ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 299

ความคิดก็สับสนวุ่นวาย ทันใดนั้น พายุก็ผลักประตูเข้ามา “ท่านประธานครับ”

ภวินท์ได้สติกลับมา พยักหน้าเล็กน้อย “ที่บริษัทเป็นยังไงบ้าง”

“การประชุมจะจัดขึ้นในอีกหนึ่งชั่วโมงครับ” พายุกำลังรายงาน ทันใดนั้นก็คิดอะไรบางอย่างออก พูดอย่างลังเล

“เอ่อ ยังมีเรื่องด่วนอีกเรื่องครับ เกิดเรื่องขึ้นกับหัวหน้าฝ่ายการเงินของบริษัทเรา เพราะว่าปัญหาทางด้านการเงินส่วนตัวของเขา ก็เลยโดนตรวจสอบ”

ได้ยินเช่นนั้น แววตาของภวินท์ก็เยือกเย็นขึ้น “คนของเราเหรอ”

พายุพยักหน้าและพูดว่า "ใช่ครับ ธยศที่คุณเคยย้ายเขาไปที่แผนกการเงิน"

จู่ๆ ห้องก็เงียบลง ใบหน้าของภวินท์ก็ดูไม่ค่อยพอใจ

แม้ว่าตอนนี้เขาจะดูแลควบคุมบริษัท แต่จากทุกแผนกก็มีคนของปกรณ์ทั้งนั้น หลังจากที่เขารับตำแหน่งนี้เขาก็เปลี่ยนพนักงานบางคน ให้คนที่ไว้ใจได้เข้าไปทำ ไม่คิดเลยว่าคนที่เขาหาไว้ที่แผนกการเงินจะมาเกิดเรื่องเอาตอนนี้

เกิดเรื่องตอนไหนไม่เกิด ดันมาเกิดเอาตอนที่เขาออกจากโรงพยาบาล กำลังจะกลับไปที่บริษัท เรื่องนี้ต้องมีอะไรแน่ ต้องมีอะไรซับซ้อนกว่านั้นแน่ อาจจะเป็นฝีมือของปกรณ์หรือฝีมือของภูผาก็เป็นไปได้มาก

ภวินท์ขมวดคิ้ว สวมเสื้อสูท ติดกระดุม แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "ไป กลับบริษัทกัน"

หลังจากพักฟื้นในโรงพยาบาลไม่กี่วัน แผลดีขึ้นนิดหน่อย ภวินท์ก็ตัดสินใจกลับไปบริษัท ไม่มีเวลาแม้แต่จะกลับไปที่บ้าน รีบกลับไปจัดประชุมเรื่องการกลับมาที่ STN เขานึกว่าภูผาจะเข้ามาทำงานอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว แต่ตอนนี้ สิ่งที่เขาทำกลับตรงกันข้าม ไมบัคคันสีดำวิ่งไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็หยุดอยู่ที่ข้างล่างบริษัท ผู้คนจากออฟฟิศผู้บริกหารก็ยืนรอต้อนรับกันอยู่ที่ประตู

จากระยะไกลๆ ภวินท์เห็นร่างขาวๆยืนอยู่ข้างหน้าผ่านทางหน้าต่างรถ ญาธิดาสวมชุดสีขาว ม้วนผมขึ้น ดูเป็นมืออาชีพมาก

ภวินท์กวาดสายตามองผ่านร่างของเธอ แล้วก็รีบละสายตา

ดูเหมือนว่าเธอจะหายดี กลับมาทำงานแล้ว

รถจอดลง ไม่นานก็มีคนมาเปิดประตูให้ภวินท์ลงจากรถ

ชายหนุ่มก้าวลงจากรถก้าวใหญ่ๆ ชุดสูทสีดำที่เข้าชุดกันอย่างลงตัวก็ไม่เห็นรอยยับเลยแม้แต่นิดเดียว โชว์ให้เห็นรูปร่างที่สวยงามของชายหนุ่มอย่างสมบูรณ์แบบ

ข้างๆกัน ญาธิดาที่ก้มหน้าอยู่ ก็เห็นร่างนั้น ใจของเธอสั่น และแอบกวาดสายตาเขา

เธอไม่ได้เจอภวินท์มาหลายวันแล้ว ช่วงนี้เธอรับมือกับหัวใจของตัวเองได้แล้ว แต่พอเห็นเขา ก็อดมองไม่ได้

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ เมื่อเห็นภวินท์นำคนมาทางตน เธอก็โค้งคำนับทันที “ยินดีต้อนรับคุณภวินท์กลับมาค่ะ”

ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ ก็โค้งทักทายเช่นกัน นี่คือการต้อนรับที่ออฟฟิศผู้บริหารเป็นคนริเริ่ม เพื่อต้อนรับการกลับมาของภวินท์โดยเฉพาะ

ภวินท์พยักหน้าเล็กน้อย นัยน์ตากวาดผ่านญาธิดาไปเบา ๆ ริมฝีปากบางขยับเล็กน้อย น้ำเสียงของเขาเย็นชาเหมือนเช่นเคย “พอแล้ว กลับไปทำงานต่อที่ออฟฟิศเถอะ”

พูดจบ เขาก็รีบเดินออกไป เดินมาทางลิฟต์ พายุก็เดินตามไปอย่างรวดเร็ว

ญาธิดาเงยหน้าขึ้นรวบรวมความกล้ามองแผ่นหลังของชายหนุ่ม แล้วพูดกับลูกเกดที่อยู่ข้างๆ ว่า “ไปกันเถอะค่ะ กลับกันเถอะ”

ลูกเกดรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย “คุณธิดา เมื่อกี้ฉันเห็นสีหน้าคุณภวินท์ไม่ดีเลย เป็นเพราะการประชุมที่จะเกินขึ้นหรือเปล่าคะ”

ได้ยินว่าการประชุมจะจัดขึ้นเพื่อต้อนรับภวินท์กลับบริษัท แต่จริงๆแล้วมีไว้เพื่อประกาศอย่างเป็นทางการว่าภูผาเป็นรองประธานบริษัท ความจริงภูผาอยู่ในบริษัทมาหลายวันแล้ว และทุกคนในบริษัทได้เรียกเขาว่า "ท่านรองประธาน"

เมื่อเทียบกับภวินท์ที่ดูเคร่งขรึม ภูผานั้นอ่อนโยนกว่ามาก ทันทีที่เขาเข้ามาในบริษัท เขาได้รับคะแนนมากมาย ได้รับความไว้วางใจจากคนในบริษัทไม่น้อย

คนอื่นๆ อาจไม่รู้อะไรเรื่องนี้ แต่คนที่ออฟฟิศผู้บริหารพากันหวั่นใจเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าการมีตัวตนของภูผาเป็นภัยคุกคามต่อภวินท์