ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 107

เธอใช้แรงกัดไม่เบาเลย ภวินท์เจ็บจนขมวดคิ้ว ร่างกายถอยไปด้านหลังทีนึงด้วยสัญชาตญาณ

ญาธิดาหาโอกาสที่เหมาะสม ใช้แรงผลักเขาออก จากนั้นได้ฉวยโอกาสหันไปเปิดประตูแล้ววิ่งออกจากร้านค้าโดยตรง

ภวินท์ขมวดคิ้วแน่น ไม่มีเวลาสนใจความเจ็บปวดที่ริมฝีปาก ได้ก้าวเท้าตามไปทันที เขาตามเธอทันในสองสามก้าว พร้อมยื่นมือจับข้อมือเธอไว้

“คุณปล่อยมือนะ！”ญาธิดาถูกดึงจนหยุดฝีเท้าลง เธอหันมามองภวินท์ โกรธจนเบ้าตาแดงก่ำ

เธอเพิ่งตัดสินใจได้เด็ดขาดว่าจะไม่พัวพันกับเขาอีก จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่ไม่คิดเลยว่าเขาดันไม่ยอมปล่อยเธอไป！

เห็นเธอน้ำตาคลอเบ้า ภวินท์ตกใจ แต่ความโกรธของเมื่อครู่ก็ยังไม่ได้จางหายไป เขาเข้าใกล้เธอ ในเสียงทุ้มต่ำแฝงด้วยความแหบพร่า “กลับไปกับผม ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”

“ไม่！”ญาธิดาปฏิเสธโดยตรงโดยที่ไม่ต้องคิดเลย

เธอรู้ดี ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับภวินท์นั้น นอกจากเป็นบอสกับพนักงานแล้ว ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันอีก

ภวินท์ขยับริมฝีปากอย่างแน่นตึง กำลังจะเปิดปาก ด้านหลังห่างออกไปไม่ไกลก็มีเสียงที่แฝงด้วยความร้อนรนใจก้องมา “ธิดา！”

พอเขาหันหน้าไป เห็นคนที่วิ่งมาทางนี้คือธีทัตแล้ว สีหน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันที

ผู้ชายคนนี้แหละ ผู้ชายที่เขาเห็นอยู่ญาธิดาที่หน้าบริษัทคราวก่อนก็คนนี้แหละ！

ในใจรู้สึกหงุดหงิด มือที่ภวินท์กำข้อมือของญาธิดาไว้ได้กำแน่นยิ่งขึ้น พร้อมดึงเธอไปที่ด้านหลัง จากนั้นได้มองคนที่เข้ามาใกล้ด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

“ภวินท์ ปล่อยฉัน！” ญาธิดาเห็นธีทัตเดินเข้ามาใกล้แล้วค่อนข้างกังวลทันที เธอออกแรงขัดขืนกลับไม่สามารถหลุดพ้นจากมือของเขา

ธีทัตเดินเข้าไปใกล้ เห็นสถานการณ์นี้แล้ว สีหน้าก็ได้เย็นชาขึ้นเช่นกัน เขาขมวดคิ้วมองไปที่ภวินท์ และพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ปล่อยเธอ！”

“ถือสิทธิ์อะไร ”ภวินท์ยักคิ้ว จ้องมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “นายเป็นอะไรกับเธอ ”

“คุณปล่อยมือก่อน！”ธีทัตขมวดคิ้วแน่น เห็นได้ชัดว่าก็เริ่มร้อนรนใจแล้ว

ภวินท์ฟังแล้วขมวดคิ้ว เขาไม่อยากคุยอะไรกับธีทัตอีก ได้หันไปดึงญาธิดาเดินไปที่อีกฝั่งนึงเลย

“คุณหยุดนะ！”ธีทัตเดินไปกดไหล่ของภวินท์เอาไว้ สีหน้าก็เคร่งขรึมและเย็นชาเหมือนกัน “คุณปล่อยธิดาเดี๋ยวนี้！”

ภวินท์หันหน้าไป ความเย็นชาในแววตาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน เขาย้อนถามทีละถ้อยคำ “ถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะ ”

ญาธิดายืนอยู่ข้างๆ สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าอุณหภูมิรอบตัวลดต่ำลง เห็นหมัดที่กำเอาไว้แน่นและเส้นเลือดที่นูนออกมาของภวินท์ เธอแทบจะสามารถเดาได้เลยว่าเขาอยากทำอะไร！

ถ้าธีทัตไม่หลีกไปอีก เกรงว่าหมัดของภวินท์ก็จะชกไปที่หน้าของเขาแล้ว

ญาธิดากัดฟันแล้วพูดเสียงสูง “ภวินท์ คุณปล่อยมือนะ！”

เธอจะทนดูพวกเขาสองคนชกต่อยกันเพราะเธอไม่ได้

เธอร้อนรนใจปุ๊บ ก็ไม่คิดพิจารณาถึงระดับความแรงเลย ได้ใช้แรงดึงข้อมือออกมาจากมือของผู้ชาย เพราะความเฉื่อย มือของเธอได้สลัดไปข้างหลังแล้วไปโดนถังขยะที่อยู่ข้างๆ

ครั้งนี้เธอใช้แรงสลัดมือแรงเกินไป ไปโดนมุมแหลมของถังขยะโดยตรง ตรงแขนถูกกรีดเป็นแผล บาดแผลได้บวมแดงขึ้นมาทันที

เธอเจ็บจนขมวดคิ้ว “ซี๊ด——”

ภวินท์ที่อยู่ข้างๆได้ยินเสียงแล้วหันมามองที่เธอทันที เห็นมือขาวเนียนของเธอมีรอยแดงขึ้นมารอยนึง แววตาตึงเครียดขึ้นมาทันที

ทำไมเธอถึงไม่ระวังตัวเลย！

เขาก้าวไปข้างหน้า กำลังจะยื่นมือดึงแขนของเธอไว้ แต่ใครจะไปรู้ว่าญาธิดาจะถอยหลังไปก้าวนึง ตีตัวออกห่างกับเขาโดยตรง

“ญาธิดา……”