ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 136

ทำให้เธอประหลาดใจมากพอแล้ว

ครั้งก่อนที่ภวินท์มาทำบะหมี่ให้เธอ เธอก็แปลกใจแล้ว ไม่คาดคิดเลยว่า วันนี้เขาจะเข้าครัวทำอาหารเช้า

ราวกับได้ยินการเคลื่อนไหวข้างหลัง ภวินท์ก็หันไปเล็กน้อยเห็นญาธิดายืนอยู่หน้าประตูด้วยความงุนงง เขาพูดเบาๆ ว่า “อาหารเช้าพร้อมแล้ว กินข้าวกัน”

ในภวังค์ ญาธิดากลับมาความรู้สึกเหมือนพวกเขาได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน

ไม่นาน อาหารเช้าก็ถูกเสิร์ฟ ไข่เจียวกับขนมปังปิ้ง และนมร้อน แม้ว่ามันจะเรียบง่าย แต่ก็รู้สึกน่ากินมาก

ทั้งสองนั่งหันหน้าเข้าหากัน เดิมทีญาธิดารู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นอาหารเช้าก็ลืมความกังวลนั้นไป

เรื่องกินเรื่องใหญ่

หลังจากรับประทานอาหารเช้า ญาธิดาอิ่มหนำแล้ว ก็เริ่มเก็บถ้วยชามเข้าไปในครัว จะเริ่มล้างจาน

ทันทีที่เธอเปิดก๊อกน้ำก็มีเสียงฝีเท้าตามมาข้างหลัง ภวินท์เดินมา เธอที่ถือจานอยู่ก็ชะงัก

กินข้าวเช้าแล้ว ทำไมเขายังไม่ไป

ภวินท์เดินไปหยุดที่ข้างๆเธอ ก่อนที่เธอจะพูดอไร เขาก็พูดก่อน “ผมมีเรื่องจะคุยด้วย”

ญาธิดาเริ่มกังวลแล้ว “เรื่องอะไรหรือ”

เมื่อเห็นว่าเขาจริงจังขึ้นมา เธอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

ภวินท์พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เมื่อวานลูกน้องรายงานผม บอกว่านีราภาเคลื่อนไหวแล้ว เธอติดต่อนักข่าวข่าวบันเทิงและข่าวซุบซิบ หรือแม้แต่ติดสินบนพนักงานเสิร์ฟในSeremban Hotel”

ญาธิดาคิดไม่ออกเลย ถามเบา ๆ ว่า "เธอต้องการจะทำอะไรหรือ"

"งานเลี้ยงวันเกิดของท่านสุวิทย์ครั้งนี้จะจัดขึ้นที่ Seremban Hotel และเธอก็รู้รายชื่อของบริษัทที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ด้วย"

ญาธิดาจ้องตากับนัยน์ตาดำลึกของภวินท์ ดูเหมือนเธอจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว "เธอมาเพราะฉันหรือ"

"เป็นไปได้ จำนวนแขกเดิมไม่มีเธอ แต่พอเธอดูรายชื่อแล้วก็ไปขอให้ลุง เพิ่มชื่อเธอเข้าไป"

ภวินท์พูดอย่างไม่เร่งรีบ “เธอยังอยากรู้อีกด้วยว่ามาร์ตินกับศศิจะไปงานเลี้ยงครั้งนี้ด้วยไหม”

ได้ยินดังนั้น ญาธิดาก็ขมวดคิ้ว ไม่พูดอะไรอยู่นาน คิดถึงที่ชมพู่พูดเมื่อไม่กี่วันก่อนว่าเห็นพิชญ์สินีและนีราภาคุยกัน เธอก็เหมือนจะรู้อะไร

คราวที่แล้วนีราภาส่งรูปไปให้ศศิ ภรรยาของมาร์ติน ทำให้เธอเสียหน้าที่บริษัท เรื่องนั้นจบไปแล้ว ข่าวลือก็ค่อยๆ ซาลง ตอนนี้นีราภากำลังวางแผนอะไรอยู่ เป็นไปได้ว่าต้องเกี่ยวกับมาร์ตินแน่นอน!

ความโกรธออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ ญาธิดากัดฟัน กำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว แล้วถามว่า “เธอ...ทำไมไม่ยอมปล่อยฉันไป!”

เธอกับนีราภาไม่ได้มีความแค้นอะไรต่อกัน แต่หล่อนไม่ยอมปล่อยเธอไปครั้งแล้วครั้งเล่า

ภวินท์ที่ได้ยินคำพูดนั้น ริมฝีปากบางของเขาเม้มเป็นเส้น แล้วครู่หนึ่งก็พูดเบา ๆ ว่า "อย่ามองคนดีเกินไป คนบางคน ยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะใส่ร้ายเรา"

ได้ยินแบบนั้น ญาธิดาก็เย็นชาขึ้น เมื่อก่อนเธอเป็นเพียงเสมียนตัวเล็กๆ แค่ทำงานให้เสร็จไปในแต่ละวัน ใช้ชีวิตเรียบง่าย แต่ตอนนี้ตำแหน่งของเธอได้เปลี่ยนไปแล้ว เธอได้เห็นด้านมืดของโลกนี้มากขึ้น

ญาธิดากำหมัดแน่น และหลังจากเงียบไปนาน เธอก็ค่อยๆ สงบลง

สักพักเธอก็เงยหน้าขึ้นมองภวินท์แล้วถาม “แล้วฉันจะต้องทำยังไง”

จะทำเป็นไม่สนใจแผนการนี้ของนีราภาหรือจะสู้ฟันต่อฟันให้รู้กันไปเลย

ภวินท์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ในเมื่อหล่อนต้องการจะทำลายชื่อเสียงของคุณ พวกเราก็ทำเหมือนกัน แถมยังจัดการกับมาร์ตินได้อีก ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว "

ตอนแรกเขายังไม่คิดว่าจะจัดการกับมาร์ตินยังไงดี แต่ตอนนี้นีราภาปรากฏตัวออกมา ทำให้เขาคิดอะไรบางอย่างออก

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ “แล้วจะทำยังไงดี มีวิธีไหม”