ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 263

ญาธิดาไม่มีของอะไรมากมายที่จะต้องเก็บ บวกกับเธอได้ลาพักร้อนไปหนึ่งสัปดาห์ ตอนนี้เพิ่งจะกลับมาบริษัท ในมือยังไม่มีภาระงานเร่งด่วนอะไร หลังจากที่เธอเก็บอุปกรณ์สำนักงานที่จำเป็นสองสามอย่างลงในลังกระดาษ ก็ไปที่สำนักงานCEO

เมื่อถึงสำนักงานCEO พายุก็ได้ยืนอยู่ที่หน้าประตูทางเข้า ดูเหมือนจะยืนรอเธอโดยเฉพาะ

เธอเพิ่งจะเดินเข้าไป ก็ได้ยินพายุพูดว่า “คุณเลขา ที่ทำงานคุณอยู่ตรงนี้ ตามผมมาเลยครับ”

คุณเลขา

ได้ฟังการเรียกชื่อแบบนี้ ญาธิดาถึงกับขำไม่ออก เธอพึ่งจะมาสำนักงานCEO พายุเรียกเธอแบบนี้ก็เร็วเกินไป สมกับที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีความสามารถของภวินท์

ญาธิดากระตุกริมฝีปาก แต่ไม่พูดอะไร เดินตามเขาเข้าไปที่ห้องทำงาน

ก็คือห้องทำงานของนวิยานั่นเอง โต๊ะที่ว่างเปล่าตรงหน้าเธอ ก่อนหน้านี้ก็เป็นโต๊ะของนีราภา เมื่อญาธิดได้ดู ถูกส่งมาที่นี่โดยปริยาย นวิยาไม่อยู่ ก็เท่ากับเธอครองห้องทำงานอยู่คนเดียว

ตรงนี้ดูใหญ่กว่าแผนกธุรการที่เธอทำงานอยู่มากเลย สว่างไสวกว้างขวาง ยังมีหน้าต่างบานใหญ่อีกด้วย

เมื่อเห็นสภาพแวดล้อมที่โอเค ความรู้สึกกดดันของญาธิดาก่อนหน้านี้ก็ดูผ่อนคลายลง เธอหายใจเข้าลึกๆ พร้อมกับหยิบของมาวางบนโต๊ะ

พายุได้เดินไปข้างหน้า สีหน้าดูจริงจัง พูดเบาๆว่า “ ในฐานะเลขาท่านประธาน ผมขอแจ้งรายละเอียดงานให้คุณสักหน่อยนะครับ”

เมื่อญาธิดาได้ยิน สีหน้าดูจริงจังทันที จึงหยิบสมุดเล่มเล็กหนึ่งเล่มพร้อมปากกาหนึ่งด้ามขึ้นมา

“ ทุกวันตอนเช้าต้องมาถึงห้องทำงานก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง ทำความสะอาดห้องทำงานท่านประธาน เตรียมกาแฟ จัดเวลาการเดินทางของท่านประธาน รับรองแขกบางส่วนในบางเวลาที่จำเป็น ติดตามการไปประชุม รับผิดชอบจดบันทึก...... ”

พายุพูดไวมาก ญาธิดาต้องบันทึกอย่างรวดเร็วถึงจะสามารถจดคำที่เขาพูดเหล่านี้เอาไว้ได้ กระดาษหนึ่งแผ่นที่ไม่เล็กไม่ใหญ่ คาดไม่ถึงว่าจดจนหมดกระดาษ

“ ก็ประมาณนี้ อื่นๆค่อยจัดการตามที่คุณภวินท์ต้องการครับ”

ญาธิดาแอบประหลาดใจ คิดไม่ถึงว่าการเป็นเลขาท่านประธานจำเป็นต้องทำงานเยอะแยะมากมาย พูดตามหลักคงจะยุ่งน่าดู งั้นก่อนหน้านี้นีราภาทำไมถึงหาเรื่องทะเลาะกับเธอไปทั่วละ

เธอไม่ทันได้ให้คิดเข้าใจ ก็ได้ยินพายุพูดชัดถ้อยชัดคำว่า “ ตารางการเดินทางของคุณภวินท์ผมจะส่งให้คุณหนึ่งฉบับ กำหนดงานวันนี้ในช่วงบ่ายคุณไม่จำเป็นต้องเข้าร่วม คุณทำความรู้จักกับสภาพแวดล้อมและเนื้อหางานก็พอแล้ว”

ญาธิดาตั้งสติ พยักหน้ากับเขา ยิ้มมุมปาก “ ได้ค่ะคุณพายุ”

พายุได้พยักหน้ากับเธอเล็กน้อย ถึงจะหันตัวไปเตรียมจะเดินออก

เขาเพิ่งจะเดินไปสองก้าว จู่ ๆก็หยุดฝีเท้าเดิน ตอนที่หันกลับมาอีกครั้ง สีหน้าดูกระวนกระวายเล็กน้อย ไม่เหมือนคุณพายุคนนั้นที่ทำงานอยู่เมื่อกี้เลย

ตาดำเขาเป็นประกาย ขยับริมฝีปาก จนที่สุดก็พูดออกมาว่า “ ช่วงนี้ อันอันสบายดีไหม ”

เขากับอันอันไม่ได้ติดต่อมาระยะหนึ่งแล้ว หลังจากครั้งนั้นที่ได้เจอหน้ากันที่โรงพยาบาล เขาก็ติดต่อหล่อนไม่ได้อีกเลย

ญาธิดาตกใจเล็กน้อย แอบแปลกใจ “ อันอันไม่ได้ติดต่อกับคุณเลยเหรอคะ”

พายุได้ยิ้มเจื่อนๆมุมปากออกมา “ อืม ”

แอดวีแชทแล้วก็ถูกบล็อก โทรศัพท์ไม่รับสาย ส่งข้อความไปก็ไม่ตอบกลับ อย่างนี้คงเป็นการตัดการติดต่อกับเขาไปแล้ว

เมื่อเห็นพายุสีหน้าเป็นแบบนั้น ญาธิดาก็เริ่มทนไม่ได้ในทันที

เธอดูออกว่า พายุกับอัญมณีต่างก็รู้สึกดี ทั้งสองคนมีความรู้สึกดีๆให้กัน นิสัยก็เหมาะสมกันมากๆ เพียงแต่อันอันตั้งความสมบูรณ์แบบของความรักค่อนข้างจะสูงเกินไป.........

เธอสูดหายใจลึกๆ กัดฟัน พูดเบาๆว่า “วันเสาร์นี้อันอันมีการแสดงการกุศล อยู่ที่เมืองY ถ้าคุณอยากไปหาหล่อน ฉันสามารถส่งรายละเอียดที่อยู่ให้คุณได้ค่ะ”

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าไม่ควรเอาเรื่องส่วนตัวแบบนี้บอกพายุ แต่เธอก็ไม่ต้องการเห็นคนที่ตัวเองสนิททรมานกับความรัก

ถ้าสามารถทำให้เขาสองลงเอยกัน เธอก็ยอมเป็นคนชั่วสักครั้ง

สายตาพายุเป็นประกาย ดูเหมือนจะไม่ลังเล ก็พูดเบาๆว่า “ ส่งมาให้ผมเถอะ”

ญาธิดายิ้มมุมปาก “ รักษาโอกาสนี้ไว้ให้ดีๆละ ดึกๆหน่อยฉันจะส่งที่อยู่ไปให้คุณ”