ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 256

ภวินท์ย้ายสายตาออกไป พยายามบ่ายเบี่ยงความสนใจของตนเอง แต่ยิ่งทำแบบนี้ อวัยวะรับรู้ส่วนอื่นก็ยิ่งอ่อนไหว นอกจากกลิ่นเหล้าอ่อนๆ ล่องลอยอยู่ระหว่างสองคน เขามักจะได้กลิ่นหอมเหมือนกับนมลอยแทรกมาในจมูกของเธอ

หวานชื่น ดึงดูดพอสมควร

ทันใดนั้น รถขับผ่านพื้นถนนที่ไม่ค่อยเรียบ ตัวรถโคลงเคลงเล็กน้อยครู่หนึ่ง ร่างกายหญิงสาวด้านข้างที่ดื่มจนเมามายล้มเข้าไปทางด้านหน้าแบบไม่รู้ตัว

ภวินท์หูตาว่องไว รีบยื่นมือไปประคองไว้ แต่ใครจะรู้ว่าฝ่ามือใหญ่ที่กว้างหนาตรงเป๊ะเสียจริง แตะโดนส่วนอ่อนนุ่มตรงหน้าอกเธอเข้าพอดี

ทั้งกลมทั้งมีความเด้ง กั้นด้วยเนื้อผ้าบางเบาชั้นหนึ่ง ร้อนจนลวกนิดหน่อย

นิ้วมือภวินท์เหมือนโดนของร้อนอะไรลวกเข้าให้ เก็บมือกลับโดยจิตใต้สำนึก กระแสไฟฟ้าช็อตเข้าปลายนิ้ว“ซู่ๆ——” ชาไปแถบหนึ่ง จากนั้นเลือดไหลเวียน ก่อกวนจิตใจ

เขาขมวดคิ้วอย่างกระอักกระอ่วน ในเวลานี้ ญาธิดาที่ด้านข้างตะโกนขึ้นมากะทันหัน

“คุณ......จับนมฉัน!”

เธอเมาหนักจนแทบไม่ไหวแล้ว ผลักมือของเขาออกแบบไม่สนใจ ลืมลักษณะท่าทางที่เมื่อสักครู่เธอเข้าไปแนบชิดบนตัวเขาก่อนเองโดยสิ้นเชิง สีหน้าดูไม่ได้รับความเป็นธรรม เอาแขนทั้งสองมากอดหน้าอกไว้ พูดพึมพำ “คุณ......สารเลว! ภวินท์ คุณเอาเปรียบฉัน!”

หญิงสาวกลายเป็นยัยตัวแสบที่ดื่มหนักจนไร้เหตุผลในผับเมื่อสักครู่ฉับพลันแล้ว อยู่ในรถที่ปิดหมดทั้งโวยวายทั้งตะโกน พายุที่นั่งอยู่เบาะคนขับข้างหน้าขับรถอยู่ได้ยินเสียง แทบจะฝืนกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้

ภวินท์ขมวดคิ้วแน่น โดนเธอเอะอะโวยวายใส่ขนาดนี้ เหมือนว่าเขาไปเอาเปรียบเธอมากมายอย่างนั้นเลย เขายื่นมือ กดไหล่ของเธอไว้ พูดด้วยเสียงทุ้มเล็กน้อย “เงียบหน่อย!”

ปกติไม่เคยเห็นเธอเถียงฉอดๆ พูดมากขนาดนี้ พอดื่มเหล้า นี่คือปลดปล่อยตัวตนทั้งหมดแล้วเหรอ?

ถูกชายหนุ่มดุมาแบบนี้ ญาธิดาหลับตาลงนิดหนึ่ง ชั่วขณะนั้นมุมปากเบะลงมาแล้ว ไหล่ขยับขึ้นอย่างน้อยใจ “คุณ......คุณดุฉัน!”

ภวินท์หน้าหมองคล้ำเต็มที่ เห็นหญิงสาวแสดงละครบทเดิมอีกครั้ง อดรู้สึกจำใจไม่ได้ เขายักคิ้ว ทันใดนั้นโน้มตัวเข้าไปใกล้ กดเธอลงบนพนักพิงหลัง พูดอย่างเย็นเฉียบ “ไม่เชื่อฟัง ระวังฉันจะตีเธอ!”

สรุปว่าชายหนุ่มใช้ลักษณะพลังระดับหนึ่ง คำพูดกึ่งจริงกึ่งหลอกแบบนี้ กลับทำเอาญาธิดาที่เมาจนแทบไม่ไหวตกใจตะลึงหน่อยๆ และไม่กล้าโวยวายอีกแล้ว

ระยะทางครึ่งหลังที่กลับไป ภายในรถถือว่าเงียบสงบลงบ้าง ร่างกายญาธิดาหดอยู่มุมหนึ่ง พิงศีรษะไว้ตรงขอบหน้าต่างรถ ขมวดคิ้วแน่น เหมือนว่าเมารถอยู่บ้าง

ภวินท์อยู่ด้านข้าง สังเกตเห็นท่าทางของเธอ จึงกำชับพายุสักหน่อยว่า “ขับช้าๆ หน่อย”

ในที่สุด รถก็มาถึงใต้ที่พักของญาธิดา ภวินท์แอบโล่งอกทีหนึ่ง ก้าวเท้าลงมาจากบนรถ อ้อมมาตรงประตูรถอีกฝั่งหนึ่ง อุ้มหญิงสาวที่เมาหนักลงมาจากบนรถแล้ว

ญาธิดาหลับตาแน่น ดูท่าทางไม่สบายตัวเอามากจริงๆ ภวินท์ไม่มัวชักช้าอีก สั่งพายุไปประโยคหนึ่ง แล้วอุ้มเธอเดินเข้าประตูตึกไป

โดยสารลิฟต์ขึ้นไป ภวินท์อุ้มเธอไว้กดลิฟต์โดยใช้ความพยายามอยู่บ้าง ไม่ง่ายที่จะกดลง รอประตูลิฟต์ปิดสนิท วินาทีที่เคลื่อนขึ้นนั้น ญาธิดาขยับร่างกายฉับพลัน “แหวะ......”

ตรงเป้าพอดี อาเจียนบนตัวภวินท์เข้าแล้ว

สีหน้าภวินท์จากที่ตกตะลึงชั่วพริบตาเดียวเปลี่ยนเป็นเขียวปัด เขาขมวดคิ้ว มองเสื้อสูทที่ถูกทำสกปรกแถบหนึ่ง จิตใจเกิดไฟโกรธขึ้นมา

แต่ใครจะรู้ คนทำผิดไม่ได้สติโดยสมบูรณ์แบบ ขมวดคิ้วอยู่ขยับปากเข้าออก หลับตานอนนิ่งเป็นศพในอ้อมอกชายหนุ่มไปแล้ว

วินาทีนั้น เขาอยากโยนคนในอ้อมอกทิ้งจริงๆ

ไม่ง่ายที่จะมาถึงหน้าประตูที่พักได้ ส่งคนเข้าห้องนอนเสร็จ ภวินท์ทำหน้าเย็นชาถอดเสื้อผ้าที่สกปรกวางไว้ด้านข้างโดยไว รีบไปหาน้ำทันที

จัดการเธอให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไปทำความสะอาดเสื้อผ้าของเขาแล้วกัน

เทน้ำแก้วหนึ่ง ภวินท์เดินมาถึงข้างเตียง ยกมือแตะๆ แก้มของญาธิดาแล้ว พูดแบบน้ำเสียงทุ้มเล็กน้อย “ลุกขึ้น ดื่มน้ำหน่อย”

ถึงแม้เขาจะไม่ได้ใช้แรง แต่ว่าฝ่ามือยังมีกำลังระดับหนึ่ง ญาธิดาขมวดคิ้วแล้ว ทำเสียงฮึดฮัดอย่างไม่พอใจสักหน่อย ยื่นมือออกมาจับมือที่ภวินท์ไม่ทันได้เก็บกลับไป อ้าปากกัดไว้อย่างไม่ลังเลสักนิด

“ซี้ด——”

ภวินท์ขมวดคิ้ว เจ็บจนร้องมาทีหนึ่ง มองหญิงสาวที่อยู่บนเตียง เรื่องที่โมโหไม่ใช่แค่เรื่องเดียว

วันนี้เธออยากจะเอาอย่างไรกัน ก่อกบฏเหรอ? ทั้งอาเจียนใส่ตัวเขาทั้งกัดเขา!

ในเวลานี้เอง มือที่ถูกคนกุมไว้รู้สึกจักจี้เบาๆ ลอยมาทันใด เขายังไม่ได้ตอบสนองเข้ามา รู้สึกนิ้วมือร้อนลวกฉับพลัน นิ้วก้อยถูกหญิงสาวอ้าปากอมไว้แล้ว

ชั่วพริบตาเดียว ไฟในจิตใจทั้งหมด ล้วนต้านทานระดับความร้อนรุนแรงที่ลอยมาจากปลายนิ้วไม่ไหว ราวกับมีเชื้อไฟอันหนึ่ง จุดไฟที่รกร้างว่างเปล่าที่แห้งเฉามานานในชั่วขณะนั้น

เสียง“วิ้ง”ดังขึ้นในสมอง ภวินท์ไร้สติในที่สุด ในสายตาเขามีสีแดงจ้าแวบผ่าน ร่างกายที่สูงใหญ่กดขึ้นไปโดยตรง แววตาเขาประกายเล็กน้อย “ญาธิดา เธอรู้หรือเปล่าว่าเธอกำลังทำไร?”

ทันใดนั้นหญิงสาวที่ถูกเรียกชื่อเปลี่ยนแปลงอยู่บ้างนิดหนึ่ง พูดเสียงพึมพำ “หวานจัง อร่อย......”

ภวินท์จิตใจอึมครึม มองหญิงสาวที่แก้มแดงเพราะเมา และบิดตัวอยู่ล่างตัวตนเองพูดพึมพำ ไม่มีสติถึงที่สุด

อะไรคือส่งเธอถึงบ้านจะรีบไปทันที อะไรคืออยากขีดเส้นแบ่งกับเธอให้ชัดเจน เขาไม่สนใจทั้งสิ้น

วินาทีนี้ เขาตื่นตัวอย่างยิ่ง แต่ก็บ้าคลั่งอย่างยิ่ง

หญิงสาวคนนี้ ในช่วงเวลาที่ไม่ระวังมากที่สุด มักจะโจมตีแรงควบคุมที่เขาแสนภาคภูมิใจพัง ทำให้เขาเสียการควบคุม ไร้สติ สูญเสียความสุขุมทั้งหมด

ลมยามค่ำพัดโชย ฝันดีหลับสบาย

ผ้าม่านถูกพัดขึ้น พัดความเร่าร้อนในห้องกระจาย......

ไม่รู้ว่าผ่านมานานแค่ไหน ญาธิดารู้สึกเพียงว่าปวดหัวแทบจะระเบิด ลำคอแห้งผากจนเจ็บอยู่บ้าง ความผิดปกติของร่างกายทำให้เธอลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ มองทางนอกหน้าต่างด้วยความเคยชิน เวลายังเช้าอยู่ ทางด้านทิศตะวันออกเพิ่งมีแสงสว่างโผล่ขึ้น

เธอลุกขึ้นนั่ง กำลังอยากยกมือนวดขมับ ใครจะรู้ว่ากวาดสายตาไปข้างกาย ชั่วขณะหนึ่งพบว่าบนเตียงของเธอยังมีอีกคนหนึ่งอยู่

ญาธิดาตัวสั่น เสียงกรีดร้องเกือบจะพุ่งออกมาจากลำคอ มองชายหนุ่มที่หน้าหล่อเหลาไร้ที่ติใบนั้น หัวใจเธอแทบจะกระโจนออกมาจากหน้าอกแล้ว

นี่สรุปมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น!

เธอ......ทำไมถึงนอนด้วยกันกับภวินท์? เมื่อวานเธอ......ไปดื่มเหล้าที่ผับkมาคนเดียวไม่ใช่เหรอ

ความทรงจำเมื่อคืนนี้เหมือนว่าเป็นชิ้นเล็กๆ ต่อไม่สมบูรณ์ เธอจำได้รางๆ ว่าเหมือนมีคนมาหาเธอ แต่ภาพเหตุการณ์ชัดเจนกลับนึกไม่ออกสักนิด

บาร์เทนเดอร์หนุ่มคนนั้นชงเหล้าแรงให้เธอไม่ได้แค่พูดเล่นจริงๆ เธอเมาจนภาพตัดไปเลย

แต่ต่อให้แยกภาพตัดออกไป เธอกลิ้งมาอยู่บนเตียงกับภวินท์ได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นเขาจะหมั้นหมายกับนิวราแล้วด้วย

ชั่วพริบตาเดียวความรู้สึกผิดลึกๆ และตำหนิตนเองปกคลุมจิตใจ ญาธิดาทั้งหงุดหงิดทั้งหมดหนทาง นี่เธอควรทำอย่างไร? หรือว่าต้องรอภวินท์ตื่นขึ้นมาที่นี่เหรอ?

ไม่ ไม่ได้เด็ดขาด!