ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 316

“คณิน!”

“คุ...คุณปกรณ์ เขามาได้ยังไง?”

ทุกคนต่างทำสีหน้าตื่นตระหนก ไม่คิดเลยว่าผู้จัดการที่เป็นคู่แข่งที่แย่งโครงการ70ล้านไปจากSTN Group จะกล้าเดิมดุ่มๆเข้ามาอย่างซึ่งๆหน้า แถมยังบุกเข้ามาในห้องประชุมของพวกเขาอีก!

ปกรณ์หันกลับไป จังหวะที่มองเห็นคณินนั้น หน้าดำหน้าแดงทันที ไม่รอให้เขาอ้าปากพูดได้ทัน คณินเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน “ได้ข่าวมาว่าการประชุมของพวกคุณในครั้งนี้ต้นเหตุเป็นเพราะว่าผม ผมเป็นตัวละครหลัก แล้วทำไมจะมาไม่ได้ล่ะครับ?”

ราวกับเวลาในชั่วพริบตา เขาก็กลายเป็นคณินที่ดื้อรั้นเอาแต่ใจคนเดิมอีกแล้ว คำพูดคำจาส่อเสียดหยิกแกมหยอก แต่กลับทำให้คนฟังเข้าใจความหมายเสียดสีในคำพูดนั้นได้

ภวินท์ใช้สายตาเย็นชากวาดตามองคณิน พร้อมทั้งกำชับกับพายุเสียงเข้ม “มีแขกมาเยือน พายุ จัดที่นั่งให้ประธานคณินเร็ว”

การเรียกขานเช่นนี้ กลับทำให้สีหน้าของคณินเย็นเฉียบในชั่วพริบตา

ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าคณินเป็นผู้จัดการของโครงการJV ซึ่งไม่ใช่คนที่ไม่เป็นโล้เป็นพายคนก่อนนั้นอีกแล้ว คณินคนที่พึ่งพาใบบุญจากครอบครัวในการทำธุรกิจ แต่ภวินท์กลับเรียกขานเขาแบบนี้ ซึ่งปะปนความหมายเยาะเย้ยอยู่ไม่น้อย

คณินเหล่ตามองภวินท์ แต่ไม่ได้พูดว่าอะไร พร้อมทั้งเหลือบตามองปกรณ์ที่อยู่ด้านข้าง “คุณปกรณ์ครับ การที่ผมมาในครั้งนี้ ก็เพื่อจะอธิบายเรื่องบางอย่างครับ”

เขาพูด พร้อมทั้งเบนศีรษะไปมองญาธิดา และยิ้มให้เธอโดยไม่มีการปิดบัง

รอยยิ้มนี้ จู่ๆก็ทำให้ความรู้สึกตื่นเต้นที่มีทุนเดิมของญาธิดาผ่อนคลายลงไปเยอะ เมื่อครู่ท่ามกลางสถานการณ์ที่ปัจจุบันทันด่วน จึงส่งข้อความขอความช่วยเหลือไปยังคณิน ซึ่งไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะมาจริงๆ

เรื่องที่เหลือ คณินจะอธิบายให้ชัดเจนได้หรือไม่ เธอเองก็ไม่กล้าจะมั่นใจ แต่เรื่องนี้ต้องพนันกันดูสักตั้ง

เธอยิ้มให้คณิน จู่ๆก็สัมผัสได้ถึงแววตาคมกริบทางด้านข้างที่พุ่งเป้ามาหาเธอ เธอมองแววตาของภวินท์ ในใจก็ตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว

ถึงแม้ในใจของปกรณ์จะไม่เป็นมิตรก็ตาม ซึ่งก็ไม่สามารถตอบปฏิเสธต่อหน้าคนตั้งมากมายขนาดนี้ ทำได้เพียงพูดแสดงความอ่อนข้อให้ “คุณพูดมาเถอะ”

“ผมได้ข่าวมาว่ามีคนบางคนไปตั้งแง่เรื่องที่ผมกับญาธิดาไปช็อปปิ้งและกินข้าวกัน ซึ่งบอกว่าเธอกับผมมีความสัมพันธ์ที่แนบแน่นต่อกัน จึงตกเป็นผู้ต้องสงสัยเรื่องแผนงานที่รั่วไหลออกไปของบริษัทโดยโยนความผิดให้เธอแทน พร้อมทั้งยังบีบบังคับไล่เธอให้ออกจากงาน”

มีคนตอบรับทันควัน “ไม่มีเรื่องบีบบังคับที่ว่าเกิดขึ้นแน่ พวกเรามีหลักฐานที่เป็นธรรมมากพอในการวิเคราะห์ข้อมูล!”

“มีหลักฐานที่เป็นธรรม” คณินพูดอย่างดูถูกดูแคลน “เดี๋ยวผมจะแสดงอะไรให้ดูว่าอะไรที่เรียกว่าหลักฐานที่เป็นธรรม!”

เขาพูด พร้อมทั้งปรบมือเล็กน้อย ผู้ช่วยที่อยู่นอกประตูของเขาก็รีบเดินเข้ามาทันควัน ในมือถือNotebookมาหนึ่งเครื่อง

คณินพูดเน้นย้ำทุกถ้อยคำ “นี่คือคลิปกล้องวงจรปิดในร้านเสื้อผ้าที่ผมกับญาธิดาบังเอิญเจอกันเมื่อวานนี้ ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้อย่างชัดเจนว่าพวกเราสองคนไม่ได้นัดหมายกันไว้ก่อน แต่เป็นการพบเจอกันโดยบังเอิญทั้งสิ้น”

เขาพูด พร้อมทั้งเอื้อมมือออกไป ผู้ช่วยก็หันหน้าจอคอมพิวเตอร์มาทางทุกคน จากนั้นก็กดปุ่มPlay

ในกล้องวงจรปิด คณินบุกเข้าไปในร้านเสื้อผ้า พร้อมทั้งสอบถามทางไปห้องลองเสื้อ จากนั้นก็ทุบลงบนประตูห้องลองเสื้อ จนสามารถมองเห็นสีหน้าอาการสงสัยที่ทั้งสองคนเจอหน้ากันได้อย่างชัดเจน ซึ่งแสดงอย่างแจ่มแจ้งว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้มีการนัดหมายกันมาก่อน อีกทั้งทั้งสองคนยังพูดคำว่า “ไม่ได้เจอกันเสียนาน” ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่ชี้ชัดว่าระหว่างทั้งสองคนไม่ได้สนิทสนมกลมเกลียวขนาดนั้นตามที่มีข่าวลือมา

เมื่อคลิปวิดิโอเล่นจบแล้ว ในห้องประชุมก็เงียบสงัดในทันที

คณินยกมุมปากขึ้น พร้อมทั้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นและกดข้อความหนึ่ง เพื่อแสดงให้ทุกคน “แต่ที่น่าแปลกใจมากก็คือ เมื่อวานนี้ผมได้รับข้อความมาข้อความหนึ่ง มีคนจงใจให้ผมได้เจอกับญาธิดา ซึ่งตรงจุดนี้ก็สามารถแสดงให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีคนยื่นมือเข้ามายุ่ง จงใจให้พวกเราสองคนเจอหน้ากัน เป้าหมายก็เพื่อจะแอบถ่ายรูปของพวกเรา นี่ก็คือข้อความอันนั้นแหละ”

เขาพูด พร้อมทั้งยื่นโทรศัพท์ให้คนที่อยู่ด้านข้าง เพื่อให้พวกเขาวนดูข้อความนี้กันอย่างถ้วนหน้า