ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 139

คนส่วนใหญ่มาถึงแล้ว ห้องโถงก็เต็มไปด้วยผู้คน เมื่อท่านสุวิทย์เห็นว่าถึงเวลาแล้ว เขาก็บอกให้ทุกคนไปที่โต๊ะวีไอพีบนชั้นสองเพื่อทานอาหารค่ำ

ที่นั่งถูกจัดไว้ล่วงหน้า หลังจากญาธิดานั่งแล้ว ก็พบว่านีราภานั่งอยู่ที่โต๊ะข้างเคียง พูดคุย หัวเราะ และพูดคุยกับผู้หญิงสองคน ขณะที่ภวินท์นั่งที่โต๊ะหลักบริเวณส่วนกลาง มาร์ตินและศศิอยู่ข้างๆนี่เอง

ก่อนเริ่มงานเลี้ยง ท่านสุวิทย์กล่าวสุนทรพจน์ตามปกติ ทันทีที่สิ้นสุดลง ก็เริ่มเสิร์ฟอาหาร

เมื่อจานถูกเสิร์ฟ คนรู้จักหลายคนก็ชนแก้วกัน ญาธิดากินอะไรนิดหน่อย ใจโบยบินไปที่โต๊ะที่โต๊ะที่มาร์ตินนั่งอยู่

ทันใดนั้น ภวินท์ก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย กวาดสายตามา พอดีกับที่ญาธิดากำลังมองไป ทั้งสองก็มองหน้ากันจากไกลๆ

ขณะที่สบตากัน ญาธิดารู้สึกประหม่าเล็กน้อย ตรงกันข้ามกับภวินท์ที่สงบมาก นัยน์ตามองมองดูนางเธอ สีหน้าไม่เปลี่ยน

ญาธิดาละสายตาออกมา สักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาเห็นว่าเป็นข้อความวีแชทจากภวินท์

"รอเขาเมาก่อน ไม่ต้องรีบ"

ญาธิดารู้ในใจว่า "เขา" นี้หมายถึงมาร์ติน หลังจากได้รับคำสั่งจากภวินท์ ใจที่ไม่ค่อยสบายของเธอก็ค่อยๆ เย็นลง

ในตอนนี้จะรีบร้อนไม่ได้ หากพวกเขาทำผิดแค่ขั้นตอนเดียว แผนการของพวกเขาก็จะจบลง และจะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง

สักพัก จู่ๆก็มีชายคนหนึ่งโผล่มาข้างๆ เดินตรงไปหาญาธิดา ถือแก้วไวน์แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณผู้หญิงครับ ชนแก้วหน่อยได้ไหม”

ญาธิดาเงยหน้าขึ้นหรี่ตาเล็กน้อย และมองดูเขา เธอรู้สึกว่าค่อนข้างคุ้นหน้าเขา ราวกับว่าเธอเคยเห็นมาก่อน เธอหันมอง กวาดสายตาไปที่โต๊ะข้างๆ เห็นว่านีราภากำลังมองดูพวกเขาอยู่ เธอก็เข้าใจได้ในทันใด

ชายผู้นี้นั่งอยู่โต๊ะข้างๆตลอด เป็นคนที่นีราภารู้จักดี ตอนนี้ที่เขาเข้ามาชนแก้ว ต้องเป็นเพราะนีราภาสั่งมาแน่

ญาธิดารู้เจตนาของเธอ ชำเลืองมองชายคนนั้น ยิ้มแล้วพูดเบาๆ ว่า “ดูเหมือนว่าเราจะไม่รู้จักกันนะคะ”

ชายคนนั้นเลิกคิ้ว ไม่ยอมที่จะเดินจากไป “ดื่มแก้วนี้หมด พวกเราก็รู้จักกันแล้วครับ”

ญาธิดาเหลือบมองไวน์ในแก้วไม่พูดอะไรมาก เอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์ของตัวเองบนโต๊ะ ชนแก้วกับผู้ชายคนนั้นแล้วดื่มจนหมดต่อหน้านีราภา

เธอรู้แผนการของนีราภาดีว่า จะให้ผู้ชายมาชวนเธอดื่มจนเมา แล้วจะได้ปฏิบัติการต่อไปได้ง่าย

ชายคนนั้นก็ดื่มเช่นกัน เมื่อเห็นที่นั่งว่างข้าง ๆ ญาธิดา ก็นั่งลงอย่างไม่เกรงใจ “ดื่มเก่งจัง ผมชื่อธันวา คุณล่ะครับ”

ญาธิดาตอบอย่างสุภาพว่า “ญาธิดา”

“คุณธิดา เราพบกันได้เพราะพรหมลิขิต เรามาดื่มกันอีกหน่อยดีไหมครับ"

แววตาของญาธิดาแพรวพราว นิ่งไปสักครู่ แล้วก็ไม่ปฏิเสธ “ได้สิคะ มาดื่มกันอีกสักแก้ว”

แล้วเธอก็หยิบไวน์ขาวที่อยู่ข้างๆ เทใส่แก้ว ยกมือขึ้นชนแก้ว แล้วก็ดื่มจนหมดแก้ว

ผู้ชายคนนั้นไม่คาดคิดว่าญาธิดาจะดื่มได้เก่งขนาดนี้ ยิ้มหยิบไวน์จากอีกฝั่งหนึ่ง แล้วก็ดื่มตาม

ผ่านไปสองสามรอบ ญาธิดาก็ดูปกติ แต่ชายคนนั้นเริ่มเมานิดหน่อยแล้ว

ญาธิดาแสร้งทำเป็นวิงเวียนกุมขมับ ยิ้มให้เขา “ขอโทษนะคะคุณธันวา ฉันน่าจะดื่มมากไปแล้ว เราค่อยดื่มกันโอกาสหน้านะคะ”

ชายคนนั้น ดื่มไวน์ไปหลายแก้ว ก็รู้สึกไม่สบายท้อง พยักหน้าพร้อมกับคำพูดของเธอ “โอเคครับ ค่อยพบกันใหม่โอกาสหน้านะครับ”

เมื่อเห็นเขาหันหลังกลับไปที่โต๊ะข้างๆ ญาธิดาก็แอบโล่งใจ หันหน้าไปอีกข้างหนึ่ง ใช้มือกุมขมับ เหล่ตาเล็กน้อย ดูเหมือนคนเมาแล้ว