ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 164

ก่อนจะมาสิงคโปร์ ญาธิดาได้เช็คข้อมูลในโซเชียลโดยเฉพาะ ก็เห็นมีคคู่มือบางอันบอกว่ามีสถานการณ์ที่คนขับจงใจขับอ้อมเพื่ออัพราคาอยู่เหมือนกัน แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเธอเพิ่งมานี่ได้ไม่ถึงวัน ก็เจอเรื่องแบบนี้เลย

ญาธิดาเปิดแผนที่ในมือถือ ประมาณการค่ารถ ค่าใช้จ่ายที่ประมาณการได้คือ300บาท เธอเข้าใจในทันทีว่า คนขับคนนี้อยากจะโกงเธอ！

ญาธิดาสูดหายใจลึกๆทีนึง เอาหน้าจอมือถือให้คนขับดู “ฉันให้คุณได้แค่หนึ่งร้อยห้าสิบบาทค่ะ”

คนขับคนนั้นดูหน้าจอแวบนึงแล้วรีบส่ายหัว “ไม่ 40$”

เห็นน้ำเสียงเขายืนหยัด ในใจญาธิดายิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ หรือเขาคิดว่าเงินของเธอคือสายลมพัดมาจริงๆ หากินกันง่ายขนาดนี้เลย？

เธอก็ยืนหยัดจุดยืนเช่นกัน ไม่ยอมอ่อนข้อ “มีแค่300บาท”

คนขับคนนั้นฟังแล้วสีหน้าก็แย่ขึ้นเยอะเลย มือสองข้างคอยทำท่าทางมือ “งั้นผม…ส่งคุณกลับไปอีก！”

ระหว่างพูด เขาได้ชี้ไปที่ร้านขายซิมการ์ดของเมื่อครู่

ญาธิดาอึ้ง คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะพูดแบบนี้ เห็นเขาเตรียมออกรถ เธอเปิดประตูและลงจากรถทันที

คนขับเลื่อนกระจกรถลงด้วยความโกรธ พร้อมยื่นนิ้วมือมาสี่นิ้ว “40 40！”

เมื่อกี๊อยู่ที่โต๊ะอาหาร เพราะคนรับรองฝ่ายตรงข้ามเลยยากที่จะปฏิเสธการเชื้อเชิญ ทุกคนต่างก็ดื่มเหล้าไปนิดหน่อย ญาธิดาเองก็ได้ดื่มไปนิดหน่อย ตอนนี้พอโกรธปุ๊บ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็ได้พุ่งขึ้นมา ดันจะพูดกับคนขับคนนี้ให้ชัดเจนให้ได้

ตอนนี้คืออยู่ต่างประเทศ เธอก็ขายหน้าคนของประเทศไม่ได้ ยังไงก็ตามใจคนพวกนี้ไม่ได้！

เธอพูดภาษาจีน คนขับคนนั้นก็ใช้ภาษาจีนที่งูๆปลาๆบวกกับใช้ท่าทาง ทั้งสองเถียงกันหน้าดำหน้าแดง

ในขณะนี้เอง รถสีดำคันนึงได้จอดลงที่หน้าโรงแรม ในรถ ภวินท์เงยหน้าปุ๊บ มองผ่านกระจกหน้ารถเห็นญาธิดาที่ใส่กระโปรงสีขาวสายเดี่ยวเย็นสบายกำลังเถียงกับคนขับแท็กซี่จนไม่สามารถปลีกตัวออกมาได้

เขาขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

ผู้หญิงคนนี้ มาถึงต่างประเทศยังไปทะเลาะกับคนอื่นได้อีก

พายุที่ยั่งอยู่ข้างหน้าก็เห็นแล้วเหมือนกัน เขามองไปที่ภวินท์อย่างค่อนข้างลังเลพร้อมกับพูดว่า “คุณภวินท์ครับ เหมือนคนขับคนนั้นจะเก็บเงินเกินครับ”

แววตาภวินท์เคร่งขรึม เขาได้เปิดประตูรถเดินลงไปโดยตรงโดยที่ไม่มีการลังเล แล้วเดินไปหาญาธิดา

ญาธิดากำลังจดจ่อกับการถกเถียงกับคนขับอยู่ ไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่าด้านหลังมีคนเข้าใกล้

สีหน้าแววตาของเธอจริงจัง พร้อมทั้งได้พูดทีละถ้อยคำ “ฉันไม่หลงกลหรอก มีแค่300บาท ถ้าคุณไม่เอา ฉันจะไปทันทีเลย”

เธอเพิ่งพูดจบ จู่ๆรู้สึกได้ว่าข้อมือแน่นพร้อมทั้งถูกดึงไปข้างๆทั้งคน ในขณะที่เธอยืนนิ่งและเงยหน้าขึ้น สิ่งที่เห็นคือร่างเงาผู้ชายที่ใส่ชุดสูทแสนเนี๊ยบและมีสไตล์

ภวินท์？เขามาอยู่นี่ได้ยังไง！

ภวินท์ยืนอยู่หน้ารถ มองคนขับจากที่สูงลงมาที่ต่ำ ออร่าที่ฟุ้งกระจายออกมาทั้งตัวแข็งกร้าวจนทำให้คนเกรงกลัว

เขาพูดด้วยภาษาอังกฤษที่คล่องแคล่ว “ไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นผมจะแจ้งความ！”

ระหว่างพูด เขาหันข้างเล็กน้อย เอา300บาทที่อยู่ในมือญาธิดามา แล้วยัดเข้าไปในรถ

เห็นได้ชัดว่าคนขับได้ถูกสยบด้วยความทรงอำนาจของภวินท์ เมื่อกี๊เขาเห็นญาธิดาเป็นนักท่องเที่ยวและตัวคนเดียว แถมยังเป็นผู้หญิงอ่อนแอคนนึง ก็เลยอยากทำเงินได้มากขึ้น คิดไม่ถึงว่าจะเป็นผลลัพธ์แบบนี้

คนขับไม่ได้พูดอะไรอีก รับเงินไว้ แล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นด้วยท่าทางคล่องแคล่ว จากนั้นได้เหยียบคันเร่งจากไปอย่างไว

มองดูรถจากไปอย่างไว ญาธิดายืนอยู่กับที่ ยิ่งตกตะลึงจนตาค้างพูดอะไรไม่ออก

คิดไม่ถึงเลยว่าเธอเปลืองน้ำลายยืนพูดอยู่ที่นี่ไปครึ่งค่อนวัน ก็ยังสู้ภวินท์มาพูดแค่คำเดียวไม่ได้เลย！

ภวินท์มองรถที่จากไปอย่างไวแวบนึง แล้วหันมาอย่างใจเย็น มองเธออย่างเย็นชาพร้อมทั้งพูดจาอย่างเย็นชา “สายตาแย่”