ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 281

เธอไม่เคยเห็นญาธิดาสนใจธีทัตมากขนาดนี้มาก่อน ไม่คิดเลยว่า ที่พี่ชายเธอเป็นวีรบุรุษขี่ม้าขาวครั้งนี้ จะทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนใกล้ชิดมากขึ้น!

ดูแล้ว ยังพอมีหวังที่จะให้ธิดาได้เป็นพี่สะใภ้ในอนาคต!

เมื่อเธอพูดแบบนี้ ญาธิดาก็แก้มแดงเล็กน้อย รีบผลักเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า "อย่าพูดเรื่องไร้สาระสิอันอัน"

อัญมณียิ้มขึ้น สีหน้าเหมือนจะเข้าใจทุกอย่าง แล้วทำท่า “จุ๊ๆ” แต่ไม่ได้พูดอะไร

เมื่อมองดูท่าทีซุบซิบของเธอ ญาธิดาก็อยากจะหัวเราะ แต่เมื่อกำลังจะล้อเธอ ก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากประตู

ประตูห้องถูกเปิดออก นำมาด้วยพยาบาลสาว และชายร่างสูงหน้าเย็นชาที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอถ้าไม่ใช่ภวินท์แล้วจะเป็นใครไปได้

ญาธิดาสะดุ้ง ยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ ข้างๆ อัญมณี ยกมือขึ้นแหย่เธอ “ธิดา นั่น...”

ชายชั่วคนนั้นมาที่นี่ได้ยังไง

พวกเธอยังไม่ทันคิดอะไร ภวินท์ก็ก้าวเดินเข้ามาแล้ว

พยาบาลในห้องเพิ่งตรวจเสร็จ เก็บถาด แล้วสั่งธีทัตไม่กี่คำ กำลังจะหันหลังเดินจากไป

พอดีกับที่ธีทัตเงยหน้าขึ้น ก็ตกตะลึงเมื่อเห็นชายคนนั้นเดินเข้ามา

ภวินท์มองกวาดไปทั่วห้องนิ่งๆ ในที่สุดก็มาหยุดบนร่างธีทัต เขาพยักหน้าเล็กน้อย “คุณธีทัต”

เมื่อเห็นภวินท์, แววตาของธีทัตเย็นยะเยือก ตอบตามมารยาทไปว่า “คุณภวินท์ มีอะไรหรือครับ”

ความสัมพันธ์ของทั้งสองนั้นเฉยๆ ภวินท์เดินมา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะเจอเขา

ภวินท์ไม่อึกอัก พูดไปตรงๆ ว่า "ผมมาหาคนคนหนึ่ง พูดจบแล้วก็จะไป"

เขาพูดแล้วหันไปมองญาธิดาที่อยู่ด้านข้าง แววตาของเขาตรงไปตรงมาและไม่มีอะไรต้องปกปิด

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ ตั้งสติ แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับภวินท์ แต่เธอก็ยังนิ่ง “คุณภวินท์ มีอะไรคะ”

“ออกมาหน่อย”

พอพูดเสร็จ ภวินท์ก็หันหลังเดินออกจากห้องไปทันที

ญาธิดาสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะได้โต้ตอบ อัญมณีก็ไม่พอใจแล้วพูดว่า “ท่าทีอย่างนี้นี่มันอะไรกัน! ธิดา ฉันว่าเธออย่าไปเลย”

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ กัดฟัน แล้วพูดเบาๆ ว่า “ฉันไปแป๊บเดียว เดี๋ยวกลับมา”

พูดจบ เธอก็ยิ้มปลอบใจอัญมณีแล้วก็เดินออกไป

ในเมื่อภวินท์มาถึงที่นี่ ต้องมีเรื่องสำคัญบางอย่างแน่

หลังออกจากห้องผู้ป่วยไป ก็เห็นร่างสูงยืนอยู่ไม่ไกลนัก ญาธิดาก้าวไปข้างหน้า “คุณภวินท์ ว่าไงคะ”

ภวินท์หันกลับมองญาธิดา แววตาเข้มขรึม ยิ้มแบบประชดประชัน “เลิกงานปุ๊บก็มาโรงพยาบาลเลยนะ ธีทัตสำคัญกับเธอมากเลยสินะ”

ญาธิดาขมวดคิ้วเพราะรู้สึกไม่ค่อยชอบใจกับคำประชดประชันของชายหนุ่ม เธอทั้งไม่ได้ยอมรับและไม่ได้ปฏิเสธ "มีเรื่องอะไรคะ"

ภวินท์ขมวดคิ้ว สักพักก็พูดด้วยสีหน้าปกติ “วันที่คุณไปส่งแผนงาน มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแบบไม่คาดคิดหรือเปล่า”

เรื่องที่ไม่คาดคิดเหรอ

ตอนนั้นนั่นเอง ญาธิดาก็นึกหน้าคนคนหนึ่งขึ้นมาในใจ ทันใดนั้นเธอก็ประหม่าเล็กน้อย

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งเธอก็ขยับริมฝีปากและพูดเบา ๆ ว่า “ไม่มีนะคะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น นัยน์ตาของชายที่อยู่ตรงข้ามก็มืดลง ถามอีกครั้งว่า “ไม่มีจริงๆเหรอ”

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ น้ำเสียงของเธอหนักแน่น "ไม่มีค่ะ"