยู่ในเหตุการณ์พนันหินที่หออวี้ติงเซวียน..
　　ในเมื่อหลิงหยุนเป็นฝ่ายชนะเขาจึงโน้มตัวไปหยิบชิปจำนวนสี่ร้อยล้านจากโต๊ะพนันมาไว้ในมือ และตอนนี้เขาก็มีชิปอยู่ในมือถึงแปดร้อยล้านแล้ว จากนั้นจึงพูดกับชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามว่า
　　“เสียใจด้วยนะ!วันนี้โชคของนายคงไม่ค่อยดี..”
　　ทันทีที่หลิงหยุนพูดจบหญิงสาวหน้าตางดงามก็พูดขึ้นว่า..
　　“ไม่เลวนี่!ใช้เวลาเดี๋ยวเดียวก็สามารถได้เงินสองร้อยล้านไปใช้ฟรีๆ!”
　　“เมื่อครู่ผมก็บอกคุณแล้วว่าให้ไปแลกชิปไว้เลยคุณไม่เชื่อผมเอง! เห็นมั๊ยว่าตอนนี้คุณก็ต้องไปเสียเวลาแลกชิปอยู่ดี”
　　หลิงหยุนเย้ยหยันเซียนพนันทั้งห้าคนพรอ้มกับเขย่าชิปทั้งแปดในมืออย่างจงใจยั่วอารมณ์ของพวกเขา..
　　เสี่ยวอู่ถึงกับตกใจที่ตนเองเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้กับหลิงหยุนมือของเขาเกาะขอบโต๊ะไว้แน่นเพื่อพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น เขายืนโอนเอนเล็กน้อยในขณะที่ดวงตาจับจ้องอยู่ที่หลิงหยุน ก่อนจะพูดออกมาอย่างยากลำบาก
　　“ฉันเป็นฝ่ายแพ้!”