ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 105

นึกถึงตอนที่เธอเพิ่งเข้ามาทำงานที่STN Group ถึงแม้เงินเดือนจะต่ำ แต่กลับใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่ตอนนี้…

ญาธิดายิ่งคิดยิ่งไม่สบายใจ มองดูมาม่าในมือ แม้แต่คำเดียวก็กินไม่ลงแล้ว เธอกัดฟันแล้วลุกขึ้นมา เอามาม่าและส้อมทิ้งลงไปในถังขยะโดยตรง จากนั้นได้เช็ดน้ำตาแล้วเดินไปที่กระจก

เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงในกระจกกำลังอยู่ในช่วงที่เยาว์วัยและสวยงาม แต่ใบหน้าที่บวมแดงขึ้นมาข้างนึงของเธอกลับเป็นสัญลักษณ์ที่ตลกที่สุด

ช่วงเวลานี้ เหมือนเธอจะทำผิดไป ไม่ควรแต่งงานกับบอสของตนเองเพราะนัดบอดครั้งหนึ่งแล้ววิวาห์สายฟ้าแลบ และไม่ควรฝันเฟื่องคิดว่าเขาจะใช้ชีวิตกับเธอดีๆ ยิ่งไม่ควรพัวพันกับเขาไม่เลิกครั้งแล้วครั้งเล่า และก่อกวนชีวิตของตนเอง

พริบตาเดียว ราวกับความสับสนกับความพร่ามัวทั้งหมดล้วนชัดเจนขึ้นมาในเสี้ยววินาทีนี้ เธอมองตัวเองผ่านในกระจก มีความคิดอะไรบางอย่างค่อยๆแน่วแน่ขึ้นมา

เรียบเรียงความคิดทั้งหมด เป้าหมายบางอย่างค่อยๆชัดเจนขึ้นมาเยอะเลย

เธอจะหาห้องพัก ย้ายออกมาจากบ้าน และใช้ชีวิตตามลำพัง จากนั้นหาแฟนที่พึ่งได้คนนึง คบหากันอย่างจริงจังก่อน จากนั้นค่อยเข้าสู่ประตูวิวาห์……

หลังจากคอนเฟิร์มทุกอย่างเรียบร้อย ญาธิดาเหมือนคึกขึ้นมายังไงอย่างงั้น มีพลังขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

พอดีเลย พรุ่งนี้เธอไม่ต้องทำงาน ไปหาห้องพักก่อน มีห้องที่เหมาะสมก็เช่าเอาไว้ แล้วย้ายออกมาจากบ้าน

อีกฝั่งนึง โรงพยาบาลโชคศิริ

ภวินท์ยืนขมวดคิ้วอยู่ที่ริมทางเดินของโรงพยาบาล

ตอนนี้หาแหล่งไตใหม่ที่เข้ากับของนิวราได้แล้ว แต่การวางแผนล่วงหน้าของการผ่าตัดได้หยิบยกปัญหาต่างๆที่อาจจะเจอออกมา นั่นก็หมายความว่า การผ่าตัดของครั้งนี้ไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะสำเร็จร้อยเปอร์เซ็น ถึงPeterเป็นคนผ่าตัดเองก็ตาม ก็อาจจะเกิดเรื่องเหนือความคาดหมายได้

พายุเดินมาพูดเสียงเบาว่า “คุณภวินท์ครับ”

สีหน้าของภวินท์ขยับ เขาหันหน้าไปเล็กน้อย แล้วพูดอย่างเรียบเฉย “ว่ามา”

“รู้สึกเหมือนคุณญาธิดากำลังจะหาห้องอยู่ครับ ในเฟสบุ๊คยังได้โพสต์ข้อความที่หาผู้เช่าร่วมด้วยครับ อีกอย่างทางฝั่งผมก็เฝ้าติดตามเจอข้อมูลความต้องการที่เธอโพสต์ลงในเพจหาห้องด้วยครับ”

ภวินท์ขมวดคิ้ว “เธอหาห้องทำไม ”

หรือว่าเตรียมจะย้ายออกจากบ้าน

หยุดชะงักไปสองวินาที เขาได้หันไปสั่งการพายุ “ปล่อยเช่าคอนโดที่โกลเด้น มูน เบย์ห้องนั้นออกไป”

พายุพยักหน้าพร้อมตอบว่า “เข้าใจแล้วครับ”

พอพูดจบ เขาก็รีบไปทำตามคำสั่งทันที

ภวินท์เงยหน้ามองไปไกลๆ อารมณ์ที่อยู่ในแววตาสลับซับซ้อน ทำให้คนเดาไม่ออก มองไม่ทะลุปรุโปร่ง

.....

เช้าวันรุ่งขึ้น ญาธิดาตื่นแต่เช้าตรู่ หลังจากทายาที่แก้มเสร็จ ก็ได้ใส่แมสปิดปากออกไปดูห้องเช่าโดยตรง

เมื่อคืนเธอก็ได้ดูห้องเช่าจากในโซเชียลเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถือว่าได้เตรียมการเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่พอถึงมาถึงสถานที่และดูห้องจริงๆ เธอถึงพบว่าความใฝ่ฝันกับความเป็นจริงมันแตกต่างกันมากแค่ไหน

ไม่ก็ของจริงกับรูปถ่ายไม่สอดคล้องกัน ไม่ก็ไม่ทีห้องน้ำในตัว หรือไม่ก็อยู่เปลี่ยวเกินไป

ตระเวนไปครึ่งค่อนวัน ญาธิดาไม่เจอห้องที่น่าพึงพอใจเลยสักห้อง

ดื่มน้ำไปสองกรึ๊บ เธอค้นดูโทรศัพท์ เหลือแค่ห้องที่เธอถูกใจอยู่ห้องสุดท้ายแล้ว ถึงแม้ห้องห้องนี้ไม่ใหญ่ แต่การตกแต่งในรูปกลับสวยมาก พักคนสองคนเหมาะที่สุด ที่สำคัญคือราคาก็ไม่สูง เมื่อเทียบกับหลายห้องก่อนหน้านี้ที่มีแค่ห้องนอนเล็กๆห้องนอนเดียวก็แพงจะตายอยู่แล้ว ห้องนี้เหมือนเก็บมาได้ฟรีๆเลย

แต่จุดที่เธอเป็นห่วงก็จุดนี้แหละ ห้องเช่าที่สภาพดีทุกด้าน ทำไมโพสต์อยู่ในเน็ตก็เช่าไม่ออก หรือว่าจะมีอะไร……

ญาธิดาคิดเชื่อมโยงไปถึงข่าวที่ผู้หญิงไปดูห้องแล้วถูกเจ้าของห้องลวนลามและหลุมพรางของการเช่าห้องต่างๆนาๆในโซเชียลโดยที่ไม่รู้ตัวแล้ว ก็อดกลัวไม่ได้

แต่ตอนนี้ ห้องที่เธอได้เลือกในก่อนหน้าได้พังทลายสิ้น เธอได้แต่เอาตัวเองไปเสี่ยง ไปดูห้องสุดท้ายนี้แล้ว

“กริ๊งๆ——”

จู่ๆมือถือได้ดังขึ้น ญาธิดาหยิบมือถือขึ้นมาดู ธีทัตโทรมา

เธอลังเลอยู่เสี้ยววินาทีถึงได้รับสาย “ฮัลโหล ”