ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 208

สองนาทีต่อมา โทรศัพท์มือถือก็ดัง “ติ๊งต่อง” หลุยส์กดเปิดดู เห็นภวินท์ตอบข้อความกลับมา

สามคำสั้นๆ ง่ายๆ “ไม่สนใจ”

หลุยส์กระตุกยิ้มมุมปาก แทบจะเดาได้ถึงสีหน้าเย็นชาเฉยเมยของภวินท์

เขาเปิดกล้องอย่างสบายๆ และเล็งไปที่กลางเวที

แสงโทนเย็นแบบนอร์ดิกที่ส่องผ่านเข้ากลางเวทีทำให้เกิดแสงเป็นวงกลมซึ่งบังเอิญกระทบกับตัวญาธิดาพอดี จนเกิดแสงเปล่งประกายอันอบอุ่น เมื่อเธอร้องถึงท่อนคอรัส บรรยากาศก็กำลังดี ทำให้คนดูและ ฟังอดไม่ได้ที่จะซึมซับตกอยู่ในภวังค์

ประโยคหนึ่งผุดขึ้นในใจของหลุยส์ “ผู้หญิงคนนี้เป็นนางฟ้า”

ไม่ใช่ความงามแบบที่ทำให้โลกตกตะลึง แต่ดวงหน้าของเธอพาให้คนจดจำ

หลังจากถ่ายวิดีโอสั้นๆ เป็นเวลาสิบห้าวินาที เขาก็ขยับนิ้วกดส่งตรงไปให้ภวินท์และถามว่า “แล้วคนนี้ล่ะ รู้สึกสนใจไหม”

ในเวลาเดียวกัน ภวินท์ที่กำลังนั่งอยู่ในรถ เขาหลับตาเอนพิงเบาะหลัง โทรศัพท์มือถือสั่นดังติ๊งต่องๆ สองครั้งติดต่อกัน เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ปลดล็อคหน้าจอเหลือบมองดูข้อความ

มันเป็นวิดีโอ เขากวาดมองร่างบนหน้าปกของวิดีโอแล้วเลิกคิ้ว ก่อนจะนั่งตัวตรงเล็กน้อยและคลิกบนวิดีโอโดยไม่ลังเล

เสียงไพเราะของหญิงสาวดังออกมา ไม่มีการปรับแต่งสักนิด และร้องเพลงได้ค่อนข้างดีทีเดียว

ภวินท์สายตานิ่งไปเล็กน้อย และตกลงบนมือซ้ายของเธอที่ยังคงพันผ้าก๊อซ สีหน้ามืดมนในทันใด

นี่เธอไปเป็นนักร้องประจำที่บาร์เหรอ

ผู้หญิงคนนี้ทำหูทวนลมใส่คำพูดของเขาจริงๆ! เขาบอกว่าเขาจะช่วยเธอและให้เธอไม่ต้องยุ่งเรื่องการหาเงิน แต่ตอนนี้เป็นยังไง ยังวิ่งไปที่บาร์ด้วยงั้นเหรอ

จู่ๆ ความไม่พอใจก็ปรากฏขึ้นในจิตใจ ภวินท์ขมวดคิ้วแน่นพร้อมกับส่งข้อความหาหลุยส์ “อยู่ไหน”

ไม่นานหลุยส์ก็ส่งโลเคชั่นมา ภวินท์สั่งพายุให้หักรถตรงไปยังบาร์Kทันที

ญาธิดาดื้อรั้นกว่าที่เขาคิด แถมยังกล้าหาญกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก หลังจากเหตุการณ์ที่Wesker Nightclubครั้งก่อน เดิมทีเขาคิดว่าเธอจะไม่เหยียบไปในสถานที่ที่เป็นเหมือนบาร์อีก คิดไม่ถึงว่าความกล้าของเธอกลับยิ่งมากกว่าเดิม!

พายุมองชายที่สีหน้ามืดมนตรงเบาะหลังรถ ไม่กล้าถามอะไรมาก เหยียบคันเร่งเพื่อเร่งความเร็วในทันที

ในบาร์K ญาธิดาร้องเพลงจบแล้ว ลงจากเวทีมาคุยกับอัญมณีและแมทธิว

หลังจากเธอร้องเพลงเมื่อครู่ แมทธิวก็มองเธอด้วยความชื่นชมขึ้นมาก กระทั่งเธอลงจากเวที เขาก็เชิญชวนทันที “ธิดา เธอร้องเพลงได้ดีจริงๆ! อยากมาร้องเพลงกับพวกเราที่นี่ไหม”

ไม่รอให้ญาธิดาตอบ อัญมณีที่อยู่ข้างๆ ก็พูดอย่างอดไม่ไหว “ธิดาเพื่อนฉันต้องทำงาน ไหนเลยจะมีเวลาว่างมาที่บาร์ของนายได้”

แมทธิวได้ยินดังนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้ม “กลางวันไม่มาก็มากลางคืนก็ได้ ยังมีวันเสาร์อาทิตย์ด้วย แน่นอนว่าค่าตอบแทนที่ฉันให้มันพอสมควร เธอคิดว่ายังไงบ้างธิดา”

เห็นแมทธิวสีหน้าจริงจัง ไม่เหมือนเป็นการพูดเล่น ญาธิดาจึงอมยิ้มให้เขาอย่างขอโทษ และพูดเสียงอ่อนว่า “เกรงว่าฉันจะไม่ว่าง ขอโทษด้วยนะ”

แมทธิวได้ยินดังนั้นก็ค่อนข้างผิดหวัง แกล้งทำเป็นเสียใจ และทำท่ากุมหัวใจตัวเอง “ธิดา การปฏิเสธของเธอทำให้หัวใจฉันเจ็บไปหมด......”

อัญมณีเห็นเขาทำแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นตีเขาเบา ๆ “พอได้ล่ะ! เลิกเสแสร้งได้แล้ว ดราม่าเก่ง!”

แมทธิวแสร้งทำเป็นไอหลายครั้งหลังจากถูกตี ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองพวกเธออีกครั้ง “ที่ฉันพูดน่ะจริงนะ! เธอจะไม่ลองคิดดูอีกทีเหรอธิดา”

ธิดาไม่ชอบการปฏิเสธ อัญมณีที่อยู่ข้างๆ จึงช่วยเธอให้พ้นจากการคะยั้นคะยอ “ธิดา หรือว่าเธอจะขึ้นไปร้องอีกสักเพลง ถือว่าเป็นการชดเชยให้แมทธิวเล็กๆ น้อยๆ แล้วกัน!”

ญาธิดาได้ยินดังนั้นก็อ้ำอึ้งพูดไม่ออก “เอ่อ......”

แมทธิวพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า “ใช่เลย! อีกเพลงนะ! เมื่อครู่ร้องเพราะมาก ไม่เคยฟังแล้วติดใจแบบนี้มาก่อนเลย!”

อัญมณีกับแมทธิวสองคนพูดเออออกันไปมา ญาธิดาปฏิเสธไม่ได้ ได้แต่พยักหน้าตกลง