ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 204

แก้มของเธอร้อนผ่าว อัญมณีตบๆ แก้ม กำลังเดินไปด้วยความสับสน ทันใดนั้นก็เห็นร่างสูงใหญ่ออกมาจากลิฟต์

เป็นคนที่เธอแอบตั้งชื่อให้ว่า “ผู้ชายเฮงซวย” คิดไม่ถึงว่าจะมาชนเข้ากับเขา

อัญมณีหดศีรษะเล็กน้อย แสร้งทำเป็นไม่เห็นเขา รีบเดินก้มหน้าไปที่ลิฟต์

จู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังมา “รอเดี๋ยว”

อัญมณีชะงักไปทันที หันหน้าไปมองภวินท์ แล้วมองรอบข้างที่ร้างผู้คนอีกครั้ง “คุณเรียกฉันเหรอ”

ภวินท์ส่งเสียงตอบ “อืม” บางเบา เขาหยิบนามบัตรจากกระเป๋าอย่างไม่รีบร้อนแล้วยื่นให้กับเธอ “ถ้าญาธิดามีเรื่องอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือ คุณสามารถโทรหาผมได้”

อัญมณียื่นมือออกไปรับอย่างลังเล เพิ่งคิดว่าจะเอ่ยปากถาม ใครจะรู้ว่าภวินท์หันไปแล้วและก้าวเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

นี่มัน......เรื่องอะไร

หรือว่าญาธิดากับผู้ชายเฮงซวยคนนี้จะมีความสัมพันธ์อะไรที่ก้าวหน้าไปมากแล้ว หรือเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้นระหว่างทั้งสองคน......

อัญมณีไม่กล้าคิดให้ละเอียด ลากขาง่อยขึ้นลิฟต์ไปทันที

ถ้าเธอกลับไปแล้วพบว่าญาธิดาถูกรังแก เธอไม่จบกับภวินท์แน่นอน!

ในห้อง ขณะที่กำลังลังเลว่าจะออกไปหาอัญมณีดีหรือไม่ กริ่งประตูก็ดังขึ้น

เธอเดินไปเปิดประตูทันที เห็นอัญมณีอยู่หน้าประตูในมือถือถุงยา เธอตกใจและรีบสอบถาม “อันอันเธอเป็นอะไร”

อัญมณีส่ายหน้า แต่ดึงเธอมาสอบถามอย่างตึงเครียดแทน “ฉันไม่เป็นไร อันอัน ไอ้ผู้ชายเฮงซวยนั่นทำอนาจารเธอหรือเปล่า”

ญาธิดาได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างทนไม่ไหว ส่ายหน้าและพูดว่า “เปล่า เธอนั่นแหละ บาดเจ็บได้ยังไง”

เมื่อเห็นว่าญาธิดาไม่ได้เป็นอะไร อัญมณีถึงได้ถอนหายใจโล่งอก เธอกระโดดกะเผลกไปที่โซฟา และพูดอย่างเคืองๆ “เพราะพายุน่ะสิ! เขาโคตรโรคจิต!”

ได้ยินเธอด่าแบบนั้น ญาธิดาก็อดแปลกใจไม่ได้ “เกิดอะไรขึ้น”

ริ้วแดงขึ้นแก้มอัญมณีในฉับพลัน รีบแก้ตัวอย่างตะกุกตะกัก “ไม่......ไม่มีอะไร จริงสิ หม้อไฟล่ะ”

ญาธิดาได้ยินดังนั้นก็พูดไม่ออกตอบไม่ได้กะทันหัน “เอ่อ......”

อัญมณีหันกลับมามองเธอด้วยความประหลาดใจ “เธอคงจะไม่กินคนเดียวหรอกนะ”

ญาธิดากัดฟันก่อนจะพูดว่า “ที่ไหนกันล่ะ มีภวินท์ด้วย......”

“อะไรนะ” อัญมณีเบิกตากว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ มองญาธิดาพร้อมกับถามว่า “เขามาทำอะไร มาทานอาหารโดยเฉพาะเหรอ”

ญาธิดามุ่ยปากอย่างหมดหนทาง เงียบไม่ตอบคำ

ที่จริงเธอก็รู้สึกแบบนั้น

อีกด้าน ไมบัคแล่นออกจากคอนโด

พายุที่อยู่ตรงที่นั่งคนขับ รู้สึกเหมือนได้กลิ่นหม้อไฟอยู่ตลอดเวลา

ในที่สุดก็ถามอย่างอดไม่ได้ “คุณภวินท์ครับ คุณได้กลิ่นเหมือนหม้อไฟไหม”

ภวินท์แววตานิ่งไป มีสีหน้าผิดปกติไปแวบหนึ่ง และตอบหลังจากนั้นครึ่งวินาทีว่า “ไม่นี่ มีอะไร”

พายุมึนงงหนักและพูดกับตัวเองว่า “บางทีอาจเป็นความเข้าใจผิดของผมเอง...…”

ภวินท์นิ่งไปก่อนจะกระแอมไอแล้วถามเสียงหนัก “ทางสื่อได้รับคำสั่งทั้งหมดแล้วใช่ไหม”

ทันทีที่พูดเรื่องงาน พายุเริ่มมีสีหน้าจริงจังและตอบทันที “ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ รอจนถึงเช้าพรุ่งนี้”

ได้ยินเช่นนี้ ภวินท์จึงส่งเสียงตอบกลับ แล้วเลื่อนสายตาขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่าง แววตาสลัวลงเล็กน้อย

อีกสิบกว่าชั่วโมงบริษัทวรโชติจะมีละครดีๆ ฉากหนึ่ง

เช้าวันรุ่งขึ้น ในห้องประชุมของบริษัทวรโชติ