ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 123

ญาธิดาได้ยินเสียงจึงเงยหน้าขึ้นเห็นอัญมณีวิ่งเข้ามา

“ธิดา ไม่เป็นไรนะ!” อัญมณียื่นมือดึงเธอขึ้น มองซ้ายทีขวาทีอย่างเป็นกังวล

ญาธิดาถอนหายใจแล้วส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่เป็นไร อันอัน ฉันสบายดี”

ถ้าเธอมาหลังจากนี้ เกรงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอซะแล้ว

หลังจากแน่ใจว่าญาธิดาไม่เป็นไรแล้ว อัญมณีก็หันกลับมาตะโกนใส่ทุกคนว่า “ทำอะไรกัน คิดจะรังแกผู้หญิงคนเดียว พวกแกทำได้ยังไง!”

ผู้จัดการและเจ้านายหลายคนในห้องถึงกับตะลึงเมื่อพวกเขา เมื่อเห็นท่านี้ ธนวิชเป็นคนแรกที่ตอบโต้ เหล่ยิ้ม

“คุณญาธิดา แบบนี้ไม่ถูกมั้ง มาดื่มกันใครเขาพาพวกมาด้วยล่ะ เอาคุณมาร์ตินเจ้านายคุณไปไว้ไหนเนี่ย”

เขาพูดแบบนี้ เรื่องก็มาลงที่ญาธิดาทันที

ญาธิดาเงยหน้าขึ้น มองดูมาร์ตินที่สีหน้าบอกบุญไม่รับ เธอหายใจเข้าลึกๆ กำหมัดแน่น “ฉันไม่รู้ว่าคุณมาร์ตินเอาฉันไว้ที่ไหนเหมือนกัน ให้ลูกน้องผู้หญิงของตัวเองมานั่งดื่มเป็นเพื่อนลูกค้า แบบนี้มันถูกแล้วหรอ!”

เธอพูดแบบนี้ สีหน้าของคุณมาร์ตินก็แย่ลงอีก นัยน์ตานกอินทรีคู่นั้นเปล่งประกายด้วยแสงอันเยือกเย็นราวกับจะมองทะลุผ่านตัวเธอ

เขาพูดน้ำเสียงเย็นชา “อย่ามาพูดจาซี้ซั้วนะ ฉันไม่เคยบังคับเธอให้ดื่ม!”

ญาธิดาโกรธมากเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เขาไม่ได้บังคับเธอให้ดื่มงั้นเหรอ ต้องเอามีดปาดคอก่อนถึงจะเรียกว่าบังคับใช่ไหม

อัญมณีดึงมือญาธิดาออกมา “ธิดา ไม่ต้องไปพูดไร้สาระกับพวกเขา ไปกันเถอะ!”

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ พยักหน้า ก่อนจะก้าวเท้าออกไป คุณธนวิชก็พูดขึ้น

“ฉันล่ะอยากเห็นจริงๆ วันนี้ใครกล้าออกไป!” เขาคว้าขวดไวน์แล้วกระแทก "ปัง" ที่มุมโต๊ะ เศษแก้วแตกกระจายที่พื้น

ธนวิชดื่มมากเกินไป ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาก็โปน

บรรยากาศในห้องเริ่มตึงเครียดทันที ญาธิดามองไปยังดวงตาที่เฉยเมยของคนทั้งห้อง กำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว

“ปัง ปัง!”

ทันใดนั้น มีเสียงเคาะประตูหลายครั้ง

ทุกคนหันมองเสียงแล้วเห็นพายุยืนอยู่ที่ประตู เสียงเมื่อกี้คือเสียงที่เขาทำตอนยกมือขึ้นจับประตู

ญาธิดาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง มองไปข้างหลังโดยไม่รู้ตัว แต่ไม่ได้เห็นร่างที่คิดไว้

"คุณมาร์ติน ผมมาที่นี่เพื่อรับคุณญาธิดากลับ"

พายุเดินเข้ามาแล้วโค้งคำนับเล็กน้อยไปทางคุณมาร์ติน น้ำเสียงแน่วแน่

ก่อนที่มาร์ตินจะพูด คุณธนวิชที่อยู่ใกล้ประตูมากที่สุด ก็ตะโกนออกมาว่า “ไปให้พ้น ไปพวกขัดลาภ!”

มาร์ตินเงียบไปครู่นึง แล้วทำมือไม่ให้เขาพูด “คุณธนวิช”

จากนั้นเขาก็มองพายุอีกครั้ง ขมวดคิ้วแล้วถามอย่างเย็นชาว่า “เป็นคำสั่งของภวินท์หรือ”

พายุพยักหน้าเล็กน้อย “ใช่ เป็นคำสั่งของคุณภวินท์” ทุกคนในห้องได้ยินชื่อ “ภวินท์” สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย โดยเฉพาะคุณธนวิชที่มองดูพายุอยู่ อึ้งจนพูดไม่ออก

ตรงกันข้าม มาร์ตินนั้นสงบกว่ามาก เขาหันหน้ามองญาธิดา ริมฝีปากสีม่วงเข้มของเขายกขึ้นแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม "ก็ได้ ไปเถอะ"

พายุพยักหน้า มองไปที่ญาธิดากับอัญมณี

ญาธิดาสูดหายใจลึกแล้วลากอัญมณีออกจากห้อง

เมื่อเธอออกไปข้างนอก เธอมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นร่างที่คุ้นเคย

“ธิดา รีบสิ!”

ทันทีที่ออกจากห้อง อัญมณีก็ลากเธอ ฝีเท้าก็เร่งขึ้น

ญาธิดาไม่มีเวลาถามจึงทำได้เพียงตามเธอไปที่ลิฟต์เท่านั้น