ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 130

ขึ้นรถมา ญาธิดาก็คาดเข็มขัดนิรภัย มองดูภวินท์วางเบรกมือข้าง ๆ แล้วสตาร์ทรถ อดไม่ได้ที่จะถามว่า “พ่อฉันบอกอะไรคุณในห้องเมื่อกี้นี้ "

บอกว่าไม่อยากรู้ก็คงจะไม่จริง เธออดใจไว้นานแล้ว ถึงถามออกไป

ภวินท์ไม่หยุดพวงมาลัยหรือแม้แต่หันหน้ามา ถามอย่างเฉยเมยว่า “คุณอยากรู้หรอ”

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ญาธิดาก็พยักหน้า “ใช่”

รถสตาร์ทแล้วขับต่อไปอย่างช้าๆ ทาง ภวินท์ ไม่ได้พูดอยู่นาน ราวกับจงใจเพิ่มความอยากรู้ของ ญาธิดา

ญาธิดารอนาน กำลังจะถามอีกครั้ง แต่ภวินท์ก็พูดขึ้นว่า “อาจารย์ ให้ผมดูแลคุณ”

เธอตะลึง “ห๊ะ”

ดูแลยังไง

ภวินท์หันศีรษะมองดูเธอด้วยแววตาไม่กะพริบ “อย่าไปพัวพันกับผู้ชายคนอื่น อย่าทำอะไรตามอำเภอใจ เขาขอให้ผมปกป้องคุณ”

ญาธิดาไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด “เป็นไปไม่ได้! "

คำขออะไร ทำไมเหมือนคำขอร้องจากภวินท์เอง

ภวินท์หันกลับมาพูดเบาๆ พลางขับรถว่า "ไม่เชื่อก็ไปถามอาจาร์ยได้"

พอบอกให้เธอไปถามเขาเอง ญาธิดาก็หมดกำลังใจไปในทันที เธอไม่กล้าถามดร.ยติภัทรจริงๆหรอก ยิ่งเขายังไม่ฟื้นตัวอีก เรื่องนี้ไม่ต้องพูดเลย ถ้าที่ภวินท์พูดมันจริง คงน่าอายจริงๆ

ญาธิดากำมุมเสื้อแน่น ใช้เวลาสักพักกว่าจะสงบใจลงได้ เธอหันไปมองภวินท์แล้วพูดด้วยน้ำเสียงต่อรองว่า “จริงๆ แล้วคุณไม่ต้องลำบากมากหรอก ฉันจะไม่ทำให้เกิดปัญหา"

ภวินท์ไม่แม้แต่จะคิดแล้วก็พูดไปตรงๆว่า "ไม่ ผมจะทำตามที่อาจาร์ยบอก"

น้ำเสียงของเขาหนักแน่น ไม่มีที่สำหรับการเจรจา

เมื่อญาธิดาได้ยินถ้อยคำนั้น ใบหน้าเล็กๆ ของนางก็เหี่ยวย่นลง เธอเคยคิดอยากจะกำจัดภวินท์และแสวงหาอิสรภาพ แต่ตอนนี้ เกรงว่าเขาจะมีข้ออ้างที่ดีกว่าที่จะรั้งเธอไว้

ญาธิดากัดฟัน พูดอะไรไม่ออกอยู่นาน

เมื่อเห็นว่าผ่านทางนี้ไปแล้วก็ถึงประตูบริษัทแล้ว ญาธิดาก็เรียกให้หยุดรถ “หยุดก่อน ฉันจะลง...”

เธอไม่อยากเจอเพื่อนร่วมงานที่ประตูบริษัท เดี๋ยวจะโดนเข้าใจผิด

ภวินท์ได้ยินคำพูดของเธอ ก็ขมวดคิ้ว แต่ก็ยังจอดรถลงข้างทาง

“ขอบคุณที่พาฉันไปโรงพยาบาลวันนี้”

ญาธิดาพูดพร้อมหันหน้าไปเปิดประตูและลงจากรถ

ภวินท์เรียกให้เธอหยุด "เดี๋ยวก่อน"

"มีอะไรหรอ"

"วันอาทิตย์นี้เป็นวันเกิดปีที่ 70 ของท่านสุวิทย์ ตระกูลทัยคุปต์และตระกูลสถิรานนท์ทำงานด้วยกันมาไม่น้อย งานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้ผมให้คนในบริษัทไปไม่กี่คน ผมจองไว้ให้คุณแล้ว ไปดูเถอะ”

ญาธิดาได้ยินคำนั้น ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง งงเล็กน้อย

ราวกับว่าจะรู้ความสงสัยของเธอมาตั้งนานแล้ว ภวินท์ลดเสียงต่ำลง แล้วพูดชัดถ้อยชัดคำว่า “วันเกิดครั้งนี้ มาร์ตินกับและภรรยาของเขาก็ไปด้วย พวกเราไปดูกันว่าจะมีโอกาสไหม”

ญาธิดาก็เข้าใจในทันที นัยน์ตาของเธอดูเคร่งเครียด เธอพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "ก็ได้ ฉันจะไป"

คราวที่แล้วเขาบอกอย่างชัดเจน ขั้นแรกในการปราบมาร์ตินคือการทำให้เขาและภรรยาของเขาคุณศศิหย่าร้างกัน เพราะด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่เราสามารถไปยังขั้นตอนต่อไปได้

แม้ว่าเธอไม่รู้ว่าขั้นตอนต่อไปที่เขาพูดคืออะไร แต่เธอรู้ดีว่า ต้องทำแบบนี้เท่านั้นถึงจะบรรลุความคาดหวังของเธอได้