ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 124

ที่ประตูด้านล่าง รถของอัญมณียังจอดอยู่ที่นั่น ราวกับว่าเขาไม่ได้อยากจะจากไป

พายุนั่งอยู่เบาะหลัง แอบสังเกตท่าทางของอัญมณี หลังจากลังเลอยู่นาน ในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณเป็นอะไรไป”

เมื่อถูกถามแบบนี้ อัญมณีก็ยิ่งหน้าบูดบึ้ง ยกกำปั้นขึ้นกระแทกพวงมาลัยอย่างแรง ใครจะรู้ว่าหมัดไปกดเข้าที่แตรรถ

อัญมณีด่าเบาๆ เหยียบเบรกมืออย่างหงุดหงิดเล็กน้อยแล้วเตรียมสตาร์ทรถ

“เดี๋ยวก่อน!”

จู่ๆพายุก็พูดขึ้น เปิดประตูลงจากรถ เดินไปรอบๆ แล้วเดินไปที่ประตูที่นั่งคนขับ

เขาเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ เอียงศีรษะเล็กน้อยมองดูอัญมณี “คุณลงมา ผมขับเอง”

“อะไรหรือ”

พายุเลิกคิ้วแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “ผมกลัวคุณขับรถด้วยอารมณ์ เพื่อความปลอดภัย ให้ผมขับไปเถอะ"

อัญมณีได้ยินดังนั้น ก็กลอกตามองบน แต่ก็ลงจากรถอย่างเชื่อฟังแล้วไปนั่งในที่นั่งผู้โดยสาร

พายุคาดเข็มขัดนิรภัย มองดูผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ "ว่ามาครับ คุณจะไปไหน"

อัญมณีลังเลอยู่สองวินาที แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า "ไปที่บาร์!"

พายุนิ่งไป แต่ในที่สุด ก็เริ่มสตาร์ทรถแล้วขับไปที่แหล่งบาร์ในเมือง

ทันทีที่รถแล่นเข้าสู่ถนน อัญมณีก็อดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมองดูพายุ แล้วถามว่า “ฉันรู้สึกเหมือนธิดาจะหลงรักผู้ชายเลวนั่น! ตอนได้ยินว่าเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นในโรงพยาบาลเพียงเท่านั้นแหละ ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง!"

พายุที่อยู่ข้างๆไม่กล้าพูดอะไร ยังไงซะ “ผู้ชายเลว” ที่อัญมณีพูดถึงก็คือเจ้านายของเขา

อัญมณีโกรธเคืองใจ อดไม่ได้ที่จะด่าต่อว่า “นายภวินท์นั่นก็ใจร้ายจริงๆ เข้าหาธิดาของเราอย่างดี แต่ตอนนี้หย่าร้างไปก็ไม่ยอมให้เขาไป นี่มันตรรกะอะไรวะเนี่ย”

พายุฟังอีกฝ่ายโวยวายไปตลอดทางแต่ไม่กล้าตอบสักคำ

พอไปถึงแหล่งบาร์ พายุก็หาที่จอดรถ

อัญมณีผลักประตูรถลง หยิบกุญแจรถที่เขายื่นให้มา แล้วเงยหน้าขึ้นมอง "นายกลับบ้านเองเถอะ ฉันอารมณ์ไม่ดี ฉันไม่ไปส่งเธอแล้ว"

พูดจบเธอก็โบกมือให้เขา หันกลับมาแล้วเดินไปที่บาร์ที่อยู่ข้างหลังเธอ

เมื่อเห็นแผ่นหลังสุดเท่ของหญิงสาว พายุขมวดคิ้วและเรียกเธอ “เดี๋ยวก่อน!”

ตอนนี้ก็ค่ำแล้วเขาจะมองดูเธอไปที่บาร์คนเดียวได้ยังไง

อัญมณีหยุด หันหน้ามองมาเขา เลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า “อะไรน่ะ หรือว่านายจะดื่มเป็นเพื่อนฉัน”

พายุลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็เดินเข้ามาทางเธอ “ถ้างั้น ผมดื่มแนเพื่อนคุณหน่อยแล้วกัน”

แววตาของอัญมณีรู้สึกเซอร์ไพรส์ แต่เธอก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว เธอยกมือขึ้นตบเขา ไหล่ “ก็ได้ ฉันจะเลี้ยงเอง!”

พอได้เห็นญาธิดาเมื่อกี้ เธอก็รู้สึกอึดอัดในใจ ดื่มสักแก้วสองแก้วคงทำให้ดีขึ้น พายุอยากไปกับเธอด้วย ก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

ที่เคาน์เตอร์บาร์ อัญมณีดีดนิ้วให้บาร์เทนเดอร์ "มาร์ตินีแพรสองแก้ว!"

บาร์เทนเดอร์ยิ้มให้เธอแล้วเริ่มชงเหล้าทันที

อัญมณีหันหน้าไปหาพายุที่อยู่ข้างๆ แล้วถามว่า "นายจะดื่มอะไร"

พายุหยุดถาม "เมื่อกี้ไม่ได้สั่งแล้วเหรอ"

เขาได้ยินชัดว่าเธอสั่งมาร์ตินีสองแก้ว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อัญมณีก็เลิกคิ้วขึ้น รอยยิ้มล้นออกมาจากมุมปาก “เวลาที่ฉันดื่ม ฉันดื่มเป็นเลขคู่เสมอ”

ภายใต้แสงสลัว นัยน์ตาฟีนิกซ์ของหญิงสาวก็ลอยขึ้นพร้อมกับคิ้วที่ยกขึ้น เป็นองศาความโค้งที่ชวนหลงใหล แววตาที่เปล่งประกาย เย้ายวนใจเป็นอย่างมาก