ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 3

“คุณผู้หญิง ท่านประธานจะมาที่นี่ตอนเย็นเวลาหกโมงตรง”

หลังจากที่ญาธิดาลงจากรถแล้ว พายุก็ได้กล่าวเสริมขึ้น

ญาธิดาอาศัยอยู่ในชุมชนเล็ก ๆ ของคณาจารย์ เธอลงจากรถหรูคันหนึ่ง ทันใดนั้นก็ได้ดึงดูดสายตาจากผู้คนไม่น้อย

ญาธิดาไม่ทันได้คิด ว่าพายุรู้ที่อยู่ของเธอได้อย่างไร เห็นเธอเพียงพยักหน้าให้กับพายุ จากนั้นก็ออกไปจากที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว

ญาธิดาเดินขึ้นบันไดหกชั้นในรวดเดียว เมื่อถึงหน้าประตูบ้าน ตัวก็เหนื่อยหอบหายใจแรง

เธอกำลังเตรียมที่จะเคาะประตู คุณแม่ของเธอก็ได้ถือตะกร้าผักยืนอยู่ด้านหลังเธอ

“ธิดา ทำไมลูกถึงมีสภาพแบบนี้ ไม่มีความเป็นกุลสตรีสักนิด” คุณหญิงปภาวีพลางเปิดประตูพลางกล่าวอย่างเอือมระอา

ญาธิดาจึงแลบลิ้น ตอนที่เปิดประตูนั้น ได้แย่งเข้าประตูไปก่อน ทำการถอดรองเท้า แล้ววิ่งพรวดเข้าไปที่ห้องรับแขกหยิบน้ำที่เหลือจากเมื่อเช้าขึ้นมาดื่ม

คุณหญิงปภาวีส่ายหน้าขึ้นที่ลูกไม่ได้ดั่งใจ “ญาธิดากิริยาของลูกเช่นนี้ ช่างไม่เหมาะกับชื่อที่แม่ตั้งให้เลยสักนิด ลูกน่าจะชื่อเตียวหุยมากกว่า!”

คุณหญิงปภาวีพลางพูด พลางถือตะกร้าไปยังห้องครัว จากนั้นก็เดินออกมาแล้วบ่นพึมพำ “ตอนที่แม่กลับมา ได้ยินป้าปิงในชุมชนบอกว่า เมื่อกี้มีสาวน้อยคนหนึ่งลงมาจากรถหรู! ก็ไม่รู้ว่าเป็นลูกสาวบ้านไหนที่วาสนาดีขนาดนั้น”

ญาธิดากินปูนร้อนท้องกล่าว “นั่นหนูเองค่ะ”

“ห๊ะ ลูกเหรอ คนรวยเนี่ยนะจะมาชอบลูก” คุณหญิงปภาวีหัวเราะเยาะ “ไก่คู่กับไก่ หงส์คู่กับมังกร ญาธิดาจ๊ะ ลูกหัดตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูบ้างว่าตัวเองนั้นสมควรคู่กับอะไร”

คุณหญิงปภาวีกล่าวกดทับอย่างไร้ความปรานีและไม่เชื่อ ทำให้ญาธิดานั้นพูดไม่ออก

คุณหญิงปภาวีกับดร.ยติภัทรนั้นเป็นอาจารย์สอนมหาวิทยาลัย ญาธิดาก็นับได้ว่าเกิดในครอบครัวนักวิชาการ

สำหรับเรื่องการหาคู่ให้กับญาธิดานั้น ตระกูลภูสิทธ์อุดมพวกเขาเห็นว่าฐานะทั้งสองฝ่ายอยู่ระดับเดียวกันก็พอ ส่วนเรื่องที่หนูจะตกถังข้าวสารหรือเป็ดกลายเป็นหงส์อะไรนั่น ไม่เคยอยู่ในสมองพวกเขาเลย

และก็ไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับตัวของญาธิดา เพราะการเป็นคุณนายตระกูลคนรวยไม่ได้เป็นกันง่าย ๆ 

ญาธิดาเองก็รู้ความคิดของพ่อกับแม่ดี ถ้าหากว่าเธอบอกกับคุณหญิงปภาวีว่าตัวเองนั้นได้แต่งเข้าบ้านตระกูลคนรวยแล้ว อีกทั้งยังเป็นตระกูลที่ร่ำรวยมาก ไม่รู้ว่าคุณหญิงปภาวีจะตกใจจนเป็นลมหรือไม่