ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 223

อะไรคือ “ในช่วงระยะเวลาของสัญญา ฝ่ายB จะต้องไม่พัวพันกับเพศตรงข้าม และทุกอย่างต้องเป็นไปตามความต้องการของฝ่ายA?”

ในหัวของญาธิดามีเสียงดังขึ้นหนึ่งที ราวกับว่าไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น จึงขยี้ตา แล้วจ้องไปที่มันอีกครั้ง

ตัวอักษรเล็กๆ ในวงเล็บยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ยังเป็นประโยคเดียวกับที่เธอเห็นเมื่อครู่นี้

เธอถือสัญญา ยืนนิ่งอยู่กับที่ เหมือนว่ากลายเป็นหินแล้วยังไงยังนั้น

นี่มันเงื่อนไขบ้าอะไรเนี่ย? ทำไมต้องจำกัดเสรีภาพด้านความรักของเธอด้วย? แม้แต่ติดต่อกับเพศตรงข้ามก็ยังควบคุม!

ภวินท์ที่ยืนอยู่ที่ประตูมองขึ้นไป เห็นการลักษณะนี้ของเธอ ในใจรู้แล้ว เขาก้าวไปข้างหน้า เดินไปอย่างไม่เร่งรีบ และดูเหมือนจะเลิกคิ้ว “ผมคงไม่จำเป็นต้องบอกคุณนะว่าอยู่ที่ไหน?”

ในสัญญาเขียนไว้อย่างชัดเจน อีกอย่างตอนนั้นเธอเองก็เซ็นมันด้วยความสมัครใจ

ญาธิดากัดริมฝีปาก ค่อยๆ กำมือที่ถือสัญญาไว้แน่น และเงยหน้าขึ้นมองเขา “แม้แต่ชีวิตความรักของฉันก็ยังควบคุม คุณไม่คิดว่ามันเกินไปงั้นเหรอ?”

ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าเธอมีความรักแล้ว แต่ก็ไม่ได้ขัดขวางเธอที่จะร่วมมือกับเขาในการแสดงต่อหน้าคุณย่า และประโยคนี้หมายถึงอะไรกันแน่?

ภวินท์ยกคางขึ้นเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เพื่อทำให้การแสดงนี้สมจริงมากขึ้น คุณย่าไม่ใช่คนโง่ ที่ผมพูดอะไรก็จะเชื่อสิ่งนั้น”

เพราะความโกรธ น้ำเสียงของญาธิดาจึงได้สั่นเทา “ดังนั้นคุณจึงจำกัดเสรีภาพด้านความรักของฉันเหรอ?”

“นับตั้งแต่ที่คุณได้เซ็นชื่อลงไปนั้น คุณต้องรับผิดชอบต่อตัวเอง ไม่ใช่เหรอ?” ภวินท์ก้าวเข้ามาใกล้เธอ ด้วยแววตาที่เย็นชา “หรือคุณคิดว่า เงินของผมหล่นลงมาจากฟ้าหรือไง?”

คำพูดเดียว เธอได้ตื่นขึ้นทันที

ที่จริงแล้ว ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน ฝ่ายที่ร่ำรวยมักเป็นฝ่ายที่มีอำนาจเหนือกว่า และเธอเพื่อค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดของพ่อ จำไม่รับข้อเสนอของเขาก็ไม่ได้

ญาธิดากัดฟันด้วยความเจ็บใจ เมื่อนึกถึงตัวอักษรเล็กๆ ที่อยู่ในวงเล็บนั้น หัวใจของเธอก็แน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความต้องการของเขา สิ่งนี้และได้รับการเลี้ยงดูจากเขามันแตกต่างกันอย่างไร?

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ลืมตาขึ้นมองชายผู้นั้นอย่างยากลำบาก มือที่อยู่ด้านข้างค่อยๆ กำไว้แน่น และกัดฟันพูดว่า “เช่นนี้ดูเหมือนจะไม่แตกต่างอะไรกับถูกคุณเลี้ยงดู”

ภวินท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย หันไปมองเธอ สีหน้าเย็นชา ริมฝีปากบางของเขาเม้มไว้แน่น แต่ไม่ได้ตอบอะไร

เขาไม่เคยหมายความเช่นนี้มาก่อนเลย เหตุผลที่ไม่อนุญาตให้เธอติดต่อกับเพศตรงข้าม เพียงแค่เปลี่ยนวิธีการปกป้องเธอก็เท่านั้น

ท้ายที่สุดมีเพียงเขาเท่านั้นที่เข้าใจว่าผู้ชายมีความซับซ้อนเพียงใด รวมถึงธีทัตนั้นด้วย ที่ผิวเผินดูสุภาพมาก แต่ในความเป็นจริงแล้วก็ไม่ใช่คนดีอะไรเช่นกัน

แต่ในมุมมองของภวินท์ ความเงียบของเขาเป็นการยอมรับโดยปริยายเหมือนเป็นการยอมรับว่าสาระสำคัญของสัญญานี้แท้จริงแล้วเป็นสัญญาของการเลี้ยงดู

เหมือนแก้มถูกตบไปหนึ่งที เหมือนได้ถูกไฟเผาไหม้ขึ้นมา และอารมณ์ของญาธิดาก็ซับซ้อน เมื่อนึกถึงความเปลี่ยนแปลงและจุดเปลี่ยนในความสัมพันธ์ของตัวเองกับภวินท์ ก็ได้คิดว่ามันน่าตลกมาก

ตอนแรกเป็นสามีภรรยากัน และต่อมากลายเป็นอดีตสามีอดีตภรรยา และตอนนี้สัญญาหนึ่งฉบับ ได้เปลี่ยนพวกเขาให้เป็นความสัมพันธ์ระหว่างเสี่ยกับคู่รัก...

เธอขยับมุมริมฝีปาก รู้สึกท้อแท้อยู่ครู่หนึ่ง มองไปยังชายผู้ที่มีสีหน้าหม่นหมองเล็กน้อย จู่ๆ ยกมือขึ้น ยื่นไปที่เอวข้าง และค่อยๆ รูดซิปบนกระโปรงออก

ต่อจากนั้น เธอกัดฟัน และถอดกระโปรงออกต่อหน้าชายผู้นั้นตรงๆ

กระโปรงเลื่อนลงมาจนถึงข้อเท้าของเธอ ผิวที่ขาวเนียนและรูปร่างที่สมส่วนของเธอถูกแสดงตรงหน้าภวินท์ทั้งหมด ราวกับประติมากรรมยุคกลางในยุโรป ด้วยแสงที่นุ่มนวล ซึ่งทำให้ผู้คนไม่อาจจะละสายตาได้

แสงสีดำวาบผ่านดวงตาของภวินท์ กวาดผ่านไปที่ความขาวที่ดึงดูดคนนั้น สายตาหยุดอยู่ที่ใบหน้าของเธอ และพูดเสียงเบา “คุณกำลังจะทำอะไร?”

ญาธิดากัดฟัน แล้วฝืนยิ้มเล็กน้อย “ทุกอย่างเป็นไปตามความต้องการของฝ่ายA ก่อน และฉันควรต้องทำเช่นนี้ใช่ไหม ลอกออกจนสะอาดแล้วนำตัวเองส่งไปตรงหน้าคุณ?”

สัญญาฉบับนั้น ได้เหยียบย่ำศักดิ์ศรีสุดท้ายของเธอแล้ว และตอนนี้เธอก็ไม่กลัวที่จะต้องอับอายมากขึ้นไปอีก

ภวินท์ขมวดคิ้ว ความโกรธบางๆ ปรากฏขึ้นในสายตา จากนั้นฟันพูดว่า “ญาธิดา!”